De clip van
Turbo Lover was in 1986 veel bij Sky Channel te zien. Ik gaaaaaaaaapte bij zowel muziek als beelden.
Sowieso vond ik de band nogal wisselvallig qua songmateriaal: beukende metal werd al vanaf mijn instapplaat
British Steel moeiteloos afgewisseld met slappe hap. Al waren
Screaming en
Defenders dikke voldoendes geweest, het futloze
Point of Entry was ik niet vergeten. Iets dergelijks wordt op
Turbo herhaald, plat als het kale Hollandse polderlandschap in de winter.
Het zit 'm voor mij nog niet eens in de gitaarsynthesizers, maar in de vele popliedjes.
Sir Spamalot benoemde dit in 2013
met rake klappen en gaf desondanks 2,5 ster. Dat is mij nog teveel. Slechts
Locked in,
Reckless en
Rock You All Around the World laten iets van metalfurie horen, al vervalt de laatste dan toch in een zoutloze meezinger. Ik gaap weer eens.
Out in the Cold is op zich een best poplied met fraaie melodie, maar dan erger ik me weer aan het schelle gitaargeluid, badkamerdrums en lange duur van een dikke 6 minuten. Hadden ze aan Bonnie Tyler of Tina Turner moeten geven.
Nee, vanaf midden jaren '80 ging het nogal eens mis in metalland...