menu

Ryan Adams - 29 (2005)

mijn stem
3,82 (187)
187 stemmen

Verenigde Staten
Pop / Rock
Label: Lost Highway

  1. 29 (5:48)
  2. Strawberry Wine (7:58)
  3. Nightbirds (3:51)
  4. Blue Sky Blues (5:18)
  5. Carolina Rain (5:25)
  6. Starlite Diner (3:51)
  7. The Sadness (6:43)
  8. Elizabeth, You Were Born to Play That Part (5:07)
  9. Voices (4:53)
totale tijdsduur: 48:54
zoeken in:
avatar van Reint
4,0
venkel schreef:
29 is de minste van de trilogie. Er staan gewoon te veel nummers op die onaf zijn. Typisch Adams, hij maakt eigenlijk steeds schetsen voor dat meesterwerk dat ooit zal komen.
Het beste advies: maak je eigen compilaties

Ik begrijp er niks van, ook Allmusic geeft ook maar twee sterren, en daarmee zou het zijn slechtse album zijn.

Het is op Heartbreaker na zijn beste, het is alleen een moeilijk. Maar nummers als Voices en The Sadness zijn prachtig.

avatar van Xel
5,0
Xel
Éen van de meest verwarrende platen die ik heb. In 2005 kwam Ryan Adams met drie cd's op de proppen. Ik verheugde me op deze laatste aangezien de eerste twee cd's van dat jaar me prima bevielen.

Het titelnummer kon me niet bekoren. Een simpele tune die te lang duurde..... Ik was teleurgesteld, maar ik wist ook wel dat Ryan Adams zich behoorlijk kan revangeren gedurende een album.
Als ik er nu naar luister valt het me op dat het in de laatste minuut nog eens lekker in overdrive door rockt. En ik knik zachtjes met mijn hoofd..... Toch blijft dit voor mij het slechste nummer van de plaat.

Mijn teleurstelling nam toe toen ik Strawberry Wine hoorde..... Pfffff, weer zo lang! Zo saai.
En alle volgende nummers konden me ook niet meteen bekoren. Conclusie in 2005: 2* voor de moeite

Maar als ik nu naar Strawberry Wine luister is het toch wat anders. Hier begint voor mij een bijzondere luisterervaring. Bijna hypnotiserend kabbelend. Het lijkt zo fragmentarisch, onafgewerkt.... Maar je gaat de schetsen in je hoofd zelf uitwerken. Het is niet een makkelijk nummer qua lengte, maar in de juiste stemming (zondagmiddag, eerste voorjaarzon op je hoofd, beetje moe, maar relaxt) is Strawberry Wine een vintage!

Wat echter wel opvalt is dat de productie een stuk beter is dan de andere twee cd's van dat jaar.

Nightbirds. Wat mooi! Relaxt begin, mooi aangezet en sfeervol gezongen. Klinkt nu als een echte topper uit het oeuvre van R. Adams. Een wat korter nummer en éentje die het meeste "af" klinkt. Hier hoef je zelf iets minder voor te doen om 'm te doorgronden. Deze shit wordt makkelijker in je lijf opgenomen.... Je krijgt een snellere high. En dan de dreun van de gitaaraanslag, heftiger met galm gespeeld. "Into the ocean". Ging het nummer toch een andere kant op dan je dacht.

Blue Sky Blues begint ook weer sfeervol. Piano. Ryan's stem.... Andere instrumenten komen zachtjes erbij. Hier word je gewoon stil van. Het refrein is van een verbluffende schoonheid. Je voelt nu dat je eigenlijk moet huilen. En dat is het gewoon: een ultiem janknummer. De violen etc. worden wat zwaarder aangezet in de loop van het nummer maar het wordt nergens kitsch! Je wordt gedwongen nauwkeurig te luisteren. En aan het eind voel je dat het nummer nog ergens naar toe wil. Naar een climax. En dan volgt een wonderschoon stukje orkest en piano muziek. Traantje rolt...... Knap geproduceerd.

Carolina Rain... iets meer tempo in dit nummer. Meer country. Speel dit nummer in een hoger tempo en je hebt een echte nashvillekraker! Maar het blijft keurig in de pas.
Helemaal niet erg dat het best lang is en wellicht op het eerste gehoor zelfs wat saai. Een prachtig ondersteunend nummer van deze plaat. Waar ook hier de laatste minuut een prachtig encore heeft en je toch weer even op het verkeerde been zet. Het spannendste saaie nummer??

Starlite Diner is voor de oppervlakkige beluisteraar denk ik wel de druppel. Weer downtempo. Weer een slowballad. Maar wat mij betreft een mooie verstilde schets van een meesterwerk. R. Adams en zijn piano. Best een goede combi! Zo intiem, je voelt je een inbreker in zijn geest.

Neil Young's album Freedom. Ik grijp die cd er altijd bij als ik The Sadness hoor. Het lijkt me duidelijk waarom.
Is dit dan een rip-off? No way! Is het een slecht nummer? Nee, ik denk dat dit het beste nummer is van deze plaat. Duidelijk weer anders van toon. En daar ben ik ook wel blij mee. Er wordt gezongen over demons, clouds en het nummer heet The Sadness..... Frustratie is aanwezig, maar is zelden zo mooi bezongen. "Spare me! Spare me!"
Nou bespaar me niks: ik wil dit nummer recht in mijn gezicht ontvangen...... Iets anders dan ander werk van R. Adams.
Het gaat ook maar door en door...... Had van mij ook wel tien minuten langer mogen duren. Hoogtepunt!

Elizabeth, you were born to play that part.... Weer de piano en de stem als begin. Even een schok terug op aarde na het geweld van The Sadness. Het is moeilijk om je lekker in dit nummer te nestelen. Maar na een minuutje zit je er toch weer een beetje in. Het is een goed nummer in het begin. Even de ogen sluiten en vanzelf komen de overige instrumenten ook naar voren. Dan begint het: Je voelt je hart weer even sneller kloppen. Een prachtig stuk instrumentaal die het nummer weer naar een ander niveau tilt. De sfeer is terug en deze keer is het in gedachten zwierig walsen met een mooi meisje genaamd Elizabeth. Ze speelt haar rol met verve.

Voices is moeilijk. Aangrijpend, bijna vals gezongen. Wat voor pijn voelt deze man dan toch? Het intens gezongen "elijah!" grijpt me aan. Op het randje van lelijk, dit oprechte stuk. Qua intensiteit even heftig als The Sadness, maar de instrumentatie is wederom rustig. (Alleen een acoustische gitaar), waardoor het ongemakkelijk is dit nummer te beluisteren. Geen mooi nummer, wel fascinerend.....

Eindconclusie: Dit is geen plaat die ik elke dag in de auto draai, geen plaat die ik draai als ik veel mensen op bezoek heb. Geen plaat om gezellig een gesprek bij te hebben met mijn vriendin. Geen plaat voor op de achtergrond. Deze plaat moet je met je volle geest ondergaan. Dit is een miskend meesterwerk, waar ik in m'n ééntje van geniet. Ik huiver, ik voel emoties. Niet gemakkelijk, en niet voor luie luisteraars. Duurde even bij me, maar ik geef uiteindelijk deze plaat 4,5*

avatar van Reint
4,0
Kippenvel als je verhaal lees! Ik ben het helemaal met je eens, alleen vind ik Voices gewoon prachtig (met Sadness en Blue Sky Blues het beste nummer van de plaat), evenals de andere nummers waar jij enige kritiek op had, allemaal geweldig.
Maar ik denk dat velen dit album eerst maar eens grondig zouden moeten luisteren voordat ze hem beoordelen met een 2,5 ster.

EVANSHEWSON
Het gàt in mijn cultuur voorlopig. Heb haast alles van deze gigant op country-rootsrockgebied, maar deze heb ik om de een of andere reden gemist.

Nooit gehoord dus ! Moet dit nog te pakken zien te krijgen, zoveel is zeker !

avatar van Xel
5,0
Xel
en heel gestaag stijgt het stemgemiddelde! Nu 3,82!
Dit gaat nog wel eens een keer naar een gemiddelde van 3,9 of wellicht 4,0

EVANSHEWSON
Hij staat momenteel op, heb hem eindelijk te pakken. Voor niet te veel geld... klinkt biezonder sfeervol, zoals vaak bij Ryan.

Heb hem nu al enkele keren gehoord... dit klinkt ontzettend sfeervol, wàt een plaat ! Voorlopig toch alweer 4 sterren, ik denk dat ik een behoorlijke fan ben, vandaar.

****

avatar van TEQUILA SUNRISE
4,5
EVANSHEWSON schreef:
Hij staat momenteel op, heb hem eindelijk te pakken. Voor niet te veel geld... klinkt biezonder sfeervol, zoals vaak bij Ryan.

Heb hem nu al enkele keren gehoord... dit klinkt ontzettend sfeervol, wàt een plaat ! Voorlopig toch alweer 4 sterren, ik denk dat ik een behoorlijke fan ben, vandaar.

****


Ben ook al een tijdje zwaar besmet met het Ryan Adams virus, elk album wat de beste man maakt is gewoon TOP , er zit werkelijk geen zwakke plaat bij, sterker nog ,Cold Roses vind ik zelfs een regelrechte klassieker!!

avatar van TEQUILA SUNRISE
4,5
TEQUILA SUNRISE schreef:
(quote)


Ben ook al een tijdje zwaar besmet met het Ryan Adams virus, elk album wat de beste man maakt is gewoon TOP , er zit werkelijk geen zwakke plaat bij, sterker nog ,Cold Roses vind ik zelfs een regelrechte klassieker!!

Deze 29 krijg overigens een 4.5!!!!!

avatar van Yeahz
4,5
Tot nu toe kende ik eigenlijk alleen 'Heartbreaker' van onze Ryan Adams, maar gister heb ik deze erbij aangeschaft. Heartbreaker vind ik een erg mooie cd, en dan vooral omdat het zo akoestisch georienteerd was. 'Amy' vond ik dan ook het pareltje op die cd. Aangezien deze cd ook een beetje die akoestische kant zou opzoeken, heb ik besloten ook deze eens een kans te gaan geven.

Ryan Adams zit wat mij betreft net op dat randje van mijn muzikale voorkeuren; echte country vind ik niet zoveel, maar akoestische muziek met een licht country randje kan ik wel waarderen. Gisteravond klonk deze cd in ieder geval super, met al die prachtig lang uitgesponnen nummers. Ik vermoed dat dit een cd wordt die mij echt kan raken wanneer ik in de juiste gemoedstoestand ben.

avatar van Wickerman
4,5
Overdonderende emotionele plaat. Ergens is het de volwassen broer van Heartbreaker en het donkere derde deel van Love Is Hell. Niet voor elke bui inderdaad, maar o zo prachtig.

beaster1256
meesterwerk van ryan adams die zich meer en meer ontpopt als één van de grootste songschrijvers aller tijden,hij kan alle stijlen aan schrift ook nog eens briljante tekste emotiegeladen en bespeelt gitaar en piano als een jonge neil young , verbijsterend goed allemaa!!!

avatar van Yeahz
4,5
Fabuleuze plaat en bij deze ook een plek in mijn top 10 bemachtigd. Ik heb deze plaat bij een beetje bij toeval gekocht na mijn kennismaking met 'Heartbreaker' en dit is werkelijk een blijvertje gebleken.

Het zijn lang uitgesponnen nummers waarin Adams alles geeft. Met volle overtuiging en bezieling spelen de verhalende nummers in je gehoor. Een plaat met een substantiele emotionele waarde is het voor mij geworden. Wanneer je ervoor openstaat en het juiste moment van de dag is aangebroken (bij voorkeur midden in de nacht) is dit voor mij dan ook puur genieten.

Het is zijn gedroom, het is zijn eenzaamheid, het zijn zijn verlangens die mij zo intrigereren. Adams is wat mij betreft een zeer sterke songwriter en op '29' komt dit talent volledig tot zijn recht. Geen revolutionaire, experimentele plaat; wel een een emotioneel pareltje. Dat is voor mij meer dan genoeg.

avatar van Xel
5,0
Xel
Herfst komt weer. Tijd om het hele dunne laagje stof van deze cd te blazen.

avatar van Wickerman
4,5
Eerder een winterplaat naar mijn mening, maar het luisteren van 29 is nooit een marteling.

Father McKenzie
Door critici sterk ondergewaardeerd album van deze veelzijdige artiest. All Music slaagt erin om deze plaat slechts ** toe te bedelen, waar halen ze hun journalisten zou je gaan denken...
Neen, iemand zei het al hoe veelzijdig hij is. En ik treed ook nog eens Wickerman bij die dit een hele mooie winterplaat vindt.
Daar heb ik niet veel aan toe te voegen!

avatar van Kronos
4,0
Zo'n mooie plaat als deze, is gewoon voor het hele jaar.

Father McKenzie
Kronos schreef:
Zo'n mooie plaat als deze, is gewoon voor het hele jaar.

Uiteraard, maar met winterplaat bedoel ik; de sfeer die ervan uitgaat; Met American Stars'n Bars van Neil Young heb ik ook diezelfde beleving; een typische winterplaat! (it's all perception, of course!)

avatar van Yeahz
4,5
Een paar dagen geleden weer eens '29' integraal beluisterd; allesbehalve een teleurstellende ervaring. Midden in de nacht, wanneer slechts de nightbirds nog wat activiteit vertonen, is dit een plaat om in te verdrinken.

Het zijn net allemaal verhaaltjes voor het slapen gaan; uitgesponnen, doch minimale arrangementen waarop Adams ons deelgenoot maakt van bijzondere menselijke geschiedenissen. Vooral de intimiteit en warmte zijn me goed bijgebleven; Dit is beter dan een warm bad, zo midden in de nacht.

avatar van Wickerman
4,5
Ik ben benieuwd of Ryan zijn demonen echt achter zich heeft gelaten, het zou jammer zijn als hij nooit meer met een plaat als deze of Love Is Hell zou komen. Pareltjes hoor, die Ryan boven zichzelf doen uitstijgen.

Father McKenzie
Wickerman schreef:
Ik ben benieuwd of Ryan zijn demonen echt achter zich heeft gelaten, het zou jammer zijn als hij nooit meer met een plaat als deze of Love Is Hell zou komen. Pareltjes hoor, die Ryan boven zichzelf doen uitstijgen.

Hij is misschien haast zo grillig als Neil Young, dus wees gerust, met de regelmaat van de klok komt ie met nieuwe hoogtepunten af, daar ben ik gerust in. Het is ook zo'n klasbak hé!

avatar van JU2GEN
5,0
Ik heb alle Ryan Adams platen beluisterd, incl. de whiskeytown albums.. vrijwel al deze albums kregen 4* of 4,5*. Deze 29 was de laatste plaat van Ryan Adams die ik nog moest beluisteren.

En goddank.. deze krijgt wél 5 sterren!

avatar van TEQUILA SUNRISE
4,5
Blue Sky Blues & Carolina Rain vind ik fenomenaal
Altijd een herbeluistering waard dit album.

avatar van JU2GEN
5,0
Op RateYourMusic krijgt dit album 3,45 en op Allmusic slechts 2 sterren!

Volgens mij zit ik naar een ander album te luisteren..

avatar van De Daniël
3,5
Hoorde dat dit Adams minste werk is, maar als ik hier kijk is daar niets van waar..

avatar van De Daniël
3,5
Een alleraardigst album van de heer Adams. Geen magnifiek werk, maar zo nu en dan (Blue Sky Blues en Carolina Rain) wel erg sterk. (en dat rijmt!)

avatar van harm1985
4,5
Vooruit, 4 sterren dan maar (halfje verhoogd). Wat het album tegenwerkt is de soms wat iets té kale productie.

Het album begint gelijk goed, met de titeltrack, die de invloed van Grateful Dead verraad (Truckin' hoor ik erin, maar ook invloeden van Bob Weir's Ace) lekker uptempo dus.

Strawberry Wine is een lekker folk nummer a la Ambulance Blues alleen is de toon net wat meer upbeat. Daarna slaat de depressie toe, en dat is niet eens negatief bedoeld. Nightbirds is zo'n heerlijk melancholisch nummer, al moet ik zeggen dat live versies met the Cardinals me beter smaken.

De gifbeker is voor Adams nog niet leeg als hij Blue Sky Blues inzet. Hier spreekt een man die wanhopig nog wat van zijn op het eind lopende relatie probeert te maken, 'I can take care of you, but only if you want'. Soms moet je in je eentje vechten voor zijn tweeën, als de ander het niet kan.

Gelukkig is het volgende nummer weer wat meer upbeat, verhalend ook. Hij is wel van de lange teksten hier, in maar liefst 8 strofen vertelt hij over Caroline en de man die haar stiekem bemint maar toch met een ander trouwt. Een soort Love the One You're With dus, maar wat bitterder van smaak.

Breekbaar, anders kan ik het volgende nummer, Starlite Diner, niet beschrijven. Kaal en eenzaam klinken de woorden, vergezeld door piano. Woedend perst hij er vervolgens The Sadness uit, een echte emotional rollercoaster dus, dit album. De Spaanse effecten ( a la El Dorado) kunnen me niet heel erg bekoren, maar storen doen ze niet.

Elizabeth is de vrouw waar over gezongen wordt in het volgende, na Amy, Tina Toledo en Caroline. Kaal vangt het aan, maar tegen einde aan wordt de instrumentatie steeds voller. Misschien bestaat deze Elizabeth wel echt, maar waarschijnlijker is dat het een synoniem is voor een ander.

Oorspronkelijk zou dit album 9 nummers krijgen van 9 minuten, het eerste is hem wel gelukt, het laatste niet. Met Voices krijgt het desalniettemin een waardige afsluiter. Aan de ene kant jammer dat het voorbij is en aan de andere kant een opluchting, zo neerslachtig hoor je ze niet vaak.

avatar van Mctijn
3,0
Ik vind The Sadness juist de uitschieter, heerlijke "western-tango"
Voor de sentimentele momenten pakt ik Gold en Heartbreaker wel....

avatar van love deluxe
Elizabeth, You Were Born to Play That Part is toch echt een juweeltje !!

avatar van Madjack71
3,5
Ashes & Fire is al van 3 jaar terug, wat voor Ryans begrippen een hele lange tijd is. Dit 29 stamt uit een creatieve periode waarin hij 3 albums uit bracht. Zoals vaak klinkt het nergens slecht en is het album divers. Het luisterd vlot weg, maar ook als zo vaak, ben ik nergens echt onder de indruk of wordt ik verrast. Voor mij echt een artiest om via de bieb of spotify te luisteren dan om albums van in huis te halen.

avatar van MRDammann
4,0
Dit album is perfect voor regenachtige dagen, heel mooi. Er staan hier echt pareltjes op zoals 'Strawberry Wine' en 'Blue Sky Blues'. Voor de rest staan niet echt missers op, maar voor de rest springt er niet echt iets tussen uit. Heel somber is het wel, maar daar hou ik wel van om naar te luisteren, af en toe. Al met al een geslaagd album.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:15 uur

geplaatst: vandaag om 11:15 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.