Dream Theater - Train of Thought (2003)

MP?? Malle Pietje?

dat snap ik ook wel en ik weet dat dit een muziekforum is en iedereen zijn mening mag geven maar bijvoorbeeld bij het album octavarium heb ik 1 keer iets gepost en ik werd vervolgens keihard de grond ingeboord, dat vond ik niet egt prettig. En ik ben het zelf met de meeste kritiek hier eens hoor!!!!!!!!! Alleen er zitten er een paar tussen die altijd zeggen van: '' Nou, had ik tog meer van verwacht zeg'' en ''is dit nou alles??''.

Mike Portnoy

als je je een beetje in de muziek had verdiept of goed had gelezen, had je gesnapt dat dit nummer echt om deze reden is gemaakt en het hier niet de bedoeling is om kritiek op iemand of een groep mensen te leveren, maar een constatering van een feit is.

Huh... waaruit blijkt dat ik dat dan niet snap? Het ging mij puur en alleen over het eerste deel van het citaat...

Dit deel dus:

en dan met name het woordje 'onzin'.

mike portnoy heeft ooit in een interview gezegd dat het nummer geschreven is vanwege zogenaamde fans voor wie het nooit goed is, vandaar.
dus ik zie het stukje wat jou tegen de borst stuit niet als een tekort aan respect voor mensen met een andere mening, maar meer als een constatering van waarvoor het nummer geschreven is, dit is vervolgens op een tikje aparte manier geformuleerd, maar daar lees ik dan overheen.

Never enough... is dat niet dat nummer dat zoveel op Muse lijkt?

(Kun je nagaan hoe vaak ik Octavarium al beluisterd heb en hoezeer ik ervan onder de indruk was)

haha, ja dat klopt

Ok, merci.

En dan ben ik ook een van die 'aangesproken fans'.

vanwege de goede berichten en sterren en dat ze op fields of rock komen ( waar ik heen ga ) werd ik toch wel benieuwd naar deze band. dit is dus mijn eerste album dat ik van hun luister. ik vind het geweldig goeie muziek, het is niet helemaal mijn stijl, maar het is wel eens leuk om ergens anders naar te luisteren. ik ben erg onder de indruk van het technische spel, het is 5 man, maar het lijkt wel of er 20 man speelt. vooral endless sacrafice en in the name of god vind ik heel mooi.

ik zit nog een beetje te twijvelen wat voor cijfer ik geef, dus ik luister um nog maar eens een paar keer.

trouwens weet iemand anders nog een goed album wat ik van hun kan downloaden, want ze hebben zoveel albums

Waarschijnlijk vind je Metropolis part 2: Scenes from a memory dan ook wel goed, aangezien die samen met deze plaat het meest tegen metal aanzit. Kom anders eens op Soulseek langs, dan kan ik je daar verder helpen.

Ze hebben inderdaad veel albums gemaakt, dus kan ik me best voorstellen dat je het lastig vindt een keuze te maken. De albums "Images And Words", "Awake" en "Scenes From A Memory" zijn onder de fans zeer geliefd.
Gezien jouw 'metalen achtergrond' zou ik evenwel van dit drietal opteren voor "Awake". De andere twee hebben een duidelijke hang naar symfo/prog.

Ik zie dat we het weer niet met elkaar eens zijn inzake Dream Theater,
Status Seeker

Dit is mijn favoriete DT plaat. Gassen met die handel. Lekker hoor. Je wordt echt duizelig af en toe en ik zit me altijd weer te verwonderen wat Portnoy uithaalt. Zijn drums komen op bijvoorbeeld Octavarium heel anders naar voren dan dat ze nu doen en ik vind het op deze plaat een stuk vetter klinken allemaal.
4.5*

Hele vette plaat is dit. Heb tijdenlang Images And Words als overduidelijke favoriet van DT gehad, maar Train Of Thought is inmiddels de nieuwe favoriet. Houd toch wel erg van het stevigere werk... This Dying Soul en Honor Thy Father zijn voor mij de absolute hoogtepunten van TOT. 5*

Geloof dat je het voorzichtig moet brengen, want kritiek op DT ligt gevoelig, maar ik vind dit een kl*te plaat. Hoe ik ook m'n best doe; kan hier niks anders van maken dan emotieloos gefreak (niet ìèder nummer), waar er op eerdere platen sprake was een een zekere balans tussen melodie en ingewikkelde structuren.

ik wil ook niet kl*te doen, maar dit is juist een redelijk toegankelijk album zonder alteveel gefreak. Maarja afhankelijk van wat je gefreak vind natuurlijk.

Inderdaad, dit is toch wel het minste proggy album van DT. As I am bijvoorbeeld had zo op een Metallica plaat gekund.

Dat is je goed recht, maar dat vind ik dus niet. Waar vroegere albums op een gegeven moment bleven 'hangen' doet deze dat niet en maakt zich een soort irritatie van me meester; nodeloos gepiel op de vierkante meter.

ik wil ook niet kl**e doen, want dat willen we toch geen van allen?

ik vind dit, na Awake en I&W DT's sterkste. Já, het is inderdaad een hoop gefreak, maar het is wel het gefreak dat ze het best beheersen. Als oud-fan ben ik in de loop der jaren het meest afgeknapt op de albums waar de heren het moeizame huwelijk aan probeerden te gaan tussen hun metalroots en een groots symfonisch concept (of meerdere). Schoenmaker, blijf bij je leest. Ergo, een welhaast old-school metal album, waar, wellicht onverwacht, soms de naakte emotie ineens alsnog keihard boven komt drijven. Sterkste nummers: Honor Thy Father en Stream Of Consciousness. Een verdiende 4*

We zijn het in elk geval eens over hun sterkste platen, Casartelli, en wat mij betreft hoort Octavarium daar ook bij (las dat je die mening niet deelt). Er zit meer 'ruimte' in die platen, ze niet volledig dicht getikt.
Wat Train of Thought betreft; heb deze inmiddels een paar jaar, maar hij is nooit blijven hangen. De plaat trapt redelijk af met As I Am. Verder zijn Endless Sacrifice en In the Name of God super. Vacant breekt de plaat, niks bijzonders, maar prima. De rest vind ik echt niet om door te komen en dan met name het emotieloze dieptepunt This Dying Soul en het instrumentale Stream of Consciousness.
3*

Ik ken alleen Awake en deze plaat, en ik vind deze stukken beter dan Awake. Het grijpt me gewoon veel meer. Nou ja, misschien moet ik Awake nog wat vaker luisteren.

en awake stond zelfs op nummer 1 in je top 10

Haha, ja, eigenlijk zouden ze mij moeten verbieden een top 10 te maken, ik verander veel te vaak. Maar er staan wel een aantal platen in vastgemetseld die er niet gemakkelijk uitgaan. Awake was dat dus niet, maar ja, deze vind ik gewoon veel beter.

Lekker eens een keiharde metalplaats van DT voor de verandering. Hoogtepunten zijn er genoeg. De keiharde trap in het gezicht die de opening van Honor thy Father is, de mammoetgitaarriff van in the Name of God, het prachtige Endless Sacrifice. Toppertje, 4*

Waanzinnig album van deze veelzijdige band, deze band borduurt niet door op vorige albums maar durft het risico een keer aan om eens keihard te knallen.

As I am is een prachtige opening met een duidelijk articulerende James Labrie, zijn zang klinkt echt fantastisch.

En die riff natuurlijk in Honor thy father of ze op je deur staan te bonzen.

****

Man man, heb altijd al gedacht dat deze band maar een slappe hoop Metal maakte ... Na het horen van This Dying Soul ben ik wel even van mening veranderd. Als ik dit ergens zie liggen voor een goed prijsje, dan ligt het in mijn rek

wacht maar totdat je honor thy father hoord

Inderdaad, ik ben net van dat nummer aan het genieten, en het heeft met momenten een heerlijke groove.

Is het jullie ook niet opgevallen dat de eerste zinnen in "This Dying Soul" overeenkomen met de eerste zinnen uit "Repentance"?
Maar dat doen ze wel vaker, tussen "Vacant" en "Stream of Consciousness" zit ook een overeenkomst. Die herkenbaarheid die DT in zijn songs legt is echt leuk.