Dream Theater - Train of Thought (2003)

Zeker niet slecht, maar tegelijkertijd ook een album wat je moet niet vaak zult horen draaien. Probleem is niet de fantastische productie, maar toch voornamelijk het feit dat ik hier de melodieuze wendingen echt mis en ook de zanglijnen lang niet zo sterk vind als op voorgaande albums. Halverwege wordt het album al beduidend interessanter voor me, maar dat is uiteindelijk toch niet genoeg om het een briljante score te geven. Leuk, maar ik hoor ze liever anders.

Uit toenmalige interviews begreep ik dat dit een album was waarop de heren John Petrucci eens even lekker uit zijn dak wilden laten gaan, een shredding-plaat dus, maar dat blijkt absoluut niet ten koste van de diversiteit en de veelkleurigheid te zijn gegaan - sterker nog, dit is nog altijd mijn favoriete DT-album ná Scenes from a memory. Er zijn een paar kleine oneffenheidjes, zoals het feit dat de opener soms iets teveel op mij overkomt als een poging om een tweede strijdnummer / lijflied / "herkenningstune" à la Pull me under te schrijven (zonder dat het daarmee overigens een slecht nummer wordt), en dat minuutje "nu-metal"-gebral in This dying soul (3'40-4'40) vind ik knap irritant, maar in het grotere geheel van het album vallen die minpuntjes probleemloos weg. Hoogtepunten zijn voor mij de briljante riff aan het begin (0'52) van This dying soul, het instrumentale Stream of consciousness waarin niet veel lijkt te gebeuren maar dat toch de volle elf minuten spannend blijft, en het lange slotnummer dat ik nog altijd zo ongeveer het beste vind dat Dream Theater op de plaat heeft gezet, mede vanwege de briljante solo (waarvoor Portnoy en Myung trouwens ook een fraai bedje leggen). Jawel, nog altijd op nummer 2 in mijn DT-top-tien.

Minder genuanceerd (en een stuk steviger) dan andere albums uit het oeuvre van de band, iets dat niet overal even goed uitpakt. Het geluid van het album is, mede door de wat kale produktie, aan de eenvormige kant, waardoor de meeste songs nogal op elkaar lijken. Het materiaal is zonder meer goed, maar er staan wat mij betreft geen geweldige songs op en bepaalde tracks gaan veel te lang door. Ik ben absoluut van van zwaar en scheurend gitaarwerk, maar het past niet helemaal bij Dream Theater.