menu

The Fall - Hex Enduction Hour (1982)

mijn stem
3,95 (108)
108 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Kamera

  1. The Classical (5:17)
  2. Jawbone and the Air-Rifle (3:43)
  3. Hip Priest (7:44)
  4. Fortress / Deer Park (6:39)
  5. Mere Pseud Mag. Ed. (2:48)
  6. Winter (4:24)
  7. Winter, N° 2 (4:29)
  8. Just Step Sideways (3:21)
  9. Who Makes the Nazis? (4:27)
  10. Iceland / Island (6:41)
  11. And This Day (10:22)
  12. Look, Know * (4:36)
  13. I'm into C.B. * (6:29)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 59:55 (1:11:00)
zoeken in:
Aquila
Tsjonge jonge. Zelden zo van mijn stuk geblazen de afgelopen jaren. van iets dat je denkt te kennen (van naam) maar helemaal een verkeerd beeld van hebt. En dan ineens heel goed blijkt te zijn. Heel, heel erg goed.

Ik ben dol op die gruizige wat wilde en hoekige nummers. Vreemd genoeg zou ik het wel ouder schatten dan dat het is. Weet niet precies hoe dat kan komen. Toch vooral getipt via het PP/NW "Album van de Dag"-topic. Vooral de maandlijstjes zjin waardevol omdat ik er toch uithaal waarop mensen stemmen die op basis van stemgedrag dezelfde voorkeuren hebben als ik.

Fortress/Deer Park is een Captain Beefheart-kloon (nog niemand opgevallen?), de proto punk van The Modern Lovers, venijnige Engelse declamaties etc. En het zaagt en dreint maar door. Ik zag eerst op tegen de lengte van de nummers - maar het is zeker een kracht. Dat tweeluik Winter ook helemaal te gek (en dan heb je al etteljik e hoogtepunten op de plaat gehad. Ongelofelijk.

Heb drie albums gekocht dit weekend, alle drie in de roos (Portishead 3, Soft Cell en deze).

Ik had bij mijn aanmelden exact 100 albums met 5* toebedeeld, dus als er een nieuwe bijkwam moet is er ook eentje het veld ruimen, Nu blijkt dat ik me toen heb verteld, dus deze kan als 100e bij de lijst. Ik ga zeker op zoek naar meer van The Fall. Zal beginnen met het album van hierna, Dat lijkem het meest logisch, anyone?

avatar van stephan73
4,5
Aquila schreef:
Ik ga zeker op zoek naar meer van The Fall. Zal beginnen met het album van hierna, Dat lijkem het meest logisch, anyone?


Zelf heb ik This Nation's Saving Grace (als enige Fall album) een 5 gegeven, dus ik zou zelf die aanraden!

avatar van dix
4,5
dix
Of de opvolger: Perverted by Language. Mijn favoriet.

avatar van Near
4,5
“There is no culture is my brag”. Met deze onheilspellende leuze trapt Mark E. Smith een audio-trip die haast uit elkaar spat door een overdosis aan rauwe onversneden energie af. Beukende drums stuwen opener ‘The Classical’ verder naar eenzame besneeuwde hoogten; “where are the obligatory niggers?!” – een scherpere zin dan dit ben ik nauwelijks tevoren tegengekomen in een liedjestekst. Een spervuur aan rake observaties en allesvernietigend nihilisme nagelen mij vast, en smeken om een druk op de ‘repeat’-knop.

Neen! Niet doen; vooruit is de enige juiste weg – een leuze die mij nauwelijks afgaat in het dagelijkse leven, maar des te meer op deze plaat van toepassing is. Smith laat je als luisteraar ook geen keuze – met gelijkaardig geweld trapt hij de luisteraar een tweede keer in het gezicht op ‘Jawbone and the Air-Rifle’. Het voelt allemaal wat aan als vallen op door ijs bedekt asfalt. Nogmaals!

‘Hip Priest’ opent rustiger, maar is een dolk in de rug. De ‘Hip Priest’ wordt geïntroduceerd; alter ego? Laat ons maar geloven van wel. Frustratie leeft ook in de harten van de groten, zo blijkt. Na enkele smerige uitbarstingen sterft de ‘Hip Priest’ langzaam weg, en leidt ons het ‘Fortress’ binnen. Meer classic ‘Fall’-lawaai, maar de werkelijke grootsheid van het nummer toont zich pas in het tweede deel, ‘Deer Park’ – een rollercoaster die dreigt te ontsporen.

“Mere Pseud Mag. Ed.” is haast catchy, en een stuk toegankelijker dan al het voorafgaande geweld – wat niets afdoet aan het feit dat deze shot verslavende noise-rock (tegendraadse gitaren, de vergelijking met Sonic Youth lijkt mij niet zo ver gezocht) alle aandacht opeist. Nodig, want de aandacht kan makkelijk gaan wandelen tijdens het hieropvolgende ‘Winter’, een slepende post-punker in twee actes. Ook dit nummer getuigt een geschikte grasmat voor Smith’s giftige situatie- en karakterschetsen.

Via het tussendoortje ‘Just Step S’ways’ komen we aan bij het hoogtepunt van ‘Hex Enduction Hour’. ‘Who Makes the Nazis?’, een mantra die zich als een oorworm nestelt in de diepste krochten van je oren, drukkend tegen je brein. Een heerlijk onaangenaam nummer – een pluim voor de ritmesectie die dit nummer in ‘high gear’ schakelen. Ook een heerlijke pig-squeal zo ergens rond 2 minuten 20 seconden. ‘Iceland’ is – zoals hierboven reeds werd opgemerkt - profetisch, en dat maakt me een beetje bang. Smith lijkt mij nu niet de kerel waarvan je wil dat zijn toekomstbeelden in werkelijkheid worden omgezet.

‘And This Day’ blijkt de ontknoping te zijn van dit meesterwerkje, een apotheose die kan tellen. Een meer dan 10 minuten durend circus van orgeltjes, post-punk madness, en herhaling. Soit, om een lang verhaal kort te maken: luisteren die handel!

avatar van jellorum
itchy schreef:
Het moment waarop de drums invallen in Winter pt.1 is pure magie.

Yes!

Wel een kraker hoor deze plaat. Ik bedoel dan dat van kraken en tanden enzo hé.

Zou een waar meesterwerk zijn mocht het niet zijn dat na Winter 2 het naar mijn mening toch een ietsiepietsie minder wordt dan het voorgaande. Ken de plaat eigenlijk ook nog niet door en door of ik heb 'm nog te weinig sessies gegund de maanden dat ik de cd heb.
Maar Jawbone..., The Classical, Hip Priest, Winter, Fortress/Deer Park: allemaal uitermate tof en boeiend.

Ik vind trouwens The Fall één van de meest rock 'n rolle groepen van de hele hoop die men onder post punk schaart en het ligt ook niet voor de hand om hun muziek te beluisteren. Ik bedoel: je gaat niet zomaar eventjes in je zetel naar The Fall luisteren, het rammende van hun geluid vind ik een erg fysieke ervaring (niet dat ik sta te springen als ik dit luister), ach ja je snapt misschien wel wat ik bedoel....of niet.

avatar van wibro
3,0
The Fall moeten het van mij meer hebben van hun latere en wat meer toegankelijke werk. Dan heb ik het over hun albums vanaf 1985. Dit album dat ik nu al drie tot vier gehoord heb laat mij vrij koud. Het beste nummer van dit album vind ik nog "Jawbone and the Air-Rifle". Andere albums van The Fall van vóór 1985 scoren bij mij niet beter.

3,0*

avatar van jacques.be
5,0
Aquila schreef:
Ik ga zeker op zoek naar meer van The Fall. Zal beginnen met het album van hierna, Dat lijkem het meest logisch, anyone?


Ook een goed beginpunt is de compilatie 50000 Fall fans can't be wrong (uit 2004)

Ik snap wat er hier wordt geschreven over 1985. Al zou ik eerder 1983 of 1984 als grens nemen. Toen kwam Brix erbij en dat zorgde voor wat meer popelementen. (ze zaten toen bij het label Beggars Banquet)
Met als uitschieters The Wonderfull and Frightening..., This Nation's Saving Grace en The Frenz Experiment. Na de Beggars-jaren was de output wat wisselender van kwaliteit. Maar om de paar jaar toch een heel sterke worp. Bv. Shift-Work, the Infotainment Scan, The Light User Syndrome... Van recentere platen raad ik The Real New Fall LP aan.

Check zeker ook de prima Fall site : The Fall online - visi.com

avatar van Ataloona
4,0
The Fall weet mij met Hex Enduction Hour weer niet teleur te stellen en hoewel ik Perverted By Language nog wat beter vind, is dit album ook weer van zeer hoge kwaliteit. Bij vlagen doet het mij aan Pere Ubu denken en bij vlagen nog een stapje verder, namelijk Captain Beefheart. Vooral op - zoals Aquila al aangaf - Fortress/Deer Park.

The Fall weet post-punk, avant-garde, funk en noise rock op een knappe manier te combineren. Hoekige ritmes, geflipte riffjes, maniakale zang en tegendraadse basslijnen zijn daar wel de opmerkelijke voorbeelden zijn. Opener The Classical is een gevaarlijke ballad in voordraagvorm, verpakt in een Mark E. Smith jasje. Smith is - zoals eigenlijk altijd - weer op dreef en weet op een maniakale, schizofrene, maar ook op een intellectuele manier over te komen met zijn zang en teksten. Jawbone and the Air-Rifle is een vuige rocker, Hip Priest is een perfect nummer dat wat rustiger overkomt, maar die een aantal noise erupties in zich draagt. De twee Winter nummers zijn een perfect paar dat op de helft van de plaat een goede overgang biedt tot de tweede helft van de plaat waar Mark E. Smith geweldadiger begint te worden en waar zijn teksten steeds ruwer worden.

Everywhere
Just no fucking respite for us here
Dream theatre
And this day
No matter what all who fills baskets
Or who's just there
The whole earth shudders


Zo word 10 minuten frustratie en onrust ingeluid op And This Day. Vlijmscherpe gitaren, Mark E. Smith die ietwat verveeld zijn frustratie eruit lult, het jamachtige gedrum, de funky basslijntjes en de heerlijke toetsen zijn allemaal onderdelen die dit nummer zo sterk maken.

Hex Enduction Hour is wel degelijk een zeer sterk album. Helaas klinkt het in mijn oren een beetje als Pere Ubu II, alleen dan nog ietwat toegankelijker. Dit zal waarschijnlijk niet snel mijn favoriet van The Fall worden, maar 4* kunnen er zeker wel vanaf.

avatar van Omsk
5,0
itchy schreef:
Het toondove muziekblad Oor heeft ons jarenlang willen doen geloven dat This Nation's Saving Grace de beste Fall-plaat is. Dat is niet waar. Dit is namelijk de beste Fall-plaat.


Waar is het ooit misgegaan, Itch ?

avatar van itchy
4,5
Ik heb het licht gezien: beiden zijn briljant!

zalwelnikszijn!
Ataloona schreef:
Bij vlagen doet het mij aan Pere Ubu denken en bij vlagen nog een stapje verder, namelijk Captain Beefheart.


Fat Captain Beefheart imitators with zits?

avatar van deric raven
3,0
Ooit in een documentaire gezien dat Nick Cave een groot bewonderaar is van Mark E. Smith, maar dat het anderzijds ook het geval is; hier wel wat werk van hem in bezit ( Peel Sessions 028, The Real New Fall LP en Von Südenfed - Tromatic Reflexxions), maar het wil mij niet helemaal pakken.
Het zal wel te maken hebben met de ADHD zang van de frontman.
Hex Enduction Hour heeft muzikaal wel wat raakvlakken met The Birthday Party, maar ook met de 3e van The Velvet Underground, maar het is vooral de kronkel in Mark E. Smith hoofd die bepalend is.
Toch klinkt het nog best zwaar; alsof een manische zanger begeleid wordt door depressieve bandleden.
Best vermoeiende, lastig te plaatsen muziek, waardoor ik mij goed kan voorstellen dat The Fall zo vaak wisselde van personeel, volgens mij vergt het behoorlijk veel energie.
Absoluut uniek, ik ken geen band die hier enigszins bij in de buurt komt.

avatar van Ataloona
4,0
zalwelnikszijn! schreef:
(quote)


Fat Captain Beefheart imitators with zits?




Mark E. Stewart omschrijft zijn band nog treffender dan wie dan ook.

avatar van Coma Cat
Mark E. Smith dan toch, maar hij had nog veel meer treffende teksten, bijvoorbeeld: Smith intended the album's lyrics to be "like reading a really good book. You have a couple of beers, sit down and immerse yourself. None of those fuckers Elvis Costello or Spandau Ballet did that".

"Who Makes the Nazis" concludes that Nazis are born of "intellectual halfwits", heerlijk toch, zulke teksten, in combinatie met de muziek die repetitief, lo-fi doordramt. Hier wist de band duidelijk wat ze deed en heeft er een klassieker neergezet die ongetwijfeld vele latere artiesten heeft beïnvloed. Pavement is een overduidelijk voorbeeld, hoewel Smith hen ook heeft weggezet als "mere Fall copyists". Nou, er zijn slechtere vergelijkingen denkbaar.

Als het nog niet duidelijk was, dit album is heel goed. Nergens worden de melodieën echt lekker in het gehoor liggend, overal blijft het schuren. Hier is dat de kracht, samen met de voortstuwende bas en natuurlijk Mark E. Smith die alles aan elkaar bazelt en dramt(in de goede zin van het woord).

avatar van henkiev
5,0
Geweldig dit!

Gast
geplaatst: vandaag om 06:30 uur

geplaatst: vandaag om 06:30 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.