Daft Punk - Random Access Memories (2013)

Wat ik mij afvraag... wanneer brengt dit Franse duo nog eens een nieuwe plaat uit? RAM dateert nu al van 2013, en ik begin nu toch wel wat op hete kolen te zitten...

Tussen HAA en RAM zat ook 8 jaar, dus...

Er valt nog genoeg leuks te beleven in de French House en Disco scene, hoor.

Heel af en toe luister ik dit album en dan het liefst in combinatie met de schrijfels van Mume.
Ik lach hardop om de reacties waarin beweerd wordt dat Daft Punk hun ziel aan de commercie zou hebben verkocht. Altijd lollig om diehard fans zo gepikeerd te zien over 'hun' Daft Punk. Die gasten hadden met RAM gewoon zin om een lekkere poppy plaat te maken, en flink te cashen. En geef ze eens ongelijk. Waarom zouden ze nog een Discovery maken? Door de enorme hype destijds waren de verwachtingen voor RAM natuurlijk veel te hoog gespannen, en die verwachtingen worden ook niet helemaal ingelost. Er staan een paar goede tracks op het album, zoals Get Lucky, Fragments Of Time, Motherboard en Contact. De instrumentatie op die tracks is lekker groovend, en de liedjes zijn verdomde goed geproduceerd. Daar tegenover staan een paar kleine draakjes waarvan Touch het grootste gedrocht is. Dat liedje laat werkelijk het glazuur van m'n tanden barsten. Die bibberende oude mannenstem in combinatie met het zuurstokgehalte van de muziek, geeft me het gevoel van het leegvreten van een zak winegums.
Het blijft een beetje een snoeppot deze RAM. Er valt genoeg te genieten, mits je het consumeert met mate.

Ik heb dat commentaar altijd wat vreemd gevonden. Discovery was in essentie ook een pop-plaat. De singles laten dat goed zien One More Time, Something About Us (waarvan ik later pas leerde dat het hun interpretatie van de citypop klassieker Plastic Love was), Digital Love, Face to Face en zelfs Harder Better Faster Stronger zijn eigenzinnige popnummers.
Een rode draad in de daft punk discografie is de mate waarin ze afwijken van het verwachtingspatroon. Discovery ging tegen verwachting in "soft" en bracht de funk terug in house. Human After All was de antithese van de gepolijste french touch en letterlijk "suffe punk". Alive 2007 bracht alles samen in 1 grote mashup en Random Access Memories ging niet langer over de robots in de achtergrond maar zette het muzikantschap in de spotlights.
Er is één ding dat ik zeker weet over het volgende album van "mijn" robots: Het zal niet zijn wat we hopen of verwachten, ongelofelijk knap in elkaar zitten en uiteindelijk op een wonderlijke manier tóch naadloos passen bij de rest van hun werk.