menu

Neil Young & Crazy Horse - Life (1987)

mijn stem
3,26 (133)
133 stemmen

Canada / Verenigde Staten
Rock
Label: Geffen

  1. Mideast Vacation (4:21)
  2. Long Walk Home (4:56)
  3. Around the World (5:26)
  4. Inca Queen (7:56)
  5. Too Lonely (2:48)
  6. Prisoners of Rock 'N' Roll (3:12)
  7. Cryin' Eyes (2:52)
  8. When Your Lonely Heart Breaks (5:16)
  9. We Never Danced (3:37)
totale tijdsduur: 40:24
zoeken in:
avatar van Cor
3,0
Cor
Deze plaat is best wel te pruimen. De synths zijn in ieder geval wat smaakvoller ingepast dan in dat lelijke 'Landing On Water'. Natuurlijk kan de man veel beter, maar je hoort hier en daar al glimpjes van het wat galmende geluid van 'Freedom'. De weg terug is ingezet, want 'This Note's For You' is ook al weer beter.

avatar van Madjack71
De dichtgesmeerde jaren tachtig productie valt Neil niet echt te verwijten, destijds was het bon ton om dat te doen en alle grote namen hadden later hetzelfde euvel. Maar wat -met name- kant A laat horen van Mideast Vacation tot Inca Queen toe zijn sterke nummers waarvoor Young en zijn Crazy Horse niet voor hoeft te schamen, ook met de jaren tachtig saus. Anders is het voor kant B, dat met Too Lonely te makkelijk inzet en idd. zoals Stijn aangeeft wel heel direct refereerd naar Satisfaction. Prisoners of Rock 'n' Roll moet het van zijn statement hebben, al zou een lekkere basriff op de voorgrond het nummer wel goed gedaan hebben a la The Boys are Back in Town van Thin Lizzy. Cryin' Eyes komt en gaat zonder echt te beklijven. When Your Lonely Heart Breaks en We Never Danced klnkt als Neil Young going George Michael, een soort van Youngs kijk of A Different Corner en Careless Whisper.

avatar van musician
4,5
Ik zal dit album snel weer eens draaien, het staat bij mij te lang stof te happen. Misschien tijd voor een herwaardering.

Life heeft hier geen hoog gemiddelde, de prestaties lijken zo zo. Maar op Cow Palace staan 7 van de 9 tracks live, al gespeeld in 1986.

En die uitvoeringen zijn helemaal niet slecht. Ik wil daarom het nog wel eens vergelijken met elkaar. Blijkbaar weet Young live er nog een extra dimensie aan te geven en trekt hij zich minder aan van grillige productiemethoden en modieuze instrumenten.

avatar van Ducoz
3,5
waarin dit album echt verschild is dat het zo anders klinkt als de rest van zijn albums, helemaal niet slecht, maar totaal anders. In mijn ogen best een frisse wind door het oevre van Young.

avatar van musician
4,5
Misschien dat 4,5 **** weer wat té overdreven is, maar het gemiddelde van 3,08 is aan de onderkant ook weer te laag. Met 2 honderdste puntwinst ben ik in ieder geval tevreden.

Onbegrijpelijk dat ik dit album jaren ongeroerd in de kast heb laten staan terwijl het toch eigenlijk alleraardigst is.
De waarheid is dat ik na Old Ways halverwege de jaren '80 eventjes méér dan genoeg had van Young en dat ik, gezien de recensies, pas weer aanhaakte bij Freedom en het jaar daarna uiteraard Ragged glory.

Ik heb Life later nog eens gekocht, het waarschijnlijk afgezet tegen Ragged glory en heb het daarna weinig draaiminuten meer gegeven. Ik heb overigens meer Young albums waar weinig krasjes op zijn te bespeuren. Landing on water (ook pas later gekocht), Mirror ball moet ik ook weer eens aan beginnen.

Een enorm oeuvre, dat van Young, maar eigenlijk val ik altijd terug op dezelfde 10, 15 albums. En ik heb het gevoel dat eenzelfde lot is beschoren voor bijvoorbeeld Chrome dreams II en Fork in the road. Dat draai je dan nog veelvuldig bij aanschaf omdat het nieuw is. En ook al zijn beide albums niet slecht, ze komen bij de Neil Young cd's te staan en komen dan vervolgens niet snel meer uit hun hoesje. Als albums al wat jaren oud zijn en je koopt ze dan, dreigt al helemaal dat het na één of twee keer draaien snel met ze gebeurd is.

De nummers van Life waren mij dus opgevallen vanwege het live album Cow Palace waar 7 van de 9 nummers van Life op staan. Dus ik ben er maar weer eens voor gaan zitten en Life is toch eigenlijk helemaal geen slecht album van Young. Hij zit ongelukkig te wezen bij platenmaatschappij Geffen, dat Young verwijt geen typische Young albums te willen maken, zodat de verkopen van zijn albums sterk achterblijven bij de verwachtingen. Young schrijft dan bijvoorbeeld de volgende tekst op Prisoner's of Rock 'n Roll:

People tell us that we play to loud
But they don't know what our music's about
We never listen to the record company man

They try to change us and ruin our band.
That's why we don't wanna be good
That's why we don't wanna be good

We're prisoners of rock and roll.
When were jammin' in our old garage
The girls come over and it sure gets hot

We don't wanna be watered down
Takin' orders from record company clowns.
That's why we don't wanna be good

That's why we don't wanna be good
We're prisoners of rock and roll.
We're prisoners of rock and roll.

Gelijk één van de betere nummers van Life en er wordt behoorlijk stevig op gespeeld, net als bij het nummer wat er na komt, Cryin' eyes.

En ik weet niet eens of er zo heel anders wordt gemusiceerd dan op andere albums van Young + Horse. Ik vreesde even een 80's productie, maar dat is ook niet waar. Misschien een keyboardje zoals middenin Around the world. Maar voor de rest wordt daar gewoon stevig doorgespeeld, ook een prima nummer.

Sterker nog, er staat met Inca Queen volgens mij een verscholen Neil Young klassieker dat waarschijnlijk aan menig Young fan voorbij is gegaan. Zo'n nummer wordt dan ook vergeten omdat Life uiteindelijk natuurlijk vrij kritisch is ontvangen. Maar het raakt in de vergetelheid, Young zelf haalt Inca Queen van zijn repertoire (het staat wel nog op Cow Palace) maar eigenlijk verdient het gewoon een rehabilitatie.

Neil Young is op dit album prima bij stem en de nummers zijn helemaal niet zo zouteloos als de critici destijds schreven.

avatar van henk01
4,5
Deze meneer doet ook mee, eerst even luisteren.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx


Verhoogd naar 4.5*

Welliswaar is deze erg eighties, maar ook nog genoeg Neil zoals we hem kennen.
Zelf nog zo goed om hem direct nog een keer te draaien

avatar van Twinpeaks
4,0
Prima betoog van musician,op 1 ding na . Prisoners Of Rock 'N Roll is in mijn ogen 1 van de grootste draken die Neil Young ooit heeft losgelaten op zijn publiek,maar ja dat is mijn mening.
Ik waardeer het album ook op ,na het inderdaad ook langere tijd verwaarloosd te hebben.Ik ga naar 4 sterren.

avatar van musician
4,5


Ik vind zelf When your lonely hearts breaks een wat minder nummer op Life. Maar ik heb vandaag ook Landing on water en Trans weer eens vluchtig beluisterd en neem van mij maar aan: daar staan grotere draken op dan er op Life zijn te vinden.

Hoewel er aan de andere kant op die albums ook nummers staan waar nog wat voor is te zeggen. Maar ik zal de "hele onderkant" van het oeuvre van Young weer eens uit de hoes halen en tegen het licht houden.

avatar van Ducoz
3,5
Nou vooruit Hans, omdat je het met zoveel vuur verteld.
Halfje er bij voor mij,..

Stijn_Slayer
Twinpeaks schreef:
Prima betoog van musician,op 1 ding na . Prisoners Of Rock 'N Roll is in mijn ogen 1 van de grootste draken die Neil Young ooit heeft losgelaten op zijn publiek,maar ja dat is mijn mening.


Ik vind het ook een afschuwelijk simplistisch nummer. Die zin waarin hij 'record company men' zingt is echt een ' momentje'. Live in Cow Palace kwam 't wel iets beter tot z'n recht.

avatar van spinout
4,0
De jaren 80 productie is hier beter te verhapstukken dan op Landing On Water. De nummers zijn toch best wel sterk te noemen.

avatar van heartofsoul
3,0
Met Neil Young ben ik nog lang niet klaar, ik herbeluister zijn albums nog regelmatig, al vond ik Le Noise zijn laatste interessante cd. En dus belandde deze weer eens in mijn speler. Al blijf ik de productie erg lelijk vinden (vooral in het openingsnummer Mideast Vacation), op de meeste songs is inderdaad niet zo erg veel af te dingen. Long Walk Home, Inca Queen en When Your Lonely Heart Breaks zijn bovengemiddeld goed. Derhalve verhoogd tot 3,5 *.

avatar van pmac
4,0
deze plaat verdient een betere productie. Het typische jaren tachtig geluid doen afbreuk aan de prima nummers.

avatar van pmac
4,0
Het is wachten op de liveversies uit de archieven. Die zijn vast beter.

Robertus
Interessant. Ik heb dit altijd een erg onderschat Young-album gevonden. Vroeger heb ik dit heel veel gedraaid en Around The World (met het synth-arrangement in het midden wel behoorlijk a-typisch, maar daarna knalt Crazy Horse er op tijd weer dubbel zo hard in) en het verstilde We Never Danced waren grote favorieten.

Ik ga hem nog eens draaien; anders zou ik stemmen op mijn lange termijn geheugen. Maar hij is zeker een dikke voldoende waard.

avatar van pmac
4,0
Toch eens verhoogt. Het is een van de weinige platen van Neil na 1980 die ik nog wel eens draai. Prettige lp die onder een jaren tachtigproductie gebukt gaat maar toch prima klinkt.

avatar van pmac
4,0
er blijkt dus een uitstekende bootleg in omloop te zijn uit 86 met daarop de meeste nummers van Life.

avatar van Lau1986
3,5
Ik vind dit een prima plaat. Vooral Inca Queen vind ik een heerlijk nummer.

gastheerg
Mijn oorspronkelijke 3 sterren waren op basis van herinneringen van al wat langer terug. Deze week twee keer gedraaid en eigenlijk is het een prima album en Inca Queen is idd lekker.
1/2 ster erbij en staat op de plank "deze winter nog eens draaien"

Stijn_Slayer
Weer eens herbeluisterd en in eerste instantie valt 'ie dan onwijs mee. Neil Young had het zonder de 80ies keyboards kunnen doen, maar de songs op kant A zijn scherp en venijnig. Als je dat afzet tegen de afgeraffelde protestsongs die hij tegenwoordig over ons uitstort, was hij hier meer in zijn elan. In 'Long Walk Home' hoor je hem in full on Roger Waters-modus en hij komt er nog mee weg ook.

Draai je vervolgens de plaat om, dan herinner je weer wat er ook alweer mis was met Life: simplistische punkrock 'n roll en klinische eighties-klanken. Je moet goed zoeken om daar een goed liedje tussen te vinden.

Overigens is bijna alles live opgenomen en heeft het in die zin raakvlakken met Time Fades Away.

avatar van harm1985
3,5
Meer met Rust Never Sleeps: live met overdubs.

avatar van robvw192
4,5
Bij het opruimen weer ontdekt. Wat een geweldige songs als start (1-4), daarna stukkie minder. Long walk home voor altijd gekoppeld aan 9/11.

avatar van pmac
4,0
musician schreef:
Misschien dat 4,5 **** weer wat té overdreven is, maar het gemiddelde van 3,08 is aan de onderkant ook weer te laag. Met 2 honderdste puntwinst ben ik in ieder geval tevreden.

Onbegrijpelijk dat ik dit album jaren ongeroerd in de kast heb laten staan terwijl het toch eigenlijk alleraardigst is.
De waarheid is dat ik na Old Ways halverwege de jaren '80 eventjes méér dan genoeg had van Young en dat ik, gezien de recensies, pas weer aanhaakte bij Freedom en het jaar daarna uiteraard Ragged glory.

Ik heb Life later nog eens gekocht, het waarschijnlijk afgezet tegen Ragged glory en heb het daarna weinig draaiminuten meer gegeven. Ik heb overigens meer Young albums waar weinig krasjes op zijn te bespeuren. Landing on water (ook pas later gekocht), Mirror ball moet ik ook weer eens aan beginnen.

Een enorm oeuvre, dat van Young, maar eigenlijk val ik altijd terug op dezelfde 10, 15 albums. En ik heb het gevoel dat eenzelfde lot is beschoren voor bijvoorbeeld Chrome dreams II en Fork in the road. Dat draai je dan nog veelvuldig bij aanschaf omdat het nieuw is. En ook al zijn beide albums niet slecht, ze komen bij de Neil Young cd's te staan en komen dan vervolgens niet snel meer uit hun hoesje. Als albums al wat jaren oud zijn en je koopt ze dan, dreigt al helemaal dat het na één of twee keer draaien snel met ze gebeurd is.

De nummers van Life waren mij dus opgevallen vanwege het live album Cow Palace waar 7 van de 9 nummers van Life op staan. Dus ik ben er maar weer eens voor gaan zitten en Life is toch eigenlijk helemaal geen slecht album van Young. Hij zit ongelukkig te wezen bij platenmaatschappij Geffen, dat Young verwijt geen typische Young albums te willen maken, zodat de verkopen van zijn albums sterk achterblijven bij de verwachtingen. Young schrijft dan bijvoorbeeld de volgende tekst op Prisoner's of Rock 'n Roll:

People tell us that we play to loud
But they don't know what our music's about
We never listen to the record company man

They try to change us and ruin our band.
That's why we don't wanna be good
That's why we don't wanna be good

We're prisoners of rock and roll.
When were jammin' in our old garage
The girls come over and it sure gets hot

We don't wanna be watered down
Takin' orders from record company clowns.
That's why we don't wanna be good

That's why we don't wanna be good
We're prisoners of rock and roll.
We're prisoners of rock and roll.

Gelijk één van de betere nummers van Life en er wordt behoorlijk stevig op gespeeld, net als bij het nummer wat er na komt, Cryin' eyes.

En ik weet niet eens of er zo heel anders wordt gemusiceerd dan op andere albums van Young + Horse. Ik vreesde even een 80's productie, maar dat is ook niet waar. Misschien een keyboardje zoals middenin Around the world. Maar voor de rest wordt daar gewoon stevig doorgespeeld, ook een prima nummer.

Sterker nog, er staat met Inca Queen volgens mij een verscholen Neil Young klassieker dat waarschijnlijk aan menig Young fan voorbij is gegaan. Zo'n nummer wordt dan ook vergeten omdat Life uiteindelijk natuurlijk vrij kritisch is ontvangen. Maar het raakt in de vergetelheid, Young zelf haalt Inca Queen van zijn repertoire (het staat wel nog op Cow Palace) maar eigenlijk verdient het gewoon een rehabilitatie.

Neil Young is op dit album prima bij stem en de nummers zijn helemaal niet zo zouteloos als de critici destijds schreven.

Prima verhaal.

avatar van harm1985
3,5
Voor de liefhebber; op 8 november aanstaande staat het concert Live in a Rusted out Garage op Neil Young Archives, Hearse Theater, Screen 2. Een 3 uur durende concert film van de tournee uit 1986 waar ook veel nummers van dit album zijn opgenomen.

Het concert is opgenomen te Cow Palace, 21 November 1986. Oftwel, dezelfde plek als waar Live Rust is opgenomen. Van het concert zelf staat geen nummer op Life (deze zijn allemaal opgenomen op de 18e en 19e), maar het is interessant om de nummers zonder overdubs te horen. We Never Danced en Crying Eyes zijn overigens pure studio opnames.

Qua concept volgt het dezelfde blauwdruk als Rust Never Sleeps. Oftwel, live nummers opnemen en die dan overdubben in de studio. Het materiaal is niet zo sterk als Rust Never Sleeps en de wat gedateerde productie (met name de synths) helpen daarbij niet. Daarom is het juist interessant om dit materiaal in zijn ruwe vorm te luisteren.

Het concert is meer nog dan Rust Never Sleeps een toneelstuk; Neil speelt met Crazy Horse in de garage van zijn moeder, dus heeft hij last van reuzachtige ratten, ongedierteverdelgers, een boze buurman (in de persoon van Sam Kinnison) en een moeder die af en toe belt waar hij blijft. Grappen en grollen die wat afleiden van de muziek, maar wel typisch Neil Young zijn.

Gast
geplaatst: vandaag om 08:47 uur

geplaatst: vandaag om 08:47 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.