Genesis - Seconds Out (1977)

Mijn kennismaking met Genesis. Een klasgenootje had deze plaat voor mij op een C90 cassette gezet, alleen Musical Box paste er niet helemaal op (en kende ik een tijdlang dus niet in zijn geheel). Het was eerst even wennen deze plaat, maar het muntje viel toch best snel. Briljante liveplaat die ik in vele versies heb staan. Voor mij de beste live dubbelaar die ik ken.

Dat is geen verrassing

Vreemd dat ik op dit album nog geen stem had uitgebracht. Zeker voor een fervent Genesis liefhebber.

Misschien omdat ik Genesis zelf nooit live heb zien en horen spelen. Wel ben ik een aantal maal bij de Musical Box geweest, Dat komt aardig dichtbij een optreden van de 'echte' Genesis. De Musical Box speelt bovendien wel het intro van Firth of Fifth.

Of zou het komen door doordat het album in de jaarlijst over 1977 van OOR op een bescheiden (gedeelde) één na laatste plaats staat met slechts 2 punten van Lion Keezer?

Hoe dan ook. Een album met veel toppers uit de beginjaren van Genesis. 4,5 * en net geen 5* want ik ken een paar nog betere live albums (o.a. van Ten Years After en Hawkwind), waarin ik nog wat meer bezieling proef.

The Watch heeft ook een hoog GENESIS gehalte!

En dan toch eindelijk deze aangeschaft. Wow. Adembenemend. Als Genesis fan moest ik deze toch ook aanschaffen. Zeker na de hoge score hier op MM. Maar dit is toch wel een hoogstaand niveau wat deze heren LIVE brengen. Uiteraard ken ik alle nummers , maar toch hoor je hier de live sfeer wel heel goed.
Ondanks de afwezigheid van PG is dat toch wel een beresterke live plaat.
Genesis ( oude periode ) blijft toch altijd ontroeren. Zo mooi, complex, vernieuwend in die tijd.

Ligt het aan mij of is de gitaar echt amper te horen?

Waar bedoel je? Hoor duidelijk gitaar

Ja, is er toch wel. Ben niet zo bekend met hun songs uit deze periode. Ik dacht dat het wat steviger zou zijn en ik vind de keyboards vaak erg overheersend aanwezig zijn maar dat geeft niet. Hoort bij het type songs die ze toendertijd maakten denk ik.

Klopt. Dit is een veel gehoorde kritiek op deze plaat.

Hackett verliet de band tijdens het mixen van Seconds Out en het is een vaak gehoord argument dat hij ofwel hierom de band verliet of dat men hem juist vanwege zijn plotselinge vertrek achterin de mix heeft gezet. Uiteraard zijn de belangrijke solo’s (zoals die van Firth Of Fifth) prima te onderscheiden, maar als je luistert naar goede bootlegs uit die periode (bijv Zürich, Juli 1977, een van zijn laatste shows met Genesis) hoor je dat Hackett echt veel meer bijdroeg aan de concerten uit die tijd. Ik denk dat ik alle verschillende versies van Seconds Out wel heb (7 stuks) en het is op alle remixen en remasters hetzelfde euvel. Er bestaat nog een remix fanversie van een ook volledigere Seconds Out (vast te vinden op Youtube) en daar is het euvel van een kennelijk ‘afwezige’ Hackett wat minder aanwezig.

Duidelijk, ben Genesis wat meer aan het ontdekken. Die latere hits ken ik natuurlijk wel. Het Gabriel werk heb ik aardig doorgrond en wat doet me dat vaak aan Marillion met Fish denken.
Ik denk dat ik deze plaat erg goed ga vinden, had 'm voor het eerst vannacht op mijn MP3 speler aan het luisteren en na die eerste 4 songs viel ik in slaap maarja het was al na 2en ofzo.
Blijft apart die stem van Phil Collins te horen bij progressieve muziek.

.
Aldus:

Genesis - Zürich 1977

Maar het was uiteraard juist andersom toen Marillion in 1982/1983 begon door te breken

Seconds Out is nog steeds mijn favoriete live plaat allertijden, ondanks de euvels aan de mix en het feit dat de plaat is samengesteld uit materiaal van twee tournees. Bij het samenstellen van de Genesis live box heeft men een unieke kans voorbij laten gaan om nog ontbrekend materiaal van de tournees in 1976 en 1977 toe te voegen.

Sluit me aan bij Running On Empty, dit is het beste livealbum aller rijden voor mij met A Live Record van Camel op 2!

Of dit het beste live album allertijden is discutabel, maar het is wel erg, erg goed, vooral de uitvoeringen van Cinema Show en Supper's Ready zijn fantastisch. De drive en energie spatten ervan af. Bij hun meer recente live albums wordt dat aspect minder hoorbaar. Hetzelfde zie je bij veel bands. Bijv. Yessongs barst van de drive, terwijl er bij Keys to Ascension ook goed en wat cleaner wordt gespeeld maar het mist die drive. Misschien heeft het met leeftijd of ambitie te maken? Bij Toto en Rush live albums bemerk ik dat verschil overigens in mindere mate.