Eels kan weinig fout doen bij mij dus verwacht een niet al te kritische noot van mijn kant
Al helemaal niet met een opener als
Bombs Away die me wel erg aan dEUS doet denken (Theme From Turnpike).
Het toont al aan dat we de 'ruigere Eels kant' opgaan zoals we ze in het verleden al eens eerder gehoord hebben. Het is de kant van Eels die niet iedereen waardeert, evenals de 'happy kant' van Mark Oliver Everett
Wat dat aan gaat is het vooruitgesnelde
Peach Blossom wel een mooie voorbode voor dit album.
Ook
Kinda Fuzzy is swingend en funky en jawel, ook hier weer een soort dEUS-vibe en wel eentje die ik een tijdje niet meer hoor bij die band.
Er wordt ook gas teruggenomen zoals in
Accident Prone of
The Turnaround en daar is de band altijd sterk in maar hier vind ik het een beetje saai en doet het me vooralsnog een stuk minder.
En zo wisselt het album lekker af met de nadruk op uptempo plus lekker rollende drums en een gruizige sound (
Stick Together).
Het sprookjesachtige van het debuut of Daisies of the Galaxy ontbreekt. De emotie van Electro-Shock Blues ook.
We krijgen er een aantal ballads voor terug die niet tot hun allerbeste genoemd kunnen worden maar daardoor nog steeds uiterst aangenaam (met name
I Am Building a Shrine is prachtig) en een aantal swingende tracks die me zeker wel kunnen bekoren.
Deze laatste categorie heeft in elk geval mijn voorkeur. Nummers als
Bombs Away,
Kinda Fuzzy,
Peach Blossom,
Stick Together of
New Alphabet gaan er goed in bij mij.
Wonderful, Glorious zal onder de fans geen potten breken denk ik en ik vrees voor wat teleurstelling hier en daar. Ik behoor daar niet toe. Dit is gewoon een heerlijke toevoeging op hun inmiddels uitgebreide discografie. Goed om ze weer met nieuw werk te horen.