Tom Waits - Closing Time (1973)

Bij mij was jaren terug Martha ook de grote favoriet, inmiddels sluit het nummer de rangen. Huidige favorieten zijn Virginia Avenue, Midnight Lullaby en het titelnummer.
Hoe dan ook een meesterwerk, met 1 van de mooiste hoesjes allertijden. Blue Valentine heb ik wel nog een stuk hoger zitten, zowel muzikaal als qua cover

Waarschijnlijk toch meer door de hoes, denk ik, Franck Maudit

Het slotnummer vat het gehele album samen, en dat zonder woorden. Wat een pracht..

Ik verhoog een halfje. Ik vind het nog steeds een matte plaat die zeker naar het einde toe saai aanvoelt.
Daarentegen bevalt de nachtelijke- nog één laatste rondje in de bar- sfeer van dit album mij een stuk beter. Martha, het titelnummer en Virginia Avenue behoren tot het betere werk van Waits. 3.5*

Laten we eventjes doen alsof we dit niet gelezen hebben

Bij Grapefruit Moon kan ik gewoon het nummer citeren: every time I hear that melody, something breaks inside. Dat zinnetje is echter nog meer van toepassing op het titelnummer, wat inmiddels mijn favoriete nummer van dit magistrale album is. Zelden werd een album mooier afgesloten.

Voor mij was dit zo'n plaat waarvan ik na twee of drie keer beluisteren ineens het gevoel had die nummers al mijn hele leven te kennen als tijdloze klassiekers, zonder te weten waar ik ze van kende. Alsof ik thuiskwam in een nieuwe goede oude tijd.

De dag is nog jong maar dit zinnetje zou zomaar eens mijn favorietje van de dag kunnen worden.
Wat een treffende omschrijving, ik had hem graag zelf bedacht.

Dat is nog eens een prachtige paradox inderdaad. .
Tsja, en over mijn waardering voor dit album. Wellicht heb ik nog te weinig blues om te dromen van rust in de hoek van een bruin café of wellicht heb ik meer met de gootblues die Waits maakte in de jaren 80.

Is het bovendien raar dat deze plaat me qua sfeer aan Chet Baker doet denken?

Ik heb altijd veel raakvlakken gezien met dit album: In the Wee Small Hours.