Pet Shop Boys - Very (1993)

Brobbelwerk

West end girls, domino dancing, what have i done to deserve this zijn toch geen liedjes die sterker zijn dan wat op deze plaat terug te vinden is.

Dat is jouw mening. Zeker niet de mijne.

dan zit daar het verschil van mening

Dat kan en daar ben ik het grotendeels ook wel mee eens maar in mijn opinie ligt dat meer aan de sterkheid van dit album dan aan het de eventuele slechte kwailteit van genoemd trio (waarvan ik Domino Dancing zo ongeveer het slechtste nummer van de mannen vind)

Volgens mij is er destijds op een redactievergadering van Oor besloten, dat de Pet Shop Boys opeen wel "konden". Misselijkmakend grachtengordelblaadje...

Deze cd is een aardige brok energie die de heren over ons uitstorten. Er valt niet eens zo heel veel over te zeggen laat staan toe te voegen aan wat al gezegd is.
Gewoon een uitstekende popplaat. Punt.

Weer een goede plaat van de heren. Toch niet mijn favo PSB album. Vind hier wat te veel van het zelfde opstaan.

Vandaag voor het eerst Forever in Love via youtube beluisterd. Holy shit! Wat een goed nummer. Toch maar eens proberen Relentless voor een redelijke prijs aan te schaffen.

Deze plaat was voor mij een duidelijk breekpunt met de Pet Shop Boys. De 3 eerste platen en de Introspective en Disco 12" remix platen waren vernieuwend en zeer goed. Ik had de eerste originele 12" versie van West End Girls uit 1984, die voornamelijk op de Belgische radio en Radio 21 werd geplugd allang voordat de huidige nu beter bekende versie uit 1986 een megawereldhit werd en ik vond de eerste platen Please, Actually en Behaviour best wel goede muziek. Vooral de remixen van o.a. West End Girls en Suburbia waren toen, eind jaren 90, erg sterk. Behaviour was een knap gemaakte plaat waarvan helaas maar weinig singles vanafgekomen zijn, maar wel met So Hard en het mooie Being Boring erop. De Discography verzamelaar uit 1991 had een mooie afsluiting van een tijdperk kunnen zijn.

Daarna kwamen ze met deze oranje lego doppendoos en met een aantal semi-vrolijke, veer-in-de -reet dansnummers en mede d.m.v. het nichterige imago dat de Pet Shop Boys zichzelf opeens meenden hebben te moeten aanmeten en met o.a. Go West van de Village People erop, was ik er opeens helemaal op afgeknapt.

Ik heb sindsdien nog maar weinig Pet Shop Boys meer gedraaid, maar als ik nummers als Opportunities, Rent en Love Comes Quickly op de radio hoor dan komen de jaren 80 toch weer tevoorschijn.

Dit had ik ook. Na Very PSB moe. Weinig tot geen aandacht meer aan besteed. Toch staat er genoeg moois op de latere albums. Vooral Nightlife, Fundamental en Yes kunnen mij goed bekoren.

Pet Shop Boys maakt veel mooie dance- en popmuziek en vreemd genoeg zijn hun B-nummers (nog) veel beter dan de A-nummers. Some Speculation en Euroboy bijvoorbeeld, bonus tracks op Very, Echt hevig goed.

Weinig gehoord dat mensen op Very zijn afgeknapt. Het album wordt alom gezien als één van hun beste. En het was ook het enige PSB-album dat in Engeland op nummer 1 heeft gestaan.

Ook als je niet van nummers als Go West houdt, staat op Very best veel goeds. Liberation en Dreaming Of The Queen bijvoorbeeld. En The Theatre, niet te vergeten.

Ik zou in elk geval eens naar Fundamental (2006) luisteren. Geproduceerd door Trevor Horn, die in 1988 ook Left To My Own Devices en It's Alright produceerde.

Gisteren op Koninginnedag gescoord voor 50 cent. Wat een geweldige plaat is dit!

Natuurlijk is het geluid wat uit de tijd, maar de hymne-gevoelige composities maken toch dat je dit zonder nostalgie-gevoelens aan die tijd van begin tot eind kan genieten; enigszins treurig constateerde ik bij eerste beluistering bij Go west dat ik al weer aan het laatste nummer was. Go West in de versie op dit album vind ik trouwens - met alles wat je tegen het nummer kan hebben - een gedurfde maar zeer geslaagde cover.
Het openingsnummer (ook een hitje geweest) is mijn favoriet, maar er is dus meer moois. To Speak Is a Sin is zo´n nummer dat ik na de eerste tien seconden al geweldig vind; met zo´n huppelend baslijntje gevolgd door tegenritme bij de synths (seconde 6-7).

Pet Shop Boys is toch een van die artiesten van wie ik de tijdloze klasse op het moment zelf te weinig door heb gehad (al vond ik de hits meestal wel lekker). In 2009 een fenomenaal concert van ze gezien en nu dus deze CD met heel wat tot voor kort voor mij verborgen juweeltjes erop!

(edit) ik vind de titel ook 'erg' mooi.

The Theatre

Ik vrees dat je dan heel wat moois van PSB gemist heb. Probeer de b-kantjes verzamelaars Alternative en Beside eens. Misschien dat je dan de reguliere albums (Fundamental in het bijzonder) weer een kans wilt geven.

die Beside is natuurlijk wel gewoon een Russische bootleg. Wat betreft Alternative ben ik het helemaal met je eens!

Maar wél een bootleg die ik graag als fysiek exemplaar wil hebben
Volgens de scans van het boekje ziet het er erg professioneel uit.

Btw, hoe kun je nu 3 favoriete tracks kiezen als je beide versies met bonusdiscs (Relentless en Further Listenings) hebt??
Forever In Love, KDX 125, We Came From Outer Space, Shameless, Too Many People, Violence [Hacienda Version]!!!
Die laatste vind ik trouwens veel beter dan het orgineel.

Ik vind dit één van de beste PSB albums EVER!!!! Hele mooie sterke melodieën en prachtige producties. Vooral 'Liberation' and 'The Theatre'. Klinke gewoon heel erg emotioneel. Het vrolijke 'I wouldn't normally do this kind of thing' is één van mijn favourite PSB songs. Dit album geef ik 5 sterren, want ik vind het gewoon een hele sterke productie. En iedereen hoort dit in je bezit te hebben. Al is het alleen al voor de leuke oranje hoes met stippen.

Binnenkort verschijnt de werkelijke opvolger van Alternative, namelijk "Format". Op dat album staan 38 b-kanten en bonustracks uit de periode 1996-2009. Het verschijnt in februari 2012.

I wouldn't normally do this kind of thing is hilarisch, deed alleen veel minder dan Go West en Can you forgive her.

Helaas staat op mijn zielige karton cdsingle ook de versie van 3.04 terwijl de video versie veel leuker is dus aan dit album heb ik voor dat aspect ook niets

Ik neem aan dat de "video-versie" gelijk is aan [Seven Inch Version] I Wouldn't Normally Do This Kind of Thing van 4:45. Staat op zeldzame extended Very's. Goed zoeken dus.

En uiteraard ook op de cd-single

thanks blur8 en vigil.
Er circuleren diverse maxi cd's maar daar staat iig niet die 4.45 versie op

De cd-single is toen in de tijd in drie verschillende versies uitgebracht. Een 2 track karton (waar jij het denk ik over heb) met idd de single versie van 3.04. Verder is er ook ook een tweeluik verschenen welke je bij elkaar kan voegen in een kek plastic mapje. De reguliere cd maxi welke je eigenlijk standaard in de winkel zag is deze en de remix cd-single waar je de speciale hoes bij kreeg is deze. die laatste moet jij dus hebben! Ik weet eigenlijk zelf niet of ik hem nog heb want ik heb een paar jaar geleden rond de 100 items (voornamelijk cd-singles) van de PSB verkocht aan een handelaar.

Maar goed, via de 2 cd extended versie van Very kan je deze remixversie dus ook verkrijgen. Deze is sinds kort echter niet meer leverbaar, via de bekende 2de hands kanalen moet het nog wel lukken denk ik.

dat moet ie dan zijn inderdaad, thanks

Brits duo dat altijd al een beetje buitenbeentjes waren in de Britse popscene.
Met dit album gaan ze weer een stapje verder in hun exentrieke benadering van "pop" , dansbare pop maar wel met een kritische ondertoon. De proplematiek van "verborgen"Gay word aan de kaak gesteld in Dreaming of the Queen en To Speak Is a Sin en dan is er ook nog de duidelijke knipoog naar The Village People in Go West. Ook behandelt het album de problematiek van G.B. in die periode (wat ze bijna op al hun albums doen) de sociale ongelijkheid word in The Theatre haarfijn onder de aandacht gebracht.
Wederom een heel erg sterk Pop album van Tennant en Lowe

Wat mij betreft een stapje te ver - helaas. Los van prima nummers als Can You Forgive Her, Liberation en The Theatre is dit voor mij wat teveel van het goede. Te overgeproduceerd en over de top in mijn beleving.
Helaas, voor mij niet de PSB die ik graag hoor.

Dit album is een highlight in het toch al niet te onderschatten oeuvre van de PSB!
En onderschat zijn de heren, jarenlang en veelvuldig! Het werd hierboven al eerder aangehaald, een blad als Oor dat menige afbrekende highbrow recensie schreef over voorgaande albums van de heren, komen ineens tot de conclusie dat de muziek behalve eigentijds en goed in het gehoor liggend toch ook over voldoende diepgang beschikt om ook na jaren overeind te blijven. Dat de melodielijnen regelmatig van grote klasse getuigen en de sfeer die ze neerzetten tijdloos is. waarvan acte!
Dit album brengt veel moois: als altijd een bijzondere openingstrack, maar ook evergreens als Theatre, Dreaming of the queen en natuurlijk .....een nummer als Go west heeft menig kermisattractie opgeleukt maar blijft tot in de lengte der dagen een floorfiller van jewelste.
Schwung en Style, twee kenmerken die op het hele repertoire van de PSB van toepassing is.

Pet Shop Boys balanceerde altijd al een beetje op het randje van kitsch (Kitsch van de beste soort wel te verstaan), maar op dit album is het mij allemaal iets té, om echt een favoriet van mij te zijn. De beats zijn iets te enthousiast gemarineerd en de synthesizers hebben te lang in de snelkoker gezeten.

1001 Albums you must hear before you die

De volgende plaat in de ontdekkingstocht werd nummer 744, ofwel Pet Shop Boys – Very (1993). Een grote naam, waarvan ik eigenlijk geen enkel nummer kende. Althans, niet voor zover ik wist.

De eerste tonen van het album maakten meteen duidelijk waarom ik Pet Shop Boys wellicht nooit actief ben gaan ontdekken. Ik heb een behoorlijke hekel aan 'de typische 80's-sound', als ik het zo mag omschrijven. Gladde synthpop is niet echt m'n ding. Toch was ik op zich wel benieuwd naar het volledige album. Je kan niet op muzikale ontdekkingstocht gaan zonder dingen die je minder liggen een kans te geven.

Ik ben nu twee luisterbeurten verder en ik moet toegeven dat het al bij al nogal meevalt. Op het volledige album staat eigenlijk maar één draak en die hebben ze gelukkig voor het einde bewaart. Stoppen met luisteren voor 'Go West' begint, is dus gewoon een optie.

Met dit soort muziek is het voor mij persoonlijk vaak een heel dunne lijn tussen 'prettig/plezant' en 'te glad/te fout'. Afhankelijk van mijn stemming, kan dat misschien wat vaker naar de ene of naar de andere kant hellen.

De rustigere nummers op het album vallen voor mij in de eerste categorie. Liberation, To Speak Is a Sin en Dreaming of the Queen vind ik best wel prettige nummers. De meeste andere nummers op dit album daarentegen, hellen voor mij toch iets te veel over naar de verkeerde kant van de lijn.

Ik kan op zich zeker wel begrijpen dat veel mensen Pet Shop Boys goed vinden. Het zit allemaal goed in elkaar. Op muzikaal vlak verdienen ze misschien ook wel meer waardering dan dat ze soms krijgen. Maar ik kan niet echt zeggen dat ik er zelf warm van word.

Favorieten: Liberation, To Speak Is a Sin

2,5*

Pet Shop Boys.
Toch wel een vaste waarde (ook in de hitparades) in de tweede helft van de jaren 80 en eerste helft van de jaren 90.
Glad? Kitsch? Croonerig? Jazeker, maar het klinkt allemaal zo lekker en het hapslikt zo heerlijk makkelijk weg.
En klinkt perfect nog steeds.
De net zo foute cover als het origineel Go West was de grootste hit hiervan. Can You Forgive Her een kleinere hit en I Wouldn't Normally Do This Kind Of Thing haalde nog de tipparade.
Toch wel een fijne plaat dit en gaat zeker 4 sterren worden.