Slowdive - Souvlaki (1993)

Tsja, misschien kwestie van smaak, maar ik vind de nummers van Ride veel verfijnder en complexer in elkaar zitten. Misschien ook een stuk steviger dan dit, maar van een hoge subtiliteit, vergis je niet. MBV is sowieso muziek van een andere wereld, dat is eigenlijk bijna nergens mee te vergelijken, maar zo geweldig abstract en dromerig (terwijl het ook behoorlijk stevig is zo nu en dan). Ik vind Slowdive dan echt iets te eendimensionaal qua songopbouw. Maar ik ken hun debuut idd niet Franck Maudit. Ik zal die eens een kans geven en meteen deze nog ns beluisteren.

Hoe heb ik ooit zonder deze band gekund..

Hoi, ik wilde even zeggen dat ik gisteren voor het eerst souvlaki heb gegegen. Groetjes aan iedereen!

Als dat met Rachel was, hoop ik dat je je hebt gedragen op een first date.

Nee hoor, Rachel was gewoon thuis.

Zo, gisteren eindelijk de 180 gram Vinyl versie aangeschaft van dit album. Hier gaan we eens rustig van genieten.

Live in Amsterdam
Slowdive - Souvlaki Space Station @ Paradiso
Slowdive - Alison @ Paradiso
Slowdive - No Longer Making Time @ Paradiso

Jordi's genre-overstijgingen, deel 5:

Nu de laatste tonen van mijn top honderd langzaam aan het wegvloeien zijn, kunnen we ons opmaken voor het verloop van dit topic. Dat is geen straf, want (on)bewust was Slowdive altijd aanwezig bij het pennen van mijn toplijst.

Ward tipte mij zijn favoriete album aller tijden en ik kan er best goed inkomen waarom dat zo is. Het album heeft iets magisch, een veertig minuten lange roes die zomaar voorbij vliegt. De roes, die de eerste luisterbeurt compleet langs me heen vloog, maar dat terzijde. Wat een trip! Ik zou deze plaat wel eens tijdens hevig drugsgebruik willen luisteren, benieuwd of Ward zelf dat wel eens heeft gedaan...

Nee, maar serieus: dit is echt een heel fijne ontdekking. De sound van Slowdive ligt - zoals verwacht - erg in mijn straatje, dus de artiest ga ik zeker vaker opzetten. Het heeft iets verslavends, echter zet ik eerst vrij laag in met mijn cijfer: vier sterren. Waarom? Omdat ik hun laatste plaat misschien nog wel beter vind.

Van hun laatste, uit de eerste reeks Pygmalion, kan ik je écht de 2-cd versie aanraden - die bonus-cd is de moeite waard; ongeveer hoever je shoegaze nog kunt uitkleden. Hun come-back, gelijknamig, is nog steeds goed en ook Minor Victories - Minor Victories (2016) moet worden genoemd.

Als je in een andere mood bent, zou je ook Mojave 3 - Spoon and Rafter (2003) - meer naar folk, prima liedjes, met de helft van Slowdive. Rachel Goswell en Neil Halstead, uitmuntende songwriter, hebben ook nog solo-albums gemaakt.

Kan het zijn dat je hier ergens een komma vergeten bent ("...laatste, uit de eerste reeks, Pygmalion"), of snap ik hem gewoon niet?

Soit, ook zeker niet vergeten: 5 EP! Wat... een... schijf.

Yep, komma vergeten! En idd, ik had het over originele lp's/albums; er is ook nog een compilatie Blue Day. Van Souvlaki bestaan meerdere, qua inhoud sterk variërende versies, die niet alle het prachtige Velvet Morning (Hazlewood/Sinatra) bevatten.

Hey Slowdive volgers: kennen jullie When the sun hits van onze eigen Nederlandse The Gathering? Via deze cover ben ik uiteindelijk bij Slowdive terechtgekomen. De The Gathering is opener, Anneke's stem is hemels en de hardere stukken zijn wat symfonischer. Deze cover staat op Accessoires - The B sides.

Ik las opeens dit bericht van waarde Orbit, terwijl ik het fantastische Souvlaki Space Station beluisterde. Ik ontdekte weer meerdere lagen in de sonische gitaarstormen van Halstead en Savill, die ik daar nog niet eerder hoorde. Hoezo eendimensionaal? Dit heeft Ride of MBV imo niet gemaakt. Van de shoegaze bands staat Slowdive met stip op 1 (ok, na Cocteau Twins, maar dat is een andere league)