Golden Earring - 2nd Live (1981)

wederom lekker simpel rockend: aanrader.

Naar mijn bescheiden mening toch wel een stuk minder als Golden Earring Live uit 1977 .

Zekers dat deze minder is. De songs op deze zijn allemaal de normalere die ze in de tweede helft van de seventies hebben gemaakt. Althans, dat lijkt me de hoofdrede. Toch staan er een paar knallers op. 't zijn er een paar , maar toch: 'Don't stop the show' , 'Heartbeat' , 'Save your skin' , maar hoogtepuntje is toch wel 'Prisoner of the night'. Verder is het gewoon doorsnee rockmuziek.

Niet slecht, maar toch wat minder dan het eerste deel.
Er is ook een promo-LP met nummers van zowel deel 1 als 2.
Na 'Live' uit 1977 vind ik 'The naked truth' toch wat beter dan deze.

Tijdens de tour van '81 heb ik de Earring live mogen aanschouwen. Dat concert was zeker niet beter maar wel energieker, directer en spectaculairder dan die uit '77. Het was ook de tijd na de punkgolf en Nederland kende vele rock 'n roll bandjes in stijl van Herman Brood. Reden waarom ook de Earring zijn repertoire aanpaste aan de tijdgeest.

Op mijn netvlies gebrand staat nog steeds de imposante, met neonbuis en stroboscoopflitsers verlichte drumkit van Cesar en de indrukwekkend vette Sleepwalkin' bassolo van Rinus die als een paashaas over het podium sprong. Uiteraard sprong ook onze Cesar weer over zijn trommels na de laatste klappen van Back Home.

Evert Nieuwstede van de Urban Heroes (supportact) stond tussen Barry en George in het nummer Slow Down mee te galmen, onvergetelijk. Highlights op dit album vind ik Heartbeat, Save Your Skin, Prisoner Of The Night en Sleepwalkin'. Minder virtuoos dan Live 77 maar pure recht toe recht aan rock met een hoog feestgehalte.

Tja live uit '77 is in mijn ogen het beste live album ooit. Maar deze mag er ook zijn..

Dit live album vandaag ook gekocht,maar de energie die de heren op dit album hebben is weer dik ok vind ik.De songs zijn wat minder sterk dan op live 1977,maar wat energie en passie betreft maakt het elkaar maar weinig vind ik.Ook hier staan nog een paar hits op van The Earring als Long Blond Animal,Weekend Love en Sleepwalking.De andere nummers zijn iets minder bekend,maar daarom nog niet minder goed vind ik.4* voor deze goede plugged live plaat van The Earring.

Toch weer 4,5 ster voor dit geweldig live album van Neerlands beste Rock band allertijden .
Hoewel ik live `77 iets beter vind , staat hier weer `n fantastische uitvoering op van Sleepwalkin`.

Berichten over Neerlands beste rockband verplaatst naar Golden Earring

Wat een goede plugged live plaat is dit toch weer van The Earring, ik vind dit toch nog wel een stuk beter dan de Unplugged albums die ze uitgebracht hebben, want dit swingt nog wat meer. De beste nummers zijn m.i Long Blond Animal, Weekend Love en Sleepwalking. Deze haalt net niet het niveau van de live plaat uit 1977, maar deze komt wel aardig in de buurt soms. Op de live plaat uit 1977 staan gewoonweg betere songs op dan op deze vind ik.

The Naked Truth vind ik toch een stuk beter dan deze .
Ik heb de heren 2 weken geleden aan het werk gezien en van een uitygebluste band is totaal geen sprake , ze rocken nog als een tierelier .

Dat geloof ik gelijk Ruud, ik denk dat de meeste artiesten muziek maken ook niet verleren, hooguit word vaak de stem van de zanger wat dun. Maar ik weet niet of dat ook bij Barry Hay het geval is hoor. Ik ben nog nooit bij een concert van hun geweest.

Ook in een artistiek mindere periode blijft The Earing "live'' een puike band.
Het is de wat meer recht toe recht aan periode op deze plaat en niet iedere song is even geweldig.De groep voert het goed uit,maar de nieuwere werkjes missen wat vaker zeggingskracht.
In ''77'' kon de groep leunen op wat sterker songmateriaal.Nummers die wat makkelijker uitgesmeert konden worden.
Hier ligt het effe anders.Compactere stukken en de periode waar te lange stukken er niet echt meer toe deden.
Een heel acceptabel livedocument.

Voor mij doet dit album niks onder voor de eerste. Hij is gewoon anders. Simpeler, maar niet slechter.

De op het eerste gezicht matige liedjes die ze in die tijd maakten klonken op het podium gewoon weer als een klok. Ik zou zelfs willen betwisten dat het materiaal slechter was dan op Live.

Ruig maar toch verfijnd zoals ik dat verder alleen The Who heb horen doen op de live albums van om en nabij 1970.

Eigenlijk vind ik de bezieling, passie en beleving op dit album net zo goed dan op het live album uit 1977. Alleen hier staan iets minder goede songs op. Een 5 voor de passie en bezieling, en een 3 voor de iets minder goede songs. Maakt samen gemiddeld een 4.

Een beetje een houthakkers album. Iets te veel van dik hout zaag men planken. Tja, moeilijk uit te leggen, maar een stuk minder dan de andere live albums.

Helemaal mee eens!

Het songmateriaal haalt het niet bij de eerste Live , en Elco doet hier niet meer mee.
Die liet hele knappe dingen horen op die 1e .
Maar het deugt wel wat de Earring hier laat horen . Het is een ander tijdsdocument .

Maar Live uit ''77'' is gewoon een topper , geen schande dat deze dat nivo niet haalt .

Ik ben lekker tegendraads (eigenwijs mag ook) door te stellen dat ik dit album beter vind dan de eerste uit '77! Ik vind de periode waarin dit album tot stand kwam tot de betere uit de Earring geschiedenis horen. Prisoner of the night reken ik tot de betere albums van band dus ja, dan zit je op dit live album goed. Geweldige drive die ze aan de dag leggen, heerlijk!!

Dit is eigenlijk het eerste live album van Golden Earring die ik ooit jaren geleden beluisterde en ik vind nog steeds dat dit één van hun beste platen ooit is. Doordat Live uit '77 al een dosis grote hits bevatte, kon men natuurlijk niet dezelfde nummers op deze plaat zetten, zoals Radar Love bijvoorbeeld, maar op 2nd Live staan genoeg klassiekers zoals Back Home, Weekend Love, Long Blond Animal (al vind ik de versie op 'Something Heavy Going Down beter) en Sleepwalking.
Hoogtepunten vind ik Save Your Skin, I Don't Wanna Be Nobody Else (deze 2 zijn live zoveel beter als de studio versies!), I Do Rock 'n Roll (tig keer beter dan het nietszeggende singletje) en Back Home (its good to be back in Rosendahl...).

Helemaal mee eens!! Vooral Save your skin is echt fenomenaal in deze uitvoering!

Als je live 1977 goed vind is dit ook verplichte kost vind ik.

Hier staan allemaal andere nummers op dan op live 1977, je zit dus niet met dubbele nummers.

Kwalitatief gezien doet deze maar weinig onder voor het live album uit 1977 vind ik.

Persoonlijk luister ik deze liever dan die uit '77 maar das puur een kwestie van persoonlijke smaak natuurlijk. Ben het wel met Ricardo eens dat het slim en uitgekiend was om overlappingen te vermijden.

Waar LIVE (77) een prachtige bloemlezing is uit hun meer symfonische melodieuze seventies-periode, met nadruk op lange albumtracks, is 2nd live van maar 4 jaar later, geheel anders. Meer radiovriendelijke rocknummers, lekker, met passie uitgevoerd, maar ik mis kippenvelmomenten. Een jaar later zou met Twilight zone dit voor mij pas weer terugkomen.

Overigens vind ik BuddyJoe-Back Home mooi aan elkaar gespeeld.

Het zal met het eerder uitgebrachte live materiaal te maken hebben dat de songkeuze wat bescheiden uitvalt op deze CD. Nu zijn de sfeer en het speelplezier de drijvende krachten, maar ik ga toch nieuwsgierig de eerdere live CD beluisteren. Daar verwacht ik meer van.

Zeer matig, de magie van de eerste live ontbreekt volkomen. Simpele rocknummers met veel energie gespeeld (dat wel), maar echt spannend is het allemaal niet

De Earring speelt gedreven en en gepassioneerd , maar het ligt meer aan het songmateriaal dat deze registratie minder bekijft . Ook hoor je duidelijk de 80's doorkomen . Stukkie sterieler en minder warm .
Maar deze krijgt van mij wel een ruime voldoende . Het spelpeil is hoog en je hoort wel een Earring die hongerig is .

Het concert van deze tour was toch allesbehalve steriel, het had behoorlijk ballen en was ook meer ''down to earth'' kan ik zeggen. Deze versimplificatie heeft de Earring toch geen windeieren gelegd want in deze stijl waren ze een aantal jaren behoorlijk suc6vol, elektrisch zowel als akoestisch.

Het ligt aan het tijdperk dat dit album wat minder overkomt.
De earring zat een beetje in een dip rond 79/81. Later zou ze dar weer behoorlijk uitkomen met Twilight zone. Ik heb beide albums nog eens beluisterd. (ik was er trouwens in 1981live bij in de leijsdreamhal in Roosendaal) Maar het 1e live album klinkt gewoon beter, betere solo's ook.
Eelco heeft daar zeker zijn deel in gehad.Maar wilde het album toch een 3.5 meegeven.
Zou je deel 1 niet kennen dan had het een 4 geworden.
Maar weet nu gewoon te goed dat ze beter konden

Precies dat is het, zulke geniale uitvoeringen; Vanilla queen, mad love, she flies on strange wings, 8 miles heigh, in perfecte geinspireerde uitvoeringen, grote klasse. En dan deze plaat, zo'n groot verschil niet normaal meer. Alsof Led Zeppelin ineens Kiss nummers gaat maken, zoiets.
Echt onbegrijpelijk.