Kate Bush............ sinds ik haar bij toppop zag is er iets voorgevallen wat ik tot op de dag van vandaag niet kan verklaren.
Als 8 jarig jongentje zag ik een heuse heks op het tv-scherm ronddwarrelen. Echt waar: het was een heks, maar wel een goede heks, eentje die je op positieve wijze kon betoveren. Ze deed het met Wuthering Heights.
Deze mevrouw bleef rondspoken in mijn hoofd.
Zeven jaar later was ze daar opeens weer (tussendoor ook hoor, alleen ging dat wat langs me heen), maar verrek het leek nu wel een klein knulletje. Heks? Nee een tovenaarsleerling in de weer met een groot magisch apparaat. Nu heette het Cloudbusting. Zie je wel...........magie.........
En die magie start gelijk al met de eerste single
Running Up That Hill. Die drums, het zijn net machines die maar doordenderen. Ze krijgt je er gelijk mee in een trance. Zeker als ze er op haast stiekeme wijze allerlei andere geluiden bij tovert.
Derde single
Hounds of Love dondert je kamer in onder begeleiding van haar waakhonden. Of is het dan toch die mevrouw zelf die honden nadoet. Ik ga steeds meer twijfelen. Een harde sound waar af en toe rauw doorheen gezongen wordt.
En dan opeens het wat uibundige
The Big Sky die wederom drums in de hoofdrol heeft. En dan die vocalen! Om je vingers bij af te likken. Altijd een enorme favoriet geweest van mij. Het heeft wat middeleeuws en was dat niet de tijd dat ze niet zo vriendelijk waren voor heksen? Ach, hou daar maar over op, concentreer je, laat je niet te veel meevoeren door alle magie want de wereld is jou straks kwijt aERo.
En dat gaat ook niet gebeuren, want op
Mother Stands For Comfort schrik ik wakker door het rinkelende glasgeluid. Kurkdroog en zelfs wat kil. Let vooral eens op de bas in dit nummer. Je krijgt er spontaan kippenvel van, maar of dat nu is omdat het zo koud klinkt of omdat de zang zo huiveringwekkend is of simpelweg vanwege de pracht van het nummer.........
De strijkers van het Medicci Sextet dragen het fantastische
Cloudbusting, die van die clip dus.
Heel gedragen, maar tegelijk ook episch. Duidelijk een juweel uit de Kate Busch schatkist.
Ook wel één van de toegankelijker nummers op dit album en daardoor waarschijnlijk ook een grote hit waarmee Kate Bush weer in ieders hart werd gesloten (want ze raakte door het album hiervoor toch wel wat vervreemd van veel mensen).
Op die goede, oude LP begint nu kant 2 en hier opent
And Dream Of Sheep de grilliger kant van Hounds of Love die hier overigens de titel The Ninth wave draagt.
Die titel is niet zomaar gekozen. Deze kant 2 verhaalt over een vrouw die van boord is geslagen en in een donkere nacht aan het verdrinken is (let ook op de bijbehorende foto's van Kate). Hier levert deze vrouw een strijd met alle emoties van dien die dus bezongen worden in 7 experimentele nummers. Zoals gezegd dus geopend door dit And Dream of Sheep, een schitterende piano-ballade dat ondersteuning krijgt van o.a. bouzouki en whistles. Zo hoor ik haar toch altijd heel erg graag.
Under Ice klinkt haast luguber, maar wat wil je met zo'n onderwerp. Is dit dan het gedeelte dat de vrouw de strijd gaat opgeven?
Als je de titel
Waking The Witch ziet zou je denken van niet. Ook hier weer die enge, verstikkende sfeer. Het schijnt dat de titel verwijst naar het verleden waarin vrouwen het water in werden gesmeten en waar men keek of ze bleef dreven. Dit om te zien of het een heks was of niet. Het zijn blijkbaar de beelden die de verdrinkende vrouw krijgt.
Vocaal ook een bijzonder nummer want het gegrom is wel degelijk La Bush zelf. Spannend en haast ongrijpbaar. Dit is nu avontuurlijke muziek. En Kate overtreft zichzelf.
Bij
Watching You Without Me lijkt het wel of we langzaam in een trance wegzakken. Het is allemaal niet helder meer. De vrouw is ongetwijfeld buiten bewustzijn. Het klink allemaal heel watterig. Kate zingt ook minder helder. Let vooral maar eens op de achtergrondzang in dit nummer.
Opmerkelijk is dan de opleving in
Jig of Life. Dit Iers klinkende folk nummer zweept weer op. 'Come on Let me Live Girl' zingt ze dan ook. Niemand minder dan Bill Whelan schijnt aan dit nummer meegewerkt te hebben (ja die van Riverdance).
En na deze opleving volgt misschien wel mijn favoriete kate Bush nummer ooit:
Hello Earth. Duidelijk grootster aangepakt. Piano die bijval krijgt van een flinke stoot strijkers. Bombastisch zo u wilt. En dan weer die vocals: alsof de engelen klaar staan om de verdrinkende vrouw op te nemen in hun midden: 'Get Out of the Water'.
Ik krijg telkens weer kippenvel bij het horen van dit nummer.
Bij afsluiter
The Morning Fog krijg ik telkens het gevoel dat ik genept ben. Dit klinkt zo lichtvoetig en zoet. Is het dan toch allemaal niet waar? Ben ik er dan toch ingetuind? Ben ik dan toch betoverd als 8-jarig jongentje en verbreekt die betovering nu pas?
Geen idee (eigenlijk wel: want de vrouw verdronk niet maar werd gered). Waar ik in elk geval duidelijk over uit ben is dat dit een meesterwerk is. Zo eentje waar je U tegen zegt. Volwassen, gerijpt en vooral heel groots................dat is Hounds of Love / The Ninth Wave voor mij