Dire Straits - Dire Straits (1978)

Andere groepen in deze periode klinken misschien harder of subversiever, maar deze groep klinkt verfijnd, wat moeilijker te bereiken is. Mark Knopfler heeft een eigen gitaarstijl ontwikkeld, met vinnige accentjes en loopjes. In Water of Love gebruikt hij een bottleneck, zo'n cilinder over de linkerpink voor glissando's die niet alleen uit halve tonen bestaan. Sultans of Swing blijft het hoogtepunt, ook wegens de rake tekst over een amateurgroepje dat koppig Dixieland en swing blijft spelen in een tijd dat die stijl allang uit de mode is. Die eigenzinnigheid, gewoon keurige liedjes maken zonder met de trend van het moment mee te gaan, is ook terug te vinden bij Dire Straits zelf.

Met 4 sterren te karig beoordeeld.
Opzienbarende debuutplaat, heerlijk relaxt album met fenomenaal gitaarwerk van Mark Knopfler.
Ben niet altijd in de stemming om naar Dire Straits te luisteren maar voor dit album maak ik graag een uitzondering.

Niet helemaal waar: In Nederland en verscheidene Europese landen kregen we de alternatieve single-mix (en 12" mix) voorgeschoteld, terwijl de Amerikanen juist de albumversie op single kregen. Dat laatste gebeurde pas in 1979, bijna een vol jaar nadat het nummer bij ons een hit was geweest. Wel kwam er in de VS eerder een promo-single met de alternatieve versie uit.

Maar die originele single-versie (hier de 12") was inderdaad een 'alternate take' die de band opnam in april 1978, kort nadat het album was verschenen. Juist in Nederland, Engeland en enkele andere Europese landen dacht de platenmaatschappij dat de albumversie iets te relaxt was, en dus werd het nummer opnieuw opgenomen. Met een iets ruwer randje en iets sneller gespeeld. Ik kocht eerst de single en later de 12 inch, vandaar dat die versie in mijn geheugen gegrift staat. Ik vind 'm beter dan de overigens ook niet te versmaden albumversie.
Blijft trouwens gek dat die 'alternate version' (zo wordt-ie ook op de hoes van de 12 inch genoemd) nooit ergens op CD is verschenen. Met recht een vergeten single-versie, jammer.

dire straits zou mijn band zijn geweest als ik vroeger met muziek was begonnen hopelijk komt er ooit nog een reunie, zijn stem en het geweldige gitaar spel blijft me boeien en werken therapeutisch, water of love is echt het kunstwerk met alle toonhoogtes

Bijzonder moeilijk album om te beoordelen en ook nog eens te verwoorden hoe ik tot die score kom. Daarom quote ik even iemand die het duidelijk beter kan uitleggen dan ik zelf, namelijk BoyOnHeavenHill.



Dit is ook exact het gevoel wat ik bij dit album heb. Ik hoor dat alles goed zit en vind vooral het gitaarspel hier subliem. Toch raakt het geheel me niet helemaal en ik kan niet echt uitleggen waarom.

Als ik een persoonlijke top 10 van Dire Straits maak, staat er wellicht geen enkel nummer van dit album in. Enkel Sultans Of Swing komt in de buurt.

Soms overtreft het geheel echter de som der delen en dat is hier zeker ook wel het geval.

Al bij al vind ik het gewoon een goed album. Niet meer, maar zeker ook niet minder.

3,5*

Favorieten: Sultans of Swing en Down to the Waterline

Na 8 bier waan ik mij ook een swingende sultan. Achteraf hoor ik regelmatig dat niet iedereen mijn schwung sultanwaardig vond. Dat weerhoudt mij niet voor de volgende keer: je bent een sultan of niet.

En ik ben een leeuw. Daarom vind ik "Lions" het beste nummer van dit Dire Straits album wat er écht toe doet...

Neuneu, "In The Gallery". Knopfler bewijst maar weer eens dat hij in 4 zinnen kan vertellen waar anderen een boek voor nodig hebben. Wat een weergaloze tekst.

*deze jongen maakt een diepe buiging*