Het is al een tijdje één van mijn absolute favorieten, deze I COULD LIVE IN HOPE. Ik luister er niet veel naar maar het raakt mij elke keer opnieuw. Soms is het gewoon de muziek waar ik absoluut nood aan heb bij momenten. Fantastische herinneringen van een skireis in de vogezen met een maat komen ook telkens weer naar boven; Als we op een weg tussen de naaldbomen reden op weg naar Gerardmer, hoog in de bergen, en ik naar LAZY luisterde, prachtig.
Hoedijk zegt het al: prachtige muziek is niet in woorden te vatten. Er hangen sterke herinneringen vast aan deze plaat. Het is muziek die mij helemaal ontspant( soms iets teveel, zo ben ik al 2 keer in slaap gevallen op de bus terwijl ik hiernaar luisterde en ik mijn halte had gemist).
Die laatste knoert SUNSHINE had er echt wel af gemogen maar alle andere liedjes zijn van zo'n serene schoonheid. Slowcore wordt al snel met 'depressief' vereenzelvigd maar dat is allesbehalve het etiket dat ik op deze plaat zou plakken, berusting en vrede nemen met zichzelf zijn de termen die ik ermee associeer. Knap hoe 10 opeenvolgende liedjes tegelijk zo kaal zijn ingekleed en zo warm aanvoelen. Spijtig dat ik met zo ongeveer alles dat de band hierna heeft uitgebracht totaal geen voeling meer heb maar I COULD LIVE IN HOPE is een tijdloos album in mijn opzicht.En tot zover de woorden die ik kan neerschrijven bij dit pareltje