menu

Ayreon - Universal Migrator - Part One: The Dream Sequencer (2000)

mijn stem
3,83 (159)
159 stemmen

Nederland
Rock
Label: Transmission

  1. The Dream Sequencer (5:09)
  2. My House on Mars (7:48)
  3. 2084 (7:41)
  4. One Small Step (8:45)
  5. The Shooting Company of Frans B. Cocq (7:57)
  6. Dragon on the Sea (7:08)
  7. Temple of the Cat (4:10)
  8. Carried by the Wind (3:58)
  9. And the Druids Turn to Stone (6:36)
  10. The First Man on Earth (7:19)
  11. The Dream Sequencer Reprise (3:36)
totale tijdsduur: 1:10:07
zoeken in:
avatar van The_CrY
4,5
Eigenlijk was hij gekozen en had hij alles ingezongen voor Into the Electric Castle. Dat had hem vast een betere boost gegeven qua populariteit. Helaas verloor Arjen alle opnames met Mouse, waardoor hij de Hippie zelf maar ging vertolken. Later vond hij ze nog terug, en daar kun je stukjes van op Ayreonauts Only horen.

avatar van jasper1991
4,0
Je zegt dat hij álles heeft ingezongen of alleen de Hippie? Ik neem aan dat tweede, maar toch interessant.

avatar van The_CrY
4,5
Ja, alleen de Hippie inderdaad

avatar van Rockfan
jasper1991 schreef:
Weet iemand wie die Mouse toch is? Ik kan nauwelijks wat van hem vinden dan dat hij in een of andere band Tuesday Child zat.


Maurice Bom | Koninklijk Conservatorium Den Haag - koncon.nl

Kwam hem hier tegen tijdens het googlen

avatar van BoyOnHeavenHill
4,5
Misschien heb ik de afgelopen tijd iets teveel Ayreon tot me genomen en ben ik door die overdaad enigszins geneigd om sommige van zijn/hun albums iets te negatief te beoordelen, maar nu ik dít album leer kennen begrijp ik weer helemaal waarom ik zo enthousiast was over de eerste Ayreon-plaat die ik een paar jaar geleden hoorde (Into the electric castle). Uitstekende melodieën, een fraai gebruik van analoge synthesizers en gitaren, zangers en zangeressen wiens stemmen uitmunted passen bij de sfeer van hun nummers (met uitzondering van Jacqueline Govaert, van wie ik nooit een liefhebber ben geweest – om het maar voorzichtig uit te drukken) en een mooie desolate sfeer die de dromer begeleidt op zijn reis van plaats naar plaats en van tijdperk naar tijdperk ("In space no one can hear you sing"), alles klopt. Nummers 7 en 8 zijn misschien iets minder dan de rest, maar toch ook zeker niet slecht genoeg om skipmomenten te worden.
        Grappig dat ik Lucassen ergens hoorde (of las) zeggen dat hij de concepten van zijn albums niet ontwerpt met het oog op artisticiteit of diepgravendheid, maar enkel en alleen om de luisteraar de muziek in te trekken en diens aandacht vast te houden. Het siert hem dat hij zo absoluut niet pretentieus wil overkomen, en wat Into the electric castle betreft gaat dit ook helemaal op (een enigszins melig verhaaltje dat echter spannend genoeg is om de kleurige muziek een effectieve narratieve kapstok te bieden), maar wanneer je de moeite neemt om de teksten van Universal migrator part 1 (mee) te lezen vormen die toch wel degelijk een verrijking en verdieping met hun boeiende en soms ook gewoon ontroerende inkijk in zowel persoonlijke als historische gebeurtenissen (de Nachtwacht, Stonehenge, Apollo 11, Sir Francis Drake – allemaal uitermate interessant).
        Aan de minzijde kan ik niet om de te grote Pink Floyd-insteek heen : de gitaarsound van David Gilmour zoals te horen op Echoes, Wish you were here en The division bell vind ik op sommige nummers te overheersend, en als dan zelfs het orgeltje van Echoes op 2084 nog even opduikt wordt het allemaal een beetje te veel. En dat het refrein van het overigens zeer sterke The first man on earth klinkt alsof Jeff Lynne opeens achter de knoppen (en de microfoon) plaats heeft genomen, daar zit ik ook niet op te wachten, maar ach.
        Al met al een prachtige en atmosferische plaat die in zowel muzikaal als tekstueel opzicht volledig bevredigt. Ook de recensent van de All Music Guide is er warm voor gelopen, getuige zijn waardering met 4½ van de mogelijke 5*, maar de enige gebruiker daar die de moeite heeft genomen om een (korte) recensie te plaatsen is er íéts minder enthousiast over: "Overblown, Eurotrash, pretension at its worst [...] a complete lack of taste [...] corny, cheesy [...] and unlistenable." Tja.

avatar van Lau1986
4,0
Een prachtig album van Ayreon met wederom een ijzersterke bezetting aan muzikanten. De plaat staat vol met prachtige zangstukken en heerlijke atmosferische muziek. Gewoon genieten.

avatar van gigage
4,5
Wat blijft dit een heerlijke productie. Diepe bassen, veel electronics, mooie vocalen. Voor ieder wat wils.

avatar van jorro
4,0
Mooie plaat, maar haalt het (net) niet bij de voorganger Into the Electric Castle. Het klinkt net iets minder overtuigend. Het is echter wel een stuk aangenamer dan part two van de Universal Migrator. En ja, je hoort de Pink Floyd invloed erg duidelijk, maar is dat erg?
My House on Mars en Temple of the Cat zijn mijn toppers van dit album.
4*

avatar van Funky Bookie
4,0
Schitterende plaat die vooral in het tweede deel heel sterk wordt.
Eindelijk een rockopera waar ik ook het verhaal kan volgen.
Goeie vocalen, zeer sfeervol. Heerlijk.

avatar van RuudC
4,5
Hmm.. Nou, niet verwacht dat ik het razend populaire Into The Electric Castle zo snel voorbij zou gaan in de ranglijst. Ik had gedacht dat Star One - Space Metal die eer zou krijgen, maar dit album kroop zo in mijn hoofd dat het zelfs wat moeilijk is te bedenken dat ik na deze recensie weer verder moet (van mezelf natuurlijk).

The Dream Sequencer is perse een opvallend rustige plaat vergeleken met de voorganger, maar wel een waar de keyboards veel meer aandacht krijgen. Hier alleen al een glansrol voor Erik Norlander. Nou ja, zijn bijdrage is echt gigantisch. Zijn spel doet best vaak denken de toetsen op het oude werk van Rainbow. Echt ongelooflijk knap wat hij hier doet. Qua invloeden op dit album, roepen vooral de namen van Pink Floyd, Klaus Schulze en Mike Oldfield. Dat geeft wel aan dat de toetsen hier misschien wel belangrijker zijn dan de gitaar.

Voortbordurend op die invloeden, zegt dat ook wel iets over de opzet van dit album. Niet alleen krijg je hier weer een goed verhaal voor de kiezen waar ik als sciencefictionliefhebber alleen maar van kan smullen, maar de muzikale aanpak mag ook duidelijk zijn. Het hoofdthema komt steeds weer terug. Hoewel de vorm veranderd, blijft hij herkenbaar. De hoofdmelodie is prachtig slepend, barst van de melancholiek. Soms klinkt het duister, dan weer wat vrolijker (of minder somber wellicht), maar altijd is het goed. De kritiek die ik op de voorganger had (dat het in de langere stukken vaak weinig indruk maakt), is hier echt niet van toepassing. Qua gastzangers zijn hier de namen niet heel indrukwekkend, maar het resultaat is wel weer heel goed. Alleen Lana Lane (die ik nog ken van oude cd's van mijn vrouw) vind ik niet perse heel sterk. Ze zal natuurlijk wel met Norlander meegekomen zijn. Ik denk dat we hier de eerste serieuze kandidaat hebben voor de eerste plaats.


Tussenstand:
1. Ayreon: The Universal Migrator - Part One: The Dream Sequencer
2. Ayreon - The Final Experiment
3. Ayreon - Into The Electric Castle
4. Ayreon - Actual Fantasy

avatar van namsaap
4,5
The_CrY schreef:
Eigenlijk was hij gekozen en had hij alles ingezongen voor Into the Electric Castle. Dat had hem vast een betere boost gegeven qua populariteit. Helaas verloor Arjen alle opnames met Mouse, waardoor hij de Hippie zelf maar ging vertolken. Later vond hij ze nog terug, en daar kun je stukjes van op Ayreonauts Only horen.


Het verhaal dat ik ken, is dat de manager van Mouse met rare eisen kwam, terwijl er al afspraken waren gemaakt. Daarom heeft Arjen uiteindelijk zelf de zang opnieuw gedaan.

avatar van The_CrY
4,5
namsaap schreef:
(quote)


Het verhaal dat ik ken, is dat de manager van Mouse met rare eisen kwam, terwijl er al afspraken waren gemaakt. Daarom heeft Arjen uiteindelijk zelf de zang opnieuw gedaan.


Dat zou zomaar waar kunnen zijn. Wat ik typte (tien jaar terug alweer!) had ik volgens mij uit het boekje van Aeronauts Only gehaald, maar wat er zich achter de schermen heeft afgespeeld zou daar nooit zijn verschenen.

avatar van lennert
4,5
Ik weet nog dat Arjen Lucassen meende dat dit album onder metalheads minder populair zou zijn dan het hardere tweede deel, maar ik ben er zelf voorlopig nog niet over uit. The Dream Sequencer is namelijk een fenomenaal album dat het gebrek aan 'metal' met gemak goed maakt door een ijzersterke melancholische sfeer. The Dream Sequencer is een vervolg qua verhaal op The Final Experiment, wat betekent dat er al verwezen wordt naar wat ons als mensheid te wachten staat (laatste oorlog in 2084) en neemt de luisteraar verder mee op een mooie reis door de menselijke geschiedenis. Tegen het einde kakt het een klein beetje in omdat The First Man On Earth me niet bijzonder boeit, maar Dragon On The Sea, Carried By The Wind en And The Druids Turn To Stone horen voor mij bij Lucassen's beste werk.

Tussenstand:
1. Ayreon - Into The Electric Castle
2. Ayreon - The Dream Sequencer
3. Ayreon - The Final Experiment
4. Ayreon - Actual Fantasy

avatar van namsaap
4,5
Na het succesvolle ITEC gooit Arjen het over een iets andere boeg. Op dit eerste deel van het tweeluik Universal Migrator klinkt vooral zijn voorliefde voor de progressieve rock van de jaren ’70 en in het bijzonder het werk van Pink Floyd.

The Dream Sequencer is een album met een heerlijke flow en sfeer. Ondanks de speelduur van 70 minuten kan ik dit album dan ook moeiteloos integraal luisteren. De originele mix klinkt in mijn oren ook nu nog erg goed, maar ik heb wel een lichte voorkeur voor de mix die vorig jaar is uitgekomen. De details die op de nieuwe mix naar voren maken het luisteravontuur voor mij nog completer. Ook klinkt het geheel wat frisser.

Absolute hoogtepunten op dit album zijn voor mij The Shooting Company Of Frans B. Cocq en And The Druids Turn To Stone, twee nummers die tot mijn favorieten uit Arjen’s oeuvre behoren. Maar eigenlijk doen de meeste andere nummers op dit album er weinig voor onder. Alleen Dragon Of The Sea, Temple Of The Cat en Carried By The Wind halen het niveau voor mij net teveel naar beneden om ITEC te verslaan in de ranglijst.

1. Ayreon - Into The Electric Castle
2. Ayreon -The Dream Sequencer
3. Ayreon - Actual Fantasy
4. Ayreon - The Final Experiment

avatar van Darkzone
4,5
geplaatst:
jorro schreef:
Mooie plaat, maar haalt het (net) niet bij de voorganger Into the Electric Castle. Het klinkt net iets minder overtuigend. Het is echter wel een stuk aangenamer dan part two van de Universal Migrator. En ja, je hoort de Pink Floyd invloed erg duidelijk, maar is dat erg?
My House on Mars en Temple of the Cat zijn mijn toppers van dit album.
4*

Vooral als je de instrumentale cd's beluisterd van de uitgebreide box, ligt Pink Floyd er dik bovenop. En is dat erg? Nee natuurlijk niet.

Overigens nooit gedacht dat ik zo zou kunnen genieten van de instrumentale versies van albums.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:03 uur

geplaatst: vandaag om 09:03 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.