menu

Bombay Bicycle Club - So Long, See You Tomorrow (2014)

mijn stem
3,67 (109)
109 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Rock
Label: Island

  1. Overdone (3:39)
  2. It's Alright Now (4:10)
  3. Carry Me (4:25)
  4. Home by Now (4:35)
  5. Whenever, Wherever (5:31)
  6. Luna (3:11)
  7. Eyes Off You (3:57)
  8. Feel (5:00)
  9. Come To (4:25)
  10. So Long, See You Tomorrow (6:02)
totale tijdsduur: 44:55
zoeken in:
Magick1
Carry Me is terug van hoog niveau. Eerste release van 2014 waar ik echt naar uitkijk.

avatar van coldwarkids
4,5
It's Alright Now klinkt ook heel goed.

avatar van coldwarkids
4,5
Luna is ook te beluisteren en is ook echt heel goed. Nu ben ik zeer benieuwd naar het hele album!

avatar van littleredbird
4,5
Ook enthousiast. Met elk nummer meer. Luna vind ik echt geweldig. Dus de cd maar vast vooruit besteld

4,0
Yes! Nieuw werk van dit zeer sympathieke bandje. Carry Me heeft een lekker tegendraads ritme. Zo hoor ik het graag.

Hmm Carry Me klinkt me niet al te lekker in de oren.

avatar van sj0n88
4,0
Carry Me klinkt aardig. De hoop dat ze met dit album qua sound weer wat richting hun debuutplaat zouden gaan, heb ik alweer opgegeven. Bij het beluisteren van die debuutplaat zit ik iedere keer weer op het randje van mijn stoel. De albums Flaws en Different Kind Of Fix hebben me daarna bij lange na niet zo weten te bekoren. Aardige platen, meer niet.

Steve McQueen
Weinig bands die op dit niveau nog durven te vernieuwen. Chapeau voor de Bombays. Een totaal nieuw geluid vergeleken met A Different Fix. Het is een album geworden met prachtige gecompliceerde popsongs. So Long... heeft een paar luisterbeurten nodig. Voor mij al een dikke 4.

avatar van ArthurDZ
4,5
Bombay Bicycle Club is zonder twijfel één van de meest in het oog springende bands van de laatste jaren. Het kwartet debuteerde in 2009 met het prachtig getitelde I Had The Blues But I Shook Them Loose, een springerige indieplaat zoals ze die alleen op de Britse eilanden kunnen maken. Sindsdien zijn de mannen echter niet meer te betrappen geweest op het hebben van een signature sound. Flaws (2010) was akoestisch en introspectief van aard, en A Different Kind Of Fix (2011) combineerde op een uitermate geslaagde manier het beste van zijn twee voorgangers. Wat heeft de fietsenclub op het vierde album voor ons in petto?

In ieder geval alweer een ommezwaai qua sound. Het enige wat So Long, See You Tomorrow nog gemeen heeft met het cultklassieke debuut is de opvallende karakterstem van Jack Steadman , de heldere popinslag en het vrolijke gevoel dat je krijgt na afloop van een tijdje luisteren, alsof elk Bombay Bicycle Club-nummer ook een luchtverfrissertje voor de ziel is. Zijn er deze keer bijgekomen: een hele hoop exotische geluidssamples (Vampire Weekend is nog nooit zo dichtbij geweest) en de engelenstemmen van de Britse zangeressen Lucy Rose en Rae Morris, die Steadman op de meeste nummers vocaal bijstaan. Dit werkt zo goed dat je je eigenlijk kan afvragen waarom de band nu pas met de beide dames is gaan samenwerken. Permanent lidmaatschap moet hen op zijn minst aangeboden worden, vind ik.

Teruggrijpen naar het geluid waarmee de band bekend is geworden is Bombay Bicycle Club alvast niet van plan, en dat is misschien iets waar je je moet overzetten als fan (alhoewel, de liefhebbers zouden het ondertussen al gewend moeten zijn). De mooie tijden van Always Like This en de strijdkreet ‘I am ready to owe you anything’ komen dan waarschijnlijk wel nooit meer terug, maar als we daarvoor een album als So Long, See You Tomorrow in de plaats krijgen, een album dat het ene na het andere pareltje tussen onze oren knoopt zonder dat er een zwak of zelfs maar middelmatig nummer tussen zit, dan zouden we eigenlijk niet mogen klagen. 2014 heeft met ‘So Long, See You Tomorrow’ zijn eerste topalbum beet, en met Luna de eerste klassieke popsingle. Zo snel mogelijk luisteren is de boodschap!

avatar van starsailor
2,0
ArthurDZ schreef:
Teruggrijpen naar het geluid waarmee de band bekend is geworden is Bombay Bicycle Club alvast niet van plan, en dat is misschien iets waar je je moet overzetten als fan (alhoewel, de liefhebbers zouden het ondertussen al gewend moeten zijn). De mooie tijden van Always Like This en de strijdkreet ‘I am ready to owe you anything’ komen dan waarschijnlijk wel nooit meer terug, maar als we daarvoor een album als So Long, See You Tomorrow in de plaats krijgen, een album dat het ene na het andere pareltje tussen onze oren knoopt zonder dat er een zwak of zelfs maar middelmatig nummer tussen zit, dan zouden we eigenlijk niet mogen klagen.

Toch zou ik graag even willen klagen
Ik beschuldig de band niet van een gebrek aan creativiteit en inspiratie, want dat bevat dit album wel degelijk. Echter gaat mijn voorkeur uit naar de tijd dat ze de Blues hadden maar helaas hebben ze dat van zich afgeschud. Alleen het debuutalbum spreekt mij dus erg aan en alles wat erna kwam ging steeds verder van mijn smaak af staan. Het wordt mij allemaal te poppy en zoetsappig.
Ik ben er van overtuigd dat dit album vele harten zal weten te veroveren, maar ik neem in mijn hart afscheid van BBC.

avatar van ArthurDZ
4,5
Zelf moest ik ook even slikken toen ze het geluid van het debuut al zo snel achter zich lieten, maar uiteindelijk vind ik elke koerswijziging (met andere woorden, elk album) wel zeer geslaagd, deze misschien zelfs het meest van al. Maar ja, als het je ding niet meer is, dan is het je ding niet meer natuurlijk.

Alleen... 'zoetsappig'? Als ik denk aan zoetsappig, dan denk ik aan My Heart Will Go On en 'oh Mandy you came and you gave without taking'

4,0
Mooie recensie ArthurDZ! Je maakt me erg nieuwsgierig naar deze plaat. Ik heb in tegenstelling tot sommigen alle werken van BBC kort na elkaar geluisterd, waardoor ik de band nooit ben gaan identificeren met het debuutgeluid. Om die reden kan ik ook met het latere werk heel goed leven. Ik vind Blues als geheel wel de meest coherente plaat, maar Fix heeft echt een paar fantastische nummers met een vrij unieke sound (denk aan Your Eyes, Shuffle). Als de nieuwe weer een andere weg inslaat ben ik daar niet zo rouwig om.

avatar van starsailor
2,0
Misschien heeft iemand iets aan deze korte recensie (niet van mij overigens):

"De eerste plaat van Bombay Bicycle Club was een rauwe gitaarplaat. Het tweede album kwam een jaar later en liet een band horen die meer kan dan alleen maar rauzen: Flaws (2010) was akoestisch en ingetogen. Weer een jaar later kwam Bombay Bicycle Club met een derde smaak op de proppen: ijzersterke melodieën gecombineerd met creatieve productie. Als je die drie albums in een blender stopt, krijg je vierde plaat So Long, See You Tomorrow. De medaille van die mix heeft twee kanten. Het is een uitermate creatief album. Zanger Jack Steadman tekende voor de productie en hij levert een knap staaltje. Dikke bassen, gestapelde synths, geprogrammeerde beats, koortjes en geinige productionele trucjes, alles zit erin. Maar dat is meteen ook de keerzijde: het is te veel. So Long, See You Tomorrow doet soms denken aan MGMT en Yeasayer, maar soms ook aan The Low Anthem. Kortom: hoe knap gemaakt ook, de plaat zwalkt. Er is ontstellend veel te ontdekken aan dit album, maar het bij deze ene plaat laten zou zonde zijn. Ons advies: luister naar alles van Bombay Bicycle Club en laat u verrassen door hun veelzijdigheid"

avatar van VladTheImpaler
4,5
Matig stukje, gaat vrijwel niet over het album zelf, alleen dat het een mix is van alle voorgaande albums. Verder zo'n beetje alleen maar vergelijkingen.

Magick1
Zoiets als 'Feel' hebben we nog nooit van hun gehoord

4,0
Eerste indrukken: Luna is een geweldig nummer. Kan ik niet vaak genoeg horen. Daarnaast vallen Overdone en Feel op als nummers waarin eindelijk de Indiase invloeden te horen zijn die bij een band met zo'n naam niet kunnen ontbreken. Beiden hele fijne nummers. Er zijn ook nog wat nummers die niet meteen klikken. Dat heb ik wel vaker bij BBC. So Long heeft een wat sterkere nadruk op de electronica liggen. De drum en (vooral) bas sectie zijn gelukkig nog steeds aanwezig alsmede de karakteristieke zang van Steadman, waardoor de sound nog wel duidelijk herkenbaar blijft. Verwacht echter geen "I had the Blues" want dat geluid is nu wel grotendeels verdwenen. Het gaat meer verder waar nummers als Beg (qua tempo en ritme), Lights out, words gone (vrouwelijke ondersteunende zang) en Favourite Day (qua sfeer) ophouden. Het is zeker een plaat die ik nog een aantal keer moet beluisteren, maar de eerste indruk is overwegend positief.

avatar van rolandobabel
3,5
wat is So long, see you tomorrow toch een mooi nummer, het beste nummer van de plaat. Voor de rest proberen ze normale indie een bijzonder tintje te geven, wat soms wel en soms niet lukt.

avatar van overmars89
3,5
Kende de band niet van tevoren, verwachtte helemaal niets van de plaat en dan zie je dat zo'n plaat alleen maar kan meevallen. Allemaal prima tracks. Eyes Off You is voor mij persoonlijk de mooiste track van het album!

avatar van Henjo
3,5
Behoorlijk wisselvallig maar met vlagen ontzettend goede gelukt popalbum. Het album komt traag op gang. Eigenlijk steken vooral de nummers 5 t/m 8 er dik bovenuit. En dan vooral Luna: wat is dat een verschrikkelijk goed gelukt nummer! ik betrap mezelf er dan ook op dat ik deze vier nummers al vele malen gedraaid heb en de rest van dit album al na 2 luisterbeurten links heb laten liggen.

In de breedte komt het bij lange na niet in de buurt van de kwaliteit van het energieke eerste album. Maar sommige nummers laten zien dat de fietsenclub nog steeds potentie heeft.

4,0
Na een keer of vier luisteren komt met name de tweede helft naar voren als het sterkere deel van de plaat. De opener begint bijvoorbeeld heel leuk, maar weet uiteindelijk toch niet echt tot een volwaardig nummer uit te groeien. Waar Feel steeds beter wordt lijkt Carry Me iets op mn zenuwen te gaan werken. Zo is het toch een beetje teleurstellend wat BBC hier aflevert. Het is zeker niet makkelijk, ook geen herhalingsoefening maar juist een fris klinkend album. Misschien juist omdat er zoveel in gestopt is, dat het soms een beetje teveel wordt aan je oren. In ieder geval staan hier gelukkig ook een paar onvergetelijke nummers op. Met name Feel en Luna, maar ook de afsluiter mag er zijn.

avatar van herman
4,0
Ze speelden begin deze week in Amsterdam en daar heb ik ze live gezien. Was een erg leuk optreden. Bij leuke concerten maak ik vaak naderhand een playlist van de gespeelde setlist om deze later terug te kunnen luisteren en daarbij viel op dat eigenlijk al mijn favoriete nummers die werden gespeeld van dit album afkomstig waren. Eerder had ik ook al wel naar BBC geluisterd, maar vond ik het nooit echt heel bijzonder of bleef het niet zo hangen (via Last.FM zie ik bv. dat ik Shuffle een keer of 15 heb beluisterd, maar het is nooit echt in mijn systeem geraakt). Snap wel dat sommige mensen dit wat te zoet vinden in vergelijking met eerder werk, maar hier trek ik dat wel. Verder toch wel een heel leuk bandje en het viel me op dat de zangeres live veel beter zingt dan op plaat: eigenlijk zou zij wat vaker op de voorgrond mogen treden. Carry Me deed me live trouwens aan Four van Jagwar Ma denken, meer dan op plaat echt wel een hele fijne dansgroove. Zouden ze meer mee mogen doen.

avatar van VladTheImpaler
4,5
herman schreef:
Verder toch wel een heel leuk bandje en het viel me op dat de zangeres live veel beter zingt dan op plaat: eigenlijk zou zij wat vaker op de voorgrond mogen treden.


De zangeres tijdens het concert was niet dezelfde als op de plaat. Op de plaat zijn de zangeressen Lucy Rose en Rae Morris, tijdens het concert was de zangeres Liz Lawrence. Maar het was idd een erg leuk optreden.

avatar van herman
4,0
Ah, zo leer je nog eens wat.

avatar van Gretz
5,0
VladTheImpaler schreef:
(quote)


De zangeres tijdens het concert was niet dezelfde als op de plaat. Op de plaat zijn de zangeressen Lucy Rose en Rae Morris, tijdens het concert was de zangeres Liz Lawrence. Maar het was idd een erg leuk optreden.

Die ook weer eigen solowerk heeft. Liz Lawrence - Bedroom Hero. Geen verkeerde vervanger inderdaad.

avatar van Barney Stinson
Live overschaduwt Liz Lawrence Jack Steadman bij momenten.

4,0
Ik kijk nu toch weer anders tegen deze plaat aan. Nu de eerste helft van dit werk wat bezonken is, vind ik dit eigenlijk een geweldige plaat. Vol van levenslust word ik als ik deze muziek besluister. Qua niveau consistenter dan Fix en eveneens met enkele toppers (Luna, Feel en het titelnummer). De tijd moet nog uitwijzen of deze plaat dezelfde tijdloosheid heeft als het debuut, welke ik nu nog regelmatig luister. Het heeft in ieder geval wel de zelfde consistentie. Nummer horen gevoelsmatig echt bij elkaar, wat ik ook op Fix iets minder had. Kortom: Puik en verslavend plaatje weer van deze sympathieke band.

Steve McQueen
Dat dit album onder het gemiddelde van Flaws zit roept bij mij de nodige vraagtekens op. Vinden we dat album dan beter dan So Long...?

avatar van Melodic Fool
4,0
Kende nog niets van Bombay Bicycle Club. Ben begonnen met deze omdat de recensies me aanspraken net als de hoes

Geen spijt van! Het is een ontzettend fijne plaat gebleken die me voorlopig nog niet verveelt.
Perfecte hedendaagse "indiepop" of hoe je het noemen wil. Een goede mix aan geluiden en stijlen, tussen én binnen nummers zonder dat het een allegaartje wordt, integendeel, het klinkt als geheel dat tot in de puntjes is verzorgd.

Alle nummers zijn relaxed. Overdone, It's Alright Now, Home By Now, Luna en Feel zijn mijn favorieten en die zullen zeker nog een tijd meegaan in m'n playlist.
Nu ben ik benieuwd naar meer van deze band.

avatar van Cor
3,5
Cor
De puntige gitaarrock van het debuut horen we niet meer terug, vrees ik. Dit helt meer over richting Yeasayer, van wie ik ook al jammer vond dat ze bij de sound van het debuut zijn weggedreven. Prima plaatje, maar wel van de soort 'dertien in een dozijn'.

avatar van littleredbird
4,5
Geen idee hoe dit een dertien in een dozijn plaat kan zijn. Welke muziek lijkt hier dan verder op?
Nu maanden later nog steeds een grote favoriet. De plaat is apart, kleurrijk en blijft gewoon boeien. Erg knap gemaakt/geproduceerd. Goed voorbeeld van een erg vrolijke zomerplaat maar ook weer niet te simpel en poppy. Ben zeer benieuwd naar de volgende!

Oh en een geweldig albumcover

avatar van feebl
5,0
Dit album is ontzettend gegroeid bij me. Misschien komt het door een verloren ex die ik als droomvrouw beschouwde, misschien is het het legendarische concert in de Melkweg. Misschien zijn het de herinneringen, het geheugen dat het mooier maakt dan dan het is. Maar sinds ik deze op plaat heb blijf ik het maar draaien. Het zit zo vreselijk goed in elkaar. Ieder nummer weet iets in mij te raken. Ontzettend dansbaar, maar dat melancholische ondertoontje blijft erdoorheen dwalen. Misschien wel een weerspiegeling van mijn eigen leven. Ik weet niet wat het is, maar het blijft hangen, blijft trekken, blijft aanwezig. Volle mep.

avatar van steve harris
4,5
Deze band gezien in 2014 op Werchter, het maakte live op mij een verpletterende indruk, het was zo relaxte muziek het was voor mij de meest verrassende band van Werchter dit jaar, ik vind het jammer dat ik momenteel niets meer van de mannen hoor, ik hoop ze toch weer eens live te mogen aanschouwen, het heeft mij toen erg goed voldaan.
Ik sluit me ook volledig aan bij Feelb hierboven, prachtige relaxte muziek met een vleug melancholie, voor mij DE zomermuziek.

Gast
geplaatst: vandaag om 21:54 uur

geplaatst: vandaag om 21:54 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.