menu

Kate Bush - The Dreaming (1982)

mijn stem
3,95 (378)
378 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop
Label: EMI

  1. Sat in Your Lap (3:29)
  2. There Goes a Tenner (3:25)
  3. Pull Out the Pin (5:26)
  4. Suspended in Gaffa (3:55)
  5. Leave It Open (3:20)
  6. The Dreaming (4:41)
  7. Night of the Swallow (5:23)
  8. All the Love (4:29)
  9. Houdini (3:49)
  10. Get Out of My House (5:25)
totale tijdsduur: 43:22
zoeken in:
avatar van dazzler
4,0
THE DREAMING 1982

Tante Kaat was hoorbaar into synthesizers anno 1982.
The Dreaming staat bekend als een behoorlijk experimenteel album.

Op Hounds of Love (1985) zou ze wijselijk een opsplitsing maken
tussen een hitgevoelige plaatkant en een experimentele plaatkant.

Eigenlijk heeft The Dreaming wel wat van Pink Floyds The Wall (1979).
En dat schrijven we heus niet enkel omdat we weten dat Dave Gilmour
de artistieke bal voor Kate aan het rollen bracht.

Ik bedoel het maximaal integreren van studio-effecten (met bombast als resultaat)
in een songcyclus met nummers die eerder deel van een geheel zijn dan op zichzelf staand.

The Dreaming is een plaat waarin de songs in elkaar overlopen.
Dat deed Bush al succesvol op de voorganger Never for Ever (1980).

Maar dit keer stoeit ze nog nadrukkelijker met de mogelijkheden van de studio.

Vier songs werden op single uitgebracht en het zijn meteen de meest hitgevoelige.
Al scoor je met het lieflijke There Goes a Tenner en Suspended in Gaffa geen wereldhit.

De reden waarom The Dreaming zelden in een Kate Bush album top 3 opduikt
is volgen mij dat te veel songs ten dienste staan van het geheel, het concept.

Op Never for Ever nam Bush ons mee in haar eigen sprookjesbos.
The Dreaming richt zich iets meer op de nachtmerrie ipv de droom.

Houdini is misschien wel de sleutelsong.
Niets is wat het lijkt aan de binnenkant van je ogen.

Van de niet-singles valt Night of the Swallow behoorlijk goed mee.
Ik hou wel van de manier waarop ze uillean pipes integreert in het synthetische geheel.
Een song die wonderwel bijdraagt tot de totale luisterervaring, maar moeilijk op eigen been staat.

Eigenlijk klinkt The Dreaming op zich als een weliswaar geslaagde vingeroefening
voor The Ninth Wave, het van sterkere songs voorzien opus op kant 2 van Hounds of Love (1985).

Al moet ik toegeven dat vooral kant 2 van The Dreaming mij kan bekoren.
De minst sterke nummers lijken mij Leave It Open en het schreeuwerige Get Out of My House.
En Pull out the Pin is een groeiplaatje dat, zoals het hele album eigenlijk, wat tijd nodig heeft.

De beste nummers zijn blijven voor toch de twee hits.
Het ontstuimige Sat in Your Lap liet in 1981 al een heel andere Kate Bush horen
en de titelsong met zijn dromerig deinend ritme behoort ongetwijfeld to haar klassiekers.

avatar van deric raven
4,0
Sat In Your Lap hakt er gelijk in, alsof een schizofrene Kate Bush een gevecht aan gaat met haar inwendige demonen.
Onrustig, maar blijkbaar is het nodig om schoon schip te maken.
De droom naar de nachtmerrie die op Hounds Of Love wordt bezongen in The Ninth Wave.
Dat album wordt over het algemeen een stuk toegankelijker gezien dan The Dreaming, maar voor mijn gevoel geld dat alleen voor de A-kant.
The Dreaming bevat wel de elementen die we van haar gewend zijn, het cabaret in There Goes a Tenner, en ze laat de veelzijdigheid van haar stem horen, welke wel steeds meer het kinderlijke los laat, en een volwassen vrouw laat horen.
Ik geef eerlijk toe, ook ik had in het begin wat moeite met dit album.
De innerlijke kwelling in haar geluid zal ook later op Running Up That Hill de berusting vinden, waar ze hier nog naar vraagt.
I Love Life schreeuwt ze van zich af in Pull Out The Pin, bijna een vraag aan God om haar leven voor haar in te vullen.
Suspended in Gaffa bevat eigenlijk alle elementen in zich wat later het handelsmerk van Tori Amos zou worden.
Deze pas heel laat ontdekt, echt een gemis dat deze niet op de verzamelaar The Whole Story staat, absoluut een van haar beste songs.
Het titelnummer is magisch, beangstigend, maar heeft de pech dat deze vorm werd gegeven in een clip met een soort van geïmproviseerde Penney de Jager achtige choreografie.
Ongelofelijk dat hierop de moderne dans van Running Up That Hill zou volgen.
Bij dit album heb ik regelmatig het gevoel dat haar samenwerking met Peter Gabriel op zijn 3e solo album het uitgangspunt is geweest om dit geheel neer te zetten.
Hetzelfde gefrustreerde, duivelse sfeertje is hier aanwezig.

avatar van ZERO
3,5
1001 Albums you must hear before you die

Via een random gekozen nummer kwam ik dit keer uit bij Kate Bush - The Dreaming (1982). Uiteraard had ik over Kate Bush al veel gehoord, maar ik was er nog nooit toe gekomen om te gaan luisteren. Enkel Wuthering Heights kende ik.

Wellicht komt dat doordat ik lange tijd eigenlijk nauwelijks tot geen vrouwenstemmen luisterde. Dat bedoel ik zeker niet seksistisch, om de één of andere reden liggen ze me gewoon minder. Dat is de laatste tijd wel wat aan het bijdraaien.

Op die manier was een album van Kate Bush, één van de grootste vrouwelijke artiesten ooit, dus zeker leuk om eens te luisteren. The Dreaming wordt op basis van de reviews hier aanzien als een ommekeer waarbij het allemaal wat minder toegankelijk werd. Dat vond ik op zich niet erg, dus ik was benieuwd.

De voorbije weken heb ik het album meermaals geluisterd. De eerste luisterbeurt was inderdaad een beetje bevreemdend. Het is inderdaad geen hapklare brok en valt -voor mij- ook met weinig te vergelijken. Enkel de opener vond ik wel meteen goed.

Gaandeweg geeft het album wel meer en meer z'n schoonheid prijs. Niet alleen de opener, maar ook Suspended in Gaffa, Night of the Swallow en Pull Out the Pin vind ik goede nummers.

Daartegenover staan wel een aantal nummers waar ik niet zo veel mee kan. Bij Get Out of my House heb ik het gevoel dat het experiment toch wat te veel de overhandneemt. Ook met Leave it Open en Houdini heb ik niet heel veel. Geen van deze 3 nummers vind ik echt slecht ofzo, maar een meerwaarde bieden ze voor mij ook niet. De rest van de nummers zit daar voor mij wat tussenin.

Onderaan de lijn is het dus voor mij een fijne kennismaking met Kate Bush, maar toch net wat te wisselvallig. Er staan zeker een aantal erg goede nummers op het album, maar voor mij ook een aantal mindere. Hounds of Love krijgt hier een hogere score, dus ik hoop dat die iets constanter is (voor mij persoonlijk dan). Al sluit ik zeker niet uit dat dit album, door nog wat meer luisterbeurten, nog kan stijgen in m'n achting.

Favorieten: Sat in Your Lap, Suspended in Gaffa

3,5*

avatar van Roxy6
4,5
Kate Bush begon al in de herfst van 1980 aan de productie (die ze deze keer volledig zelf ter hand nam) van "The Dreaming", belangrijk bestandsdeel werd de Fairlight CMI, het 'nieuwe' instrument die op "Never for Ever" al zijn intrede deed. Dit wordt internationaal gezien als haar meest experimentele en gedurfde album, waarvoor Kate inspiratie heeft opgedaan in diverse richtingen. Dat leverde een uiterst gedurfd en gevarieerd album op.

De eerste single werd al in Najaar 1981 uitgebracht, Albumopener: "Sat in your Lap", een uiterst heftig nummer die begint met een dwingende perscussie. Veel nummers op het album zijn geladen met een vreemde en soms nerveuze energie, die niet per se afbreuk doet aan het eindresultaat, integendeel zelfs.

Zelf roept dit album bij mij altijd overeenkomsten op met het derde en vierde soloalbum van Peter Gabriel, met wie Kate in de jaren tachtig ook regelmatig samen heeft gewerkt.

La Bush is geen meisje van de straat en ook op "The Dreaming" haalt ze haar invloeden uit onder andere een documentaire over de Vietnam oorlog ("Pull out the Pin"), Maar ook heeft zij aandacht voor de Aboriginals, daarover zingt zij in de titeltrack. De beroemde Boeienkoning Harry Houdini, fameus om zijn spectaculaire ontsnappingen heeft de eer van een eigen nummer en aan hij siert ook de cover van het album (she passed the key with a kiss).

Het beroemde boek The Shining, van Stephen King, waarop ook de gelijkname film van Stanley Kubrick is gebaseerd vormde voor Kate de aanleiding tot de "Get out of my house" de album afsluiter.
De dwingende schreeuwpartijen doen direct denken aan een uitdrijving.
"Leave it open", heeft ook een behoorlijk spooky sfeer, Kate zing met vervormde stem met op de achtergrond een fraai koorwerkje, het nummer stevent af op een stevige climax.

"Suspended in Gaffa" is een prachtige typische Bush compositie met ene opmerkelijk toegankelijk wals-achtig refrein. Percussie, staccato piano stukken en diverse afwisselende koorwerkjes vormen de basis over het algemeen.

"Houdini", is een prachtig rustpunt, enkel bij het refrein een beetje heftigheid dat direct wordt overstemd door prachtige violen.

"Pull out the pin" is ook een van de meest indringende Bushtracks, een track waarin zelfs de klapperende helikopterwieken een rol krijgen, een heftige anti oorlog song.

De luisteraar zal absoluut moeite moeten doen om dit album op waarde te schatten, daarvoor zijn wel diverse luisterbeurten nodig. Maar iedereen die Kate Bush heeft gevolg weet dat zij immer zorgdraagt voor (bijna) perfecte producties, zij is zelf haar grootste criticus.
Een integer en dwingend album, maar ook een waanzinnig gedurfde en eigenzinnige productie.

Heel fraai in zijn soort! een album dat ik regelmatig weer uit de kast trek en wat mij iedere keer weer aan het sidderen brengt, door het geboden maar ook uit waardering voor de lef om met zo'n prachtplaat voor de dag te komen.

"The Dreaming" is de bijzondere bloem in Kates prachtige tuin.

avatar van Koen St
5,0
Zoals hierboven gezegd is inderdaad een plaat die erg groeit, vorig jaar november/december vaak geluisterd en vond het goed maar kon het niet meer geven dan 4,5, gisteren weer geluisterd en omver geblazen. Haar beste (naar mijn mening), fantastisch!

Gast
geplaatst: vandaag om 05:53 uur

geplaatst: vandaag om 05:53 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.