En Behind The Sun slaat bij mij in een keer aan. Maakt het ook meteen een van mijn favoriete Motorpsycho albums. Ik snap
jurado zijn kritiek op Hell, Part 7: Victim Of Rock ook wel (want het is flink lawaaierig), maar verdomd als ik het geen heerlijk rauwe en opzwepende song vind. Hetzelfde geldt voor The Promise! Dikke stonerrock met psychedelisch orgeltje, een enorme lading energie, en toch nog steeds die progsound van de laatste albums. Tevens de eerste Motorpsycho song waar ik actief wil meeschreeuwen met de tekst.
Het geheel heeft in ieder geval lekker wat 'ballen', zonder die dromerige, melodieuze kant te laten vallen. Ik lees al meer over King Crimson en kan me hier op basis van het enige album dat ik heb (Court Of The Crimson King) eigenlijk ook best in vinden. Kvæstor (Incl. Where Greyhounds Dare) heeft dan weer zo'n fijne Yes-achtige vibe en Hell, Part 4-6: Traitor / The Tapestry / Swiss Cheese Mountain is een keurig opgezet prog-epos waar ik lekker op kan meedeinen.
Wederom een dik schot in de roos. De lijst van nog aan te schaffen albums begint op deze manier steeds langer te worden.
Tussenstand:
1. Little Lucid Moments
2. Behind The Sun
3. Heavy Metal Fruit
4. Trust Us
5. Still Life With Eggplant
6. Blissard
7. Phanerothyme
8. Black Hole / Blank Canvas
9. Child Of The Future
10. It's A Love Cult
11. Angels And Daemons At Play
12. Timothy's Monster
13. Demon Box
14. Barracuda
15. 8 Soothing Songs For Rut
16. Lobotomizer
17. Let Them Eat Cake