menu

Mike Oldfield - Five Miles Out (1982)

mijn stem
3,57 (94)
94 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Virgin

  1. Taurus II (24:45)
  2. Family Man (3:45)

    met Maggie Reilly

  3. Orabidoo (13:03)
  4. Mount Teidi (4:10)
  5. Five Miles Out (4:22)

    met Maggie Reilly

  6. Waldberg (The Peak) * (3:27)
  7. Five Miles Out [Demo] * (4:10)
  8. Tubular Bells (Part One) [Live in Cologne 1982] * (23:12)
  9. Sheba [Live in Cologne 1982] * (4:22)
  10. Mirage [Live in Cologne 1982] * (5:37)
  11. Family Man [Live in Cologne 1982] * (3:45)
  12. Taurus II [Live in Cologne 1982] * (25:32)
  13. Mount Teidi [Live in Cologne 1982] * (4:21)
  14. Five Miles Out [Live in Cologne 1982] * (7:23)
  15. Guilty [Live in Cologne 1982] * (5:38)
toon 10 bonustracks
totale tijdsduur: 50:05 (2:17:32)
zoeken in:
avatar van dazzler
4,0
FIVE MILES OUT 1982

Na Incantations (1978), Oldfields vierde en laatste opus,
zoekt de getalenteerde multi-instrumentalist een nieuwe koers.
Op QE2 vaart hij met zijn eigen sterrenbeeld Stier als kompas de 80s in.
Een geslaagd album. Toch stelden de verkoopscijfers teleur.

Op Five Miles Out neemt Mike het vliegtuig.
Taurus II, dat opnieuw een volledige plaatkant inneemt,
geeft aan dat hij zijn eigen horoscoop en koers blijft kiezen.

De titelsong van de plaat mag nogal autobiografisch gelezen worden.
Sinds Incantations is Oldfield bijna vijf jaar (Five Miles) uit koers geweest.
De verkoopcijfers daalden. Het tijdperk van de punk en new wave heeft
zijn op folk en symfonische rock geënte sound weinig goed gedaan.

De single Five Miles Out haalt behoorlijk wat airplay, maar geraakt niet in de charts.
Mike is daarop te horen in duet met zangeres Maggie Reilly die hij op QE2 introduceerde.
Oldfield zelf zingt door de vocoder alsof hij via de radio vanuit zijn vliegtuig contact opneemt
met de aarde. Daar antwoordt Reilly dat ze in hem blijft geloven wanneer hij door de storm
uit koers geraakt en dreigt neer te storten. Oldfield is in het echte leven ook een amateur piloot.
Hij leerde vliegen om na het overrompelende succes van Tubular Bells assertiever te worden.

Oldfield heeft ondertussen een live-band in rock line up aan zich kunnen binden.
Met die groep schrijft hij twee songs voor dit album: Family Man en Orabidoo.

Family Man wordt op single uitgebracht maar flopt.
Hoewel de muzikant meermaals zal hertrouwen, rekent hij hier af
met de groupies die als panters om hem heen sluipen. Een themaatje
dat Daryl Hall en John Oates aansprak. Zij hadden met een cover van Family Man
een US top 10 hit als follow up van Maneater. De tweede en laatste keer
dat een Oldfield compositie de Amerikaanse hitlijsten haalde.

Maggie Reilly zingt de pannen van het dak op dit album.
Family Man wordt dankzij haar en Oldfields neus voor de juiste gitaren
een erg geloofwaardiger nummer. Orabidoo, de andere groepscompositie,
klinkt jammer genoeg als een geforceerd stuk in vier afzonderlijke bedrijven.
Vier componisten breien een lappendeken dat nergens naatoe lijkt te gaan.

Alleen de folksong die Maggie Reilly aan het einde weet te brengen ontroert.
Een veel te slappe intro op akoestische gitaar en klokkenspel, een eindeloze drumsolo
die doorkruist wordt met onverstaanbare vocoder flarden die Orabidoo murmelen.
Orabidoo lijkt wat op Ommadawn van woordkeuze, maar is muzikaal niet te vergelijken.

Een paar akkoordenwissels later komt dan Oldfield met zijn eigen toonladders
waarin hij verschillende instrumenten laat soleren. Hij neemt stukken schaamteloos
over in Taurus II waardoor beide plaathelften met elkaar verbonden worden.

Maar Oldfield herneemt ook het thema van de song Five Miles Out
in de intro van Taurus II. Daar werkt het wel. Van Orabidoo had hij moeten afblijven.
Of beter gezegd. Orabidoo had niet op het album moet staan, één van zijn minste songs.
Soms klinkt het zelfs als een wat flauw aftreksel van de titelsong op QE2.

Taurus II duurt bijna 25 minuten. Je kan in de openklaphoes van de vinyl release
de 24 sporen tracksheets nauwkeurig mee volgen en leren hoe Oldfield zo'n nummer
als multi-instrumentalist in elkaar draait. Taurus II luistert lekker weg omdat Mike het stuk
boordevol heerlijke melodieën en thema's heeft gestopt. De rockgitaren zitten vooraan in de mix.
Maggie Reilly ondersteunt op vocalen en mag zelfs haar gedicht The Deep Deep Sound inzingen.
Verder zijn er opvallende hoofdrollen voor Ullean Pipes en vibrafoon weggelegd.
Bij momenten gaat Taurus II over in een modern folk nummer.

De link met Taurus I op QE2 is dun, maar hoorbaar in de achtergrond.
Het grootste punt van kritiek is echter dat Taurus II een lappendeken blijft.
Allemaal stukjes (bits and pieces noemt Oldfield het zelf) aan elkaar gelijmd.
Er zit niet echt een doordachte structuur in de compositie.

Wie Oldfield wat beter kent, weet dat het middenstuk van Taurus II
door Mike live werd uitgevoerd in 1981 naar aanleiding van het huwelijk
van Prins Charles en Lady Diana. Op dit album kleeft hij dat stuk feilloos
in Taurus II. Toch is Taurus II een waar genot om te beluisteren.

Rest nog Mount Teide, een instrumental die los van de album sessies
schijnt te zijn opgenomen. Een iets oudere opname van kort na QE2.
Het nummer had niet misstaan op dat album trouwens.

Uit de nevelen doemt langzaam maar zeker de bestaande berg op.
De kracht van de compositie zit in de aanzwellende drums. De live versie
die je kan horen op The Complete Mike Oldfield (1985) is gewoon subliem.

Singles waren Five Miles Out / Punkadiddle (live) en Family Man / Mount Teide.
In het kielzog van het radiovriendelijke Five Miles Out en het geflopte Family Man
bracht Oldfield de non-album single Mistake / (Waldberg) The Peak uit.

Mistake is een vlotte, maar iets te gemakkelijke remake van Five Miles Out.
Opnieuw een duet tussen Reilly en Oldfield met vocoder stemgeluid.
(Waldberg) The Peak is een fijne folk instrumental, zoals Mike
er nog een paar zal schrijven als b-kant voor de jaren 80 singles.

Family Man en Mistake werden in de Benelux en Duitsland
niet apart als single gereleaset, maar als 4 track ep met de b-kantjes.
Er bestaat zowel een 7" als een 12" release van.

Op Orabidoo na, een geslaagde maar iets
te gemakkelijk bij elkaar geschreven Oldfield plaat.

avatar van wizard
3,5
Five Miles Out heb ik voor het eerst geluisterd omdat ik de hoes, het vliegtuig dat onheilspellende wolken tegemoet vliegt, intrigerend vond. In het titelnummer wordt de hoes op een mooie manier in muziek omgezet (hoewel ik ervan uitga dat het nummer er eerder was dan de hoes).
Samen met Family Man vormt dit titelnummer een van de twee gezichten van het album. Dit eerste gezicht is eentje van popgeorienteerde muziek met korte nummers met een conventionele structuur. Family Man vind ik een nummer om snel te vergeten. Niet dat het slecht is, maar het blijft gewoon niet hangen. De tekst is dan wel weer leuk.
Het tweede gezicht is dat van lange, meanderende nummers. Zowel Taurus II en Orabidoo zijn goed gelukt, hoewel het vooral het openingsnummer is dat de meeste indruk op me maakt. Het duurt een plaatkant, maar blijft de hele tijd een uitstekend nummer. Orabidoo bevalt me wat minder, met name door de verdraaide vocalen, maar ook omdat er heel lang weinig gebeurt.
Mt Teidi tenslotte, is een mooi werkje dat langzaam naar z’n climax toewerkt.

Five Miles Out is een album dat ik weinig draai, maar dat me zo op z’n tijd best bevalt.

3.5*

avatar van bikkel2
Crises heb ik nog wel. Jawel !
Titelnummer vind ik sterk. Gaaf drumwerk van krullebol Simon Phillips.

Misschien eens een verzameld werkje samenstellen. Dazzler, Discovery.....is dat met To France ? Prachtig gewoon en wat een succes.
Maar Herdgest Ridge en Ommadawn. Moeilijke gevallen. Ik werd er knap nerveus van eerlijk gezegd.
Heaven's Open, heb ik mij ook eens aan gewaagd. Maar op een paar nummers na bleef het totaal niet hangen.

Nogmaals, Oldfield is een vakman. Maar ik krijg als ik naar hem ( probeer) te luisteren, altijd zin om iets anders te doen. Kan mij onvoldoende focussen op zijn bedenksels.

De combi Oldfield en bikkel is niet zo'n geslaagde vrees ik.
Her en der zijn er geslaagde stukken, maar die kan ik beter samenstellen op een selfmade cd'tje.

Wat ingewikkelt allemaal

Gast
geplaatst: vandaag om 08:52 uur

geplaatst: vandaag om 08:52 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.