Radiohead - OK Computer (1997)

Klopt. Dit album is het vlaggenschip van Mume, met grote afstand zelfs. Niet meer dan terecht dat daar regelmatig ook even kritisch naar wordt gekeken.

Dat niet iedereen Radiohead kan pruimen, wellicht door de zang van Tom Yorke kan ik enigszins begrijpen (ik heb er geen probleem mee).
OK Computer kocht ik onmiddellijk na verschijning en vond het al meteen indrukwekkend en heeft - wat mij betreft - nog steeds niets van zijn pluimen verloren.
Er zijn ook albums die op MuMe hoog gewaardeerd worden en waar ik weinig mee heb zoals de albums van My Bloody Valentine, Rage Against the Machine en The Mars Volta.
Er zijn nog meer albums en/of artiesten die een gigantisch commercieel succes werden en waarmee ik weinig mee heb (Rihanna, Britney Spears, Backstreet Boys, Justin Bieber, de soundtrack The Bodyguard).
Anderzijds zijn er ook veel albums en/of artiesten waar ik één van de weinigen ben die ze waardeer (The Mavericks, John Hiatt, Warren Zevon, Anna von Hausswolff, Brandi Carlile, Bruce Cockburn ...).

Dat is ook zo LucM, dat is tevens een bewijs dat je door de vele jaren heen een eigen persoonlijke smaak hebt ontwikkelt die divers is en wat alleen maar fijn is.

MM is wat dat betreft een hele grote cd-vinyl store waar iedereen het zijne-hare kan vinden, althans meestal.

Ook ik heb van het grootste deel van de top 250 albums werk in huis, en heb daarnaast ook (voor mij grote) namen die hier heel weinig mensen wat zeggen (Franco Battiato- Alice Visconti- Luke Sital Singh etc.) maar dat vind ik soms ook wel fijn.
Heel vaak luister ik op YouTube naar acts, die ik hier aangeprezen zie staan of waar velen op reageren / schrijven.

Even terug naar OK Computer, die kocht ik ook ten tijde van de release, toen vond ik het direct een goed album, maar het blies mij niet uit mijn stoel van pure verrukking, wat ik echt wel regelmatig heb ervaren in mijn leven, bij heel diverse soorten muziek.
Het album is ook niet gaan 'groeien' in de loop der jaren maar mijn beleving bleef vrij constant.
In Rainbows ben ik wel meer gaan waarderen en is voor mij het surplus van Radiohead.

Door jezelf te gaan herhalen?

Soms is dat weleens nodig, dat heet de kracht van herhaling.

Je hebt in ieder geval een talent reacties uit te lokken.
Ben je er ook iets wijzer van geworden?

Moet dat dan?

Een beetje vermaak kan geen kwaad.

Al dat oordelen : Het is niet omdat ik een depressieve figuur ben die mijzelf isoleert en niets van mijn leven maakt, dat ik daarom diepgang heb

Als in: De Piramides van Luxor, de Bermuda Driehoek, Het Dyatlov incident, Nessie, etc? Je doet nu net zo pathetisch als Tom Yorke.

Goed punt

Ik heb 'Goed zo, apparaat waarmee gegevens volgens formele procedures (algoritmen) kunnen worden verwerkt' altijd een rare titel gevonden.

Ja, dan is OK Computer inderdaad een betere titel.

Na een lange luistersessie, vind ik deze toch echt niet nummer 1 op de toplijsten. Dit kan gewoonweg niet. dat mensen dit prezen als de beste album ooit? Geef mij toch gewoon justin bieber ofzo.

Ja inderdaad, of Jeroen van der Boom ofzo.

Word, Bieber kan ten minste nog een beetje spitten. Waar zijn de bars van Thom Yorke?

Ben benieuwd, waarom Bieber ofzo boven Radiohead?

Ergens in mijn vroege tienerjaren zat ik vaak aan de buis gekluisterd, wanneer ik de huiskamer voor mezelf had stond MTV of The Box vaak aan. Woensdagavonden waren helemaal tof, On the Roxx was de Rock gefocuste thema avond op The Box en samen met een vriend stolen we regelmatig de huistelefoon om stiekem nummers aan te vragen. Mijn (toen nog) primair op rock en metal gefocuste smaak stond nog in zijn (letterlijke) kinderschoenen. Nummers als ‘Freak on a Leash’ van Korn of ‘The Memory Remains’ van Metallica vroeg ik soms wel 3 keer op een avond aan. Mijn maat deed thuis hetzelfde en zo hadden we regelmatig een nummer of 3 voor ‘onszelf’. En toen kwam daar ineens tussendoor de clip van ‘Paranoid Android’ voorbij. We waren hooked.

Ik moet eerlijk bekennen dat de kennis van Radiohead niet verder reikte dan 2 nummers, de bovengenoemde en ‘Karma Police’, beiden werden namelijk vreselijk vaak uitgezonden. Aangezien ik het moest doen met maar een paar gulden aan zakgeld per week was een single of cd kopen slechts maar 1 tot 2 keer per maand een optie. OK Computer leerde ik eigenlijk pas echt kennen begin 2001. Ergens bij een vriendin thuis stond de CD aan op zolder waar haar broer zijn grot had, ik vroeg of ik even mee mocht luisteren en zo zat ik ineens een paar uur naast hem te luisteren naar een aantal bands die ik helemaal niet kende. Als een kind zo blij ging ik naar huis met een aantal kopietjes van zijn meest afgespeelde platen, OK Computer zat daar ook bij.

En zo lag ik dagen op bed in mijn eigen zoldergrot te luisteren naar Radiohead, Pearl Jam, Nas en Massive Attack. Regelmatig voelde de nummers van Radiohead nog wat te complex, te rommelig maar als ik echt de rust nam om goed te luisteren dan sprong regelmatig het kippenvel omhoog. Sindsdien reist Radiohead regelmatig met me mee, niet zo intensief als het toen was maar toch was het voor mij ook een gateway naar veel ander moois.

Staat het album voor mij in de top 10 van beste albums ooit? Nee. En misschien voelt dit na bovenstaande verhaal een beetje gek maar ik heb ook het gevoel dat ‘OK Computer’ op MuMe zo los staat van de rest door een hoop oudere gebruikers die al jaren niet meer ingelogd hebben en dus nooit meer hun top 10 hebben aangepast. Dat bedoel ik niet rot, maar ergens voelt die eerste plek nu zo ongrijpbaar dat het lijkt alsof er niks ooit ‘beter’ gaat zijn dan dit album en dat is naar mijn mening echt niet het gevoel. Nou ja goed, hoeveel waarde moet je aan zoiets hechten? Ik wilde het even gezegd hebben.

Een album met voor mij veel herinneringen aan mooie muzikale tijden dus, Voor mij 4,5 sterren. Niet het beste wat ooit uitgebracht is, maar het beste wat me toen kon overkomen. Dank Radiohead.

Eens in de zoveel maanden geef ik deze plaat weer een slinger in de hoop dat hij inééns bij mij binnenkomt, zoals Dark Side of the Moon dat in een ver verleden deed. Het werkt averechts. Het is geen slechte muziek per se, maar het is niet mijn kopje thee. Ik vind het vooral erg deprimerende muziek, niet dat ik daar niet van houd, maar een heel album lang? Nee, ik bedank.

Ik denk dat ik het na m'n dertigste verjaardag nog eens probeer, maar dat duurt gelukkig nog even.

Ik ken het gevoel, op een bepaald moment wordt deze plaat te zeurderig/zeikerig/kwelerig.

Wat een zelfreflectie, chapeau!

Als de crew nou ook al op de man gaat spelen, waar moet het dan heen met de liefde?

Als ik mod was had ik sws al alle mensen die hier een onvoldoende voor gegeven hebben geband, maar dat ben ik maar

Mausie heeft crew staan, dan is ie toch toevoegcrew ipv moderator? Of is dat veranderd?

Aangepast, excuus voor de omissie.

Sorry, ik kon het niet laten. Iemand die al zo lang aan het zuigen is bij dit album, die verdient wel een grapje terug dacht ik

Hahahaha, ja het is als vissen in een aquarium. Je hebt wel snel beet.

Wat vind jij hier trouwens zo slecht aan zaaf? Serieuze vraag want vaak kan ik me wél goed vinden in je smaak maar hier even niet...

Zo slecht, zo slecht, ik geef geen 0,5... nee da's flauw. Ik vind het inderdaad niet slecht, maar meer irritant. En dat komt voornamelijk door de heer Yorke. Zijn manier van zingen staat me niet aan en ik geloof hem niet. Het is een act (zo hoor ik het). Van deze band vind ik Greenwood verreweg het meest getalenteerd, maar op deze plaat wordt zijn rol veelal overschaduwd.

Het kwartje is hier dan ook eindelijk spreekwoordelijk gevallen, voor zover dat kwartje überhaupt in zijn volledigheid wil vallen bij de muzikale uitspattingen die Radiohead op de wereld heeft losgelaten. Bij The Bends duurde het al een hele poos voordat ik dat album volledig op waarde kon schatten, en nu begint dan ook eindelijk OK Computer - gezien als het magnum opus van dit toch wel legendarische Britse muziekinstituut - hier bij mij te landen en indruk te maken.

Dit album bevat een hele trits aan geraffineerde composities, gevuld met dromerige, meanderende zanglijnen en diepe lagen die een onnoemelijke verscheidenheid aan muzikale rijkdom herbergen. Bij dat laatste doel ik uiteraard voornamelijk op het enorme arsenaal aan elektronische keyboards en synthesizers die op dit album worden ingezet. Op OK Computer dienen die elektronische middelen veelal als een aanvulling op composities die in de basis zijn afgestemd op drums - bas - gitaar, maar op latere albums van de band zouden ze een veel prominentere plaats in het wapenarsenaal van de band in gaan nemen. Dit zijn enkele observaties die ik relatief veilig durf te maken, maar er is nog zoveel meer muzikaal moois te bespeuren te ontdekken in deze plaat. Het lijkt me typisch zo'n album dat met de jaren beter en beter wordt. Wat dat betreft overrompelt OK Computer me - enigszins tegen de verwachtingen in eerlijk gezegd - steeds elke luisterbeurt opnieuw, en wie weet blijft dat ook nog wel even zo..

Toch wil ik ook even stil staan bij de vraag der vragen op het gebied van OK Computer. Want het album is absoluut en ontegenzeggelijk een goed, eigenzinnig, vooruitstrevend, fascinerend en complex-gelaagd album, maar is het zo goed dat het - volgens mijn mede-MusicMeteraars althans - het beste album ooit mag worden genoemd? Naar mijn bescheiden mening doet dat predikaat dit album te veel eer aan; er zijn mijns inziens een hele hoop albums uit de top 250 die ik boven OK Computer zou zetten, met alle respect. Dat zeg ik nu, maar hierboven valt ook te lezen dat OK Computer me elke luisterbeurt opnieuw weet te overrompelen en verbazen dankzij de enorme gelaagdheid en hoeveelheid aan details die de songs kleuren. En ook dat het een hele poos duurde voordat het kwartje überhaupt wilde vallen.

Geredeneerd vanuit een vogelpersectief op het gehele oeuvre van de band dient OK Computer mijns inziens gezien en beluisterd te worden als de ultieme middenweg van het prillere en rockendere Radiohead van Pabo Honey en The Bends enerzijds en het volwassenere, experimenterende en elektronischere Radiohead van Kid A, In Rainbows en A Moon Shaped Pool anderzijds. OK Computer heb ik gevoelsmatig eindelijk enigszins op waarde weten te schatten, maar misschien duurt het wel weer zo'n enorme poos voordat ik erachter ga komen dat dit album misschien dan toch het beste album ooit blijkt te zijn en dat ik dan toe moet geven dat de andere users toch gelijk bleken te hebben.

De tijd zal het leren.

Luister eens naar Thoms zoon Noah: Trying too hard(Lullaby). Had zo op OK Computer gekund.

Dit is simpelweg op meerdere vlakken een perfect album