menu

Everything Everything - Arc (2013)

mijn stem
3,45 (83)
83 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop
Label: Sony

  1. Cough Cough (3:43)
  2. Kemosabe (3:44)
  3. Torso of the Week (4:34)
  4. Duet (3:42)
  5. Choice Mountain (3:25)
  6. Feet for Hands (3:57)
  7. Undrowned (3:01)
  8. _Arc_ (1:29)
  9. Armourland (3:41)
  10. The House Is Dust (3:29)
  11. Radiant (3:50)
  12. The Peaks (5:27)
  13. Don't Try (4:14)
  14. Awe / Arc * (4:05)
  15. No Plan * (3:45)
  16. Justice * (3:06)
  17. Duet [Alternative Version] * (3:47)
  18. Don't Try [Everything Everything Remix] * (5:13)
  19. Distrikt! * (2:46)
toon 6 bonustracks
totale tijdsduur: 48:16 (1:10:58)
zoeken in:
avatar van Eilord
4,0
SOAD schreef:
Eerste luisterbeurt is erg indrukwekkend. Een soort Alt-j maar dan gekker. DE ontdekking van 2013 tot nu toe.

Het doet mij meer denken aan Ramona Falls. Die andere band die op Alt-J lijkt, maar lang niet dezelfde bekendheid heeft.

Erg fijne plaat. Ik verwacht wel dat soort bands steeds meer de standaard worden in de popmuziek.

avatar van AOVV
2,5
Dit is een plaat met twee gezichten, vind ik. De ene keer hoor je ADHD-pop/rock met links naar Bloc Party en alt-J, maar ik hoor zo af en toe ook tragere, slepender dingen, weemoediger ook (de stem van de zanger doet me hier en daar zelfs denken aan die van Guy Garvey - een gedurfde uitspraak, ik weet het). Helemaal overtuigen weet het album helaas niet, op de heerlijke opener na.

avatar van blur8
4,5
AOVV schreef:
Dit is een plaat met twee gezichten
Die veelzijdigheid toont direct de klasse.
Er is geen passend hok.
Dat maakt dat het een muzikaal avontuur anno 2013 is.

avatar van Mctijn
3,0
Track 1 t/m 6 is steengoed, daarna zakt het in - met daarna The Peaks als kleine.....peak (te simpel).
Ik vind vooral Choice Mountain toch wat ondergewaardeerd (voor zover dat nu al mogelijk is).
Wat een heerlijk nummer is dat zeg!

avatar van blur8
4,5
Armourland hoort er wat mij betreft ook nog bij. in de rij steengoede tracks.

avatar van AOVV
2,5
'Cough Cough' is een fantastische single, en bovendien een albumopener die me serieus op het verkeerde been zette. Ik had hoge verwachtingen na dit nummer te hebben gehoord. Bloednerveus, catchy, beetje gek; de verhoudingen klopten perfect bij dit nummer. Helaas haalt geen enkel van de overige nummers dit niveau, 'The Peaks' weet nog wel te charmeren met z'n trage opbouw en opzettende dreiging, en 'Kemosabe' is een te pruimen tweede single.

Aan de overige nummers beleef ik bitter weinig plezier. 'Duet' is een ontzettend plakkerig nummer, alsof men tijdens het mixen een portie pannenkoeken naar binnen werkte, en net tijdens het bewerken van dit nummer de siroop omstootten. De zang begint me ook erg te irriteren in nummers als 'Torso of the Week' en 'Don't Try'. Een hoge score kan ik er dan ook onmogelijk aan koppelen. 'Arc' schoot bijzonder fijn los uit de haven, maar al snel bleek ie alsnog vast te liggen.

2,5 sterren

avatar van Kuk
3,0
Kuk
Een combi van Alt-J, Bloc Party, Ramona Falls en Vampire Weekend. In tegenstelling tot alle enthousiaste verhalen hier vind ik het openingsnummer niet zo aanstekelijk. De melodie verveelt vrij rap en dat is toch wel waar het plaatje het voornamelijk van moet hebben. Maar het fantastische Kemosabe en de fijne laatste paar liedjes maken deze tweede van Everything Everything prima te pruimen. Een echte singletjes band, en zo lang die enkel af en toe van onweerstaanbare kwaliteit zijn, blijf ik luisteren.

avatar van blur8
4,5
Die combi van stijlen verklaart geloof ik de matige reakties op M.M.
Wie de nerveuse gitaren van PlocParty wil horen blokkeert bij de popsongs ala VampirWeekend en Alt_J en anders om.
Ik kan gelukkig genieten van beide soort songs en de afwisseling maakt dat het nergens eentonig wordt. Mij advies bij een eerste luisterbeurt: skip nr 7,8 & 10, dan ontstaat een beter totaal.

avatar van Memphis
4,0
Erg naar uitgekeken naar de 2e cd van E_E en ik moet zeggen dat ik deze beter vind dan het debuutalbum Man Alive. Ze zijn duidelijk gegroeid. Het album begint eigenlijk met alle typische kenmerken van E_E in Cough Cough. Een drummer die op hol geslagen is en lekker a-ritmisch bezig is, het hoge stemgeluid van zanger Jonathan Higs die hij afwisselt met lagere zang. De synthesizer geluidjes. Het is een bombarie van geluid maar de band weet daar meteen een schitterend popnummer neer te zetten. Dat wordt alleen maar beter in Kemosable (wie weet wat dat betekent?). Een instant meezinger met concerten lijkt mij. Het tempo lijkt even terug te gaan op Torso of the week. Het nummer heeft een erg grappige tekst over mensen die niet tevreden kunnen zijn in deze tijd dat de media bepaalt hoe je je moet gedragen. Ook hier weer een erg aanstekelijk refrein.

Sowieso is de hedendaagse tijd met al zijn uitingen in techniek en media een belangrijk item op deze cd en de invloed die dat heeft op ons mensen. De band is er niet echt gerust op dat dit een vruchtbare toekomst oplevert. Gelukkig heeft dit wel vruchtbare songs opgeleverd.

De band neemt gas terug op Duet. We horen een paar strijkers en na een 1,5 minuut gaat het tempo iets omhoog om te eindigen in een geweldige climax waarin gitaar en drum helemaal los gaan.

Choice Mountain begint met een zomer gitaarriedeltje en doet mij een beetje denken aan Two Doors Cinema. Het is geen hoogstaand nummer maar ook hier heeft de band weer de kwaliteit om midden in het nummer een radiohead achtig droomachtige sfeer neer te zetten waardoor het nummer toch de middelmaat ontstijgt.

Feet for hands is een vullertje. Een makkelijk in het gehoor liggend nummer. Geen probleem natuurlijk na 5 nummer die je qua intensiteit al helemaal wakker hebben gemaakt. even tot rust komen is niet erg. Gelukkig blijft het bij dit nummer wat Undrowned is weer van hoge kwaliteit. Muzikaal begint het weer rustig net als In Torso maar na een tijdje komt de drummer er weer bij. Volgens mij pest de band bewust de drummer door hem in het eerste gedeelte geen functie te geven zodat hij in het tweede gedeelte klaar is om helemaal los te gaan.

_Arc_ is een intermezzo. Op de deluxe versie staat een uitgebreidere versie waarin het nummer gecombineerd wordt met Awe. Armourland is een nummer wat ook op het debuut had kunnen staan. Goed nummer met een leuk refrein maar we hebben het eerder gehoord. The House is Dust is ook een langzamer nummer maar ook dit nummer haalt het niet bij de hoge kwaliteit van de eerste vijf nummers.

Komt dit nog goed, vraag je je dan natuurlijk af. Jazeker, Radiant is een bijzonder fraai nummer en opent met een positief gitaargeluid met dito synthesizer en geeft ons weer een mooie mix van fraaie soundscapes en atypische ritmes. Als er dan toch vergeleken moet worden dan vind ik dat E_E een goede mix is van Radiohead en Bloc Party.

The Peaks lijkt een nummer over de Apocalypse. Weer dat onheilspellende thema: I've seen more villages burn than animals born wordt er gezongen. Tekstueel een leuk nummer muzikaal een mooi maar wel een beetje saai nummer. Do'nt Try is een leuke up-tempo afsluiter zoals we dat nu wel kennen. De band lijkt niet dezelfde fout te maken als bij het debuut waarbij de langzame nummers op het eind werden gezet.

Samengevat: Een uitstekende cd met zeker 7 uitstekende nummers met daarnaast nummers die gewoon goed zijn maar niet geweldig. Het wordt gelukkig nergens onder de middelmaat en de band houdt wel een constant niveau. Daarom 4 sterren en kan ik het album aan iedereen aanbevelen die van avontuurlijke muziek houdt. De bands die ik daarmee bedoel zijn veelvuldig genoemd in de discussie bij dit album.

avatar van Wijmke
Memphis schreef:
Dat wordt alleen maar beter in Kemosable (wie weet wat dat betekent?).


Het is een referentie aan een oude Amerikaanse tvserie, The Lone Ranger. Ik geloof dat het zoiets als 'trouwe vriend' betekent.

4,5
Dit album verdient wat mij betreft een veel hoger gemiddelde..
Zo veel diversiteit. Innovatief en toegankelijk, ik denk dat EE een van de weinige bands is die redelijk complexe muziek toegankelijk kan maken voor een groot publiek.

avatar van (Blacksad)
Couch Couch vind ik redelijk geweldig
Ik ben benieuwd naar de rest!

3,5
Ik denk dat Kemosabe op dit album het beste, meest aanstekelijke, verfrissende, verslavende, onverwachte en gelukzalige refrein heeft dat ik ooit heb gehoord. Dat verspringende baslijntje, hoge stem, synths, gitaar, samenzang... Fantastisch!
De rest van de liedjes zijn helaas wel erg zoet en, nuja, 'gay'. De zangstem en de producties geven weinig ademruimte waardoor de liedjes wel heel plakkerig overkomen, zeker als je het gehele album in één zit luistert.

Tomio
Na het afgelopen driekwart jaar het al tig keren beluisterd te hebben, ligt Arc nu al weer voor de vijfde keer deze week in mijn cd speler. Ik kan voorlopig maar geen genoeg krijgen van deze prachtige oorspronkelijke en complex in elkaar gezette songs.

Wat is dit toch een verschrikkelijk goed album!

avatar van blur8
4,5
Inderdaad jammer dat dit voortreffelijke album niet de waardering heeft gekregen die het verdiend.

avatar van SOAD
4,0
blur8 schreef:
Inderdaad jammer dat dit voortreffelijke album niet de waardering heeft gekregen die het verdiend.


Dit.

avatar van coldwarkids
5,0
Verschrikkelijk goed album inderdaad. Hij is inmiddels moeilijk te krijgen nu. Jammer dat deze niet in de eindejaarslijstjes is gekomen. Pareltje!

avatar van SOAD
4,0
coldwarkids schreef:
Verschrikkelijk goed album inderdaad. Hij is inmiddels moeilijk te krijgen nu. Jammer dat deze niet in de eindejaarslijstjes is gekomen. Pareltje!


Bij mij wel.

avatar van Rissan
5,0
Mijn album van 2013. Stond op nummer één in mijn lijstje van iO Pages. Dit zorgde er op de burelen voor dat het album alsnog wordt besproken in iO Pages 121.

Het kwartet van Everything Everything levert met Arc hun tweede album af. Een album dat opvalt door het vele gebruik aan elektronica in combinatie met progressive rock, drum & bass en jaren tachtig stijlen. Combinaties in referetiekader van Radiohead tot Hurts en van Yes tot The Police. Wat in ieder geval niet onopgemerkt blijft is de falsetto stem van Jonathan Higgs en de meerstemmige zang van de gehele band die zeker de herinnering van Yes oproept. Opener Cough Cough laat Higgs horen over veelvoudige percussie waarin langzaamaan meer instrumentarium wordt geweven, van elektronische toonladdertjes tot zweverige mellotron en prettige gitaarakkoorden. Kemosabo, balancerend op een funky pop beat, en Torso Of The Week, liërend aan de ongemakkelijke tonaliteit van Radiohead, zijn meer opgebouwd rond synths en samples met heerlijk gitaarspel van Alex Robershaw. Met Duet doet de band de meerstemmige zang van Yes herleven en leveren ze een prettige, rijk aan strijksamples, semi-popballad af. De band weet daarna het niveau hoog te houden via prettige en gevoelige ballads (Choice Mountain, The House Is Dust en The Peaks) en lekkere uptempo pop/rock songs waarin zeker het tekstueel doemdenkende Radiant eruit springt. In ieder geval zijn de teksten van Higgs niet overal even vrolijk. Hij schetst een vrij negatief toekomstbeeld en ook wat betreft de relationele observatie is het geen vrolijke Frans. De gelimiteerde versie komt met een extra cd waarop nog eens zes nummers prijken. Naast remixen van albumtracks Duet en Don’t Try valt vooral het in The Police sfeer opgebouwde Justice nog op. Het maakt Arc tot een zeventig minuten durende trip langs dramatische en intense uiterste. Van de ingewikkeld geweven gitaarpartijen van Torso Of The Week tot de melancholieke drums en lage synths in The House Is Dust. Het vergt dan ook meerdere keren draaien om dit werkje op zijn volledige potentie te beoordelen en te waarderen.

avatar van TheRookie
4,0
Geweldig album. Na een in mijn ogen matig eerste album, is dit een grote stap vooruit. De 2 grootste singles openen het album. Tempo is meteen gezet en het niveau ook. Houden ze dit vol tot het einde van het album? Niet elk nummer is even goed, aangezien de lat hoog ligt. Maar over het gehele album zijn er geen diepe dalen te bekennen. Het album vergde mij meerdere luisterbeurten om goed te bevallen. Het album zit melodieus goed in elkaar en weet bij mij mooie emoties op te roepen. Live staat deze band ook z'n mannetje. Dit heb ik zelf kunnen ervaren in een veel te kleine zaal voor deze getalenteerde jongens. Hebben gelukkig ook in het voorprogramma van Foals gestaan. Ben benieuwd naar nieuw werk!

avatar van Fieke_28
3,0
AOVV schreef:
'Cough Cough' is een fantastische single, en bovendien een albumopener die me serieus op het verkeerde been zette. Ik had hoge verwachtingen na dit nummer te hebben gehoord. Bloednerveus, catchy, beetje gek; de verhoudingen klopten perfect bij dit nummer. Helaas haalt geen enkel van de overige nummers dit niveau, 'The Peaks' weet nog wel te charmeren met z'n trage opbouw en opzettende dreiging, en 'Kemosabe' is een te pruimen tweede single.


Had het niet beter kunnen verwoorden. Zoals gezegd, beide singles zijn top, maar helaas weet de rest van deze plaat dat niveau niet te halen. Alleen 'The Peaks' en 'Don't Try' komen voor mij enigszins in de buurt, toevallig juist de afsluitende twee nummers. Toch blijft 'Cough Cough' alleen al zeer veelbelovend voor toekomstig werk!

avatar van mvfreak
3,0
Ik heb het album toch wel een beetje afgewaardeerd. Mijn aanvankelijke enthousiasme werd mn ingegeven door Kemousable en Cough, Cough. Kemousable blijft een topnummer, de rest is is goed te pruimen, maar wel een beetje doorsnee, dus gemiddeld. Terug naar 3*. Maar Kemousable krijgt er 5!!!

Gast
geplaatst: vandaag om 05:57 uur

geplaatst: vandaag om 05:57 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.