menu

Slayer - Diabolus in Musica (1998)

mijn stem
3,26 (142)
142 stemmen

Verenigde Staten
Metal
Label: American

  1. Bitter Peace (4:32)
  2. Death's Head (3:34)
  3. Stain of Mind (3:24)
  4. Overt Enemy (4:41)
  5. Perversions of Pain (3:33)
  6. Love to Hate (3:07)
  7. Desire (4:20)
  8. In the Name of God (3:40)
  9. Scrum (2:16)
  10. Screaming from the Sky (3:12)
  11. Wicked * (6:01)
  12. Point (4:11)
  13. Unguarded Instinct * (3:42)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 40:30 (50:13)
zoeken in:
PriestMaiden
Ik vind deze toch serieus tegenvallen, niet barslecht, maar er kan mij geen enkel nummer echt boeien. Zwakste Slayer-plaat voor mij.

avatar van smash016
4,5
Ik vind het toch weer typisch dat mijn favoriete Slayer-plaat de laagste beoordeling krijgt hier op MusicMeter... Niet de eerste artiest waarbij dat het geval is bij mij, bovendien...

Ongelooflijk, wat is er mis met deze plaat? Er zit soms zelfs een progressief randje aan, fantastisch drumwerk van Bostaph, wat wil je nog meer?

Maar echt recht-toe-recht-aan thrashmetal beukers staan er niet op, nee, dat zal het 'm zijn voor de meesten hier. Niet voor niks ben ik na mijn Slayer-periode de progmetal kant op gegaan.

Toch blijf ik erbij dat deze plaat puur muzikaal gezien meer te bieden heeft dan alle andere Slayer-albums. Maar je zag het ook bij Iron Maiden gebeuren: een "traditionele" metalband die eens afweek van de standaardformule (X Factor, Virtual XI) en zich daarna gedwongen zag het oude beproefde kunstje weer uit de kast te halen, omdat men blijkbaar liever meer van hetzelfde wil.

avatar van Edwynn
4,5
Voor wat betreft Diabolus ben ik het volledig met je eens. Slayer laat zich van een iets andere kant zien. En doet dat heel aardig. De negatieve kritieken vind ik ook wel wat overdreven.

Voor wat betreft je opmerking over Maiden sla je de plank een beetje mis. Het enige wat er anders is aan X Factor en Virtual XI is de vocalist. Stilistisch is er geen verschil tussen eender wat voor een Maiden album dan ook.

avatar van vin13
4,0
Ik kan me goed vinden in smash016 commentaar. Ik vind deze tezamen God hates us all hun beste en juist Seasons in the Abyss vind ik monotoner, zeker niet slecht maar toch minder.

avatar van smash016
4,5
@vin13: Dat is dan vreemd, want ik vind God Hates Us All met afstand hun slechtste plaat en het was een belangrijke reden voor mij om eens wat andere metal te gaan beluisteren.

@Edwynn: Op de genoemde Maiden-platen is de muziek voor Iron Maiden-begrippen vaak erg experimenteel en niet zo voorspelbaar als op hun andere werken. Althans, dat is mijn ervaring, maar zo bekend ben ik nou ook weer niet met Maiden, dus misschien heb ik het mis.

bro
Dit is mijn eerste Slayer plaat, en hij staat nog altijd rotsvast! (Love to Hate ) Leuk om te zien hoe deze plaat verscholen in de schaduw van de Slayer-klassiekers toch nog hun fans heeft!
Het tempo ligt over het algemeen dan misschien wel een versnelling lager, maar er is heus geen sprake dat ze in rauwheid hebben ingeboet op Diabolus in Musica

bennerd
bro schreef:
(Love to Hate )


Verdomme ja, eerste Slayernummer dat ik ooit hoorde en ik vind het nog steeds het beste dat ze ooit gemaakt hebben. Wat een intensiteit

avatar van Eddie
4,0
Wel een leuk nummer, maar door dit hun beste nummer te noemen doe je in mijn ogen wel afbreuk aan nummers als War Ensemble, Reign in Blood of Hell waits.

bennerd
Dat kan ik me voorstellen, maar zoals ik al zei: naar mijn mening hebben die nummers niet de intensiteit die Love to Hate wel heeft. Maar dat is zo subjectief als de neten

bro
Nja dat zijn gewoon nummers van een heel ander niveau. Heerlijk strakke tracks die op veel vlakken nummers als Love to Hate overtreffen. Maar toch, het is gewoon een relaxte manier van rauw spelen dat ze hier toepassen

avatar van B.Robertson
3,0
Bitter Peace, Scrum en Point; om die nummers draai ik het soms nog een keer.

Nieuwstad
Je vergeet In The Name Of God.

avatar van Eddie
4,0
Of het donkere Perversions of Pain

avatar van B.Robertson
3,0
Perversions of Pain vind ik duidelijk het beste sinds het openingsnummer. Desire is de minste track; die vreemde fluisterzang bevalt niet. Dan is In the Name of God een verademing. Point blijft een vette afsluiter. Ben het album aan 't draaien totdat Christ Illusion aan bod komt.

avatar van Lau1986
3,5
Het eerste album wat ik van Slayer kocht en stiekem is het best een leuk album. Goed de Nu-metal invloeden zijn hier en daar zeker te horen, maar het staat nog steeds garant voor een potje agressie. Verder zit er best wel een aardige swing in sommige nummers (Death's Head, Stain of Mind). Zeker niet hun beste plaat, maar wel een leuke.

buizen
Eens met smash016, dit album is ondergewaardeerd. Je durft het natuurlijk bij Slayer misschien niet zo te noemen maar dit album 'swingt' bij vlagen en is erg 'rock 'n roll'

(Undisputed Attitude is ook zo'n 'afwijkend' Slayeralbum maar moet je ook gewoon op haar merites beoordelen. Maar goed, we hebben hier over Diabolus in Musica).

De hoes is bijzonder angstaanjagend en scary en dat is de gedreven duivelse 'zang' van Tom Araya hier vaak ook. Ofschoon "In the name of god" naar het schijnt tekstueel te ver ging voor Tom Araya. Niettemin zijn die teksten (geschreven door Kerry King) uiteindelijk niet aangepast of gecensureerd. Dave Lombardo is en blijft voor mij De drummer voor Slayer maar Paul trommelt ook best aardig op dit juweeltje van Slayer.

Misschien een tip: speel het album op luid volume af!

buizen
Weetje: "Diabolus in Musica" is Latijn, en betekent "de duivel in muziek".

avatar van Edwynn
4,5
Echt waar? Ik me al die jaren maar afvragen wat die titel nou toch betekende.

Stijn_Slayer
buizen schreef:
Weetje: "Diabolus in Musica" is Latijn, en betekent "de duivel in muziek".


Tritone - Wikipedia, the free encyclopedia - en.wikipedia.org

buizen


Thanx voor die link, over duivelse harmonieen.

Stijn_Slayer
Er is ook een interessante wetenschappelijke tekst over censuur. Werd vroeger ook op diabolus in musica toegepast (niet overal natuurlijk).

avatar van Madjack71
3,5
Word painted blood, Reign in blood en Decade of agression, zijn de albums die ik van Slayer ken en waarop ik lekker uit mijn dak kan gaan als ik daar behoefte aan heb.
Dus veel om te vergelijken heb ik dan ook niet. Maar voor mij is dit nog steeds prima om even de frustratie van alledag even op los te laten.
Bij het beluisteren ervan had ik wel meer snelheid en agressie verwacht dat mij wat scherp zou houden, maar kan mij indenken dat dit een van de toegankelijkste albums van Slayer is en dat zou je van hen in pakweg 1986-1990 niet gezegd kunnen hebben.

avatar van Edwynn
4,5
Toegankelijk? Dat zou ik eerder aan South Of Heaven en Seasons In The Abyss toevertrouwen. En met het opduiken van Angel Of Death in ouwelullenlijstjes als de top 2000, kan Reign In Blood daar ook wel bij.
Diabolus In Musica is toch wat experimenteler en kampt vooral met het jaren 90-virus.

avatar van james_cameron
3,5
Eén van de meer experimentele Slayer-albums, met veel midtempo songs die lang niet altijd weten te boeien. Bikkelhard, dat wel, en onmiskenbaar Slayer, maar het grotendeels ontbreken van lekker uptempo beukwerk breekt het album wel flink op.

avatar van lennert
1,5
Na de hardcore/punk-vibe van de voorgaande albums, omhelst de band hier groove en nu-metal. Wederom is het allemaal snoeihard, maar niet goed. Bij het eerste nummer Bitter Peace had ik nog even goede hoop, maar vanaf Stain Of Mind en Overt Enemy heb ik er alweer geen zin meer in. Perversion Of Pain heeft gelukkig nog wel een versnelling die me bevalt die helaas van veel te korte duur is, zodat ik vanaf Love To Hate weer kan wachten tot het klaar is. Maar ach, hard is het wel, daar is de band gelukkig wel consequent in. Helemaal Scrum zal wel een paar flinke moshpits hebben kunnen leiden.

Tussenstand:
1. Show No Mercy
2. Seasons In The Abyss
3. South Of Heaven
4. Reign In Blood
5. Hell Awaits
6. Divine Intervention
7. Diabolus In Musica
8. Undisputed Attitude

avatar van RuudC
1,0
Slayer gaat weer eens met de stroom mee. Ditmaal aanbeland bij groove metal en in mindere mate ook wat nu-metal. Ik denk met steeds meer plezier terug aan interviews waarin Kerry King doodleuk aangeeft geen nieuwe RIB te willen maken. Nee, want dat is makkelijk scoren. Ik denk echt dat hij maar al te graag dat wil doen. Ze kunnen het gewoon niet meer. Diabolus In Musica is daarbij wel een gok, door mee te gaan in een nieuw genre (naja, groove metal heb ik altijd al thrash met een kutgeluid gevonden). Het snelle spel is ook grotendeels achterwege gebleven, waardoor maar al te duidelijk is geworden dat Slayer gewoon geen goede riffs en songs kan schrijven. Dit album is gewoon een reden om te touren. Ik noemde het kutgeluid al. Araya valt genadeloos door de mand zanger. Het gitaargeluid klinkt echt nergens naar. Alsof het expres zo lelijk gemaakt is. De vaak bekritiseerde Bostaph is het enige lichtpuntje, maar verder is dit album slecht, inspiratieloos en lelijk. Echt lelijk. Dit album is gebruikt om moslimterroristen te treiteren en ik snap dat volledig.


Tussenstand:
1. Show No Mercy
2. Reign In Blood
3. Hell Awaits
4. Seasons In The Abyss
5. South Of Heaven
6. Divine Intervention
7. Diabolus In Musica
8. Undisputed Attitude

3,5
Volgens mij kunnen jullie samen wel goed door één deur.

avatar van Kondoro0614
2,0
Met dit album laat Slayer maar weer piek fijn weten dat ik geen fan meer ga worden van deze groep. Toch weet Slayer hier wel weer een beter werkje neer te zetten dan dat ik hiervoor heb gehoord en daar ben ik maar al te blij mee, nu was het zo dat ik op een gegeven moment ook wel klaar was met 'Diabolus in Musica' maar de eerste vijf nummers kon ik nog redelijk van genieten alleen daarna kakte het toch weer wat in, en ben ik ook geen fan van dit geluid onder de naam van Slayer. Wederom erg teleurstellend van deze groep en ik hoop stiekem toch wel op een verbetering, op een plaat waarbij we het geluid dat Slayer ooit gemaakt heeft weer terug kunnen horen want dit gaat nergens over. Toch weet 'Diabolus in Musica' wel weer een paar nummers op mijn Spotfiy lijst te toveren en vond ik 'Stain of Mind' wel een leuk plaatje.

Tussenstand:

01. Show No Mercy
02. Reign in Blood
03. Hell Awaits
04. Seasons of the Abyss
05. South of Heaven
06. Divine Intervention
07. Diabolus in Musica
08. Undisputed Attitude

avatar van andnino
3,5
Toen ik metal begon te luisteren was ik gek van Screaming from the Sky, een nummer dat mooi in de playlist tussen Slipknot en Korn past. Doel bereikt zo lijkt me, en dat wordt alleen maar kracht bijgezet nu ik deze plaat twintig jaar na de release luister en hij nog steeds interessant is! Ik kan het niet helpen aan Machine Head te denken, een andere band die het pad van de nu metal koos en daar later weer van terugkwam. Dan ging het Slayer toch een stuk beter af, want Slayer heeft qua agressie en hardheid niet ingeboet op dit experiment. Tuurlijk, het trucje is tegen het einde van de plaat wel oud, maar dat is wat mij betreft inherent aan het genre nu metal. Anders dan bij Machine Head waren de teksten bij Slayer altijd al slecht, dus daar had ik ook niet meer van verwacht. En muzikaal staat men er hier een stuk beter voor dan MH op The Burning Red (doet alleen al pijn aan de oren om er aan te denken). Diabolus in Musica komt er helemaal niet slecht vanaf, en mag van mij op een dikke 7 rekenen.

1. Reign in Blood
2. Seasons in the Abyss
3. Diabolus in Musica
4. Show No Mercy
5. Undisputed Attitude
6. South of Heaven
7. Divine Intervention
7. Hell Awaits

Gast
geplaatst: vandaag om 14:22 uur

geplaatst: vandaag om 14:22 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.