Camel - The Single Factor (1982)

Grappig, bij het zoeken op het internet lees ik ook dat er mensen zijn die razend enthousiast zijn over juist deze plaat, die ik zelf als de minste beschouw van Camel. Het hangt zoals altijd af van je eigen perspectief en hoe je kennismaakt met een bepaalde band of album. Eerlijk is eerlijk, die beschijving op Progwereld zet mij er wel toe aan om vanavond de LP na lange tijd weer eens op te zetten.

Ik vind het wel een uitstekende album. Dat komt waarschijnlijk ook omdat het mijn eerste kennismaking met Camel was. Ik kocht dit album ergens in 1984 voor een tientje, het was een zogenaamde cut-out. Omdat ik toen niet bekend was met ouder materiaal kon ik de muziek ook anders beoordelen en ik vind het als gezegd een uitstekende plaat. Andy Latimer moest in zijn eentje de kar trekken na vertrek van toetsenman Peter Bardens en de mentale problemen van drummer Andy Ward. Zijn gitaarspel is perfect (Sasquatch) en de nummers zijn dik in orde. Het is een soort Alan Parsons Project, voor mij geen enkel punt want daar ben ik toevallig ook fan van. Dus een symfo light met pop en rock invloeden. Andy Latimer is niet de beste zanger maar heeft wel een karakteristieke stem waar ik van hou. Als gitarist heeft hij genoeg klasse te bieden.

Vlak na aankoop van dit album kocht ik Stationary Traveller en de live album Pressure Points. En begon wat later aan de eerste albums die ik nu allemaal bezit. Geweldige band, echt wel. Moonmadness en Mirage zijn topfavoriet.

Hoe mooi is dat, nu ook te streamen via Qobuz. En dat geldt gedeeltelijk ook voor Air Born, dit betreft enkel de live opnames. Ik twijfelde deze week over aankoop van de box set maar hikte tegen de prijs aan. Want ik heb inmiddels alle albums tot en met Pressure Points plus Dust And Dreams. En ik kan de rest streamen al is natuurlijk de vraag hoe lang. Sinterklaas maar eens lief aankijken, ik ben een voorbeeldige jongen geweest dit jaar. Al is die al zo aardig geweest om de biografie van Geddy Lee plus Oor's Recensie Bijbel te schenken.

The Single Factor blijft een geweldige album, al is alleen Andy Latimer nog present van de oorspronkelijke line-up.

Als Single Factor, Stationairy Traveller, Breathless en I Can See Your House ook een mooie remasterde vinyl-editie krijgen, dan zal ik niet erg lang twijfelen. Ik heb deze Single Factor nog niet in opgepoetste versie gehoord, maar ben er wel benieuwd naar. December wordt veel Camel luisteren.

In Qobuz klinkt het in elk geval heel erg goed.

Ik gebruik Tidal, maar heb nog geen tijd gehad. Vanochtend alleen het debuut laten passeren, en die klonk ook erg goed. Met name de drums klinken wat frisser, en dan vooral de hihat en cymbals.

Ik heb de mega box-set en die is hoe dan ook een aanrader. Niet goedkoop, maar voor de hoeveelheid muziek (27 CDs, 5 BDs) is het zeker niet te duur voor wat er geboden wordt.

Ik had al een aantal Camel albums en de rest ook al streamend gehoord, maar The Single Factor is een beetje uit beeld geweest. Misschien ooit 1 keer eerder gehoord. De wisselende verhalen op het internet hebben mij niet geholpen om het nog eens te beluisteren.

Maar nu in de box kwam hij keurig aan de beurt en het is voor mij daarom bijna een nieuw Camel album en het klinkt mij allemaal helemaal prima. Beetje Alan Parsons Project-achtig, maar dat is wat mij betreft ok. Prog zette voor de meeste klassieke bands uit de jaren 70 een stapje terug en dit is de sound van die tijd en die had Camel prima onder controle.

Oftwewel, een (her-)ontdekking waar ik erg blij mee ben.