bikkel2 schreef:
Ik zal hier zeker niet beweren dat Joe Cocker na deze niets fatsoenlijks meer heeft gemaakt.
Het euvel van veel van zijn albums nadien is dan wel weer de vaak wat makkelijke weg die wordt gekozen.
Joe is van huis uit geen componist. En steeds meer werd de nadruk gelegd op bestaand mainstreamer werk. Maar over de latere albums die musician aanhaalt, kan ik niets zeggen want die ken ik niet.
Ik kreeg op een gegeven moment de indruk dat er een team werd ingehuurd die zorgvuldig maar zielloos de Joe Cocker legende hoog moest houden. Steeds meer een cleanere sound, slap songmateriaal, maar op maat gesneden voor een groot publiek.
Alles onder het motto; Joe die maakt er wel wat van.
Maar dat is te doorzichtig. En de zanger zelf vond het kennelijk allemaal best.
Op deze plaat klinkt het perfect. Goed in balans, de juiste en minder voor de handliggend songmateriaal.
Die beleving mis ik op het meeste van zijn latere werk.
Dus haakte ik af. Hoe hoog ik Cocker ook heb zitten.
En dat is erg jammer, want er zijn nog prima albums gemaakt, nadien.
We moeten het ook niet gaan overdrijven, inzake hoe goed het één en hoe slecht het ander. Cocker is juist met Sheffield Steel een nieuwe weg ingeslagen en die weg is hij verder blijven volgen. Daarover kunnen geen verwijten worden gemaakt. Maar, zoals dat vaak gaat, het ene album pakt weer wat beter uit dan een ander.
Je kunt Joe Cocker maar moeilijk beoordelen over alles wat hij
niet doet op een album. Maar juist zijn aandeel in het geheel, de beleving, de ziel en zaligheid die hij in de zang gooit, zijn nooit verdwenen. Hij blijft echter afhankelijk van het materiaal dat wordt aangeleverd, de muzikanten en de productie.
Dat is echter, in al die jaren, op zich best wel goed gegaan, iedereen heeft ups en downs in een tijdsbestek van 32 jaar. Ik zou daarom bijvoorbeeld toch in ieder geval zijn laatste twee albums eens beluisteren.