1001 Albums you must hear before you die
Via een random gekozen nummer kwam ik dit keer uit bij Kate Bush - The Dreaming (1982). Uiteraard had ik over Kate Bush al veel gehoord, maar ik was er nog nooit toe gekomen om te gaan luisteren. Enkel Wuthering Heights kende ik.
Wellicht komt dat doordat ik lange tijd eigenlijk nauwelijks tot geen vrouwenstemmen luisterde. Dat bedoel ik zeker niet seksistisch, om de één of andere reden liggen ze me gewoon minder. Dat is de laatste tijd wel wat aan het bijdraaien.
Op die manier was een album van Kate Bush, één van de grootste vrouwelijke artiesten ooit, dus zeker leuk om eens te luisteren. The Dreaming wordt op basis van de reviews hier aanzien als een ommekeer waarbij het allemaal wat minder toegankelijk werd. Dat vond ik op zich niet erg, dus ik was benieuwd.
De voorbije weken heb ik het album meermaals geluisterd. De eerste luisterbeurt was inderdaad een beetje bevreemdend. Het is inderdaad geen hapklare brok en valt -voor mij- ook met weinig te vergelijken. Enkel de opener vond ik wel meteen goed.
Gaandeweg geeft het album wel meer en meer z'n schoonheid prijs. Niet alleen de opener, maar ook Suspended in Gaffa, Night of the Swallow en Pull Out the Pin vind ik goede nummers.
Daartegenover staan wel een aantal nummers waar ik niet zo veel mee kan. Bij Get Out of my House heb ik het gevoel dat het experiment toch wat te veel de overhandneemt. Ook met Leave it Open en Houdini heb ik niet heel veel. Geen van deze 3 nummers vind ik echt slecht ofzo, maar een meerwaarde bieden ze voor mij ook niet. De rest van de nummers zit daar voor mij wat tussenin.
Onderaan de lijn is het dus voor mij een fijne kennismaking met Kate Bush, maar toch net wat te wisselvallig. Er staan zeker een aantal erg goede nummers op het album, maar voor mij ook een aantal mindere. Hounds of Love krijgt hier een hogere score, dus ik hoop dat die iets constanter is (voor mij persoonlijk dan). Al sluit ik zeker niet uit dat dit album, door nog wat meer luisterbeurten, nog kan stijgen in m'n achting.
Favorieten: Sat in Your Lap, Suspended in Gaffa
3,5*