Mijn recensie voor iO Pages
TIP
Mariusz Duda kennen de meesten als brein van Riverside. Een kleiner deel kent hem ook als Lunatic Soul, zijn alter ego/soloproject met een meer oriëntaalse en elektronische inslag en de afwezigheid van elektrische gitaren. Met die elektronica valt het hier nog best mee en voor de eerste keer horen we lijken zelfs af en toe een elektrische gitaar te horen, al staat die nergens in het cd boekje vermeld... De volledigheid gebiedt me te zeggen dat Walking On A Flashlight Beam conceptueel strikt genomen plaatsvindt vóór Lunatic Soul I en II – een prequel. De eerlijkheid gebiedt me dan weer te zeggen dat ik niet onverdeeld van m’n stoel val van dit werkje (dit was bij Riverside’s laatste wel even anders), maar dat klinkt negatiever dan ik bedoel. Wie de Night Sessions op de bonusdisc van de laatste Riverside weet te appreciëren, kan zich gerust aan Lunatic Soul wagen.
WOAFB is niet echt anders dan de overige LS-platen. Stem en instrument zijn in balans en als je van de andere platen hield, dan ook van deze. De interessantste passages vind je in het eerste drietal nummers en de afsluiter terug, wat mij betreft het beste lied van de schijf (met dat heerlijk drumritme in 5/4). Tekstueel handelt het geheel over zelf opgelegde eenzaamheid en isolatie in je donkere slaapkamer, omringd door films, internet en games, terwijl buiten de zon schijnt. “I sleep in my ivory cage, with shutters down,” zingt Duda in Pygmalion’s Ladder. Met 12 minuten is dat meteen het langste lied, maar er is beter materiaal te vinden op WOAFB (de afsluiter met naar het einde z’n prachtige climax toe bijvoorbeeld). Treehouse is dan weer best toegankelijk en kan een Riverside-ballade zijn à la Conceiving You.
Waar LS I en II en het instrumentale Impressions steeds de grens van een stevige drie kwartier respecteren, kan deze met z’n 64 minuten misschien iets te lang overkomen bij een eerste kennismaking. Sommige gitaar- en (vaak weer uitstekende) baslijnen houden wat te lang aan en variëren misschien niet genoeg om de luisteraar helemaal vastgekluisterd te houden. Duda voert zijn concepten rond mind, life en memories zowel in Riverside als in Lunatic Soul steeds erg degelijk uit en dit schijfje bekoort me echt wel.
Hij heeft met LS I en II en Impressions echter al sterk vergelijkbaar materiaal uitgebracht en WOAFB mocht misschien wat pittiger worden gepeperd. Geen vette krent, wel een tip, omdat Duda steevast oerdegelijke kwaliteit aflevert. Instaplied: de afsluiter, een juweeltje!