Nightwish - Endless Forms Most Beautiful (2015)

Zeer goede plaat met enkele pareltjes. 'Weak Fantasy' is misschien wel een van de beste nummers die Nightwish ooit geschreven heeft. Ik ben trouwens niet zo'n liefhebber van erg lange nummers, maar het 25 minuten durende slotakkoord is gewoon super. Het duurt wel een poos voordat het op gang komt, maar dan heb je ook een fantastisch refrein te pakken. Ook de teksten zijn super. Wat ik wel weer jammer vindt, is dat er weer zo'n intrumentaal niemandsdalletje tussen staat. Laten ze daar aub in het vervolg mee stoppen.

Ik hoop het zelf van niet. Ik vind persoonlijk "The Eyes of Sharbat Gula" een prachtige aanvulling op de rest van het album. Ook instrumentaal is Nightwish sterk.
Tuomas Holopainen heeft zijn voorliefde voor filmmuziek nooit onder stoelen of banken gestoken. En gezien filmmuziek 9 van de 10 keer instrumentaal is, zullen instrumentale nummers ook op Nightwish-albums terug te vinden zijn.
Het biedt een mooie afwisseling vind ik.

Ik vind dat nummer eigenlijk lang niet zo goed als wat op het door Tuomas Holopainen twee jaar geleden onder zijn eigen naam uitgebrachte grotendeels instrumentale album te horen is. Het wedijvert met Alpenglow om het relatief zwakste nummer op het album.

Music Inspired by the Life and Times of Scrooge

Tja...kwestie van smaak. Mijn vriendin is ook helemaal verliefd op dat Scrooge-album van hem, maar gek genoeg doet dat album me toevallig weer niet zoveel. Ook al is een groot deel instrumentaal.

"Alpenglow" is compositorisch gezien wellicht niet het sterkste nummer van EFMB, maar het luistert ontiegelijk lekker weg.

Eigenlijk meer een vraagje: zijn er meer mensen die hebben ondervonden dat de kant b van de picture disc vinyl versie van Endless Forms Most Beautiful gewoon vals klinkt en dat je arm van je platenspeler 2 a 3 mm uit slaat? De nummers klinken nergens meer naar zo. Ik heb twee verschillende versies van deze elpee gehad en ze hebben het allebei. Kennen meer mensen dit probleem?

Dat heb ik bij Edema Ruh (en in iets mindere mate ook zeker bij Alpenglow).
Tweede deel van het album is wat mij betreft superieur t.o.v. het eerste deel. Het epos van 24 minuten, fantastisch

Gewoon een prima album van de band. Ik heb hen op gewoon zwart vinyl en het heeft nergens last van. Netjes geperst niet uit het midden.

Door Holopainens solowerk ben ik toch overtuigd Nightwish weer te proberen. Maar helaas, dit album mist toch die magie als je het mij vraagt. Een 3,5* is het zeker waard, maar het doet verder helaas niet veel met me.

Ik heb dat probleem ook gehad met 2 verschillende versies van de picture disc, klonken beide voor geen meter! Uiteindelijk de zwarte versie op de kop getikt en deze klinkt fantastisch

Na een paar maanden luisteren verdwijnt de magie, die er de eerste weken was, wel een beetje van dit album. De flink positieve punten zijn dat er eindelijk een keertje flink wat natuur, Science en evolutie zit in plaat van een metal band (of hoe je deze band ook wil kenschetsen). Ik kan me ook wel voorstellen dat Nightwish na al die jaren net even wat anders wilde proberen, natuurlijk onder de invloed van Tuomas' zijn filmmuziek adoraties. Toch mis ik albumbreed het oude geluid (= de frisheid, nummers waar de gretigheid van af spat, en de compositorische hoogstandjes) wel een beetje. Dat houden ze hier maar voor de helft van de nummers vol. Toevallig is dat oude geluid net weer afgestoft door bv. The Dark Element, met juist Anette achter de mic. Compositorisch is the Greatest Show on earth een pareltje, maar bij de overige nummers is het soms duwen en trekken (Edema Ruh, Elan, etc) , en dat zorgt ervoor dat je die nummers wat minder snel pakt, na een tijdje. Als ik bijvoorbeeld Amaranth er weer bij pak, dan valt me daar dan nu de pakkende melodie en gretigheid op.
Zeer benieuwd naar de volgende stap van Floor en Tuomas.
Voor nu: Een 4,5 voor het slotnummer, met de rest van het album een stukje eronder.
P.S. de live registratie op Wembley vind ik wel weer meer energie hebben, en eigenlijk dus beter....

Bijna vijf jaar later kan ik zeggen dat ik het album nadat het nieuw was niet zo heel vaak meer heb opgezet, maar The Greatest Show on Earth staat nog als een huis, wat een spektakeltje zeg! Mijn inziens het beste van Nightwish since ze Tarja eruit geschopt hebben, en daarmee hou ik hoop dat er op het volgende album nog wel wat te genieten valt.

Bij uitkomen heb ik dit album een keer op Youtube beluisterd, vervolgens besloten dat ik het niet hoefde, om het daarna toch maar voor €5 aan te schaffen bij een Duitse Mediamarkt. "Wat er toen gebeurde verwacht je niet!" Nou ja, ik begon het album toch wel goed te vinden. Nog steeds staat er een hoop veilige, middle of the road muziek op, maar er is iets aan de totaalsound die me hier erg goed bevalt. Het is veilig, maar wel atmosferisch. Elan is me na al die tijd als 'ode aan het leven' ook best gaan bevallen, al vind ik het als single een verschrikkelijke keuze. Gelukkig dat tracks als Weak Fantasy en Yours Is An Empty Hope wel weer een stuk steviger zijn. Edemah Rush en The Eyes Of Sharbat Gula doen me daarentegen dan weer helemaal niets in al hun inwisselbaarheid.

Wat ik Tuomas wil verwijten, is dat hij nog niet voldoende gebruik heeft gemaakt van Floor Jansen's vocalen. Alles klinkt prima, maar pas op The Greatest Show On Earth kan ze echt alles opentrekken. Dat is tevens ook meteen het beste nummer van het album en een top 10 nummer voor mij uit de hele Nightwish catalogus. Metal, poëzie en wetenschap samen: topcombinatie. Toen ik Richard Dawkins eind 2017 bij een meet and greet mocht spreken heb ik hem nog een compliment gegeven over zijn bijdrage, want zijn vertelstem brengt het al prachtige nummer naar grote hoogtes. Sterker nog, vanaf het "we are going to die... and we are the lucky ones" heb ik bij vlagen tranen in mijn ogen. Het refrein van The Toolmaker doet dat overigens ook met me, helemaal aangevuld met "we were here". Een ode aan de vindingrijkheid van de mens, maar ook de acceptatie van hoe we als ras uiteindelijk zullen verdwijnen als kleine voetnoot in de geschiedenis van de planeet. Treurig, maar toch mooi. Veel er tegenin brengen kan ik niet.

Endless Forms Most Beautiful is verre van mijn favoriet, maar ik ben het album alsnog flink gaan waarderen. Uiteindelijk is Floor Jansen voor mij wel de meest gevarieerde zangeres die ze in de gelederen hebben gehaald. De oude Tarja nummers (vooral Ghost Love Score) heeft ze zichzelf compleet eigen gemaakt en er staat een frontvrouw die de aandacht goed naar zich toetrekt. Ik hoop voor het volgende album iets meer echt spetterende songs, maar als totaalplaatje kan ik hier toch echt niet tegen zijn. Nightwish blijft in dat opzicht terecht toch wel een van de populairdere bands uit het genre.

Eindstand:
1. Oceanborn 5*
2. Century Child 5*
3. Over The Hills And Far Away 4.5*
4. Wishmaster 4*
5. Imaginaerum 4*
6. Endless Forms Most Beautiful 4*
7. Angels Fall First 4*
8. Dark Passion Play 3.5*
9. Once 3*
Gemiddelde: 4,06*

Even laten bezinken en een paar nummers nogmaals gehoord en ik kan weinig anders concluderen dat dit niet mijn album is. Sowieso ben ik teleurgesteld van de richting die de band insloeg ten tijde van Once. De dromerige en soms epische sfeer van de eerste albums is juist datgene wat NIghtwish voor mij zo uniek maakt. Dat element uit je muziek halen, is altijd wel een beetje als je eigen hart uitsnijden.

Geen kritiek richting Floor Jansen. Zij is en blijft een geweldige zangeres, maar ik vind ook dat haar capaciteiten te weinig benut worden. Bij wie dat ook niet het geval is, is Tuomas Holopainen zelf. Een fantastische liedjesschrijver met een subliem gevoel voor melodie. Het komt er hier wat mij betreft niet uit. De songs zijn vlak, simpel en veel te poppy. Zeker een Elán is echt vervelend. Wat mij betreft heeft Troy Donockley hier niets te zoeken met zijn fluitjes. Bah, wat een vreselijk getetter! Nee, ik beleef maar weinig plezier aan dit album. Het is me allemaal te mak, te simpel en niet memorabel. Slechts het afsluitende stuk tilt dit album uit de onvoldoendesfeer. Hopelijk herpakt Nightwish zich weer met het volgende album.

Eindstand:
1. Century Child
2. Oceanborn
3. Over The Hills And Far Away
4. Wishmaster
5. Imaginaerum
6. Angels Fall First
7. Once
8. Endless Forms Most Beautiful
9. Dark Passion Play

IK heb Nightwish pas in 2013 leren kennen met Imaginaerum en vond dat een fantastische plaat. Maar toen ik eenmaal Endless Forms Most Beautiful tot mij genomen had was ik diep onder de indruk.
Als ik hier de reacties lees is het voor de meeste Nightwish fans een maar zo zo album en ga ik zeker het oudere werk nog onder de loep nemen. Maar ik ben wel zo vooringenomen dat, wat de band in het verleden gepresteerd heeft, allemaal heeft geleid tot dit fenomenale album.
Normaal gesproken beoordeel ik de nummers van een album afzonderlijk om tot een afgewogen oordeel te komen maar met EFMB kan ik dat maar moeilijk. Wellicht omdat het een conceptalbum is maar nog meer omdat alle tracks min of meer qua opbouw, structuur, sound en stijl hetzelfde is terwijl het qua compositie duidelijk verschild. En dit alles op hoog niveau. Meer dan ooit is alles zo verweven met elkaar. Bijvoorbeeld bij Imaginaerum is het symfonische geluid een omlijsting van het nummer, bij EFMB is het meer een onderdeel van de compositie. Zo ook de koren die veel meer te horen zijn en de sound nog voller maken. Ander opvallend verschil met de voorganger is dat het nu meer een ingetogen bombast is. Het vorige werk was veel theatraler soms bij het musicalleske af. Naast dit alles is het thema natuurlijk ook heel indrukwekkend. Zelden heb ik bij een (concept)album dat je serieus erover gaat nadenken en tot een nieuwe kijk van het bestaan komt. In het dagelijkse leven en praktijk van de dag heb je er niet zoveel aan , maar toch!..........
Is er dan geen kritiek? Jawel, Floor is een fantastische zangeres maar zingt hier wel wat vlak, heb het idee dat er meer in gezeten had voor haar. Daarnaast is een uur gepaste bombast wel wat veel en voor het sluitstuk moet je wel de tijd nemen. Tip! luister met headphones!

Ik vind deze niet zo zo; dit album vind ik ook een toppertje. Ik vind eigenlijk de oude Nightwish zo zo, dus over het algemeen oké, maar niet wauw. Ik ben echter niet op de natuurlijke wijze fan geworden, heb ze niet vanaf het begin gevolgd, dus ik snap dat velen de Nightwish met Tarja de ultieme Nightwish vinden, maar ik vind deze denk ik de mooiste met Imaginaerum kort daar achter. Floor is niet ideaal benut inderdaad, dat wel.