menu

Oasis - Definitely Maybe (1994)

mijn stem
3,90 (1075)
1075 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Creation

  1. Rock 'N' Roll Star (5:22)
  2. Shakermaker (5:08)
  3. Live Forever (4:36)
  4. Up in the Sky (4:28)
  5. Columbia (6:17)
  6. Supersonic (4:43)
  7. Bring It on Down (4:17)
  8. Cigarettes and Alcohol (4:49)
  9. Digsy's Dinner (2:32)
  10. Slide Away (6:32)
  11. Married with Children (3:11)
  12. Cloudburst * (5:20)
  13. Sad Song * (4:24)
  14. Whatever * (6:19)
  15. Shakermaker [Slide Up Mix] * (5:36)
  16. Bring It on Down [Monnow Valley Version] * (4:23)
  17. Columbia [White Label Demo] * (5:29)
  18. Cigarettes & Alcohol [Demo] * (4:38)
  19. I Will Believe [Live] * (3:49)
  20. Take Me Away * (4:33)
  21. Alive [Demo] * (3:59)
  22. D'Yer Wanna Be a Spaceman? * (2:42)
  23. Supersonic [Live] * (5:16)
  24. Up in the Sky [Acoustic] * (3:35)
  25. Fade Away * (4:16)
  26. Listen Up * (6:43)
  27. I Am the Walrus [Live at the Glasgow Cathouse. Glasgow, Scotland, June 1994] * (8:19)
  28. (It's Good) to Be Free * (4:24)
  29. Half the World Away * (4:22)
  30. Supersonic [Live at Glasgow Tramshed, Glasgow, Scotland, 7 April 1994] * (5:32)
  31. Rock 'N' Roll Star [Demo] * (5:47)
  32. Shakermaker [Live Paris In-Store Performance] * (4:06)
  33. Columbia [Eden Studios Mix] * (5:38)
  34. Cloudburst [Demo] * (5:11)
  35. Strange Thing [Demo] * (5:15)
  36. Live Forever [Live Paris In-Store Performance] * (4:43)
  37. Cigarettes & Alcohol [Live at Manchester Academy, Manchester, England, 18 December 1994] * (3:59)
  38. D'Yer Wanna Be a Spaceman? [Live at Manchester Academy, Manchester, England, 18 December 1994] * (2:47)
  39. Fade Away [Demo] * (4:24)
  40. Take Me Away [Live at Manchester Academy, Manchester, England, 18 December 1994] * (4:16)
  41. Sad Song [Live at Manchester Academy, Manchester, England, 18 December 1994] * (4:30)
  42. Half the World Away [Live at Tokyo Hotel Room] * (3:54)
  43. Digsy's Dinner [Live Paris In-Store Performance] * (2:37)
  44. Married with Children [Demo] * (3:17)
  45. Up in the Sky [Live Paris In-Store Performance] * (3:20)
  46. Whatever [Strings Only] * (4:54)
  47. Live Forever [Live Gleneagles March ‘94] * (4:26)
  48. Digsy's Dinner [Live Gleneagles March ‘94] * (2:24)
toon 37 bonustracks
totale tijdsduur: 51:55 (3:41:02)
zoeken in:
avatar van deric raven
4,5
We waren wel weer eens toe aan een echt rockend album uit het Verenigde Koninkrijk.
Na het terecht hoog gewaardeerde eerste album van The Stone Roses dat strak staat van de psychedelica, de Madchaster rage en het shoegazer geluid zijn we weer terug bij de roots.
Ondanks dat de coke in overvloed aanwezig is, zit er verder een duidelijke lijn in Definitely Maybe.
Met het drugsgebruik heb ik wat minder moeite; weinig Britse bands die zonder kunnen.
De broertjes Gallagher waren hier al grote ego’s, maar moesten zich nog bewijzen.
Het ontbrak nog van de sterallures en het geruzie.
Ik hoor ook liever de venijnige stem van Liam, die het Fuck You uitstraalt, dan het zoetere geluid van Noel.
Gelukkig verscheen Liam hier nog gewoon in de studio om de nummers van zijn broer in te zingen. Die dus wel het talent van songwriting heeft, maar duidelijk minder uitstraling.
Als een Live Forever en Supersonic door hem ingezongen zouden zijn, dan had ik deze band waarschijnlijk links laten liggen.
Hij moet zich gewoon houden bij de backing vocals zoals hij het voortreffelijk doet op Columbia. Wat volgens mij over het gevoel van een gezamenlijke trip gaat.
Ik heb dan ook niks met het geprezen Don't Look Back in Anger van opvolger (What's the Story) Morning Glory?
De vete die toen met Blur uitbrak heb ik nooit begrepen.
Twee totaal verschillende bands.
Ondanks dat Oasis sterke nummers bleef maken, waren voor mij de volgende albums wisselvallig.
Het debuut blijf ik met regelmaat draaien.
De bonustrack Whatever, die later als cdsingle erbij geleverd werd, past hier niet tussen.
Duidelijk een track die aansluit op hun tweede album.
Had hem daar voor bewaard.
Enige minpunt verder is Cigarettes and Alcohol. Klinkt mij teveel als Get It On van T. Rex.

avatar van Ronald5150
4,5
"Definitely Maybe" slaat in als een bom en is een instant klassieker. Bij de eerste tonen van de single "Live Forever" was ik verkocht. Dit zo'n plaat die me door mijn middelbare schooltijd heen hielp en tot op de dag van vandaag geen moment aan kracht heeft ingeboet. De gebroeders Liam en Noel Gallagher maken met "Definitely Maybe" een statement en staan voorgoed op de muzikale kaart. Het niveau ligt wel direct verschrikkelijk hoog en later zal blijken dat ze dat niveau nog maar een plaat echt hebben weten vast te houden. Dat doet niets af aan dit fenomenale album. Dit zijn gewoon vijf gasten die rock & roll muziek maken; twee gitaren, een bas, een drummer en een zanger. Geen technologische snufjes, gewoon spelen, met hart en ziel. De stem van Liam Gallagher is er eentje waar je van houdt of die je niet kan aanhoren. Het lijkt alsof er geen middenweg is. Hoewel Liam geen geweldige zanger is past het op de muziek van Oasis als gegoten. Broer en bandleider Noel schrijft goede teksten en strooit met aanstekelijke riffs en speelt simpele maar doeltreffende solo's. Als je zo'n debuutplaat aflevert dan kan ik alleen maar zeggen (net zoals in het jaarboek van mijn middelbare school) 'Live Forever, mate'.

avatar van musician
5,0
Ik kan mij nog wel eens van vroeger herinneren dat als je een nieuwe LP kocht, je die ging laten horen bij een vriend en dat je dan vooraf zei: Dit is pas muziek!!

Bij Definitely Maybe is dat gevoel ook volledig weer aanwezig, gedurende de hele speeltijd van het album.

Dit is de essentie van rockmuziek, waar alles eigenlijk om zou moeten draaien. Dat blaast het meeste, al het andere, eigenlijk toch wel zo'n beetje van tafel. Dit is de maatstaf voor een goed rockalbum.

Wat je nu toch hoort, dat is pas muziek.

Daar zijn er meer van, dat is ook weer waar. Meer albums ook met magische krachten. Ten van Pearl Jam en Nevermind van Nirvana worden vaak in één adem genoemd. Definitely Maybe hoort eigenlijk in datzelfde rijtje thuis. Jammer van de afsluiter Marriage with Children.

Maar goed, met 10 zulke briljante nummers er voor is ze dat snel vergeven.
Ik heb het album maar eens een klein plekje in mijn favoriete top 10 gegeven. Met grote extra waardering voor Live forever, Columbia en Cigarettes and alcohol (ook ooit prima gecoverd door Rod Stewart...)

avatar van west
5,0
Het voordeel van een hernieuwde release op vinyl is dat je de plaat weer eens uitgebreid gaat draaien. Wat vond ik 'm toen goed en wat vind ik 'm goed. Het zal je debuutalbum maar zijn. Heerlijke pure rock 'n roll, gedragen door de kenmerkende zang van Liam en de geweldige gitaar van Noël. En hij schreef ook alle nummers van dit album, waarbij de songs minimaal goed, maar meestal echt goed tot fantastisch zijn.

Side 1 van de LP bestaat uit: Rock 'n Roll Star, Shakermaker, Live Forever, oftewel 3 heerlijke klassiekers op een rij, waarbij ik bij de laatste 2 een vinkje zet. Op side 2 drie sterke albumtracks, waarvan Columbia net de beste is. Side 3 bestaat uit 2 klassiekers: Supersonic en Cigarettes & Alcohol met daar tussenin het fantastische Bring It On Down, wat van mij een vinkje krijgt als favoriet. De gitaar van Noël op dit nummer is weergaloos. Op Side 4 is nog één supersong te vinden: Slide Away.

Praktisch alles klopt aan deze plaat, een rock klassieker pur sang. Ook live klonken de nummers fantastisch, want Oasis was ook daar de top. Ik zet deze plaat maar weer eens in mijn top 10.

avatar van erwinz
4,5
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Oasis - Definitely Maybe, Remastered Deluxe Version - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Het regent de afgelopen weken weer reissues. Dat is leuk voor de platen die ik al weer lang vergeten was, maar behoorlijk confronterend wanneer het gaat om platen die voor mijn gevoel nog niets eens zo heel lang geleden zijn verschenen.

Definitely Maybe van Oasis is zo’n plaat. Natuurlijk weet ik dat het wel even geleden is dat de broertjes Gallagher voor het eerst opdoken, maar 20 jaar? Ja, het is echt zo. Definitely Maybe verscheen in de zomer van 1994 en viert dit jaar daarom al weer zijn 20e verjaardag.

Het debuut van Oasis verscheen in een periode waarin Amerikaanse bands domineerden. Het waren de hoogtijdagen van de grunge en bands als Nirvana en Pearl Jam. In Engeland werd eigenlijk al sinds het uit elkaar van The Stone Roses gezocht naar nieuwe rock ’n roll helden en deze werden in de eerste helft van de jaren 90 gevonden in bands als Blur, Suede, Pulp en Oasis. Van deze bands, die allemaal in het nieuwe hokje Britpop werden geduwd, streden met name Blur en Oasis om de gunsten van een breed publiek.

De strijd tussen Blur en Oasis werd uiteindelijk bijna net zo serieus als de strijd tussen de Beatles en de Stones in de jaren 60. Je was in 1994 voor Oasis of voor Blur. Mijn hart lag bij Oasis, al vond ik de tweestrijd tussen de twee bands destijds niet zo zinvol en achteraf bezien misplaatst, want zoveel hadden Blur en Oasis in muzikaal opzicht niet met elkaar te maken. Goed, Definitely Maybe was in 1994 mijn plaat.

Het was een plaat die stevig was beïnvloedt door het werk van The Beatles, maar ook invloeden van The Rolling Stones, The Small Faces, The Jam, The Stone Roses, The Smiths, T. Rex, The Happy Mondays, Sex Pistols, The Kinks en The Who vonden hun weg naar het debuut van Oasis. Definitely Maybe is een recht voor zijn raap rock ’n roll plaat die klinkt als de optelsom van een aantal decennia Britse rockmuziek.

De band experimenteerde rond de release van de plaat al met een wat meer pop-georiënteerd geluid (bijvoorbeeld op de geweldige single Whatever), maar op Definitely Maybe regeert de rock ’n roll.

Definitely Maybe laat direct horen wat een geniaal songwriter Noel Gallagher is, al zouden de echte parels c.q. grote hits pas opduiken op het in 1995 verschenen (What's the Story) Morning Glory?.

Definitely Maybe stond uiteindelijk wat in de schaduw van de opvolger die zorgde voor wereldwijd succes, maar wat is het debuut van Oasis nog altijd een goede plaat. Nee, een memorabele plaat.

Twintig jaar na dato spat de energie en de urgentie er nog altijd van af, misschien nog wel meer dan van de toch wat te vaak gehoorde singles van plaat nummer twee. De gitaren zijn recht voor zijn raap, de vocalen zowel sloom als agressief en de dosis energie is van een griezelig hoog niveau. Natuurlijk zijn niet alle songs op de plaat even goed, maar persoonlijk vind ik het nog steeds 11 tracks lang genieten.

De luxe editie van Definitely Maybe is uiteraard voorzien van heel veel extra’s. Hieronder flink wat demo’s en live materiaal, maar gelukkig ook het geweldige Whatever.

Oasis zou gedurende haar carrière flink afzakken en uiteindelijk waren de broertjes Gallagher natuurlijk stomvervelend en bloedirritant, maar Definitely Maybe is inmiddels een klassieker. Ik keek persoonlijk vooral uit naar de reissue van (What's the Story) Morning Glory?, die later zal volgen, maar ik heb Definitely Maybe inmiddels weer helemaal ontdekt en ben enthousiaster over de plaat dan ooit tevoren. Toe aan een plaat met geweldige Britse rock ‘n roll met heel veel bravoure maar nog zonder al te veel pretenties? Probeer Definitely Maybe eens. Erwin Zijleman

avatar van Koos R.
4,5
Als tiener op de middelbare school de opkomst van Oasis meegemaakt. In eerste instantie ging het langs me heen, om later te beseffen dat Oasis met dit album voor de zeer frisse wind in de rock ('n roll) muziek zorgde.

Met de kennis van nu is het heel makkelijk om het album af te doen al redelijk of wat dan ook. Wanneer ik het album weer in de tijdsgeest plaats en kijk naar wat destijds de reguliere muziek was (dansbare hiphop, house, dance), dan gaan de wenkbrauwen positief omhoog. Nu zijn we helemaal gewend aan de stem van Liam, destijds was het de frisse wind die zeer gewenst was. Nu zijn we gewend aan de gitaarrifs van Noel, destijds was het het een ware rockfeest.

Het album staat nog steeds. Vind ik wel dat het tweede deel (vanaf Bring it on Down) minder sterk is dan het eerste deel. Kan ik ook zeggen dat ik het eerste deel van het album reterocksterk vind. Ook nu nog gaat de volumeknop automatisch omhoog bij Live Forever en bij Up in the Sky. Het gave gevoel? Dat het soms rammelt, maar zeer passend rammelt!

Rauw, rammelend, ruig, rock 'n roll in een zeer fris jasje. Een prima album.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:42 uur

geplaatst: vandaag om 15:42 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.