Anthrax - Persistence of Time (1990)

Ook dit is weer een erg sympathiek album met krakers als Belly of the Beast, Keep it in the Family, Time en In My World.


1. Among the Living
2. Spreading the Disease
3. Fistful of Metal
4. Persistence of Time
5. State of Euphoria

Een wat serieuzere worp die daardoor ook wat meer doet denken aan Anthrax met Bush van de albums die nog gaan komen. Desondanks heel herkenbaar Anthrax nog steeds en Belladonna is hier wel echt in topvorm en hier staan toch echt een aantal hele sterke tracks op zoals 'Blood', 'Keep it in the Family', 'In My World' en natuurlijk 'Got the Time', maar ook de lekkere afsluiter 'Discharge'. Door de saaie hoes waren mijn verwachtingen wat laag, maar dat is gelukkig geheel onterecht.

Saaie hoes? Ik vind 'm juist prachtig en erg sterk!

Album nummer 5. En deze mag er zeer zeker zijn. Dit 5e deel is weer een stukje serieuzer, klinkt allemaal veel strakker en steviger. En brengen ze weer een hele bak heerlijke energie.

Met Time hebben ze een heerlijk sterke opener te pakken. Leuk gedaan met de versnellende klok waarna ze mooi opbouwen. Het nummer knalt heerlijk door en huisvest een heerlijke energieke solo. Ze zetten direct de toon goed neer. En met Blood zetten ze dat lekker door. Dit voelt wel wat meer aan als een meezingnummer trouwens. Maar de constant voortstuwende riffs en drumwerk houden vallen hier zeker in de goede aarde. Ze vullen de 7 minuten netjes op, ik was even bang dat ze zouden vervallen in eentonigheid, maar ze weten er best wat fijne virtuositeit in te leggen. Ook Keep It in the Family klinkt heerlijk. En eigenlijk gaat de hele plaat zo door. Ze leveren sterk beukwerk af. Ze klinken hier wat logger en zwaarder, iets trager maar ook weer wat serieuzer dan voorheen.

Got the Time is dan weer even de 'oude' Anthrax met een wat luchtiger geluid. Die valt dan ook een beetje uit de toon hier, hoewel zeker niet vervelend. Verder staan de nummers stevig in hun schoenen. De eerste helft is wel de sterkere helft. In de 2e helft komen ze iets minder sterk voor de dag. Hoewel One Man Stands en Discharge zeker wel tot hun betere werk behoort. Waarvan de laatste ook weer een heerlijk klinkende solo heeft trouwens.

Deze Persistence of Time bevalt me eigenlijk wel heel erg goed. Deze serieuzere inslag kan ik hier wel goed waarderen. Iets wat ze ook op Among the Living deden, maar hier is de uitwerking beter. Waardoor deze mij ook beter bevalt. Het tempo ligt wel wat lager en de jeugdigheid is ook steeds minder, maar het beukt, schuurt en stuwt weer erg lekker. Nu had ik mijzelf voorgenomen om Anthrax niet meer te gaan vergelijken met de andere drie bands. Maar als ik dit nu dan zo beluister hoor ik toch een stap voorwaarts naar de andere drie toe. Los daarvan is het voor mij in ieder geval het lekkerste album wat ze hebben afgeleverd (tot dusver). En ga ik hier nog wel eventjes van genieten.

En om nog even in te haken op de hoes hierboven. Die vindt ik wel gaaf gedaan. Vooral ook met de afwijkende reflectie eronder. Staat wel gaaf. Beter dan die vage koppen van de vorige.


1. Persistence of Time
2. State of Euphoria
3. Spreading the Disease
4. Among the Living
5. Fistful of Metal

Jaren, vele jaren geleden toen ik me begon te verdiepen in thrash metal was het veel aanschaffen om te proberen. Ik had al wat Megadeth, maar daarna kwamen al snel Forbidden, Annihilator, Nuclear Assault en Sacred Reich. En ja, ook Persistence Of Time van Anthrax. En het pakte me gewoon niet. In vergelijking met de andere bands was het of niet hard genoeg, of niet expressief genoeg. Ik hoorde dat het goed was, maar... ja, nee, toch niet.

En het kwartje is nu eindelijk gevallen. Belladonna's zangpartijen klinken hier goed en de productie is fenomenaal. Het materiaal spettert constant en het valt toch op dat de band als ze iets serieuzer spelen ook meteen intenser voor de dag komen? En mijn idee dat Benante/Bello de beste ritmesectie is van de Big Four wordt weer eens extra bevestigd. Ik kan deze nu zonder problemen vijf keer achter elkaar luisteren en zal hem weer terugkopen als ik hem in de winkel zie liggen.

Ben nu wel uitzonderlijk benieuwd geworden naar de Bush albums.

Tussenstand:
1. Persistence Of Time
2. Among The Living
3. Spreading The Disease
4. State Of Euphoria
5. Armed And Dangerous
6. Fistful Of Metal

Dit is idd een groot obstakel voor me om het album écht goed te vinden. Nummers als Got The Time en Discharge zijn wel to the point en hakken er lekker in. Belly Of The Beast kan ik ook prima hebben. Maar dat zijn de uitzonderingen, het leeuwendeel is veel te veel uitgesponnen. Op de 30th anniversary edition staan de pre-production versies en die zijn nog langer . Een goede producer had hier wel wat aangedaan. Gewoon even de boel flink editen en je houdt een erg vet album over, want ik hoor genoeg vette riffs en toffe zanglijnen voorbij komen.

Op State Of Euphoria zijn de nummers korter en die vind ik dus lekkerder wegluisteren. Wat niet wil zeggen dat die nummers per sé beter waren, maar het is gewoon qua opbouw en arrangementen beter gedaan.

Neem je Attack Of The Killer B's ook mee, of ga je gelijk door naar Sounds Of White Noise? Ik ben wel benieuwd wat je van de Killer B's vindt!