menu

Gary Moore - Run for Cover (1985)

mijn stem
3,61 (92)
92 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: 10

  1. Run for Cover (4:12)
  2. Reach for the Sky (4:45)

    met Glenn Hughes

  3. Military Man (5:40)

    met Philip Lynott

  4. Empty Rooms [1985 Version] (4:16)
  5. Out of My System * (4:04)

    met Glenn Hughes

  6. Out in the Fields (4:17)

    met Philip Lynott

  7. Nothing to Lose (4:41)

    met Glenn Hughes en Philip Lynott

  8. Once in a Lifetime (4:19)
  9. All Messed Up (4:52)

    met Glenn Hughes

  10. Listen to Your Heartbeat (4:33)
  11. Still in Love with You * (5:59)
  12. Stop Messin' Around [Live] * (4:09)
  13. Murder in the Skies [Live] * (5:23)
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 41:35 (1:01:10)
zoeken in:
avatar van aERodynamIC
3,0
Prima rock met Out in the Fields als sterk middelpunt. Ik ben toch altijd meer liefhebber geweest van zijn rock kant t.o.v. die latere zg. blues-albums.

avatar van glenn53
4,0
Prima plaat met als hele sterke nummers run for cover, military man en out in the fields. Ook de nrs. met Glenn Hughes hebben wel wat.

Empyrium
Vind met name de ballad Empty Rooms en de twee nummers met Philip Lynott erg sterk, Military Man en Out in the Fields.

avatar van foxhusky
4,0
Ik ben normaal niet zo'n rock-liefhebber, maar ik mag heel graag naar dit album luisteren. Met name de nummers met Philip Lynott 'Out in the fields' en 'Militairy Man' vind ik ijzersterk. Ik heb ook altijd de ballad 'Empty Rooms' prachtig gevonden, ik heb zelfs de CD-single, met een langere versie van 7:30 minuten. Bij het toevoegen van de YouTube clip, bleek dat er ook nog een 1983 versie van 'Empty Rooms' bestaat, die mogelijk nog mooier is...

fastpulseboy
niet dat ik me kan voorstellen dat je hier naar kan luisteren.....Maar die clips zijn wel echt vet! moet je kijken!

avatar van Sir Spamalot
4,0
Ik heb hiervan een maxi-single in mijn bezit met drie nummers op: Out in the Fields, Military Man en Still in Love with You. Als mijn wachtlijst ingekort is, voeg ik hem zeker toe.

stuart
Eerste indruk; ik hoor keyboards en daar ben ik in de 'heavy' hoek (en de 80's) nog wel eens "allergisch" voor en ook hier. Voor de duidelijkheid; dit is geen oordeel over het songmateriaal/album verder.

avatar van Jumpjet
3,5
Na een paar sterke hardrock albums (Corridors of Power en Victims of the future) zoekt Moore met Run for cover aansluiting bij het op dat moment heersende geluid. En dat was in 1985 zoals wij allen weten geen al te best geluid. Blikkerige drumcomputers, overdadige synths (het intro van Once in a lifetime kan écht níet hoor...) en bakken vol met lelijke galm.
De songs zijn echter voor het grootste deel dik in orde. Moore dacht met Empty Rooms een hit in handen te hebben en nam het daarom voor een tweede keer op, nu met een radiovriendelijke lengte en arrangement. Maar een echte hit werd het niet; Out in the Fields deed het een stuk beter.
Maar de song die er met kop en schouders bovenuit steekt is Military Man. De gezworen kameraden Gary Moore en Phil Lynott op hun sterkst. Wat een aangrijpend nummer blijft dat toch.

avatar van Poeha
Even opgeduikeld op YouTube, waanzinnig:

Empty Rooms guitaar solo

avatar van vielip
4,0
Eén van de beste Moore albums! Ondanks dat de versie van Empty rooms op dit album de mindere van de 2 is, blijft het toch een heerlijk nummer. Military man, Out in the fields, Run for cover, Reach for the sky, All messed up en Listen to your heartbeat zijn de andere pareltjes vind ik. De meedewerking van zowel Hughes als Lynott hebben echt meerwaarde! Het zorgt voor de nodige afwisseling en variatie.

avatar van Rinus
4,0
Weer een sterk album, maar jammer genoeg wel met de mindere versie van Empty rooms (was dit niet de single versie?).

avatar van Jumpjet
3,5
Rinus schreef:
Weer een sterk album, maar jammer genoeg wel met de mindere versie van Empty rooms (was dit niet de single versie?).


Klopt, de versie die op Run for Cover staat heb ik hier ook nog op een vinylsingle. Er is niet zo heel veel verschil met de versie op Victims of the Future, de produktie is wat evenwichtiger en radiovriendelijker. Een echte hit heeft 't desondanks nooit willen worden.

avatar van Lonesome Crow
3,5
Zijn op 2 na beste solo-album ("Grinding Stone" en "Dirty Fingers" vind ik nog beter).
"Out in the Fields" is misschien wel het beste nummer wat hij ooit heeft opgenomen !

Deze plaat klinkt afwisselender als die paar nogal standaard hardrockalbums die voor "Dirty Fingers" en hierna gemaakt zijn.
Zijn bluesalbums ken ik niet, daarover heb ik geen mening maar omdat ik niet van de blues hou heb ik ze nooit een kans gegeven.

avatar van Sir Spamalot
4,0
Bizar hoeveel versies er kunnen bestaan van een album: klik. Deze morgen heb ik versie 90482-1 van Mirage Records gekocht op een rommelmarkt, 1 nummer minder (Out of My System) en de twee plaatkanten werden omgedraaid, in tegenstelling tot wat hier staat: klik.
Kant A:
1. Out in the Fields
2. Nothing to Lose
3. Once in a Lifetime
4. All Messed Up
5. Listen to Your Heartbeart
Kant B:
6. Run For Cover
7. Reach for the Sky
8. Military Man
9. Empty Rooms

avatar van B.Robertson
4,0
Bij Gary Moore tref je op die hardrock platen altijd wel wat mindere nummers aan. Ook op Run for Cover ontkom je daar niet aan. Out of My System en Once in a lifetime vind ik beduidend minder dan de rest. Listen to Your Heartbeat gaat nog wel, maar is een hoogvlieger. De rest van het materiaal is sterk (All Messed Up) tot gewoonweg het beste wat Moore ooit gemaakt heeft (Militairy Man).

avatar van frolunda
3,5
Een aantal ijzersterke nummers (Military man,Out in the fields,Nothing to lose,All messed up),spetterend gitaarwerk en vocale bijdragen van Philip Lynott en Glenn Hughes maken van Run for cover een erg fijn album.Blijft nog steeds een plezier om hem op te zetten.

4,5
Top album met de medewrking van WERELD zangers!!!

avatar van Karma_To_Burn
3,0
Run for cover is een aangenaam rock nummertje maar is er niet gelijk 1 die veel indruk op me achterlaat.
Reach for the Sky met Glenn Hughes, top zanger zonder twijfel maar dit nummer doet me jammer genoeg nog maar weinig, beetje een standaard 80s nummer die weinig om het lijf heeft wat inhoud betreft.
Military Man met Lynott vind ik al een heel stuk aangenamer, mooi gezongen door Lynott en mooi begeleid door Moore.
Empty Rooms, de originele versie uit 83 vind ik 1 van de betere rock-ballads maar dit nummer slaat dan weer totaal de plank mis, te commercieel en te gladjes. Waarom heeft Gary niet aan Phil gevraagd om de zang partijen op hem te nemen? dan was dit zonder twijfel meer de moeite waard geworden.
Out of My System is weer al zo vergeetbaar nummertje, erg jammer want ik heb Hughes hoog staan.
Out in the Fields kende ik natuurlijk al en speelde Gary nog regelmatig live, en terecht! Dit mag zonder twijfel een ware classic genoemd worden, de aanvulling van Lynott zorgt zeker voor een leuke meerwaarde!

Nothing to Loose is wel een aardig rock nummertje maar wel een beetje aan de saaie kant, ik hoor Hughes maar Lynott niet echt? (zit hij alleen bij het refrein als 2de zang?)
Once in a Lifetime, een trieste poging om een radiovriendelijk nummer te maken?! Beetje jammer dat Gary geforceerd commercieel wilt zijn, althans zo klinkt het wel..
All Messed Up is eindelijk een nummer met Hughes op zang die ik wel lekker vind klinken! Nog wel duidelijk een jaren 80 nummer maar dat hindert in dit geval niet, Hughes gaat er nog even lekker op tekeer en de gitaar rif is niet bijster bijzonder maar zeker wel catchy!
Listen to Your Heartbeat is jammer genoeg alweer zo poging om radiovriendelijk te klinken, dit nummer hoor je bij de tandarts in de wachtruimte maar op een Gary Moore album vind ik het echt totaal de mist in gaan..

Dit album bevalt me jammer genoeg een heel stuk minder dan de voorganger(Victims of the Future) waar Gary veel meer uit zijn dak ging.
Gelukkig staan hier nog wel een paar nummers op die meer dan de moeite waard zijn, Military Man, Out in the Fields & in mindere maten All Messed Up & Run for Cover.

Verder dan 3 sterren ga ik helaas niet komen.. Blij dat Lynott hier vlak voor zijn dood nog aan heeft mee mogen werken, het komt het album gelukkig gedeeltelijk nog ten goede.

scenery
Even terugkomend op mijn vorige bericht: Wat een geweldige muziek maakt deze man.
P.s. kon het vorige bericht niet meer wissen.

Dit album is best wel heel goed, al heb ik een voorkeur voor zijn ballads als "empty rooms".

scenery
Reach for the sky eens een paar keer gedraaid begint al aardig goed te klinken.

avatar van trebremmit
3,5
Altijd al een lekker hardrock album gevonden en Out in the Fields is wel een classic, alleen jammer van die slechte blikkerige productie, maar dat kan ook aan mijn cd liggen, die komt uit 2003 en er staat digitally remastered op, dat hadden ze misschien beter niet kunnen doen. Is de eerste uitgave op lp beter?

avatar van B.Robertson
4,0
Valt mij ook niet mee dat blikkerige geluid op CD, kan echter niet meer uit herinnering putten hoe de LP klinkt; veel verder dan beluistering in de platenzaak ben ik nooit gekomen. Ik heb de bonustracks toegevoegd, waarvan twee live at the Ulster Hall, Belfast, Northern Ireland, 17 December 1984 waar Gary Moore getuige Stop Messin' Around reeds met de blues flirt.

avatar van gigage
3,0
Stop messin Around is een cover, een toegift die hij samen met mede Ier Phill Lynott speelde. Staat ook op de Platinum collection. Voor de remake van Still in love with you werd speciaal de 12 inch aangeschaft destijds haha. Had hij het hele album maar samengewerkt met Lynott. Nu lijkt het een verzameling bij elkaar geraapte tracks. Ach ja.

avatar van B.Robertson
4,0
Heb je mooi even de knapste nummers op die 12" en in de regel is de geluidskwaliteit beter dan de LP waar het vanaf komt. Dat er voor iedere track een andere producer aan te pas komt spreekt boekdelen voor Run for Cover. Ooit eens gelezen dat Gary Moore ervan hield met verscheidene muzikanten te werken en dat komt op dit album met zo'n tiental medewerkenden goed tot uiting. Echt soloalbum in die zin, niet Moore + begeleidingsband.

avatar van blaauwtje
4,0
In een draadje op mm wordt de laatste dagen over(de uitmuntende) still got the blues gepraat, Gary maar weer eens te voor schijn gehaald ooit had ik op deze Run for Cover gestemd, zoekende in mijn cd kast kwam ik alleen sgtb en after the war tegen, had me dus vergist, stem weggehaald!!

Ik wist haast zeker dat ik deze RFC had, dus dan maar door mijn vinyl kast, daar staat ie?, had ik dus toch gelijk.

Gelijk maar weer eens opgezet, heerlijke eighties rock, ik houd hem voorlopig maar beneden bij de Pick up, I hope the neighbors don’t mind?

avatar van hnzm
3,5
In de tijd dat ik nog een hardrocksnob was, irriteerde ik me aan Gary's pogingen om een hit te scoren. De ballad Empty Rooms twee jaar na Vincims of the Future nog eens uitbrengen, was daar een voorbeeld van. Hoewel ik de vorige versie van het nummer inmiddels wel oké vind, is die bijsmaak hier toch blijven hangen. Die gaat pas weg bij de te korte gitaarsolo. De andere softe nummers Once in a Lifetime en Listen To Your Heartbeat kom ik ook moeilijk door.

Daar staat dan weer tegenover dat ik het stemgeluid van Glenn Hughes altijd erg prettig heb gevonden. Of het nou met Deep Purple, Hughes/Thrall, Gary Moore, Black Sabbath of solo was. Jammer dat Gary niet gewoon een heel album met hem heeft opgenomen. Maar misschien sta ik daar alleen in; geen van Glenn's vier nummers scoren hoog bij de andere stemmers hier.

Moeilijk stemmen op zo'n plaat, dus ik ga over op het beoordelen van de individuele nummers en daarmee een gemiddelde berekenen.

Run For Cover - 3,5
Reach For The Sky 3,5
Military Man - 3,5
Empty Rooms - 3,0
Out Of My System - staat niet op mijn vinyl uitvoering
Out In The Fields - 3,5
Nothing To Lose - 4,5
Once In A Lifetime - 3,0
All Messed Up - 4,5
Listen To Your Heartbeat - 2,5

avatar van RonaldjK
4,0
In 1979 stapte Gary Moore halverwege een Amerikaanse tournee uit Thin Lizzy vanwege alle drugsconsumptie en de onprofessionele gevolgen daarvan. Hij dook onder in Californië bij de voormalige bassist/zanger van Deep Purple, Glenn Hughes. Oh ironie: diens drugsconsumptie verschilde nauwelijks van die van Moores voormalige broodheer, maar de twee hadden wel een muzikale klik.
In 1985 besloot Moore tot samenwerking met Hughes, ondanks de nodige waarschuwingen van zijn solide manager Steve Barnett en diverse anderen, van nabij bekend met Hughes' voortdurende suiker- en cokeverslaving.

Met Run for Cover nestelde Gary Moore zich definitief in de top van (hard)rockland, gezien de vele aandacht in de muziekpers en op de radio. Kritisch was ik over de nieuwe versie van Empty Rooms, op de radio in augustus-september 1985 en de tipparades bij zowel de NOS als Veronica halend. Dan liever de oorspronkelijke Lege Kamers, maar dat deze gitarist ook in Nederland bijna opnieuw voet aan hitparadegrond kreeg, was 'm dik gegund. De nieuwe versie was gemaakt voor Amerika waar het niets deed, wél #12 in Ierland en #30 in het Verenigd Koninkrijk.
Nog vreemder was dat het veel steviger Out in the Fields kort daarvoor een wekenlange hit was geweest; in augustus bij de Nationale Hitparade op #21 piekend en bij Veronica op #35.

Een vriend had de elpee, die ik in zijn geheel op cassette zette. Later kocht ik het vinyl zelf, enkele maanden geleden heb 'm alsnog op cd gekocht, de originele editie met tien nummers. Tot mijn verbazing bevat deze een nummer meer dan de gelijktijdig verschenen elpee, waarop track 5, Out of my System, ontbreekt. Het minste nummer van het album, logisch dat deze niet op de zwarte schijf was te vinden.
Moore stoeit met moderne technologie zoals sequencer en drumcomputer, daarnaast laten maar liefst drie drummers zich horen. Bandtoetsenist Neil Carter kreeg slechts een uiterst bescheiden rol en Don Airey is op één nummer terug maar het is vooral Andy Richards die we op dat instrument horen.
En dan is er de gastzang van zowel Glenn Hughes als Philip Lynott. De kleine lettertjes leren bovendien dat in diverse studio's werd opgenomen.
Ondanks deze verschillen klinkt de plaat homogeen, dankzij de mix van Mike Stone, die het producerswerk van Beau Hill, Andy Johns, Moore en zichzelf van onderlinge verschillen redde.

Al deze namen doen vermoeden dat het album niet zonder slag of stoot tot stand kwam. Dat is volgens biograaf Harry Shapiro inderdaad het geval. Het grootste probleem was dus Moores koppigheid om per se met Hughes te willen werken, maar toen de plaat klaar was en Hughes eiste dat de hoes zou vermelden 'Gary Moore Band ft. Glenn Hughes' was de maat vol, mede omdat Hughes qua verslavingen niet zo gedisciplineerd bleek als hij Moore had voorgespiegeld. Moore was ondanks alle waarschuwingen zwaar teleurgesteld.

De andere grote naam was bezig aan zijn laatste levensjaar. Dat wist uiteraard niemand in de eerste helft van 1985, maar onontkoombaar was het fysieke verval van Philip Lynott, die er zelfs niet meer in slaagde zijn cocaïnegebruik te verbergen en onderweg naar Moores bruiloft werd gesignaleerd met wit poeder op zijn zonnebril. Tegelijkertijd was hij degene die met het idee kwam om voor Out in the Fields en Military Man in uniform aan te treden, hetgeen de marketing een enorme stimulans gaf.
Veel meer details in het boek, dat eveneens vermeldt dat de tourband bestond uit Neil Carter, bassist Bob Daisley en drummer Gary Ferguson, de laatste door Hughes erbij gehaald; de twee speelden hiervoor in Hughes / Thrall. Een Amerikaanse tournee deed hij niet, zo legde Moore uit in tijdschrift Kerrang!: "It's stupid to go where you are not wanted", terwijl hij met voorganger Victims of the Future toch het nodige respect én succes had geoogst.
Muziek en tekst van Run for Cover waren deels geleend van I Got Your Number van die band met zelfs de regel "Don't you run for cover" erin, erkende Moore spoedig.

Het album is nog altijd een heerlijke plaat, met bovendien het aor-achtige Once in a Lifetime, het stevige, hier en daar héérlijk tegendraads gedrumde Nothing to Lose en het digitale Listen to your Heartbeat (mooie melodie, pakkende tekst, fraaie akoestische gitaar) als andere favorieten.
Wederom superieur gitaarwerk, wat een open deur is bij een supertalent als Moore. Qua geluiden toont het dat de gitarist niet ongevoelig was voor de tijdsgeest en op meer (Amerikaans) succes had gehoopt.

Deze fan in het kleine Nederland kocht in eerste instantie de 12" van Out in the Fields met op de B-kant Still in Love with You, een heropname van de klassieker van Thin Lizzy. Moores solo's hierop (hij blijft dicht bij het origineel) bewijzen hoe goed hij eveneens was in het spelen van lange noten. Een voorafschaduwing van zijn latere terugkeer naar de blues van zijn jeugd.

avatar van Twinpeaks
4,0
Deze liet van mijn bestellingen het langst op zich wachten, maar hij was het wachten waard. Lekker album en wat zijn de songs met ome Phil goed. Out in the Fields kende ik al en had ik nog ergens op single. Militairy Man was nog "nieuw" voor mij. De nieuwe versie van Empty Rooms is ok , maar ik hang nog wel aan de basisversie. Voor de rest oerdegelijke rock , met prima gitaar en baswerk. De opmaat naar Wild Frontier, een plaat die aan alle kanten klopt. Voor deze 4 sterren.

avatar van B.Robertson
4,0
'Empty Rooms' is ook mooi uitgevoerd op livealbum 'We Want Moore' uit 1984 met op LP het apart vermelde intro 'So Far Away'. 'Empty Rooms' zelf licht uitgesponnen, alles tezamen zo'n 10 minuten. Heb zelf een classic albums box 'Corridors of Power', 'Victims of the Future', 'Run for Cover', 'Wild Frontier' en 'After the War' mooi uitgevoerd in doosje met openklapbare digipacks, met bonustracks.

avatar van gaucho
3,5
Twinpeaks schreef:
Out in the Fields kende ik al en had ik nog ergens op single. Militairy Man was nog "nieuw" voor mij.

Dan heb je je singletje destijds nooit omgedraaid, want Military Man stond op de B-kant van Out in the fields. Ik kocht destijds ook de single en was behalve door de A-kant ook overdonderd door Military Man. Wat een nummers! Het voerde de verwachtingen voor het album natuurlijk op tot ongekende hoogte. Die werden uiteindelijk niet waargemaakt, want dit bleken de twee beste nummers van Run for cover te zijn. Niettemin blijft het album als geheel prima staande, hoewel kant 2 wel wat minder sterke nummers telt.

avatar van Twinpeaks
4,0
Klopt ik zie het nu ook. Best een blunder . Ik was op die leeftijd nooit zo van de b-sides . Dat heb ik achteraf wel dik ingehaald.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:19 uur

geplaatst: vandaag om 15:19 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.