Wat dit album voor de Hip-Hop betekend heeft, daar kan ik geen mening over geven.
Dus geen verhaaltje over dat het debuut beter was, of de opvolger een stuk duisterder.
Wel weet ik dat dit album ook gekoesterd werd in de rock wereld.
Het was niet vreemd dat je dit album tussen Red Hot Chili Peppers en Nirvana had staan, en Insane In The Brain kon je goed na een avond stappen draaien om vervolgens Alive van Pearl Jam in te zetten.
De albumhoes sprak in eerste instantie al aan, je verwachtte dat het een cd van de een of andere donkere metal band was.
Het was de tijd dat House of Pain succes boekte met Jump Around, maar toch zette je als rock liefhebber eerder Black Sunday op dan Fine Malt Lyrics.
In Nederland trok Osdorp Posse vervolgens ook een breder publiek, en Sabotage van Beastie Boys was hetzelfde verhaal.
Deze haal ik nog regelmatig uit de kast, ook al waardeer ik hem niet zo hoog als Nevermind van Nirvana en Ten van Pearl Jam, blijft het voor mij een album welke mij doet herinneren aan de opkomst van de Grunge en het overige gitaargeweld.
Voor mij ook zeer begrijpelijk dat Cypress Hill dan ook 2x vertegenwoordigd is op de soundtrack bij deze film;
Judgment Night (1993).