menu

Michael Jackson - Off the Wall (1979)

mijn stem
3,93 (676)
676 stemmen

Verenigde Staten
Funk / Soul
Label: Epic

  1. Don't Stop 'Til You Get Enough (6:05)
  2. Rock with You (3:40)
  3. Workin' Day and Night (5:14)
  4. Get on the Floor (4:39)
  5. Off the Wall (4:06)
  6. Girlfriend (3:05)
  7. She's Out of My Life (3:38)
  8. I Can't Help It (4:28)
  9. It's the Falling in Love (3:48)

    met Patti Austin

  10. Burn This Disco Out (3:40)
  11. Quincy Jones Interview 1 * (0:37)
  12. Introduction to "Don't Stop 'Til You Get Enough [Demo] * (0:13)
  13. Don't Stop 'Til You Get Enough [Original Demo from 1978] * (4:48)
  14. Quincy Jones Interview 2 * (0:30)
  15. Introduction to "Workin' Day and Night [Demo] * (0:10)
  16. Workin' Day and Night [Original Demo from 1978] * (4:19)
  17. Quincy Jones Interview 3 * (0:48)
  18. Rod Temperton Interview * (4:57)
  19. Quincy Jones Interview * (1:32)
toon 9 bonustracks
totale tijdsduur: 42:23 (1:00:17)
zoeken in:
avatar van lennon
4,0
I can't stand it? Ik denk dat je i cant help it bedoeld? Stevie Wonder compositie!

avatar van Minneapolis
5,0
En een heel mooi liedje.

Cured
Mja, ieder zijn ding ; de B-kant is niet mijn favoriete MJ plaatkant....te zoetig, behalve naar het einde toe. Nou ben ik ook geen Stevie Wonder liefhebber, wel een bewonderaar qua 'kunnen'. De A-kant is absoluut top en meer mijn pakkie an !

avatar van Minneapolis
5,0
Cured, ik zie het zo:
Wat MJ betreft heb 2 soorten rustigere nummers (waarbij ik pure ballads en midtempo samenvoeg).

Aan de ene kant heb je groovy soul ballads als deze I can't help it (met z'n mooie structuur) het iets mindere maar nog steeds leuke It's the falling in love (mooie harmonie in die stemmen) en latere tracks als als Baby be mine, Human nature, The lady in my life, Liberian Girl en Stranger in Moscow.
Deze nummers vind ik top omdat ze mij doen denken aan de soul artiest die Jackson in wezen was.
Ook op albums van the Jacksons zijn dit soort nummers te vinden (op Destiny en Triumph bijvoorbeeld Push Me Away, Bless His Soul, That's What You Get (For Being Polite), Time Waits for No One).

Aan de andere kant heb je die vreselijke kleffe (hier zou ik wel jouw term zoet op willen plakken) Disney achtige songs als Heal the World, Will you be there, Gone to soon, You Are Not Alone, en ik vergeet er waarschijnlijk nog een paar van zijn laatste platen. Over the top nep-emotie zonder een greintje soul. Daar kan ik dus echt niet naar luisteren zonder jeuk te krijgen. Dit soort werk heeft misschien een nieuwe markt aangeboord (kindertjes of mensen die niks hebben met soul/funk neem ik aan), maar voor mij heeft dat zijn muzikale imago niet bepaald goed gedaan.

Overigens ben ik het met je eens wat betreft de funky songs. Don't stop, Workin' day and night, Off the wall en ook zeker ook het minder bekende Get on the floor zijn allemaal top.

Cured
Wel goed omschreven, Minneapolis (vanwege Prince's herkomst ?/avatar Miles ) ?. Ik kan me wel vinden in jouw onderscheid in de rustige(re) nummers van MJ. Het is ook niet zo dat ik die nummers van op The Wall slecht vind, want ze hebben wel degelijk iets (kwalitatief). De andere nummers (type II zeg ik maar even) heb ik eigenlijk meer een "hekel" aan (waar jij het woord klef mijns inziens terecht gebruikt).

avatar van lennon
4,0
Er komt (weer) een heruitgave van dit album

Dit keer vergezeld door een documentaire, geen extra tracks.

De documentaire lijkt me wel erg interessant

Michael Jackson 'Off The Wall' CD & Documentary Coming February 26 | The Official Michael Jackson Site - michaeljackson.com

avatar van Minneapolis
5,0
Dat wist is helemaal niet, dat er een 2e Spike Lee (een held in zijn eigen vak) docu aan zat te komen. Ik ben hier ook benieuwd naar.

avatar van Faalhaas
Prachtige docu. Me maar eens wat meergaan verdiepen in deze plaat.

avatar van Minneapolis
5,0
Faalhaas schreef:
Prachtige docu. Me maar eens wat meergaan verdiepen in deze plaat.

Waar heb je 'm gezien? Ik ben heel benieuwd. Er zitten ook beelden van de Triumph tour in zag ik.
Komt Stevie ook nog aan het woord over (als schrijver van I can't help it?).

avatar van Faalhaas
Hij was te zien op RTL8 vanavond . Stevie Wonder komt idd ook nog aan het woord over I Cant Help It. Dit nummer had ie eigenlijk bedoeld voor Songs In The Key Of Life.

avatar van Minneapolis
5,0
Faalhaas schreef:
Hij was te zien op RTL8 vanavond . Stevie Wonder komt idd ook nog aan het woord over I Cant Help It. Dit nummer had ie eigenlijk bedoeld voor Songs In The Key Of Life.


Het staat ook op gemist zie ik. Bedankt!

avatar van west
5,0
Ah mooi, ga ik ook even kijken.

avatar van Minneapolis
5,0
west schreef:
Ah mooi, ga ik ook even kijken.

Ik ben benieuwd wat je ervan vindt.

Zelf vond het een leuke docu die maar weer eens de kracht van het album doet beseffen. Enkel She's out of my life vind ik minder, en naast de bekende 3 eerste tracks zijn Get on the floor, Off the wall en I can't help it mijn favoriete nummers.

Inderdaad een hoop beelden van de Destiny en Triumph tours! Gelukkig (en terecht) ook wat aandacht voor het album Destiny (en met name Shake your body) als voorbode van dit album.
Wat komen er een hoop grote namen langs in die documentaire zeg! Leuke stukjes met o.a. Quincy Jones, Stevie Wonder, Verdine White, Bruce Swedien, Valerie Simpson, L.A. Reid, Greg Phillinganes, Gamble & Huff, Berry Gordy, Suzanne De Passe, Siedah Garrett, Sammy Davis Jr. en de onvermijdelijke Questlove (altijd leuk). En dan noem ik nog niet eens het archief materiaal. De nadrukkelijke aanwezigheid van Koby Bryant begreep ik niet.

Leuk dat er wordt stilgestaan bij die baslijn van Louis Johnson (Brothers Johnson) voor Get on the floor.
De vergelijking van Don't stop en Workin day and night met de huidige elektronische beats is zeer terecht. Typisch.. ik moet zelf ook vaak specifiek deze ijzersterke producties denken (van inmiddels 37 jaar geleden!) als ik hoor hoe de zwak de meeste electronische beats van nu hier tegen af steken.
De laatste 3 nummers worden iets te kort belicht vind ik. Ik had wel iets meer van Patti Austin's ervaringen willen horen bijvoorbeeld. Grappig te horen dat ik niet de enige ben die I can't help it als jazzy benoemt.
Aan het eind gaat de verering helaas weer eens, typische Amerikaans, over de top, maar al met al een docu die zeer de moeite waard is voor elke liefhebber. Van mij had het wat langer mogen duren.

Het schijnt dat Spike er ook nog eentje over Thriller gaat maken. Ik kijk er naar uit.

avatar van gaucho
5,0
Minneapolis schreef:
(quote)
De vergelijking van Don't stop en Workin day and night met de huidige elektronische beats is zeer terecht. Typisch.. ik moet zelf ook vaak speciefiek deze ijzersterke producties denken (van inmiddels 37 jaar geleden!) als ik hoor hoe de zwak de meeste electronische beats van nu hier tegen af steken.

Ja, daar verbaas ik me als old skool-liefhebber van disco, funk en soul ook voortdurend over. De arrangementen en productionele foefjes van veel albums uit die tijd zijn vaak fantastisch: creatief, vindingrijk, soepel swingend en vooral warm klinkend - want door echte mensen ingespeeld. Ik wil niet als een oude zak overkomen - hoewel dat ongetwijfeld toch gebeurt - maar als je dat vergelijkt met de dansmuziek van tegenwoordig, dan is er onderweg toch veel verloren gegaan...

Zeer interessante docu inderdaad, zeker als je al die grote namen kent en een beetje kunt plaatsen in het totaalplaatje.

avatar van Minneapolis
5,0
Dat klinkt niet ouwezakkerig gaucho, want je hebt helemaal gelijk. Zoals in de documentaire ook mooi benoemd wordt gaat er niks boven de echte beats en blazers. Het feit dat het niet mechanisch perfect is maakt dat het leeft. Daarnaast speelt inderdaad creativiteit en vernuft een grote rol. Zowel in de percussie arrangementen van Jones (Timberlake werd terecht aangehaald) als in de drum van Shake your body van Destiny. Geheel eigen producties i.t.t. het overgrote deel van de nummers (vroeger en nu) waar de modieuze geluidjes van de betreffende tijd worden gerecycled.

Wel vind het jammer dat er in de docu niet nog meer aandacht was voor de productie (Quincy en Swedien). Ook geen nieuwe interviews met Q. Er had nog meer in gezeten, maar dit soort materiaal blijft (net als die van Stevie's Songs in the key of life bijvoorbeeld) om te smullen.

avatar van gaucho
5,0
Over die productie, en met name de rol van Bruce Swedien, zou je een afzonderlijke docu kunnen vullen. Gelukkig is er veel online te vinden, zoals dit artikel. In de tweede helft wordt het nogal technisch, maar ja het is dan ook een site voor geluidstechnici. 't Gaat vooral over Thriller, al komt de opname van Rock with you ook nog even ter sprake. Moet geweldig zijn om erbij geweest te zijn, bij de opnames en de mixdown.

In één quote van hem kan ik me in het bijzonder vinden:

"What I frequently hear in many modern mixes is over‑treated, over‑compressed music with no sense of reality at all, which to me is on the verge of disgusting. I always try to put some element of stark reality into my productions, a little patch of blue sky."

Ik denk dat dat al een hoop verschil maakt: de compressie die op veel moderne muziek wordt toegepast versus de open benadering van vroeger, die de muziek veel meer laat 'ademen'. Op een redelijk goede stereoset klinken die oude opnamen veel ruimtelijker. Je kunt de afzonderlijke instrumenten er veel beter uit pikken. Da's al een groot verschil in benadering tussen vroeger en nu, nog afgezien van het muzikale gehalte.

avatar van gaucho
5,0
Ik zie net dat ik nog niet eens heb gestemd op dit album. Bij deze dan:

Het enige nummer op deze plaat dat me niet zo aanstaat, is het iets te sentimentele She's out of my life, al lijkt dat wel oprecht gezongen. Maar voor de rest is dit Michael in topvorm, zowel vocaal als qua instrumentatie en composities.
Niet alle nummers zijn van hemzelf, maar de nummers die hij wel (deels) zelf schreef, behoren wel meteen de toppers van dit album: Don't stop, Working day and night en Get on the floor. Ook de nummers van Rod Temperton mogen er zijn - het was voor deze blanke Engelsman (voormalig toetsenist van de Britse soulband Heatwave) de opmaat naar nog veel meer moois.

En de arrangementen en productie zijn natuurlijk sowieso om je vingers bij af te likken. De hoogtepunten van de opvolger Thriller (Billie Jean, Beat it, Startin') reiken hoger dan de beste nummers op deze plaat, maar in de breedte vind ik dit album evenwichtiger. Perfect is het album net niet, maar ik rond de ruime 4,5 toch mooi af naar een vijf. Topplaat!

avatar van Minneapolis
5,0
Leuk. Ik ga het artikel eens lezen. Tja.. ik erger me vaak kapot aan de zielloze en vooral luide (muur van) sound die mode lijkt te zijn. Vervormde stemmen zonder enig karakter of bezieling (zo dodelijk saai om om te horen), harde beats zonder enige groove (niet dansbare "dance" i.m.o.), weinig melodieuze schreeuw pop refreintjes, eindeloos gekopieerde mode geluidjes. Wegwerp muziek als je het mij vraagt. En nu klink ik dus als een ouwe zak, maar mijn smaak beperkt zich zeker niet alleen tot oude muziek.

avatar van rkdev
5,0
Gisteren de mooie docu gezien die bij de heruitgave hoort. Er wordt terecht met veel respect over dit album gepraat en vooral de beelden van de Triumph tour van The Jacksons zijn super. Tijd dat ze die eens releasen. Enig minpuntje is dat de B-kant van het album er in de besprekingen wat bekaaid af komt. Verder na de Bad docu wederom een mooi document van Spike Lee. Hopelijk dat hij de mogelijkheid krijgt dit ook nog voor Thriller en Dangerous te doen.

avatar van jurado
4,0
Mijn favoriete MJ plaat, prachtige, tijdloze, funky soultracks met een zeer puike productie.
Wat klinkt deze plaat fijn, smullen.
Enig skippertje is She's Out of My Life.

avatar van Superbitch
5,0
De koppeling van Michael Jackson aan Quincy Jones leverde een benijdenswaardige combinatie op van zanger en producer. Ze leerden elkaar kennen tijdens de opnames van The Wiz, en Michael drong er zelf op aan dat hij z'n studioalbum zou produceren. Quincy Jones had een rijke muzikale achtergrond als jazztrompettist en filmcomponist. Michael Jackson kwam op het hoogtepunt van z'n vocale kunnen en had een fenomenaal gevoel voor ritme.

Het openingsnummer, door Jackson zelf geschreven, is hier meteen een demonstratie van. Het is bijna volledig in falset gezongen boven een kleurrijk landschap van percussie, strijkers, koperblazers en staccato gitaarriffjes. Veel liedjes sluiten aan bij het discotijdperk, met teksten over dansen en uitgaan. Het is echter nooit pure disco. Zijn verleden bij Motown en de warme, ontspannen stijl van soul in de jaren '70 klinken door in het zwoele Rock with You. Aan de jazzy synthesizerakkoorden van I Can't Help It kun je horen dat dit liedje door Stevie Wonder geschreven is, al zou volgens mij "I couldn't help it" grammaticaal beter zijn. Zeer bijzonder is de ballad She's Out of My Life, die eigenlijk voor Frank Sinatra bedoeld was. Voor sommigen is deze misschien te sentimenteel, maar ik vind het onwaarschijnlijk goed gezongen, zonder enige onnodige opsmuk. Hij zingt met oprechte emotie over een behoefte aan een vorm van intimiteit die voor hem onbereikbaar is. In haar geheel is dit een plaat met bezieling die eindeloos herbeluisterbaar is.

avatar van meneer
Een door mij ondergewaardeerde artiest. Alhoewel ik ergens in 1988 naar zijn BAD tour ben geweest in De Kuip. Ik probeer soms weleens albums van Jackson te luisteren maar op de één of andere manier zijn het een paar nummers die mij aanspreken en de 'rest' komt niet binnen of begrijp ik niet. Ook weer eens dit album opgezet n.a.v. de respectvolle documentaire van Spike Lee. Ik kan het dan zeer waarderen hoe de geschiedenis van dit album wordt gebracht van een uiterst sterk talentvolle maar ook zeer kwetsbare man die, naar mijn eigen mening, door zijn omgeving en mega sterrendom is kapotgegaan.

En dan toch, bij meerdere nummers, raak ik mijn aandacht kwijt, vervalt de muziek naar de achtergrond en heb ik niet de neiging om deze muziek de hele avond op te zetten..

Heb ik de Groove niet ? Is het de USA cultuur die ik niet heb ? Is het omdat ik geen Afro- American roots heb ? Of is het toch de eindjaren 70 disco stijl die voor mij niet tijdloos is (alhoewel ik dit met elk album van Jackson heb) ?

Met recht een episch album met absoluut geschiedkundige muzikale en culturele waarde, zeker respect voor de makers maar smaken verschillen en dan vind ik het soms zeer jammer dat dit mijn smaak niet is.

avatar van west
5,0
meneer schreef:
Een door mij ondergewaardeerde artiest. Alhoewel ik ergens in 1988 naar zijn BAD tour ben geweest in De Kuip.

Daar was ik ook!
Op de Jackson 5 medley na, een wat mij betreft geweldig optreden en voor toen een mooie show, inclusief - jawel - de moonwalk.

avatar van Minneapolis
5,0
west schreef:
(quote)

Daar was ik ook!
Op de Jackson 5 medley na, een wat mij betreft geweldig optreden en voor toen een mooie show, inclusief - jawel - de moonwalk.


Ik ook. Mijn eerste concert

Inclusief live zang ook. En exclusief alle tenenkrommende poespas als bij latere tournees.
Het was eigenlijk een wat door ontwikkelde The Jacksons Live (Triumph tour), maar dan waren de broers vervangen door dansers en achtergrondzangers. Met nog de nodige aandacht voor het materiaal van The Jacksons en Off the wall. Materiaal dat mijn waardering zeker wel heeft.

avatar van Minneapolis
5,0
meneer schreef:

Heb ik de Groove niet ? Is het de USA cultuur die ik niet heb ? Is het omdat ik geen Afro- American roots heb ? Of is het toch de eindjaren 70 disco stijl die voor mij niet tijdloos is (alhoewel ik dit met elk album van Jackson heb) ?


Je hoeft geen bepaalde roots te hebben om de groove te voelen kan ik je verzekeren. Maar misschien is het mijn afwijking gezien de beperkte liefde voor deze stijlen in Nederland.
En Off the wall heeft misschien disco invloeden, maar persoonlijk vind ik het veel meer soul met een funky randje.
En tja, wat is tijdloos? Het zijn vaak platen met de sound van een bepaalde periode waarvoor bij mij de liefde nooit ophoudt. Is dat nu tijdloos of juist niet? Wel durf ik te stellen Quincy Jones' productie van Don't stop till you get enough zijn tijd ver vooruit was, maar daarover heb ik eerder al geschreven geloof ik.

avatar van Marco van Lochem
4,0
Samen met zijn broers was hij in 1975 van Motown overgestapt naar Epic Records en de eerste proeve van bekwaamheid was het Jackson album “THE JACKSONS” in 1976. De sound van de broers veranderde en vooral het album “DESTINY” was succesvol met 2 Nederlandse hits “BLAME IT ON THE BOOGIE” en “SHAKE YOUR BODY”. De stijl die Michael en zijn broers omarmd hadden, wilde hij ook op zijn nieuwe solo album gebruiken. Dansbaar en kwalitatief hoogstaand. Zijn laatste album bij Motown was “FOREVER MICHAEL” dat in 1975 verscheen. Voor “OFF THE WALL” riep hij de hulp in van producer Quincy Jones met wie hij had samengewerkt aan de musical “THE WIZZ” en dat een gouden greep. Met een keur aan gastmuzikanten en slechts 3 zelf geschreven songs kwam “OFF THE WALL” op 10 augustus 1979 uit en werd een regelrechte klassieker. Michael Jackson was er samen met Quincy Jones in geslaagd om een album op te nemen dat als één geheel klinkt en waarbij ze de composities van anderen een eigen “Michael Jackson” sound hebben gegeven. De productie van Jones maakt het geheel af, door smaakvolle arrangementen toe te voegen aan de 10 tracks die op het album staan. Hits staan er natuurlijk ook op: “DON’T STOP ‘TILL YOU GET ENOUGH”, “OFF THE WALL” en “SHE’S OUT OF MY LIFE” die Nederlandse top 40 noteringen behaalden en de genoemde songs én “ROCK WITH YOU” in Amerika allemaal de top 10 van de Billboard Hot 100 bereikten, waarvan 2 zelfs nummer 1. Jackson zingt geweldig, de muzikanten zijn in topvorm en in ruim 42 minuten gaat het album als een aangenaam soulvol en swingend geheel aan je voorbij. Veel artiesten zullen zeer gelukkig zijn als ze een album met de kwaliteiten van “OFF THE WALL” kunnen maken en uitbrengen, Michael Jackson overtrof zichzelf met de opvolger, “THRILLER” dat een nog veel groter succes werd en een all-time classic en millionseller is geworden. Dat werd met dit album in gang gezet…klasse!!

avatar van brandos
4,0
Een duidelijke overgangsplaat; alhoewel The Jacksons onder Motown altijd al vrij poppy disco/soul maakten, lag de basis van hun succes toch nog wel bij de zwarte radiostations en het zwarte publiek. Met deze plaat schoof Michael Jackson nog meer op richting pop en uiteindelijk ook richting de mainstream radiostations en het blanke publiek. Pas bij het volgende album zou hij uitgroeien tot "King of pop". Deze plaat is vooral interessant omdat ie naast poppy ook (o.i.v. producer Quincy Jones) sophisticated is; hij zit ingewikkelder in elkaar dan ie klinkt. Inderdaad gaucho:
En de arrangementen en productie zijn natuurlijk sowieso om je vingers bij af te likken.
Duidelijk hoogtepunt blijft voor mij toch wel het onder de eerste helft van Jacksons carierre te scharen "Don't stop till you get enough"; wat heb ik hier op de dansvloer een plezier aan beleefd! Maar weinig nummers zijn tegelijk zo dansbaar en duurzaam boeiend om naar te luisteren. En verder bevinden alle nummers op de plaat zich wel boven een bepaalde minimumkwaliteitsstandaard.

Kant A swingt de pan uit, kant B laat het tempo zakken en dat doet de plaat geen goed. Jammer toch dat popartiesten altijd diverse muziek willen laten horen i.p.v. 10 knallers voor de dansvloer te maken.
Best jammer dat Jackson zo ambitieus was, ik had graag nog meer platen in deze stijl te horen gekregen.
een nummer dat de plaat niet haalde blijkt "sunset driver" te zijn. Een gemiste kans denk ik dan want ook dat is een klasse nummer. Het lijkt mij echter meer iets van de Triumph sessies te komen. Ach we zullen het nooit echt weten.

avatar van Twinpeaks
4,0
Puur jeugdsentiment. Wat was ik hier vroeger dol op. Jackson was voor mij het beste wat er was. Tot ik verder begon te kijken. Wat niet wil zeggen dat het nu opeens slecht zou zijn. Maar het doet me gewoon niks meer en ik zet het ook nauwelijks op. Toch ben ik altijd wel een volger gebleven. Maar met het verschuiven van mijn smaak raakte Michael een beetje in het verdomhoekje. Nu terugluisterend en met andere oren blijft het prima. Alleen ben ik verder gegaan en heb zoveel meer en mooiers ontdekt .Voor deze zeker nog 4 sterren waarvan een halve jeugdsentiment .

avatar van Germ
4,0
Germ (crew)
Michael Jackson's beste wat mij betreft. Straight up disco/soul, veel beter is er in dat genre niet gemaakt.
Vooral kant A is om van te smullen, met de titeltrack en Rock With You als uitschieters. She's Out Of My Life trek ik persoonlijk iets minder.

3,5*

Gast
geplaatst: vandaag om 09:56 uur

geplaatst: vandaag om 09:56 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.