De LP kocht ik in 1976. Brain Ferry, cool, gentleman rocker, een stijlicoon. Meer nog dan David Bowie of Mick Jagger. Er is al wat gezegd over de nummers; een aangename afwisseling tussen rockende covers van "Let's Stick Together" en "Shame, Shame, Shame" en fraai introvert werk van eigen hand, waarvan hij enkele nummers ook met zijn Roxy speelde.
Niemand zegt iets over zijn band die hem hier meer dan meesterlijk begeleidt. Er spelen nogal wat mensen mee, maar de basis bestaat uit:
Brian Ferry - vocals, keyboards, harmonica
Chris Spedding - guitar
Paul Thompson - drums
John Wetton - bass
Chris Mercer - tenor saxophone
Het strakke rockgeluid wordt door Spedding en Mercer aangeleverd. Het drumwerk is van zijn Roxy drummer en Wetton is een bassist die o.a. ook zijn sporen verdiende bij Roxy Music.
aangevuld/afgewisseld met
Mel Collins - saxophone (Camel!)
Martin Drover - trumpet
Eddy Jobson - violin, synthesizer
Morris Pert - percussion
John Gustafson - bass on "Re-Make/Re-Model"
Rick Wills - bass on "Sea Breezes"
John Porter - bass on "2HB"
Phil Manzenera - guitar on "Re-Make/Re-Model"
David O'List - guitar on "Chance Meeting"
Neil Hubbard - guitar on "Casanova"
Ann O'Dell - string arrangement on "Shame, Shame, Shame"
Jacqui Sullivan, Helen Chappell, Paddie McHugh, Doreen Chanter,
Vicki Brown, Martha Walker - chorus
Ik was in die tijd met een vriend op fietsvakantie in Kent en de jukeboxen in de pubs zaten vol met de singles van de plaat zoals "Let's Stick Together" en werden veel aangevraagd door de lokale schonen.
Die zagen zich natuurlijk al in gedachten net als de extravagante Jerry Hall, destijds Ferry's muze, het podium opkomen.
De CD trof ik gisteravond aan in nieuwe staat op de vrijmarkt in Utrecht. Ik heb iets teveel afgedongen bij het jonge verkopertje vermoed ik. Schande. Niet cool, niet gentleman-like.