menu

The Allman Brothers Band - The Allman Brothers Band (1969)

mijn stem
3,97 (148)
148 stemmen

Verenigde Staten
Blues / Rock
Label: ATCO

  1. Don't Want You No More (2:29)
  2. It's Not My Cross to Bear (4:48)
  3. Black Hearted Woman (5:20)
  4. Trouble No More (3:47)
  5. Every Hungry Woman (4:16)
  6. Dreams (7:19)
  7. Whipping Post (5:19)
totale tijdsduur: 33:18
zoeken in:
avatar van E-Clect-Eddy
Toen ik de eerste paar minuten van het album zojuist voor het eerst hoorde dacht ik dat ik een onbekend album van Santana had opgezet

avatar van Forza
4,0
Het album klinkt lang niet zo goed als wat ze laten horen At Filmore East. Hoogtepunt is Whipping Post.

avatar van Mssr Renard
5,0
Vandaag werk ik van thuis, dus kan ik lptjes draaien.

Ik denk ik maak er een Allman Brothers Band-dag van. Weinig bands waarvan je meerder lp's achter elkaar kunt draaien, zonder het zat te worden. Zo veelzijdig en gevarieerd is deze band.

Ik heb een dubbelp van Atlantic (Two Originals of), waarvan ik ook een Little Feat-dubbelaar heb. Deze dubbelaar heeft lelijk artwork, maar het artwork van de twee lp's staan aan de binnenkant. Kan ik toch naar de hoofden van de bandleden kijken.

De sound van deze reissues zijn prima en ontlopen de dubbelaar Beginnings nauwelijks (deze compileert ook de twee eerste platen). Sterker nog, volgens Discogs zijn deze twee dubbelaars eigenlijk hetzelfde.

Goede deal in elk geval om snel en goedkoop een collectie uit te breiden.

avatar van Droombolus
5,0
Mssr Renard schreef:
Ik heb een dubbelp van Atlantic (Two Originals of), waarvan ik ook een Little Feat-dubbelaar heb.


Het is wel nuttig om, als je een "Two Originals of" tegenkomt bij het krattengraven, de persing te checken. Ik had ooit een franse persing van Yes ( Yes / Time And A Word ) die niet om aan te horen was zo slecht......

avatar van Mssr Renard
5,0
Droombolus schreef:
(quote)


Het is wel nuttig om, als je een "Two Originals of" tegenkomt bij het krattengraven, de persing te checken. Ik had ooit een franse persing van Yes ( Yes / Time And A Word ) die niet om aan te horen was zo slecht......


Waar ligt dan aan, denk je?
Welke persingen zijn dan wel goed? Hoe check je zoiets? Ik herinner me trouwens dat ik Wishbone Ash/Pilgrimage ook als Dubbelaar Two Originals heb, en die klinkt ook prima.

avatar van Droombolus
5,0
Mssr Renard schreef:
Welke persingen zijn dan wel goed? Hoe check je zoiets?


Wat ik verder gehad heb ( Doors, Led Zeppelin, Tony Joe White ) waren duitse persingen en die waren prima prima. Het land van herkomst staat gewoon op de achterkant van de hoes, onderop .......

avatar van milesdavisjr
4,0
Een mooi debuut van de heren uit Georgia. Het sompige broeierige moeraslandschap wat voor een deel kenmerkend is voor dit staatje in het zuiden van de Verenigde Staten klinkt soms door in de muziek. De muziek vormt een mooie mix van Rhythm & Blues, Country, Rock, Folk, Americana en de soulvolle vocalen van Gregg Allman. Hoewel de genres op dat moment niet nieuw waren, wisten de heren er wel een interessante cocktail van te maken en daarmee ook een soort vaandeldrager werden van het Southern Rock genre, hoewel die term de lading ook niet helemaal dekt. Op dit plaatje is het country element nog afwezig, pas op latere albums zou dat genre een wat groter onderdeel gaan vormen. En laat dat voor mij nu net een genre zijn waar ik niks mee heb. Op de eersteling begeven de heren zich nog stevig in de Rhythm & Blues regionen en dat heeft mijn voorkeur, met Gregg als blikvanger met zijn rauwe soulvolle strot. Kortom, een prima plaatje met Every Hungry Woman en Whipping Post als songs die er wat mij betreft boven uit steken.

avatar van Droombolus
5,0
milesdavisjr schreef:
Een mooi debuut van de heren uit Florida.


There, I fixed it ! Macon was hun "adopted home town" maar ze kwamen uit Florida ........

gastheerg
Dit is het debuut album van The Allman Brothers. Dus in de bezetting bij de oprichting voor al die nare motorongelukken.
Vroeger heb ik dit album gehad en ik had de heruitgave uit 1973.
Het album komt oorspronkelijk uit 1969 maar in 1973 is er een nieuwe mix van uitgebracht.
De oorspronkelijke stereo mix uit 1969 was van (die moest ik even opzoeken) Adrian Barber die ook de producer van de plaat is.
De stereo mix uit 1973 is gemaakt door Tom Dowd. Een bekende in deze kringen en Dowd heeft een groot aantal platen van de Allman Bros geproduceerd zoals mega successen At Fillmore East (referentie in live albums) en Eat a Peach.
Dowd had als geen ander door dat ondanks dat de band uit zes man bestond je niet teveel als producer in de weg moest gaan lopen.
Het blijft – zeker als we nu terugkijken – wel heel bijzonder dat zes man zo op elkaar waren ingespeeld. Of ze nu een snel deuntje speelde of 40 minuten gingen staan jammen.
De band speelde in de studio ook nagenoeg altijd op dezelfde wijze als op het podium.
In haar oorspronkelijke bezetting behoren de Allman Brothers ook tot de absolute top als het om live spelen gaat.
Met de tragische motorongelukken van Duane Allman (1971) en Berry Oakley (1972) viel er toch wel wat kwaliteit weg. Neemt niet weg dat het mega knap is wat de band daarna allemaal nog gemaakt heeft.
Hoe geweldig de inbreng van nieuwkomers als Warren Haynes en Derek Trucks ook mogen zijn, blijft de chemie die de eerste zes brothers hadden wel heel erg uniek.
Nergens anders gezien!
Gelukkig zijn er heel veel opnames uit die periode en alles verzamelen waar Duane en Berry nog op meespelen is nog een hele kluif.
Maar voor liefhebbers van Blues/Southern Rock wel de moeite. Zeker als je het weet te waarderen als er zo nu en dan een vleugje Jazz wordt ingevoegd.
Vorige is er een pakje bezorgd met de heruitgave van het debuut album met de titel The Allan Brothers.
Het gaat hier om een audiofiele uitgave met twee platen. Plaat 1 bevat de originele mix uit 1969 van (moet ik hem weer opzoeken) Adrian Barber.
Plaat 2 is de mix van Tom Dowd uit 1973.

Ik heb nog geen A-B vergelijking gedaan. Eigenlijk heb je dan twee draaitafels nodig.

Wat opvalt is dat beide platen heel schoon klinken. Stil is stil!
Erg goede (ruime) dynamiek.
Nadeel van ruime dynamiek kan zijn dat heftige gitaar-rifjes gaan staan clippen. Daar is geen sprake van. Muziek blijft muziek en wordt niet een brei aan geluid.
Goed stereobeeld en bij de eerste luisterbeurt viel geen inconsistentie op.
Keurige geperst, geen stof op de platen.
De mastering van deze heruitgave is verzorgd door Kevin Reeves. Een hele grote meneer in mastering.
Een ieder die een beetje in het totale process van opname tot CD/LP is geinteresseerd heeft deze naam zeker meermaals langs zien komen.
Hij zit al heel lang bij Universal Music en hoewel Reeves wel eens nieuwe materiaal doet heeft hij zich vooral gespecialiseerd in het afstoffen van oud materiaal.
Zo heeft hij (re)mastering gedaan voor Miles Davis, Ella Fitzgerald, Marvin Gaye, Moody Blues, The Cream en honderden anderen.
Als je een heruitgave van een album koopt en bij mastering staat Kevin Reeves is het eigenlijk wel ok.
De hoes bevat aan de binnenzijde de iconische foto van de band naakt in een beekje. Een prachtig tijdsbeeld. Als je aan een willekeurig iemand gaat vragen waar ze deze foto van kennen is de kans groot dat je Woodstock als antwoord krijgt. Daar is het niet overigens!
De hoes bevat keurige antistatische binnenhoezen. Zo hoort het!
Dan de muziek want daar gaat het om. Met deze plaat maakte de Allman Bros een geweldig debuut maar commercieel duurde het toch even.
Later zijn meer en meer liefhebbers zich gaan realiseren wat een belangrijk album dit eigenlijk is.
Sterker. Zeer invloedrijk album en een stempel op wat er jaren lang in Amerika aan muziek gemaakt zou gaan worden.
Blues, Rock, vleugje Jazz en Soulfull!!!!!!!!!!!!
Dat met geweldige gitaarpartijen, puik drumwerk en dat heerlijke orgeltje.
Je voelt gewoon hoe deze gasten het beste in elkaar los maken. Hoog energie niveau maar ze stralen ook uit dat ze dit de hele dag vol kunnen houden. De concerten waren daar ook het bewijs van.
Strak, stevig, melodieus en soms zelfs wat zwoel zoals op Dreams.
Nummers als Dreams zijn zo mega relax en als daar nog eens een 40 minuten versie van opduikt sta ik gelijk in de winkel.
Heerlijk, smullen!
Dreams is ook de titel van een prachtige box die in 1989 verscheen.
Een recent uitgebrachte box (kwijl, kwijl) kreeg de titel Trouble No More en dat nummer is ook op het hier besproken debuut te vinden.

avatar van Droombolus
5,0
Ik heb die 2LP uitvoering al een tijdje in huis.

De meest in het oor springende verschillen zijn:

-de balans tussen de 2 gitaren is een stuk beter voor elkaar in de '73 mix, waardoor ik het meest voor die versie kies

-op de '73 mix is het in- en uitgefade stukkie jam aan het einde van It's Not My Cross To Bear verdwenen

-de zang is er wat meer bovenuit getild. Het "Yeah yeah yeah" van Greg in de overgang van Don't Want You No More naar It's Not My Cross To Bear komt er daardoor een beetje irritant bovenop te liggen. Dat stoorde mij het meest op de eerste CD uitgave van Polydor die ik van het album had en valt hier op vinyl wel te teren

avatar van jorro
3,0
Muziek waar ik voor in de stemming moet zijn. En dat is niet zo vaak. Bovendien zijn er een aantal albums van de band die me meer aanspreken dan dit debuut. Die pak ik dan eerder.
Het is voor ABB begrippen een erg kort album. Dat bevalt me dan weer wel.
3* voor #27 in The Greatest Albums of 1969.en #36 in Best Ever Albums over 1969.

avatar van milesdavisjr
4,0
Het debuut van 'The Brothers' alweer uit 69' maar nog steeds actueel wat mij betreft. De cocktail van Blues, Southern rock, een vleug Jazz en wat Country elementen levert een fraaie eersteling op. De stem van Gregg is bij vlagen niet alleen doorleefd maar zit ook vol met soul. De heren beginnen ook heel brutaal met een instrumentaal nummer waar het 'jamachtige' karakter (al vrij snel een handelsmerk van de heren) al ruim baan krijgt. Een te gekke track overigens. Don't Want You No More wordt opgevolgd door It's Not My Cross To Bear, een werkje waarvoor ik in de stemming moet zijn, hoewel het een prima nummer betreft. Alsof je ergens in de Mississippi delta voorbij een kerkje trekt waar de kerkgangers langzaam in vervoering raken in een gospelachtige setting, daar doet de song mij altijd aan denken.
Black Hearted Woman; Gregg trekt de registers open, en dat doet hij met verve, Southern rock waar percussie een belangrijke rol speelt, een van de beste tracks op de schijf. Trouble No More, wederom sterk. Het swingende Every Hungry Woman is heerlijk, te gek ritmewerk en de vele details laten het nummer zinderen. Dreams is niet slecht maar heeft mij nooit over de streep kunnen trekken, op de een of andere manier klinkt dit nummer wat afstandelijk. Whipping Post is dan weer van een ander kaliber, wat een geweldige afsluiter is dat toch. Intens, rauw en soulful, zeer fraai. Zo laat het debuut een prima indruk achter en weten de heren een interessant brouwsel te maken van diverse genres waarbij de grote lijnen nooit uit het oog worden verloren.

Tussenstand:

1. The Allman Brothers Band

avatar van Mssr Renard
5,0
Droombolus schreef:
Ik heb die 2LP uitvoering al een tijdje in huis.

De meest in het oor springende verschillen zijn:

-de balans tussen de 2 gitaren is een stuk beter voor elkaar in de '73 mix, waardoor ik het meest voor die versie kies

-op de '73 mix is het in- en uitgefade stukkie jam aan het einde van It's Not My Cross To Bear verdwenen

-de zang is er wat meer bovenuit getild. Het "Yeah yeah yeah" van Greg in de overgang van Don't Want You No More naar It's Not My Cross To Bear komt er daardoor een beetje irritant bovenop te liggen. Dat stoorde mij het meest op de eerste CD uitgave van Polydor die ik van het album had en valt hier op vinyl wel te teren


Ik heb ook de dubbellp versie. Behalve dat beide versies (de '69-mix en de '73-remix) erg van elkaar verschillen (die van '69 lijkt aan de ene kant veel galm te bevatten maar aan de andere kant ook te volgepropt. De 1973-remix van Down klinkt voller, warmer en directer. Maar goed het is dus ook nog eens allebei geremastered in2016 door Kevin Reeves. Hij heeft dat met alle >2016 reissues gedaan.

Dus deze dubbelaar klinkt in alle opzichten beter dan welke versies dan ook. Eerlijkheidshalve draai ik van deze dubbelaar vaker kant C en D.

avatar van Droombolus
5,0
Mssr Renard schreef:
geremastered in 2016 door Kevin Reeves.


Ik had daarnet de '97 Capricorn Classic CD remaster van de '69 miks in de spelert en daarop bevalt de balans tussen de 2 gitaren mij dan weer beter dan op het 2016 vinyl. Tot zover het citaat uit "Het Roerige Leven van Een Muziek Nerd" van ondergetekende .........

avatar van Mssr Renard
5,0
Droombolus schreef:
(quote)


Ik had daarnet de '97 Capricorn Classic CD remaster van de '69 miks in de spelert en daarop bevalt de balans tussen de 2 gitaren mij dan weer beter dan op het 2016 vinyl. Tot zover het citaat uit "Het Roerige Leven van Een Muziek Nerd" van ondergetekende .........


Hmmm. Is daar toevallig ook een lp-versie van? Ik kan niet genoeg van deze band in huis hebben.

Ik lees dat deze is ge- 20-bit mastered door Suha Gur | Discography | Discogs

Maar die schijnt ook de originelen te hebben gemasterd.

avatar van Droombolus
5,0
Mssr Renard schreef:
Is daar toevallig ook een lp-versie van?


Niet zo ver ik weet. In '97 was iedereen nog bezig z'n vinyl te verkopen ....... Volgens Discogs was Mobile Fidility de eerste die 'm weer op LP uitbracht in 2012 in de Original Masters serie.

avatar van Mssr Renard
5,0
Droombolus schreef:
(quote)


Niet zo ver ik weet. In '97 was iedereen nog bezig z'n vinyl te verkopen ....... Volgens Discogs was Mobile Fidility de eerste die 'm weer op LP uitbracht in 2012 in de Original Masters serie.


Lastige met de masters/remasters/remixes in combinatie met streaming-diensten, is dat je nooit weet naar welke versie je luistert, bij gebrek aan goede informatie.

Ik had het plan opgevat om mijn lp's te digitaliseren, maar dat is een titanenklus, en anderen zijn me waarschijnlijk al voor gegaan, maar dat downloaden, is dan weer piraterij.

Hoe dan ook, thuis weet ik naar wel versies ik luister, onderweg dus vaak niet.

avatar van ricardo
4,5
Of je nu de originele versie, de geremasterde of waar zelfs meer dan 3x met de stofzuiger overheen geweest is, dit blijft een authentieke toppplaat in het het genre southern bluesrock, wat iedereen ook van deze plaat beweerd

avatar van Mssr Renard
5,0
Beter dan dit, deze plaat, deze band, wordt het mijn inziens niet.

Vergeet niet dat de band zichzelf niet als southern rock nog als bluesrock zag. Er zijn ook zoveel invloeden, uit de soul, R&B, jazz en country, dat deze band een genre op zich is.

Het is wel zo (vind ik), dat een goede of slechte mix een plaat de nek om kan draaien. Ik dacht dat ik daar niet om gaf, maar als ik soms een opgepoetste versie hoor, valt me wel vaak op hoe goed een plaat echt is.

Daarom geef ik deze plaat ook de volle score. Met name voor de songwriting en het spel. Hoe Dreams en vooral Whippin' Post uitgroeien tot 20 minuten durende live-monsters en nog steeds (nu nog) respect afdwingen en nog steeds door muzikanten wereldwijd gezien worden als ingewikkelde (bijna progressive rock aandoende) songs, en het maar een handjevol bands het lukt (Marcus King, Tedeschi Trucks Band, Gov't Mule) de kracht van de originelen te benaderen, dwingt gewoon respect af.

Wat mij betreft heeft geen enkele band op aarde 5 zulke sterke platen op een rij weten af te leveren.

avatar van Mjuman
Vandaag alleen thuis bezig - altijd een goede gelegenheid om OLM aan te slingeren. In dit geval slingerde ik Allman Brothers Band - Beginnings (1973) - MusicMeter.nl aan, waarop dit album integraal is opgenomen, samen met de opvolger.

Prettige luisterervaring en na verloop van tijd snapte ik ook waarom een bepaalde user (drummer) die regelmatig door de draaideur komt en gaat, dit zo waardeert. Luisterend op de bank met een cappuccino viel mij - die altijd getroffen was door de fijne dubbele gitaar-lead - opeens op hoe fabelhaft het drumwerk is.

Kan natuurlijk ook komen doordat ik dit voor het eerst op deze (relatief nieuwe) speakers hoorde, maar toch. Voorheen zou ik altijd de dubbele gitaarlead, de keyboards, de zang in mindere mate als pré's noemen - maar die drummer mag er wezen.

avatar van harm1985
Grateful Dead heeft ook twee drummers, voor liefhebbers van The Allman Brothers kan ik zeker Fillmore West 1969 aanraden: Grateful Dead - Fillmore West 1969 (2005) - MusicMeter.nl

avatar van Mssr Renard
5,0
harm1985 schreef:
Grateful Dead heeft ook twee drummers, voor liefhebbers van The Allman Brothers kan ik zeker Fillmore West 1969 aanraden: Grateful Dead - Fillmore West 1969 (2005) - MusicMeter.nl


Kijk eens, vriend: Top 10 bands with two drummers by Monsieur_Renard | Discogs Lists

Ik moet nodig de lijst gaan aanvullen. James Brown, Coltrane en Outlaws speelden ook eens met dubbele drummers, maar dat was niet een onderdeel van hun sound.

avatar van Mssr Renard
5,0
Shit nu verwijder ik mijn bericht in plaats van het te editten, en het was juist een mooi staaltje betweterigheid.

avatar van harm1985
Mssr Renard schreef:
(quote)


Kijk eens, vriend: Top 10 bands with two drummers by Monsieur_Renard | Discogs Lists

Ik moet nodig de lijst gaan aanvullen. James Brown, Coltrane en Outlaws speelden ook eens met dubbele drummers, maar dat was niet een onderdeel van hun sound.

Nou, tijd om Grateful Dead eens beter te leren kennen dan!

avatar van Mjuman
Als je twee drummers ook mag vertalen in : 1 drummer + 1 drummer/percussionist(e) zijn er nog wel wat interessante aanvullingen te geven.

Ook deze combi vind ik nl live een enorme toegevoegde waarde bieden Talk Talk bijv.

avatar van Mssr Renard
5,0
Niet te vergeten: Weather Report: 2 drummers / percussionisten

avatar van Rufus
Do Make Say Think heeft ook 2 drummers.
Prachtig optreden destijds in Doornroosje Nijmegen.

avatar van milesdavisjr
4,0
Wat mij betreft heeft geen enkele band op aarde 5 zulke sterke platen op een rij weten af te leveren.


Hey Mssr Renard is weer actief op MM, leuk om je bijdrages weer te lezen hoewel ik de uitdaging wel met je wil aangaan ten aanzien van je opmerking hierboven

avatar van Mssr Renard
5,0
milesdavisjr schreef:
(quote)


Hey Mssr Renard is weer actief op MM, leuk om je bijdrages weer te lezen hoewel ik de uitdaging wel met je wil aangaan ten aanzien van je opmerking hierboven


Ik had het ook anders moeten verwoorden: Ik ken geen enkele band die het voor elkaar krijgt om vijf platen op een rij tot mijn favoriet te maken, binnen de populaire rock, en chronlogisch, en officieel uitgegeven.

Gast
geplaatst: vandaag om 23:21 uur

geplaatst: vandaag om 23:21 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.