menu

Michael Jackson - Dangerous (1991)

mijn stem
3,66 (720)
720 stemmen

Verenigde Staten
Pop / Electronic
Label: Epic

  1. Jam (5:39)

    met Heavy D

  2. Why You Wanna Trip on Me (5:24)
  3. In the Closet (6:32)
  4. She Drives Me Wild (3:42)
  5. Remember the Time (4:00)
  6. Can't Let Her Get Away (5:01)
  7. Heal the World (6:25)
  8. Black or White (4:16)

    met Bill Bottrell

  9. Who Is It (6:35)
  10. Give in to Me (5:29)
  11. Will You Be There (7:41)
  12. Keep the Faith (5:57)
  13. Gone Too Soon (3:22)
  14. Dangerous (6:57)
totale tijdsduur: 1:17:00
zoeken in:
avatar van rkdev
4,5
Minneapolis schreef:
Vind je Speed Demon niet iets weghebben van Prince bijvoorbeeld?
Buiten het feit dat het erg funky is niet nee...

avatar van edje1969
4,0
geen 5 gegeven omdat net teveel nummers in lange uitvoering staan. Met Albums op zijn naam als Thriller en Bad mag het wonder heten om opnieuw op zeer hoog niveau album af te leveren.

avatar van m1997
Hoewel ik het album vroeger als fan helemaal geweldig vond, vind ik het tegenwoordig wat minder. Vanaf dit album verliest het voor mij een beetje mijn interesse. Ik vind allemaal een beetje teveel Pop. Zijn Disco/Funk nummers vind ik veel beter (uiteraard zijn er uitzonderingen).

Give in to Me vind ik dan wel weer echt een geweldig nummer. De Rock kant van MJ is zeker niet slecht.
Who Is It, Gone Too Soon en Dangerous zijn ook allemaal prima in orde.
De rest vind ik nog steeds wel goed, alleen vroeger was ik er meer weg van.

Dit album geef ik 4 sterren!

avatar van Funky Bookie
4,0
Dangerous is voor mij minder dan de 2 voorgangers. Wat ik wel knap vind, is dat het MJ lukt om opnieuw aan te haken bij de populaire muziek en een hitalbum wist te maken. Het kan bijna niet anders dan dat bijv. Justin Timberlake dit album een jaar lang onafgebroken heeft gedraaid, want de hele start van zijn solocarrière is op dit album gebaseerd.
Mijn favoriete nummers zijn Jam (wat een heerlijke knaller van een opener) en Keep The Faith.

avatar van Minneapolis
4,0
Who is it is wat mij betreft veruit het beste nummer hier. Dit nummer vind ik ook het beste bij hem passen (typisch Michael Jackson). Remember the Time en Black and White in basis misschien ook wel, maar laatst genoemde vind ik wat over de top geproduceerd met die rap en zo. De clip van Who is it is ook erg mooi gemaakt.
Give in to me is ook sterk (hoewel dit niet de sound is die ik het liefst van hem hoor).
Verder is de Teddy Riley productie (de eerste 6 nummers zo uit het hoofd) typisch voor dit album, en dat vind ik wel lekker, hoewel veel minder memorabel dan Off the wall en Thriller. Naast de bekendere tracks hiervan zijn She Drives Me Wild en I can't let her get away nog steeds leuk.

Net als Bad is dit weer een inconsistent album gezien de stijl verandering na nummer 6.
Met Gone Too Soon, Will you be there en Heal the world en staan er ook een aantal draken op die MJ's muzikale imago behoorlijk om zeep hebben geholpen. Voor mij tenminste.

WPE
Dit album vind ik beter dan Bad. Maar wel weer een heel stuk minder als Thriller. Ach, het is als appels met peren vergelijken. Maar op Dangerous staan enkele heel gave nummers, dat in ieder geval.
Maar hoe men ooit bij de term is gekomen dat MJ "the King of Pop" is? Dat hoor ik aan zijn zang in ieder geval niet af...

avatar van Monsieur'
4,0
Als kleine jongen had ik een verschrikkelijk grote poster van Dangerous boven mijn bed. Fantastisch hoe gedetailleerd die hoes eigenlijk is. Ik ontdekte iedere avond als ik ging slapen weer een nieuw klein detail. Een van de mooiste albumhoezen die ik ken. Het album zelf vond ik vroeger altijd een vreemde mengelmoes van allerlei verschillende stijlen. Zelf ging ik toen al dichter naar de rock en vond uitstapjes als Give In To Me en Black Or White reuze interessant. Juist op latere leeftijd ging juist de R&B van In The Closet en Why You Wanna Trip On Me? er meer in. Het is voor mij een van de beste albums van Jackson omdat hij zich voor mijn gevoel heel erg opnieuw uitvond hier. Het enige wat mij tegenstaat zijn de beats die ontzettend hard op de plaat staan. Ik noem een In The Closet en Who Is It.

avatar van adri1982
3,5
Afgelopen zondag (3 Februari) nam ik dit album tijdens de Bossche PopQuiz Alternative (Waar ons team derde werd) van een goede quizvriend over. Heb het al vaker geluisterd, meerdere keren in een kringloopmagazijn, en het is leuk om mijn Michael Jackson-reeks ermee te vergroten van 3 naar 4 albums.

Ja, wat zal ik zeggen over dit album? Het is best een goed album met mooie en rakende nummers, zoals de ballads Heal the World (over een betere wereld) en Will You Be There, de Free Willy Theme, en de rocknummers Give in to Me waarop Guns 'N Roses-gitarist Slash een prachtige solo speelt en Black or White, een goede boodschap tegen het racisme (dat helaas in deze tijden nog steeds in de Nederlandse en wereldwijde politiek voorkomt). Daarnaast vind ik ook Remeber the Time en Gone too Soon twee van de betere nummers, en kan ik Who Is It goed aanhoren.

Wat ik echter een minpunt aan dit album vind is, dat de strook van track 1 tot 4 (met daartussen de hits Jam en het Justin Timberlake-achtige (die was toen nog lang niet bekend) In the Closet) nogal langdradig uitvalt. Je kunt op die nummers maar beter meedansen om het leuk te maken, en moet daar gewoon nog wachten voordat het beste werk eraan komt, is mijn ervaring.

3,5* ster, omdat dit sowieso een klassiek album is en er mooie nummers op voorkomen, maar zonder langdradigheid in de eerste vier nummers had het zo 4,0* kunnen halen.

5,0
Voor het eerst trachtte Michael Jackson een gewichtige plaat te maken. Met verschillende thema's en genres om niet te veel in herhaling te vallen. Hij lied de oude sound vallen en ging vol het heruitvinden van zichzelf. Dat Quincy daar niet meer bij hoorde is vanzelfsprekend anders herval je toch weer snel in het oude vertrouwde geluid. De eerste helft van de plaat bestaat uit staalharde beats die ook nu nog steeds origineel klinken. Vocaal doet hij dingen die hij nog niet eerder liet horen en mixte hij die met zen oude vertrouwde soul geluid (meestal in het refrein) dat zorgde voor een nieuwe frisse sound.
De 2de helft bestaat uit veelal hits, ze zijn toegankelijker en meer radio friendly maar daarom niet minder ambitieus. Who is it gaat over ontrouw en heeft de meest ingenieuze beat die MJ ooit bedacht heeft, vergeet niet te luisteren met hoofdtelefoon. Will you be there start als een klassiek nummer en eindigt in gospel. Tekstueel is het erg relevant voor MJ waarin hij duidelijk onzeker is over zijn leven en toekomst (alsof hij in de toekomst kon kijken?) Met keep the faith herpakt hij zich meteen en geeft hij een sterke motivatiespeech, mss voor zichzelf? Gone too soon is een hommage aan een te vroeg gestorven vriend en slotnummer Dangerous gaat verder in de traditie van billie jean, who is it en dirty diana waarin hij het heeft over vrouwen die het niet zo goed menen met hem. Leed hij aan paranoia? Allicht wel een beetje maar het levert hem steeds wel enorm ingenieuze popnummers op. In het schrijven van dat soort nummers was hij een een krak!

avatar van Twinpeaks
3,0
Aardige plaat , maar hier begon het me steeds minder te boeien. Hij duurt ook zo vreselijk lang en als dan niet alle tracks goed zijn is dat een hele zit . Ik heb ooit nog eens een eigen gebrand cd-tje gemaakt met de beste nummers in mijn ogen dan en dat kwam tot 50 minuten . Dat was net mooi . 3 sterren

avatar van chevy93
4,5
De tweede kant behoort absoluut tot het beste wat Michael op plaat heeft gezet. De eerste kant bevat toch een paar mindere broeders die mij ervan weerhouden de volle mep toe te kennen, zoals Can't Let Her Get Away, She Drives Me Wild en ook wel Why You Wanna Trip On Me. Die nummers hebben toch te weinig om het lijf en zijn bovendien erg lelijk geproduceerd. Het is vast geen toeval dat Teddy Riley (pionier in de 'new jack swing') deze kant grotendeels geproduceerd heeft en weinig van doen had met het tweede deel.

avatar van Gert1980
3,0
Vond dit album na Thriller en Bad toch echt heel erg tegenvallen. Paar mooie nummers, maar verder vond ik het vooral erg veel van hetzelfde en vooral erg veel in general.
Ook storend dat al die typische MJ geluidjes (tah, ieh, oeh, hihi etc) alleen maar erger werden. Vinden mensen dit echt mooi? En in ieder liedje???
Ook stoorde ik mij mateloos aan de onverstaanbare zang in diverse nummers. Ik moest het album erbij pakken voor de teksten en zelfs dan was het soms nog lastig te verstaan wat Michael hier zong.

Kan mij nog goed heugen dat mensen dit album al prezen voordat het uit was. Hoe dan? Maar ja het was de tijd dat het niet uitmaakte wat de man uitbracht, het stond op voorhand al op nummer 1. Een album vol scheten op zijn naam zou waarschijnlijk nog de hoogste regionen van de hitlijsten hebben behaald.

avatar van dominicano fonso
3,5
Ik vond dit album van een iets mindere kwaliteit na Off The Wall, Thriller en Bad. Het bevat enkele goede nummers maar jammer genoeg ook een paar mindere. Hij verliest een beetje van zijn eigenheid in dit album door wat meer de mainstream te volgen.

avatar van Perpetual
Funky Bookie schreef:
Dangerous is voor mij minder dan de 2 voorgangers. Wat ik wel knap vind, is dat het MJ lukt om opnieuw aan te haken bij de populaire muziek en een hitalbum wist te maken. Het kan bijna niet anders dan dat bijv. Justin Timberlake dit album een jaar lang onafgebroken heeft gedraaid, want de hele start van zijn solocarrière is op dit album gebaseerd.
Mijn favoriete nummers zijn Jam (wat een heerlijke knaller van een opener) en Keep The Faith.


Het solo debuut van Justin Timberlake ‘Justified’ werd grotendeels geschreven en geproduceerd door The Neptunes (o.a. Pharrell Williams). In eerste instantie hadden zij de nummers geschreven voor Michael Jackson, maar zijn team heeft het afgewezen. Daarna zijn de nummers aangepast op Justified gekomen.

avatar van nuf
3,0
nuf
Ontzettend dubbel gevoel over deze plaat. Het is voor mij een verzameling van slechte nummers, met tussendoor klassieke hits die totaal niet in de samenhang van de rest van het album passen. De eerste vier nummers zijn slaapverwekkende popnummers waar Michael ergens op de achtergrond te horen is. Geen power en geen lekkere hooks. Daarnaast duren de nummers veel te lang. Waarom in hemelsnaam 5 tot 6 minuten voor nummers die naar mijn gevoel nergens heen gaan?

Dan de rare overgang naar Heal the World, gevolgd door Black or White, beide absolute klassieker van Jackson. Op zichzelf absolute 5/5*. Maar name Heal the World is een vreemde eend in de bijt op een album wat tot dan toe bestaat uit saaie boem-tak-beatsongs. Dan Who is It, een nummer in de boem-tak-heehee-hmm-chamone- categorie die juist wél weer veel karakter heeft. Met name de bas, harmonie en opbouw naar het refrein. Kijk dás hoe een goed Jacksonnummer in elkaar zit. Hetzelfde kan gezegd worden over Give in To Me en Will You Be There (maar doe toch wat aan die afspeelduur)!!

We eindigen met een matige ballad en een véél te lang en smakeloos popnummer Dangerous. Als geheel zou ik nummers op Dangerous cijfers van een 1.5/5 tot een 5/5 kunnen geven. Dat maakt het een wat raar album. De samenstelling als album is mij echt een raadsel. De vergelijking met Justified snap ik wel, maar het verschil met Justin Timberlakes album is dat zijn debuut bestaat uit catchy nummers met genoeg diversiteit en een logische samenhang.

Dangerous had van mij een half uur korter gemogen. De eeste nummers hadden we weg kunnen laten (of als bonustracks) om te focussen op de popbangers die wél lekker zijn met een goeie overgang (via Who is It bijvoorbeeld) naar Heal the World als epische afsluiter.

Al met al toch een 3*, want.. Ja het is MJ. En er staan absolute klassiekers én hele prima songs op het album. Maar het valt in het niets bij Bad en Thriller.

avatar van Brunniepoo
4,0
Ik sluit me aan bij de vorige schrijver. Dangerous is een van de beste voorbeelden van het begin jaren '90-euvel dat cd's veel te lang duurden: de speelduur moest om de een of andere reden maximaal benut worden.

Helaas, zeker Can't Let Her Get Away en She Drives Me Wild hadden moeiteloos gemist kunnen worden en Keep the Faith en het titelnummer (inderdaad veel te lang) voegen ook niet veel toe. En dat is jammer, want verder bevat het album veel materiaal dat ik tot het sterkste van Jackson reken, sterker, met een betere selectie was dit voor mij zijn onbetwiste hoogtepunt geweest.

4,0
Ja nee. Het is inderdaad iets teveel van het goede, maar op de keper beschouwd vind ik dit toch een van de beste albums van de jaren 90. Er is toch zeer veel goede muziek op te beluisteren en alleen al remember the time is een klassieker. In een vrij beroerd decennium was dit een van de hoogtepunten voor mij. 4 sterren

avatar van Minneapolis
4,0
Leonidas55 schreef:
In een vrij beroerd decennium was dit een van de hoogtepunten voor mij. 4 sterren


Een vrij beroerd decennium??
Hoe kwalificeer je de 2 daarop volgende decennia dan?
Ja, de jaren 90 ging alle kanten op en hier (van de eurohouse tot nikserige rommel als Awya etc) werd ook de basis gelegd voor de plastic autotune deuntjes die je nu 90% van de tijd te verstouwen krijgt op de populairste zenders, maar de 90’s waren wat mij betreft ook het laatste decennium met avontuur en leuke bonte variatie.
Er was triphop, tot 95 was hiphop op zn best, er was acid jazz, new jack swing (Teddy doet het ook op dit album) en daarna de neo soul. En deels uiten mijn straatje ook genoeg rock en grunge.

Kortom: het was van alles wat. Moet je nu Slam of Q aanzetten.. ELKE mannelijke zanger klinkt alsof hij uit een blanke boyband komt. Waar is de eigenheid (klank, creativiteit, boodschap etc) gebleven?
Dan verlang ik sterk terug naar de eerste helft jaren 90. En dat is dus niet enkel obv jeugd sentiment.

avatar van Minneapolis
4,0
Leonidas55 schreef:
In een vrij beroerd decennium was dit een van de hoogtepunten voor mij. 4 sterren


Een vrij beroerd decennium??
Hoe kwalificeer je de 2 daarop volgende decennia dan?
Ja, de jaren 90 ging alle kanten op en hier (van de eurohouse tot nikserige rommel als Awya etc) werd ook de basis gelegd voor de plastic autotune deuntjes die je nu 90% van de tijd te verstouwen krijgt op de populairste zenders, maar de 90’s waren wat mij betreft ook het laatste decennium met avontuur en leuke bonte variatie.
Er was triphop, tot 95 was hiphop op zn best, er was acid jazz, new jack swing (Teddy doet het ook op dit album) en daarna de neo soul. En deels uiten mijn straatje ook genoeg rock en grunge.

Kortom: het was van alles wat. Moet je nu Slam of Q aanzetten.. ELKE mannelijke zanger klinkt alsof hij uit een blanke boyband komt. Waar is de eigenheid (klank, creativiteit, boodschap etc) gebleven?
Dan verlang ik sterk terug naar de eerste helft jaren 90. En dat is dus niet enkel obv jeugd sentiment.

avatar van Minneapolis
4,0
Leonidas55 schreef:
In een vrij beroerd decennium was dit een van de hoogtepunten voor mij. 4 sterren


Een vrij beroerd decennium??
Hoe kwalificeer je de 2 daarop volgende decennia dan?
Ja, de jaren 90 ging alle kanten op en hier (van de eurohouse tot nikserige rommel als Awya etc) werd ook de basis gelegd voor de plastic autotune deuntjes die je nu 90% van de tijd te verstouwen krijgt op de populairste zenders, maar de 90’s waren wat mij betreft ook het laatste decennium met avontuur en leuke bonte variatie.
Er was triphop, tot 95 was hiphop op zn best, er was acid jazz, new jack swing (Teddy doet het ook op dit album) en daarna de neo soul. En deels uiten mijn straatje ook genoeg rock en grunge.

Kortom: het was van alles wat. Moet je nu Slam of Q aanzetten.. ELKE mannelijke zanger klinkt alsof hij uit een blanke boyband komt. Waar is de eigenheid (klank, creativiteit, boodschap etc) gebleven?
Dan verlang ik sterk terug naar de eerste helft jaren 90. En dat is dus niet enkel obv jeugd sentiment.

avatar van Minneapolis
4,0
Leonidas55 schreef:
In een vrij beroerd decennium was dit een van de hoogtepunten voor mij. 4 sterren


Een vrij beroerd decennium??
Hoe kwalificeer je de 2 daarop volgende decennia dan?
Ja, de jaren 90 ging alle kanten op en hier (van de eurohouse tot nikserige rommel als Aqua etc) werd ook de basis gelegd voor de plastic autotune deuntjes die je nu 90% van de tijd te verstouwen krijgt op de populairste zenders, maar de 90’s waren wat mij betreft ook het laatste decennium met avontuur en leuke bonte variatie.
Er was triphop, tot 95 was hiphop op zn best, er was acid jazz, new jack swing (Teddy doet het ook op dit album) en daarna de neo soul. En deels buiten mijn straatje ook genoeg rock en grunge.

Kortom: het was van alles wat. Moet je nu Slam of Q horen.. ELKE mannelijke zanger klinkt alsof hij uit een blanke boyband komt. Waar is de eigenheid (klank, creativiteit, boodschap etc) gebleven?
Dan verlang ik sterk terug naar de eerste helft jaren 90. En dat is dus niet enkel obv jeugd sentiment.
En nee, dit vind ik niet 1 van de top albums van de 90s. Doe mij dan maar Tori Amos, A tribe called Quest, George Michael, Morphine, Lewis Taylor, Massive, Portishead etc.

4,0
Ben het deels wel met je eens. Het is er alleen maar minder op geworden. Maar eurohouse schoot veel te ver door in de 90s wat daardoor bijna een soort mainstream genre werd, de alles verstikkende grunge scène vond ik helemaal niks en britpop en triphop Manchester etc bracht een handvol geweldige bands maar ook horden matige navolgers. Vergeleken met de decennia daarvoor wat het all in all allemaal zeer karig. Al die bands die jij noemt laten mij volledig koud, George Michael uitgezonderd.

avatar van tnf
tnf
In antwoord op Minneapolis:

Het probleem is dat je ook nu nog muziek hebt van vergelijkbaar kaliber (eventueel met een modernere draai), maar dat het publiek ervoor niet zo groot is. Ook goede hedendaagse nummers die best toegankelijk klinken, of iig na wat draaibeurten blijven plakken, bereiken de massa vaak maar beperkt. Sommige nummers uit 2022 die hier vaak op stonden hebben op YT hooguit een paar honderd mensen bereikt --> zoek naar Lewis Evans - Clouds; dat is geen 'moeilijke' muziek. Het riekt zelfs naar veel muziek die al meerdere decennia doodleuk in de Top 2000 staat.

Of zo'n nummer wel zou aanslaan met wat meer promotie van de grote kanalen (Radio 2/Q/538/Sky + belangrijke Spotify-lijsten) is moeilijk te zeggen.

...maar misschien moeten de laatste posts gewoon afgesplitst worden als een apart topic in het forumgedeelte; 'was de muziek in de 90's slecht', 'is de muziek na de 90's zo veel slechter geworden' of iets dergelijks.

4,0
Er werd overigens in the nineties ongelofelijk veel goede symfo gemaakt en ook veel goede electronische muziek. Beide genres grotendeels niet zichtbaar in de hitlijsten, maar toch.

Gast
geplaatst: vandaag om 07:47 uur

geplaatst: vandaag om 07:47 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.