menu

Dream Theater - Train of Thought (2003)

mijn stem
3,97 (330)
330 stemmen

Verenigde Staten
Metal / Rock
Label: Elektra

  1. As I Am (7:47)
  2. This Dying Soul (11:27)
  3. Endless Sacrifice (11:24)
  4. Honor Thy Father (10:14)
  5. Vacant (2:57)
  6. Stream of Consciousness (11:16)
  7. In the Name of God (14:14)
totale tijdsduur: 1:09:19
zoeken in:
avatar van king_pin
4,0
Desert schreef:
Een album dat heel erg snel opgenomen is (drie weken tijd dacht ik)


Het is in 3 weken geschreven, niet opgenomen (gelukkig hebben ze daar de tijd voor genomen, wat overigens ook te horen is, strak ingespeeld en over het algemeen een prima productie).

Hunter
Wat mij heel erg opvalt is dat mensen het erg vinden dat dit album ruig is en meer Metal.
Maar hierover gaat mijn vraag dus:
''Wat zoek jij in Dream Theater''
Daar heeft iedereen wel een ander antwoord op. maar mijn antwoord zal zijn;
'Gitaar en Drum Parels met goede zanglijnen' Hoe ze worden uitgevoerd maakt me bij Dream Theater tegenwoordig niet meer uit, ik waardeer alles van ze. letterlijk
Maar als je zoekt op Dream Theater krijg je altijd Progressieve Metal als genre dat de band bestempeld.

Is het metal, en dan is het niet goed..?

avatar van Desert
5,0
Het is in 3 weken geschreven, niet opgenomen (gelukkig hebben ze daar de tijd voor genomen, wat overigens ook te horen is, strak ingespeeld en over het algemeen een prima productie).


Klopt. Hier ben ik wat overijverig geweest in mijn enorme enthousiasme om de wereld meer over Dream Theater te vertellen . Hiervoor sla ik mea culpa.

Inderdaad schitterend ingespeeld, opgenomen. Blijft ook boeien van begin tot einde. Zeker Vacant vind ik in dat opzicht wel leuk. Het breekt zo eventjes het beukwerk om dan stevig door te gaan.

Akron777
Fantastische plaat. Dream Theater wederom op topniveau. Eerst vond ik slechts enkele nummers vet van de band, maar nu weet ik het: Dream Theater heeft voor altijd een goede plaats verkregen tussen mijn favoriete artiesten. Deze plaat toont John Petrucci, Mike Portnoy en Jordan Rudess op topniveau. Stream of Consciousness heeft een fantastische partij, ik vind het werkelijk knap hoe ze 10 minuten lang een compositie kunnen aanhouden zonder enige verveling op te wekken. Ik moest gisteren een heel stuk naar huis lopen en de tijd vloog gewoon om. As I Am is een leuke opener voor het album, maar de volgende nummers zijn stukken beter. This Dying Soul heeft ook van zulke geweldige stukken in. Kortom: een TOPPLAAT! 5*

avatar van Nicholas123
3,5
Stream of Consciousness is voor mij het absolute hoogtepunt van deze plaat. Ze kunnen het stiekem best wel als ze dat eeuwige gemasturbeer eens achterwege laten.

nicoot
Allemaal goed en wel gebracht, maar ik denk dat ik in een DT-moeheid zit. Ik geraak verdwaald in de miljoenen noten die Petrucci per seconde aanslaat, ofwel ken ik de plaat nog niet goed. Sommige passages doen pijn aan m'n oren. Alles lijkt zo vaak op elkaar. Zeer ontoegankelijke plaat en ook hun hardste. De lengte van de nummers maakt het er echt niet makkelijker op. Ik geniet nog het meeste van de zangmelodieën van LaBrie. Die 3,5* ga ik verwijderen en ik ga me voorlopig onthouden. Later volgt wel een nieuwe stem.

avatar van jasper1991
4,0
mijn mening over deze band laat zich moeilijk vormen
ze hebben zeker wel twintig nummers geschreven die ik wel mooi vind, maar nog veel meer nummers met irritant gepriegel en nog veel vervelendere refreintjes.
ongetwijfeld heel knap, die lange ingewikkelde solo's en arhytmiek maar het raakt me soms niet.

nou vind ik het op dit album allemaal weer net goed, dat komt vooral door de vele stukken waar het gas wat teruggenomen wordt
ik geef het een 8(4 dus), eigenlijk is elk nummer wel redelijk tot goed met als uitschieters this dying soul en endless sacrifice. ook het instrumentale nummer stream of consciousness vind ik oke.

Hunter
Nog steeds klassiek dit album. Prachtig beukwerk en laat zien wat Dream Theater in huis heeft.
Magistraal meesterwerk.
5

SebastiaanQ
De hardste beukplaat van Dream Theater, maar daarom zeker niet de minste. Waarom Vacant hier op staat is mij dan ook een raadsel, lelijk eendje dat het is.

De solo in Endless Sacrifice is overigens meesterlijk. 4 sterren.

avatar van Marty
4,0
Vacant vind ik persoonlijk wel een mooie prelude naar Stream Of Consciousness, het ultieme geuzenlied van Dream Theater. Na Metropolis pt. 2. mijn favoriete Dream Theater-album.

avatar van The_CrY
5,0
Ik vind dit geweldige album nog altijd de beste van Dream Theater. De nummers zijn heerlijk heavy, de energie spat ervan af en ze zijn lekker opgebouwd zoals we van DT gewend zijn. De stem van LaBrie klinkt lekker helder en fris en zo hoor ik hem het liefst. Alleen lijkt John Petrucci bij zijn solo's soms even de weg kwijt te zijn, maar het zij hem vergeven. Mijn favorieten zijn Endless Sacrifice, Honor Thy Father en In The Name of God. Maar de rest is ook echt geweldig.

avatar van Hårgalåten
4,5
Heerlijke knaller van een plaat van deze veelzijdige superband. Nooit een teleurstelling geweest t.o.v. zijn, minstens even goede, voorganger SDOIT. Dat is het mooie van Dream Theater. Ze kunnen in een volgend album een andere, in dit geval hardere, stijl hanteren, zonder dat het ten koste gaat van de kwaliteit die ze leveren.

Topplaat.

avatar van king_pin
4,0
Grappig, ik luister deze na heel lange tijd weer en het stuk dat me vroeger fan heeft gemaakt van DT ketst me nu juist een beetje af.
In the Name of God, waar de gitaarsolo begint op de tango groove vond ik vroeger echt onmogelijk indrukwekkend (nog steeds trouwens), maar waar ik het vroeger ongelofelijk briljant vond vind ik het nu juist een deel dat het nummer kracht afdoet. Behoorlijk overbodig zou ik bijna zeggen... zonder dat gitaar/keyboard duel is het namelijk een machtig nummer!

Maar wegens nostalgische redenen blijft deze plaat toch speciaal en laat ik m op 4 sterren want zo af en toe ken ik nog best genieten van DT.

MindRuler
Dit is wat je noemt een typische groeiplaat. Toen deze pas uitkwam, vond ik hem eigenlijk heel erg tegenvallen. Pas maanden later gaf ik 'm weer een kans en viel het centje alsnog. Zeer strak gespeeld album zonder franje, meer rechtoe-rechtaan. Behoorlijk a-typisch album ook naar Dream Theater-begrippen.

4,5
Ja, dit is een onvervalst hardrock album (voor mij synoniem met metal; al die onder- onder- en onderverdelingen vind ik volstrekt zinloos). Soms komt Metallica voorbij, soms Rainbow, soms zelfs Black Sabbath. Er zal vast nog wel meer zijn. Vacant heeft een cellopartij, zoals we terug kunnen bij Therapy? Dat vind ik allemaal niet erg.
De vraag is: hoe goed doet Dream Theater het in vergelijking met dergelijke voorbeelden? Nou, niet beter, maar toch ook niet zoveel slechter. Mijn grootste bezwaar is dat de nummers te weinig substantieel zijn voor hun lengte. Een beetje knippen hier en trimmen daar had veel goeds gedaan. Mijn favoriet is dan ook het kortste nummer: Vacant.
Een ander bezwaar tegen de lange nummer is namelijk het gebrek aan structuur. Merkwaardig genoeg heeft het langste nummer, In the Name of God, daar het minst onder te lijden.
Toch is dit precies mijn kopje thee. Hoewel DT elders betere nummers heeft gemaakt - met name het onovertroffen A Change of Seasons - is dit wel het beste album tot zover. De reden is simpel: er staat eindelijk een keer geen rommel op.
Bescheidenheid geeft soms betere resultaten dan ambitie.

avatar van king_pin
4,0
Het is wel erg kort door de bocht om Therapy?'s Diane als voorbeeld te noemen als inspiratiebron voor Vacant alleen maar omdat het ook een rockband is die in een ballad een cello gebruikt...
Werkelijk niets van Dream Theater klinkt ook maar een minuscuul klein beetje als Therapy? en het zal mij niet verbazen als de twee elkaar totaal niet kennen.
A Change of Seasons is inderdaad onovertroffen, beste nummer van DT ,punt uit. Jammer alleen dat op die EP dan weer middelmatige live covers op staan, doet weer afbreuk aan het titelnummer van de EP... maar das een andere discussie en niet voor deze plek.

MindRuler
king_pin schreef:
het zal mij niet verbazen als de twee elkaar totaal niet kennen.

Dat betwijfel ik toch sterk, vooral Portnoy is een breed muziekliefhebber.
Nu maakt hij op dit moment geen deel meer uit van de band, maar je snapt het punt wel.
Ik hoor trouwens ook niet echt Therapy? invloeden op dit album.

4,5
Jullie zullen toch niet kunnen ontkennen dat Therapy? de eerste was om een cello te integreren in een rockballad: zie Gone van het album Nurse (Diane was noch het eerste nummer met cello, noch het laatste). Dat DT er een veel sentimenteler gebruik van maakt zal ik zeker niet tegenspreken, al bedoel ik dat deze keer niet negatief. Ik hoor duizend keer liever een melodieuze cello dan een orkestimitatie.
Andy Cairns is muzikaal ook tamelijk ontwikkeld, dus die zal DT ook wel kennen.

avatar van Edwynn
4,5
Therapy? is toch niet de eerste rockband die dat deed? In Edie van The Cult zat ook al een cello en er zullen vast wel meer voorbeelden te bedenken zijn.

avatar van The_CrY
5,0
En al zou het de eerste zijn geweest, dat wil niet zeggen dat ze ernaar geluisterd hebben.

avatar van lennert
3,5
Zeker niet slecht, maar tegelijkertijd ook een album wat je moet niet vaak zult horen draaien. Probleem is niet de fantastische productie, maar toch voornamelijk het feit dat ik hier de melodieuze wendingen echt mis en ook de zanglijnen lang niet zo sterk vind als op voorgaande albums. Halverwege wordt het album al beduidend interessanter voor me, maar dat is uiteindelijk toch niet genoeg om het een briljante score te geven. Leuk, maar ik hoor ze liever anders.

avatar van Spock2011
4,5
Mijn favoriete Dream Theater plaat. Met geen enkel slecht nummer zeer zeker de beste van de band. De twee eindnummers zijn echt geniaal gemaakt.

avatar van Gloeilamp
4,5
Wat een gweldig album van Dream Theater, harder dan ik gewend ben maar na Metropolis mijn favoriet. Ik zag dat ik hier gek genoeg nog geen stem had geplaatst. De laatste twee nummers zijn van grote klasse.

4,5
Spock2011 schreef:
Mijn favoriete Dream Theater plaat. Met geen enkel slecht nummer zeer zeker de beste van de band. De twee eindnummers zijn echt geniaal gemaakt.


Waarom dan geen 5 ******???

avatar van Dream Theater
5,0
Nooit gedacht dat Dream Theater ooit zo`n loeiharde cd zou maken! Aangezien ik nogal de metal kant van de band apprecieer kan deze cd natuurlijk niet kapot bij mij. Vanaf opener As I Am gaat de beuk erin met slechts Vacant als kort rustpuntje maar daar trek ik geen strafpunten voor af. Na Scenes From A Memory is dit mijn favoriete Dream Theater cd maar ook deze krijgt 5 sterren.
Beste nummer In The Name Of God wat ook voor mij een van de beste Dream Theater nummers is.

avatar van dreamtheater22
4,0
Een album van Dream Theater is nooit vergelijkbaar met een vorig album, maar lijkt telkens weer "het beste" album te zijn. Nu dan Train Of Thought, wat zonder meer het hardste album van de band is, maar opnieuw alles heeft wat een "klasse" plaat van de heren dient te bezitten. Laten we stoppen met roepen dat de jongens weer een onovertroffen album hebben gemaakt, want schijnbaar kunnen ze alles overtreffen. Was het een droom om te denken dat ze een beter album als Six Degrees.. konden maken? Koop dit album en geniet en laat het jouw eigen mening zijn, maar geloof me als ik je zeg dat dit album niemand teleur zal stellen.

avatar van Leptop
4,5
Dit is een heel goede DT plaat. Daar waar de heren hun muzikale genialiteit meestal etaleren met m.i. - vooral tegenwoordig - overdreven muziekstukken, gedetailleerde bijzonderheden etc, tonen ze hier de kunst van het weglaten. Althans, in termen van DT. Voor beginnende metalfans is deze plaat nog steeds bijzonder complex, maar voor mij luistert het heerlijk weg. Coherent geheel, lekker stevig en heel erg DT. Een van de betere albums met Awake en I&W.

avatar van gigage
4,5
Ik heb niet altijd zin in het bombastische dream theater. Maar als ik naar de cd kast loop komt deze toch het meeste tevoorschijn ( tov de andere DT albums dan). Af en toe onvervalste metal in high speed met dito solo's. Lekker hoor. Het lijkt erop dat ome James wat minder inbreng heeft hier. Heeft iemand dat wel eens geklokt?

avatar van Mindscapes
4,5
Inderdaad veel lange nummers met heel wat instrumentale passages. Nog wat meer en het had LTE kunnen zijn Overigens samen met Scenes from a Memory mijn favoriete DT-plaat. Lekker hard en toch veelzijdig. En geschreven op slechts drie weken! Voor eens ben ik het dan toch niet eens met de Progarchives-gemiddeldes.

4,0
Nog steeds met afstand mijn favorieten DT plaat zonder zwakke momenten.
waar je geen lange aanloop voor nodig hebt en direct in zit

Gast
geplaatst: vandaag om 10:55 uur

geplaatst: vandaag om 10:55 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.