menu

Keith Jarrett - The Köln Concert (1975)

mijn stem
4,28 (223)
223 stemmen

Verenigde Staten
Jazz
Label: ECM

  1. Part I (26:01)
  2. Part II A (14:54)
  3. Part II B (18:14)
  4. Part II C (6:56)
totale tijdsduur: 1:06:05
zoeken in:
ElMeroMero
Het schijnt dat Amerikaanse rockers in de zeventiger jaren massaal deze plaat kochten "because the chicks dug it". Mijn petje af voor deze vrouwen, want is is werkelijk een grandioze concertregistratie van een pianofenomeen. 4,5*

avatar van Zachary Glass
4,5
ElMeroMero schreef:

Het schijnt dat Amerikaanse rockers in de zeventiger jaren massaal deze plaat kochten "because the chicks dug it". Mijn petje af voor deze vrouwen, want is is werkelijk een grandioze concertregistratie van een pianofenomeen. 4,5*



Ach, we (= de mannelijke wereldbevolking) weten met z'n allen dat vrouwen stukken wijzer dan wij

Alleen - ik zal het nooit toegeven

1,0
E
Grote nadeel van deze klassieke plaat is het gekreun en geneurie
van dhr. Jarrett zelf, achter de piano. Bloody irritating!
En, oh ja, mijn vriendin vindt deze plaat HELEMAAL nix!

avatar van blabla
4,5
Dat is zijn begeleiding, sort of.
Als hij met zijn trio speelt doet hij het veel minder en worden veel van de dingen die hij anders zit te 'geiten' op zijn soloalbums meestal door de andere twee gespeeld.
Ik vind dat gegeit trouwens helemaal niet irritant, geeft de muziek juist iets extra's en maakt het heel specifiek Keith Jarrett muziek, hoort gewoon bij zijn geluid.

ElMeroMero
E schreef:
Grote nadeel van deze klassieke plaat is het gekreun en geneurie
van dhr. Jarrett zelf, achter de piano. Bloody irritating!


Een beetje flauw om deze plaat slechts 1* ster te geven alleen maar vanwege het "gegeit" van Jarrett. Als je deze plaat dan toch zo nodig zo laag moet waarderen, verwacht ik toch meer argumenten dan alleen dat gekanker van je op Jarrett's gemurmel.

En, oh ja, mijn vriendin vindt deze plaat HELEMAAL nix!


Da's dan jammer voor haar.

avatar van Koekebakker
4,0
blabla schreef:

Ik vind dat gegeit trouwens helemaal niet irritant

Ik kan het ook wel hebben, ja. Had me er na de verhaaltjes iets heel vervelends van voorgesteld, want bij Glenn Gould stoor ik me bijvoorbeeld wel aan zijn gekreun. Maar dat is echt van een andere orde, hier valt het me alleszins mee.

Sowieso een heerlijke plaat trouwens. Heel groovy, melodieus en meeslepend. Lekker ook hoe hij af en toe zo zwaar aanzet. Veel toegankelijker dan ik had gedacht. Zijn Jarretts andere platen ook zo toegankelijk?

avatar van blabla
4,5
De meeste solo platen wel, de meeste samen met Jack DeJohnette en Gary peacock ook, zijn overige werk vergt een getrainder oor voor geimproviseerde muziek.

Dark Intervals en Sun Bear Concerts zijn z'n beste solo albums.
Changeless en Tales of Another de beste met Peacock en DeJohnette.

avatar van Koekebakker
4,0
Ah, bedankt voor de tips. Zal ik die ook eens proberen. Ik ben sowieso al een groot liefhebber van alle Peacock-albums die ik ken (stuk of 5). Al zijn die allemaal met veel verstildere, impressionistischere pianisten dan wat Jarrett hier doet. (Paul Bley en Marilyn Crispell)

avatar van blabla
4,5
Jarrett is, als hij met een band speelt, meestal ingetogener als wanneer hij solo speelt, hij luistert naar wat de rest doet en laat ruimte voor de andere muzikanten, in z'n solo spul hoeft dat niet en laat hij zich meestal helemaal gaan.

Als je een liefhebber van Peacock bent is Tales of Another zeker een aanrader.

4,0
Wellicht aardig om te weten dat hij tijdens dit concert vreselijke pijn in zijn rug had en dat hij slecht een klein bereik van de piano kon bespelen. Dit is de rede waarom dit optreden zo toegankelijk is, in tegenstelliong tot vele andere optedens. Het gekreun is niet de pijn, dat doet hij altijd.

Bij de trio optredens die ik heb bijgewoond is het toch echt Jarrett die de meeste kreunen voor zijn rekening neemt (en veel stamt, maar dat is niet vaak te horen op de cd's).

Overigens vertelt hij dat hij het opnemen van muziek maar waardeloos vind. Als je het niet kan onthouden was het niet goed. Hetzelfde geldt voor het maken van foto's en filmen.

Maar ja, de commercie...

thejazzscène
Knap album.
Maar zoals hier al werd aangehaald neuriet Jarrett te veel mee. Op deze cd vind ik dat nog te doen. Hij doet het altijd hoor! Maar bij zijn optredens is dat wel erg storend. Maar koop zijn cds en laat dat live er maar af, eh.

Trouwens; "Nude Ants" Quartet met oa. Jarrett(piano), Garbarek (tenor sax) en Palle Danielsson. Dat is een fantastische cd, moest je die nog niet kennen.

avatar van meyer
5,0
WAT EEN PIANIST!!!

om nog maar es over dat neurieen iets te zeggen, waar het op andere van zijn albums me wel stoort, stoort het me op dit album helemaal niet.

Maaaar, wat ik mij afvraag... Waarom is dit album zo bekend in vergelijking met ander werk van keith en ander pianowerk van vele andere jazz-pianisten, waarvan sommige zeker niet hoeven onder te doen voor keith in mijn ogen?

Nicci
dit album is bekend, omdat het vrij toegankelijk is.

avatar van Paalhaas
4,5
meyer schreef:
WAT EEN PIANIST!!!

om nog maar es over dat neurieen iets te zeggen, waar het op andere van zijn albums me wel stoort, stoort het me op dit album helemaal niet.

Het is hier dan ook vrijwel afwezig. Ga maar eens naar wat werk van het Standards-trio luisteren, je ergert je de pleuris.

Maaaar, wat ik mij afvraag... Waarom is dit album zo bekend in vergelijking met ander werk van keith en ander pianowerk van vele andere jazz-pianisten, waarvan sommige zeker niet hoeven onder te doen voor keith in mijn ogen?

Dit album is zo populair omdat het voor de jazz-leek best toegankelijk is, maar toch ook iets sjieks, iets exclusiefs uitstraalt (Lees de verhalen bovenaan de pagina maar). Ander werk van Jarrett trekken de meeste mensen niet.

Welke andere pianisten bedoel je trouwens? Monk, Evans, Silver, Taylor? Gewoon minder toegankelijk denk ik. Hancock heeft trouwens nóg meer platen verkocht dan Jarrett, bedenk ik me ineens.

avatar van meyer
5,0
Paalhaas schreef:
(quote)

Het is hier dan ook vrijwel afwezig. Ga maar eens naar wat werk van het Standards-trio luisteren, je ergert je de pleuris.

(quote)

Dit album is zo populair omdat het voor de jazz-leek best toegankelijk is, maar toch ook iets sjieks, iets exclusiefs uitstraalt (Lees de verhalen bovenaan de pagina maar). Ander werk van Jarrett trekken de meeste mensen niet.

Welke andere pianisten bedoel je trouwens? Monk, Evans, Silver, Taylor? Gewoon minder toegankelijk denk ik. Hancock heeft trouwens nóg meer platen verkocht dan Jarrett, bedenk ik me ineens.


ja, ik heb het album "facing you" en daar erger ik me wel meer aan het geneurie.

en andere pianisten: zoals
Chick Corea (voorlopig mijn favroiet, vooral zijn laatste album met zijn electric band vind ik prachtig!),
Art Tatum, Tete Montoliu (beiden blind...), Herbie hancock,
Kenny Barron,... stuk voor stuk prachtig pianospel brachten deze heren!

Maar misschien heb je wel gelijk in het feit dat dit album meer toegankelijker is als je het vergelijkt met andere.

en nogmaals, prachtig album hé

fredpit
Ik ben net naar Keith aan het luisteren. (The out of towners) en ik kan niet zeggen dat ik me aan het gekreun stoor.

Het hoort bij de zanger, je accepteert het, en voordat je het weet waardeer je het..het heeft wel iets eigens en unieks...ik heb er echt totaal geen moeite mee.(smaken en verwachtingen verschillen nu eenmaal..)

bij zangers als Jackson, Brown, Morrison en zo nog tientallen horen die extase kreetjes er ook gewoon bij..wen je aan. dus waarom niet bij een "sjieke" jazzpianist ?

avatar van Starbuck
4,0
E schreef:
Grote nadeel van deze klassieke plaat is het gekreun en geneurie
van dhr. Jarrett zelf, achter de piano. Bloody irritating!


Weet ook niet zo goed wat ik hiermee aan moet, met dat gekreun dus. Heb Keith Jarret een keer live gezien met Gary Peacock en Jack de Johnette als begeleiders, goed concert maar Keith Jarrett ging in z'n eerste solo al helemaal uit z'n dak met al het gekreun en gesteun als gevolg.

Maar het neemt niet weg dat dit een mooi plaatje is. 4*

4,0
Vind zijn 'zang' juist geniaal. Ook fantastisch wanneer hij tegen de kast aantrapt.

De Survivors Suite vind ik trouwens nog beter. Ook qua geneurie; zeer subtiel en echt een meerwaarde.

avatar van Paap_Floyd
4,0
Had ik al gezegd dat ik deze onlangs op vinyl heb kunnen bemachtigen?

avatar van levenvergeten
4,0
Paap_Floyd schreef:
Had ik al gezegd dat ik deze onlangs op vinyl heb kunnen bemachtigen?


Heb jij deze onlangs op vinyl kunnen bemachtigen?

4*, met kans op meer. Ik moet hem nog maar eens draaien, heerlijke plaat, en bovenal, het verveelt geen moment.

EVANSHEWSON
Kijk, dit is zo'n album waar echte jazzliefhebbers van smullen dat het een lieve lust is...

Iemand heeft me dat album gecopieerd, maar euh... ik hoor het gewoon niet, het is gewoon mijn ding niet.

Ik ervaar deze muziek als : "Kijk eens mama, hoe virtuoos ik ben ?".

Waarmee ik absoluut niet beweer dat dit slechte muziek zou zijn, neen, ik zou niet durven...

Maar ik prefereer jazz waar wat meer schwung en swing inzit, en als het effe kan waar ook een flinke scheut FUNK aan toegevoegd werd;

Dààrom : dit moet een vreselijk leuk plaatje zijn voor wie van dit genre houdt, daar twijfel ik niet aan, maar mij RAAKT dit absoluut niet;

Het heeft dan ook geen zin hier een quotering aan mee te geven, dat zou de boel enkel vervalsen en verzieken. Doe ik mooi niet aan mee.

Neen, ik prefereer Herbie Hancock, en van moderne jazz hou ik toch meer van Marcus Miller om maar één artiest te noemen die er bij me uitspringt.

eazyfan
Het eerste dat ik luister sinds John Coltrane en Miles Davis, ben toch beetje verrast want dit was me totaal onbekend. Jazz maar dan alleen piano uurtje lang, mijn grootste probleem hier was dat ik totaal geen verwachtingen had op muziekaal vlak zoals de andere Cd's in mijn rotatielijst. Ik ben meer dan blij momenteel dat ik deze Cd niet kocht voor 21,50 toen ik hem zag in de winkel. Ik vind deze Cd zeker niet slecht maar weet überhaupt niet waarmee het te vergelijken en echt te oordelen, naast het feit dat ik niks ken van piano-noten en gespeelde piano-stukken, ik vergeleek dit dan maar met pianostukken die ik ken van Kind of Blue en A Love Supreme. Ik moest deze Cd dan maar gaan beoordelen naar eigen waarden en zelf mijn details uitkiezen waarop ik zou gaan letten, de eerste keer lijkt het me nog wat moeilijk om echt al iets te zeggen over dit album. Het is gewoon de muziek die je hoort tijdens het wachten bij een bezoekje naar de huisarts in de wachtzaal. Paar stukken wisten me wel ongelooflijk goed te boeien maar 1uur lang was me bij momenten wat teveel voor de eerste luisterbeurt.

Ik ga deze Cd gewoon wat veel meer luisteren en letten op de details die voor mezelf belangrijk zijn, momenteel heb ik een 3,5*-gevoel bij dit album (maar mij kennende wordt dat wel 4*).

avatar van Paalhaas
4,5
eazyfan schreef:
Ik ben meer dan blij momenteel dat ik deze Cd niet kocht voor 21,50 toen ik hem zag in de winkel.

Je moet deze ook niet in Nederland kopen, daar is hij niet onder de €19 verkrijgbaar. Op cdpacific kost hij bijvoorbeeld €9,64 excl. (En ja, creditcard is een vereiste...)

Het is gewoon de muziek die je hoort tijdens het wachten bij een bezoekje naar de huisarts in de wachtzaal.

Coole huisarts dan.

avatar van The Scientist
4,5
Paalhaas schreef:

Je moet deze ook niet in Nederland kopen, daar is hij niet onder de €19 verkrijgbaar.


Zag em bij plato staan voor 12.99

eazyfan
Wat een pracht van een plaat gewoon, ik ga alleen nog niet stemmen, nog wat geluistert laatste tijd en gewoon omvergeblazen bij momenten door een paar geniale deuntjes.
Die eerste 7min van Part II B Prachtig! Ik zit nog te twijfelen tussen de 4*, 4,5* of zelfs 5*. Maar het grote probleem is dat ik nog niet weet wat solo-piano-albums nog te bieden hebben in vergelijking met deze, dus kan dat ik binnenkort 4* geef maar dan binnen 6 maanden als ik er meer ken opeens 5* ofzo

avatar van Paalhaas
4,5
Waarom zou je in hemelsnaam meer solo piano-albums moeten kennen om hier een goede score aan te geven? Je kunt toch gewoon de score geven zoals die nu klopt voor jezelf? Dan kun je later, als je meer van dergelijke albums hebt gehoord, deze score alsnog corrigeren, mocht dat nodig blijken.

eazyfan
Paalhaas schreef:
Waarom zou je in hemelsnaam meer solo piano-albums moeten kennen om hier een goede score aan te geven? Je kunt toch gewoon de score geven zoals die nu klopt voor jezelf? Dan kun je later, als je meer van dergelijke albums hebt gehoord, deze score alsnog corrigeren, mocht dat nodig blijken.
Dat ben ik ook van plan m'n goede Paalhaas, ik ga dit album gewoon geven wat het verdient volgens mij En later als ik meer ken van zelfde soort eventueel aanpassen, dat zei ik toch ook? Ik ga volgende week normaal gewoon stemmen

eazyfan
Wel ongelooflijk grappig dat ik van alle Solo-Piano-werken weer deze moest uitpakken om te gaan luisteren als instapper Dit is dus de meest toehankelijke naar't schijnt, heb ik weer mooi geluk (hopelijk blijft het zo).

De eerste luisterbeurten klonkt het allemaal zo mooi en gewoontjes, na zowat 10 luisterbeurten prachtig en Cd die ik binnenkort moet kopen, geweldige stukken bij momenten en zelfde probleem dat ik heb met Jazz-instrumenten: dat geluid Heb er echt een zwak voor, Elke track heeft wel iets goeds maar het echte toppunt zit hem in de 7min van Part II B vind ik, echt geniaal!

Ook fantastisch hoe Keith 26min lang mooi kan spelen en alle tracks een geweldige sfeer nalaten eens ze gedaan zijn, de laatste track is dan weer erg leuk omdat die wat korter is en voor variatie zorgt, Allemaal mooie stukken en piano blijft gewoon een van de mooiste instrumenten samen met Saxen en trompetten, etc... .

Ik geef een mooie 4,5* met latere kans op verhoging.

voltazy
moet je ook zeker het Vienna concert eens proberen...
is ook erg mooi

thejazzscène
Ik heb eens ergens gehoord dat Keith Jarret blijkbaar een enorme tegenstander is van cd's en geluidsmateriaal. Hij vindt dat je een stuk nooit op dezelfde manier kan herbeleven zoals je dat doet live.

Ik ben alleszins blij dat ik af en toe in mijn vrije tijd een cd'tje kan opzetten zonder gestoord te worden door een oude krullebol die men kop eraf neuriet.

Erg mooi cd'tje. Deze man heeft talent en geen beetje. Ik hou evenzeer veel van zijn vorige solowerken. In combinatie met andere artiesten doe ik dat niet echt. Dan hou ik meer van werken rond deze periode en later.

Kleine opmerking: ik stoor me er vaak aan dat mensen moeten meedelen op welke plaats een plaat staat in hun top 10 en dat die een bepaalde periode verandert.
Dat brengt volgens mij niet echt veel bij.

Nicci: Vind je deze plaat toegankelijk? Wat is hier dan wel toegankelijk aan? Dit is erg virtuoos spel en geen Yann Tiersen achter een piano. Kind of Blue is ook enorm bekend. Om dan geen st achter dat laatste woord te plakken.

Gast
geplaatst: vandaag om 20:32 uur

geplaatst: vandaag om 20:32 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.