menu

Deftones - White Pony (2000)

mijn stem
3,86 (615)
615 stemmen

Verenigde Staten
Metal
Label: Maverick

  1. Feiticeira (3:02)
  2. Digital Bath (4:15)
  3. Elite (4:01)
  4. Rx Queen (4:27)
  5. Street Carp (2:41)
  6. Teenager (3:20)
  7. Knife Prty (4:49)

    met Rodleen Getsic

  8. Korea (3:23)
  9. Passenger (6:07)

    met Maynard James Keenan

  10. Change (In the House of Flies) (4:59)
  11. Pink Maggit (7:32)
  12. The Boy's Republic * (4:35)
  13. Back to School (Mini Maggit) * (3:57)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 48:36 (57:08)
zoeken in:
avatar van MDV
4,5
MDV
Bands die hun geluid veranderen worden nogal eens voor sellouts uitgemaakt, al helemaal als ze een stuk softer worden. Ironisch genoeg gaan 'sellouts' meestal niet meer verkopen maar storten ze juist in elkaar omdat niemand ze nog leuk vind,

Gelukkig is dat de Deftones niet overkomen, en dat is volkomen terecht. Want White Pony is een van de meesterwerken van de jaren 2000 (jaren 0 klinkt zo flauw), dat de riffs en raps op dit album grotendeels naar de achtergrond verdwenen zijn is alleen maar goed, het enige wat er zonder die twee namelijk nog van het Deftones geluid overblijft is een soort pure dromerige schoonheid die zelden geëvenaard is.

In het mooiste nummer van het album zit niet een riff en er wordt geen woord in gerapt. Maar de melodie in de zang van Chino Moreno en zijn diepe teksten maken dat meer dan goed, veel meer dan goed, die bolle kan zich meten met Thom Yorke en Kyo, geen twijfel aan. Instrumentaal is het nummer ook zeer sterk, en er wordt slim gebruik gemaakt van digitale effectjes. Hetzelfde kan gezegd worden over RX Queen en Change In The House Of Flies.

Maar ook de relatief harde nummers als Elite, Street Carp en Korea zijn zeker goed te doen, al geef ik toe dat ze vooral bij luisteraars die niet van nu-metal houden in een verkeerd keelgat kunnen schieten.

Misschien wel het mooiste nummer van heel White Pony is Passanger, het duet met Maynard James Keenan (tool). De samenzang van Chino en James is prachtig, het is soms zelfs moeilijk om de twee stemmen van elkaar te onderscheiden, niet omdat ze precies hetzelfde klinken, maar omdat ze zo goed bij elkaar passen. Als Passenger niet de beste is is het wel Pink Maggit. Dat nummer krijgt in een kleine 8 minuten voor elkaar waar een band als Boris zo'n beetje een uur voor nodig heeft.

Ik kan wel proberen om elk nummer van dit prachtige album te beschrijven, maar dat zal nergens voor nodig zijn, het is beter ze zelf te ontdekken en een eigen betekenis aan ze te geven. Want geloof me, elk nummer op dit album staat als een huis. White pony is het magnum opus van de Deftones.

avatar van Gajarigon
4,5
White Pony is zonder twijfel het bekendste album van the Deftones. De aantrekking ligt hem denk ik in de toegankelijkere zang. Chino Moreno heeft een ferme strot, maar op dit album blijft het echte schreeuwen erg beperkt. Een keuze die ik persoonlijk geheel ondersteun, want de man kan wonderlijke dingen doen met zijn gewone stem. Hij heeft een wat zeurderige manier van zingen, maar tegelijk ook erg indringend. Bij wijlen doet hij (en de muziek in het algemeen) wat denken aan Tool... en dan zal het wel duidelijk zijn waar mijn 'mening' heen gaat.

De muziek is echt erg goed. De productie is wat naar de vettige kant, maar er zitten ook geinige effectjes verstopt doorheen de hele cd. Muzikaal mag het allemaal wel wezen, niets speciaals maar wel onderhoudend. Het is vooral qua songs dat White Pony er bovenuit steekt. Opener Feiticeira (genoemd naar een naaktmodel) is al meteen een voltreffer. Digital Bath is nog een uitschieter, met dat heerlijke lineair gedrum van Abe Cunningham. Hierna komt het zwakste nummer van het album, Elite. Het enige nummer dat ik soms skip, ik heb er gewoon weinig mee. Veel geschreeuw, maar ook veel herhaling. Met het rustige RX Queen is er dan weer een topnummer, en eigenlijk zakt het niveau hierna nooit meer in, al is het tweede gedeelte van het album (alles na Teenager) toch net iets beter dan de eerste helft. Dikke 4,5*

avatar van nognooit
4,0
Destijds was, wat nu al weer tien jaar geleden is, was ik enorm fan van deze plaat. Ik was overdonderd van de kwaliteit en diversiteit en spanning die in dit album te vinden was.

Sinds vorige week heb ik dit album weer een paar keer beluisterd en valt zeker niet tegen. Ik was even bang dat ik het bijna niet meer zou kunnen waarderen, want in die tien jaar is mijn smaak behoorlijk gegroeid.
Wat me nu soms wel opvalt, is dat de zang soms erg balanceert op het randje van goed naar matig. Chino Moreno is eigenlijk geen goede zanger, maar hij doet wel, vooral op dit album, zijn best met de middelen die hij heeft. Het afwisselen van fluisteren, "normale" zang en "schreeuwen" doet hij erg goed en dat is ook een van de sterke punten van dit album.

Een ander sterk punt, is de variatie in de nummers. De extreme uitschieters zijn Elite en Teenager. De een is behoorlijk metal, die kreeg zelfs in die tijd een prijs van beste metal nummer van 2000, en het andere is zo soft en lief dat je bijna niet zou geloven dat het samen met Elite op de zelfde cd zou staan. De andere nummers op dit album maken dat contrast logisch, aangezien die tussen beide extremen balanceren.

Mijn persoonlijk favoriet blijft Knife Prty. Nog steeds krijg ik kippenvel op het stuk dat Rodleen Getsic (wat heeft zij nog meer gedaan?) gilt en giert, als of ze inderdaad bewerkt word door een mis.

Tien jaar geleden draaide ik het album meerdere keren per dag, elke dag. Dat zal ik nu niet meer doen, maar de sterke kwaliteit van dit album blijft staan als een huis. Een dikke vier sterren.

avatar van Don Cappuccino
5,0
Ieder nummer is raak op dit monsterlijke album. Zoveel variatie, zoveel emotie. De zang van Chino is echt geweldig op dit album. De ene keer enorm mooi, de andere keer spring je in de kamer, vooral bij Elite, wat een beuker! En Teenager is heerlijk rustig, even helemaal in de muziek opgaan. In Knife Ptry zitten echt rare en best wel angstaanjagende schreeuwen van Rodleen Getsic, net alsof ze heel bang is, net als bij The Great Gig in the Sky van Pink Floyd, van deze schreeuwen krijg ik bijna meer kippevel dan het nummer van Pink Floyd. En Passenger, wow! Met de zanger van Tool, kan het nog beter?

En aan het eind word je gegrepen door het hele mooie Pink Maggit, wat eigenlijk een slome versie is van Back to School (dat schreef de band omdat de platenmaatschappij een hit wilde scoren, en dat lukte!) Ik krijg echt een brok in mijn keel van dat nummer. Aan het eind blijf ik even helemaal stil..... Een mooier einde kan niet.......

avatar van CursedMusic
4,5
Geweldig album van Deftones dat ik al jaren lang luister. Het heeft een goeie productie en nummers die een goeie flow en het album "compleet" maken van begin tot eind.

De eerste twee nummers laten direct de toon goed horen. Vooral digital bath met de lange rustige aanloop richting een stuk waar Chino met zijn uithalen de sfeer neerzet. Heerlijk. Elite en RX Queen zijn voor mij de minste nummers. De een hard maar eentonig, de ander rustiger maar ook erg eentonig. Street carp daarentegen weer met een hoger tempo, dat bouwt de kwaliteit alweer wat op richting het sterkte stuk van het album.

Knife Party laat mijn haren overeind staan, elke keer weer moet ik beide oordoppen in doen als ik onderweg ben. Een prettige gitaar intro leidt tot de krachtige drums, typische zware gitaar en de zang. Na een moment stilte begint het "moanen" van een vrouw dat langzaam met de muziek overgaat in het schreeuwen. Zoals Chino zegt "I could float here forever".

Korea, wat een lekker nummer is maar gelukkig niet langer, gaat over in mijn favoriet Passenger. Het nummer is geweldig van begin tot eind en ik visualiseer direct dat ik in een grote Amerikaanse stad, snachts, in een muscle car rij en weg wil van de drukte. Het mij niet boeit waar ik heen ga. Jammer dat Maynard en Chino niet meer samen doen.

Change gaat enigszins in dezelfde stijl door als zijn voorganger. Maar dan net iets minder krachtig. De sfeer van Passenger blijf je echter nog houden tot na het ietwat vreemde Pink Maggit. Opmerkelijke riffs produceert deftones niet vaak, maar de zware riff onder dit nummer draagt hem heel goed. En eigenlijk is het jammer dat het album hier op houdt.

avatar van jeltel
5,0
Dit is hét album van Deftones. Zeker de toevoeging van Frank Delgado geeft het album zoveel meer sfeer. Het onstijgt de numetal van de eerste twee platen die daardoor gedateerd kllinken. White Pony niet, dat is een klassieker.

Of het nu Digital Bath is, het intro van RX Queen, de uithalen van Knife Prty, Maynerd die meedoet op het geweldige Passenger of de hartslag waarmee Pink Maggit mee eindigt, het draagt allemaal bij aan deze klassieker.

'I Could Float here forever'
Roll the windows down this
Cool night air is curious
Let the whole world look in
Who cares who sees anything?
I'm your passenger
I'm your passenger

avatar van AreYouThere
4,5
Ik ga het maar gewoon zeggen: Dit album is crimineel ondergewaardeerd op MuMe. Iedereen volkomen recht op een eigen mening, maar deze hoort gewoon in het rijtje 4+ sterren albums. In zijn genre is dit namelijk voor mij 'as good as it gets'.

Deftones is voor mij als goede wijn/whisky (hoewel ik niet drink), het wordt beter met de jaren. White Pony is een hele grote stap voorwaarts na Around the Fur en ik kan me wel voorstellen dat - als je fan bent van de eerste 2 platen - dit wel een erg grote stap naar een ander geluid is. Als je hem vandaag naast het hele repertoire van Deftones neerlegt voelt het als de stap naar een de volgende fase. WP is wat mij betreft niet het beste Deftones album maar wel de meest significante stap voorwaarts.

Het is lastig om een favoriete track uit te kiezen maar ik vind Knife Prty qua (stem)geluid echt ongeëvenaard. Aan de andere kant, Feiticeira als opener heeft echt één van de lekkerste drum riffs ooit op een metal album. Passenger is als compleet pakket weer echt perfect en zo kan ik bij elk nummer wel iets vinden van 'oh ja, dat maakt het nóg beter dan de vorige'.

Na WP kwam er nog zoveel goeds uit de stal van Deftones, maar dit 'nieuwe geluid' is voor mij het beste in zijn genre.

4,5*

Gast
geplaatst: vandaag om 15:54 uur

geplaatst: vandaag om 15:54 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.