menu

Ryan Adams & The Cardinals - Jacksonville City Nights (2005)

mijn stem
3,64 (136)
136 stemmen

Verenigde Staten
Country / Rock
Label: Lost Highway

  1. A Kiss Before I Go (2:08)
  2. The End (3:47)
  3. Hard Way to Fall (4:08)
  4. Dear John (4:39)

    met Norah Jones

  5. The Hardest Part (2:55)
  6. Games (2:14)
  7. Silver Bullets (2:59)
  8. Peaceful Valley (2:33)
  9. September (3:45)
  10. My Heart Is Broken (2:16)
  11. Trains (4:11)
  12. Pa (3:54)
  13. Withering Heights (2:56)
  14. Don't Fail Me Now (4:28)
  15. Jeane * (2:33)
  16. Always on My Mind * (4:41)
  17. What Sin Replaces Love * (9:25)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 46:53 (1:03:32)
zoeken in:
avatar van harm1985
5,0
Ik ben denk ik een van de weinigen die deze plaat beter vind dan Cold Roses. Dat album had twee gezichten waarvan de tweede, de wat hardere kant van CD2 me beter beviel. Dit album is veel beter in balans en is wat mij betreft ook op zijn minst van het zelfde niveau als Heartbreaker.

Nu heeft Ryan Adams ook wel het geluk dat hij de Cardinals heeft als Backing band (al vond ik de samenstelling op Easy Tiger, Follow the Lights en Cardinology met Neal Casal erbij net iets beter). Het begint al gelijk goed als de steelguitar het nummer A Kiss Before I Go inluidt. het album dendert daarna als een stoomtrein verder met The End, wat vergelijkbaar met Oh My Sweet Carolina een mooi eerbetoon is aan zijn stad van herkomst.

De eerste halte wordt bereikt bij Dear John en Norah Jones stapt op; wat sommigen misschien slaapverwekkend vinden, vind ik gevoelig. De stem van Norah Jones maakt bij mij (en mijn vriendin, die wild is van het nummer) meer los dan die van Catherine Popper. Vanaf de eerste zin staat het kippenvel me op de armen.

Ook op dit album spreekt de melancholie weer boekdelen, want het zit Adams niet mee in de liefde. Maar gelukkig schrijft hij zijn frustraties van zich af, afwisselend in up-tempo nummers (Hardest Part) en ballads (Games). Na Peaceful Valley (dat als opener diende bij het concert in de RAI, waar het veel harder werd gespeeld) en September komen we aan bij een oude bekende: My Heart is Broken. Dit nummer heeft hij samen geschreven met Caitlin Cary ten tijde van Stranger's Alamanac (het staat ook op de Deluxe edition van dat album). Het had zo een nummer van Johnny Cash kunnen zijn.

Na het uptempo nummer Trains (elke zichzelf respecterende country-rock artiest moet op zijn minst één nummer over treinen hebben) eindigt het reguliere album met wat rustigere nummers. Dan komt daar de finale, voor degenen die het nummer Always on my Mind als bonusnummer erop hebben staan. Het nummer is onsterfelijk gemaakt door Willie Nelson (met wie Ryan Adams & the Cardinals een jaar later een album zouden opnemen) maar deze versie is op zijn minst van hetzelfde niveau. De strijkers zwellen aan... 'maybe I didn't love you...' zingt Adams vol respijt; een toepasselijker eind van de plaat is er haast niet. Net als Heartbreaker, een must have.

avatar van Wickerman
5,0
Jij snap het, Harm. Maar de line-up met Neal Casal beter noemen dan die met JP Bowersock, is gekkenwerk. Ryan Adams werkt overigens weer met de laatst genoemde samen. JP zou dat hebben gezegd na het concert van Julian Casablancas in Paradiso.

avatar van bertus99
3,0
Hulde voor Always on my mind. Zeer fraaie afsluiting van een mijns inziens toch wat wisselvallige cd. Ik blijf Cold Roses en Heartbreaker en ook Love is Hell prefereren. Misschien heb ik die voorkeur omdat die platen toch iets meer de rock-kant van het begrip country-rock benadrukken en Jacksonville meer de country-kant. Is een kwestie van smaak ook.
Op Jacksonville lijkt het trouwens af en toe wel alsof Adams de country een beetje op de hak heeft willen nemen door het een beetje te overdrijven met de jank van de steelgitaar en de sentimenten in de zang.

avatar van Slowgaze
4,5
Mijn eerste kennismaking met Ryan Adams stemt positief. Om de een of andere reden heb ik me nooit echt in 's mans werk verdiept, ondanks mijn voorliefde voor country en punkliefhebbers vermomd als singer-songwriters. Gelukkig maar dat ik deze cd tegenkwam, want hij valt me zeker niet tegen.

Adams ontpopt zich in veel nummers tot een sterke tekstschrijver, zoals in "Dear John", waarin de tekst door merg en been gaat, of het tragische "Pa". "My Heart is Broken" is tekstueel wel erg zwak en het minste nummer van de plaat, maar Ryan heeft een aantal prachtige quoteables voor ons klaar: "And I wonder if anybody here besides me has got any decent secrets" en vooral mijn favoriet
"All my life I've been searching for forgiveness, but I can never seem to get enough". Perfecte country-lyriek, een evenwicht tussen ruig en onhandelbaar enerzijds en een enorme gevoeligheid anderzijds.

De vergelijking met Neil Young is vaker gevallen en absolute topnummers The End (dat refrein!) en Peaceful Valley zijn ontzettend intense nummers die zich zeker kunnen meten met het beste werk van Dinosaur Sr. Helaas gaat het Harvest-euvel ook een beetje op hier: de plaat is nogal inconsistent. Een aantal nummers zijn prima, maar niet veel meer dan dat. Eerder genoemde liedjes, samen met Games (die prachtig gezongen regel, precies tussen medelijden en verwijt: "You ain't but a telegram nobody's sendin'") geven me echter het gevoel dat Ryan het in zich heeft om de plaat te maken die het werk van Neil in de schaduw te stellen. (Maar dat schijnt "Heartbreaker" te zijn; ik houd mijn hart vast.)

avatar van Coentje
5,0
Wat is Hard Way To Fall toch een prachtig nummer!

and I could find her in a thunderstorm/ just by the way that the rain would fall


schitterend!

avatar van De Daniël
4,5
Op een of andere manier heeft dit album nooit mijn volledige aandacht gekregen. Misschien kwam het door de nietszeggende hoes of gewoon door het feit dat ik al genoeg had aan Cold Roses en zijn solo platen. Nu eens op mijn mp3 spelert geplaatst en er goed voor gezeten en dan blijkt dat ook hier weer echte juweeltjes op staan. Trains is mijn hoogtepunt, wat een waanzinnig opzwepend en lekker nummer.

avatar van Wickerman
5,0
Nietszeggende hoes? Ryan's mooiste!

avatar van harm1985
5,0
Eens! De dame op de hoes is overigens Catherine Popper, de (inmiddels) ex-bassiste van the Cardinals.

Op de een of andere manier doet deze hoes me denken aan die van Neil Young's 'This Note's for You', alleen dan in het rood

avatar van heartofsoul
2,5
Ryan Adams? Zijn allereerste album (Heartbreaker) vond ik wel overtuigend en heb ik met plezier beluisterd. Jacksonville City Nights kan ik echter slechts met moeite uitzitten.Dat komt natuurlijk niet door de Cardinals, die doen hun stinkende best en boeien me zeer. Nee, het is de aanstellerij van Ryan Adams die me behoorlijk afstoot. Ik vind zijn stem bovendien erg zwabberen, en ook nog eens vals klinken hier en daar. Het doet mij in ieder geval pijn aan de oren. Als ik eerlijk countrysentiment wil horen, ga ik liever voor George Jones of Hank Williiams..

Arbeidsdeskundige
Zijn intense zang en de bijzonder fraaie muzikale omlijsting van The Cardinals sluiten perfect bij elkaar aan op dit heerlijke album.

avatar van Cor
3,5
Cor
Ryan Adams doet een GP. Maar Gram Parsons kon dat toch net iets beter. Zeker geen obligaat album, dit 'Jacksonville City Nights', maar de echte flonkering en schittering ontbreekt toch naar mijn mening. Terwijl de country(rock) wel een jas is die hem goed moet kunnen passen. Afijn, hij bewijst wel zijn veelzijdigheid en productiviteit maar weer eens. Maar hij heeft betere albums gemaakt.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:53 uur

geplaatst: vandaag om 16:53 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.