Depeche Mode - Songs of Faith and Devotion (1993)

Ha dat klopt idd SirNoodle. Ik ben zelf nog naar Brussel geweest, maar het begin van de show moeten missen want we waren te laat..... Er was iets rond Antwerpen (herstel: er is altijd iets rond Antwerpen) dus heb die "flitsende" opening niet meegekregen.
We kwamen erin toen volgens mij Policy Of Truth net werd ingezet. Poeh - alweer bijna 24 jaar geleden. Mooie tijden.

Machtige plaat.
De sfeer die Depeche Mode neerzet is vrij uniek moet ik zeggen.
Voorbeeldige arrangementen, mooie produktie en bovenal nummers die over de hele linie boeien.
Gek dat ik altijd wat afstandelijk was t.o.z Depeche Mode.
Ik ben nog steeds niet dol op hun wat te mechanische beginalbums, maar dat trokken ze richting de 90's behoorlijk recht.
Je hoort een duidelijke groei in het geheel.
Vakmanschap t/m en coherentie.
In Your Room is gewoonweg briliant, kippevel werkelijk.
Organische plaat met veel highlights.
Echt een band die vanuit de 80's een sterke ontwikkeling doormaakte.
Hele sterke plaat.

Machtig is het woord id

Weet niet welke platen je allemaal als beginalbums rekent, maar DM is juist één van die acts die vrij vroeg heeft bewezen dat het hele wezenloze 3 man op gitaar en 1 op drums nogal achterhaald is om muziek met een ziel te kunnen maken. Constructing Time Again en zeker Some Great Reward zijn daar al schitterende voorbeelden van, ken weinig gitaarbandjes die zoveel gevoel kunnen brengen in welk van hun nummers dan ook. DM is gewoon een briljante band en dan maakt het niet uit of ze de synth stoppendoos uit de kast trekken of met houthakkershemden in de studio staan, kwaliteit verloochent zich niet.

SGW is het laatste "mechanische" album van ze, BC is dat al niet meer. Allebei top overigens!

Ik ben het juist eens met bikkel2. Je ziet dat trouwens hier op Musicmeter ook terug in de waardering, die wat lager is voor de eerste drie albums.
Overigens vind ik dit Songs of Faith and Devotion, wat bijna zo'n hoge waardering heeft als het geweldige Violator, toch een stukje minder dan die plaat. Vooral omdat er hier een enkel minder nummer op staat. En ook omdat ik de plaat wat killer vind, Violater heeft wat vaker ook een warmer geluid.

Ik geloof dat ik het voor de verandering eens geheel eens ben met west. Ook bij mij is Black Celebration het eerste album dat nagenoeg over de volle lengte boeit. En hoewel deze Songs of Faith and Devotion op een royale 4,5 staat, is er qua consistentie wel wat ingeleverd op Violator.

Ik zal ze nog eens achter elkaar luisteren binnenkort, want snap niet wat er mechanischer is aan SGR ten opzichte van de vervolgalbums. Vind deze ook iets minder dan Violator, qua songmateriaal.

Op deze plaat wint de bombast het jammer genoeg wel een beetje van de goede songs.
Ik vind deze ook een stuk minder dan Violator.
Die twee daarvoor zijn nog beter.

Of ik dit album beter vind dan Violator hangt ook af van de bui. Muzikaal (lees gebruik meer dan elektronica)vind ik dit album beter, maar Violator is laag drempeliger wat hit potentie. Luisterd Violator lekker weg is dit een meer luisterbum

Ik vind het moeilijk om aan te geven waar de verschillen zitten tussen Music for the Masses, Violator en deze. Allemaal hebben ze die gedragen zang met (soms) dreigende synths. Deze 3 albums hebben mijn waardering voor DM wel flink verhoogd. Ik krijg steeds meer zin in de 7e.

Mm, dit commentaar uit 2006 was wel erg kort... Toen ik dit album kocht wilde ik diep in mijn hart gewoon een Violator deel II. Het soms wat hardere, overdrive, geluid van SoFaD beviel me eigenlijk niet zo ondanks dat ik wel doorhad dat hier een aantal zeer sterke songs opstaan.
Nu, jaren later, vind ik het juist mooi dat DM koos om nog een iets andere koers te gaan varen. Het levert een album op wat zich naast Violator prima staande kan houden. Higher Love is een perfecte afsluiter trouwens, wat een nummer.

Walking in my Shoes blijft toch wel ijzersterk. Vreemd genoeg herinner ik me die altijd van Violator.

Wat me opvalt, is de langere maar tegelijk minder krachtige versie van 'In Your Room'. De singleversie is echt beter. Het neemt niet weg dat dit nummer, net als 'Walking in my Shoes', een top 10-nummer van DM is.

Een van mijn eerste gekochte albums ooit, na Arrested Development. Mijn broer luisterde veel naar deze muziek en dit album heeft zijn glans na al die jaren nog lang niet verloren. M.i. een klassieker en het door mij meest beluisterde album van Depeche Mode.