menu

A Silver Mt. Zion - He Has Left Us Alone, but Shafts of Light Sometimes Grace the Corner of Our Rooms... (2000)

mijn stem
4,04 (282)
282 stemmen

Canada
Rock
Label: Constellation

  1. Broken Chords Can Sing a Little (8:39)
  2. Sit in the Middle of Three Galloping Dogs (5:08)
  3. Stumble Then Rise on Some Awkward Morning (6:04)
  4. Movie (Never Made) (3:23)
  5. 13 Angels Standing Guard 'Round the Side of Your Bed (7:22)
  6. Long March Rocket Or Doomed Airliner (0:05)
  7. Blown-Out Joy from Heaven's Mercied Hole (9:47)
  8. For Wanda (6:38)
totale tijdsduur: 47:06
zoeken in:
Zigstar
Woorden schieten me tekort om deze plaat te beschrijven.. Na een zevental luisterbeurten (waaronder ook 2 nachtelijke) was ik volledig verkocht.
Die ingetogen piano in dat eerste nummer, die dan steeds gaat aanwellen, en dan plotseling die strijkers die erbij komen, de vlotte overgang naar het tweede, meer up-tempo nummer; schitterend. Tot aan nummer 5 (welke mijn favoriete track is) legt A Silver Mt. Zion een vlekkeloos parcours af. Met nummer 7 heb ik het wat moeilijker. Het kwartje is nog niet gevallen geloof ik, hoewel ik die outro wel steeds schitterend vind (die stemmen die plotseling samen met die hobo ( ?) gaan meezingen).
For Wanda is dan wel weer pure klasse, en weet me van de eerste tot de laatste seconde te boeien.

Een ontdekking. Deze plaat weet me overigens véél meer te boeien dan F#A#(infinity) van Godspeed You Black Emperor.

avatar van otherfool
4,0
Deze plaat samen met Born Into Trouble... bliezen (?) me behoorlijk weg zo een zestal jaren terug. Samen met Sigur Ros, Mogwai, GYBE, dat werk. Ik heb ze ook nog eens live gezien, maar kan daar maar erg moeilijk een jaartal aan plakken...

Enfin, dit blijft toch machtige, prachtige muziek. Vooral 'Stumble then Rise' is werkelijk bloedjemooi... de nachtelijke luisterbeurten blijven toch het beste bedacht ik me. Snel maar eens de latere platen, die hier allemaal wel ergens, nauwelijk beluisterd, rondzwerven, de volledige aandacht gunnen (schitterende zinsopbouw, ik weet het).

Net als Born Into Trouble 4* voor He Has Left Us Alone.

avatar van dj maus
4,0
Een album dat met elke luisterbeurt mooier wordt. Een tijd geleden weer eens uit de kast gehaald na het prachtige concert van deze band als begeleiders van Vic Chesnutt.

Inderdaad met een beduidend langere houdbaarheidsdatum dan Godspeed YBE, hoewel dat ook niet slecht is, maar dit is gewoon veel beheerster en bedachtzamer gemaakt.

jkbb
Krijg inmiddels echt de schijt van de hele top10 aangelegenheid. Vind het knap als iemand kan teren op echt één lijst. De hoop dat dat voor mij ooit zal gebeuren heb ik inmiddels opgegeven. Toch moet en zal er zo'n lijstje op m'n profiel staan.
En alsof het nog niet erg genoeg was is m'n nummer 1 positie inmiddels ook niet echt een zekerheid meer. Na bijna een jaar de IJskoude mannen mocht Stars of the Lid kort geleden even aan de eer ruiken. Inmiddels dien ik die toe aan een Canadees gezelschap, dat ik altijd al één vond die de eer echt toekomt, maar nog niet toekwam vanwege de IJslanders.

Met twee platen zelfs bovenaan, want de formaties van de twee aangelegenheden verschillen niet veel van elkaar. Ergens druist het een beetje in tegen het feit dat ik maar een plaat van een artiest in m'n top wil, maar naast de bands twee totaal verschillende namen hebben, valt de muziek op de twee schijfjes ook totaal niet met elkaar te vergelijken.

Het mooie aan het gezelschap is dat er zo ontzettend veel verborgen gaat in de muziek. Deze is verontrustend, beangstigend, melancholiek, opgewekt, spannend, passioneel, verbazingwekkend overdonderend, en dat allemaal op één enkel album (twee natuurlijk). F# A# is dé beschrijving van de apocalyps (kan het nog beangstigender, verontrustender), He Has Left Us Alone... heeft een veel persoonlijker tintje.

Toch staat deze plaat voor mij open voor meerdere interpretaties, vooral naar het eerste deel kijkende. Het verlies van een dierbare is zeker geen onpassende, maar eerder, en vaker, gaan mijn gedachten naar oorlogssituaties. Broken Chords Can Sing a Little is de kalmte voor de storm, de voorbereiding. Het nummer begint minimaal, met indrukwekkende piano tonen en (letterlijk) adembenemde stiltes. Stemmen van politici volgen, waaruit niet veel uit op te maken valt, maar de oorlogskreten zijn er haast vanaf te ruiken.
Sit in the Middle of Three Galloping Dogs is de strijd, Stumble Then Rise on Some Awkward Morning is het resultaat van de verschrikkingen, mooie dreigende, maar erg droevige sfeer in dat nummer. Een prachtige combinatie voor de afsluiter van het eerste deel.

Movie (Never Made) is het opvallendste nummer op deze plaat, en een zeer passende intro voor het tweede deel. Efrim zingt met schokkende stem over bas en piano passende teksten bij het onderwerp dat het tweede deel aansnijdt: het heengaan.
13 Angels Standing Guard 'Round he Side of Your Bed is wat men noemt, onvoorstelbaar mooi. Dit nummer heeft niet alleen een bijzondere, prachtige sfeer met zijn engelachtige klanken, ook de emoties borrelen hoog op. Klinkt zowel nostaglisch, als diep melancholisch en zelfs eng.
Blown-Out Joy From Heaven's Mercied Hole is lang en sloom, alsof de nabestaanden zich compleet dronken hebben gevoerd om alle pijn en verdriet te vergeten. Instrumentaal klinkt het ook vrij schokkerig en verontrustend op momenten. En dan volgen nog de stemmen aan het eind, wat een diep en mooi moment als die vanuit de verte aankomen.
De troost, het afreizen, het doorgaan met het leven, dat is For Wanda, daarmee kan deze plaat zich dan ook geen betere afsluiter wensen. De laatste twintig à dertig seconden ervan spreken boekdelen.

Verontrustend, beangsitgend, emotioneel, passioneel, overdonderend, etc. Jammer dat deze termen alleen voor de beste platen van deze Canadezen van toepassing is. Born Into Trouble mag zich ook nog een meesterwerkje noemen. Maar de rest van hun oeuvre heeft op mij een langdradige, compromisloze en ook nog eens zeikerige werking gekregen (Dat maakt het echter niet slecht, zo staan de andere GYBE! platen nog altijd op 4* met nog altijd een handvol aardige momenten). Jammer, gezien het feit dat ze zoveel (meer) potentieel hebben gezien wat ze deden in '98 en '00, als A Silver Mt. Zion toen dus. Waarom He Has Left net de voorkeur krijgt. Tja, nét iets meer in mijn straatje passend, denk ik. Ook hier moet ik weer zeggen dat het misschien niet helemaal een nummer 1 (&2) naar de absolute waarheid is, maar waar de helft van het boek ( ) nog altijd blanco is, zijn F# A# en He Has Left Us Alone... compleet. Efrim en de zijne hebben nu dus het stokje overgenomen (al is het maar voor even...).

Het post-rock genre begint me steeds meer bij de keel te grijpen. Sigur Rós' Ágætis Byrjun heeft dat een tijdje geleden al gedaan. Er lagen op aanraden van iemand enkele post-rock platen te wachten op mijn luisterbeurt.

Deze staat op dit moment aan en wat een plaat is dit. Schitterend en erg emotioneel.

Wauw.

avatar van jellorum
De hele hetze rond het postrock-gedoe begon voor mij (denk ik toch) met deze plaat, inmiddels echter zal het me worst wezen of deze mannen nog platen uitbrengen of muziek maken.
Veel geneuzel en gewauwel en nergens spannend, wordt het dan even spannend, dan duurt het niet lang.

Neen, heb ik zin in wat lange, mooi uitgesponnen muziek, geef mij dan maar wat Zappa-solo's of een knetterende Funkadelic-jam of een hypnotiserende, pulserende Can-track......

Inmiddels ook al van de hand gedaan deze...

avatar van dix
3,0
dix
van 4,0 naar 1,0

hoe serieus denk je dan nog genomen te worden ?

avatar van jellorum
Indertijd was ik wild van deze plaat, intussen zegt het me niets meer.....

Wat mij betreft zijn er wel genoeg mensen die mij en mijn commentaren serieus nemen op deze site...

avatar van dix
3,0
dix
jellorum schreef:
Indertijd was ik wild van deze plaat, intussen zegt het me niets meer.....

Wat mij betreft zijn er wel genoeg mensen die mij en mijn commentaren serieus nemen op deze site...


Ik geloof best dat je in de loop van de tijd anders over platen en muziek kunt gaan denken, maar de wijze waarop je van 4 naar 1 gaat gecombineerd met een niet terzake doend namedroppen van je nieuwe helden maakt dat het allemaal wat spontaan oogt, om het maar aardig te formuleren. Ja weet je, mijn dochter vond twee maanden geleden K3 helemaal geweldig en nou vind ze het shit. Haar neem ik net zo serieus.

Daar komt bij dat je met ASMZ wel een van de originals in het genre te pakken hebt. Iets meer respect verdienen ze zeker. Dit is geen wegwerpmuziek en zo praat je er wel over.

avatar van jellorum
het allemaal wat spontaan oogt

Inderdaad, zo benader ik graag mijn muziek, ja.
Ik laat me graag leiden door mijn gevoel, ik neem aan dat dat bij jou toch ook zo is want wat heb je aan oeverloos analyseren en bekritiseren als je daardoor het gevoel verliest.

Ja weet je, mijn dochter vond twee maanden geleden K3 helemaal geweldig en nou vind ze het shit. Haar neem ik net zo serieus.

Daar heb je wel een punt, maar die vergelijking loopt toch wat mank, vind je zelf niet?

Daar komt bij dat je met ASMZ wel een van de originals in het genre te pakken hebt. Iets meer respect verdienen ze wel. Dit is geen wegwerpmuziek en zo praat je er wel over.

Het was helemaal mn bedoeling niet om de fans te schofferen. Nooit trouwens....

avatar van dix
3,0
dix
Ik heb het niet over de fans.

Mij lijkt het dat je het liefst het hele genre van een 1 zou willen voorzien, omdat je gevoel je naar andere helden heeft geleid. Ach alle beoordeling is uiteindelijk subjectief, en je geeft het tenminste toe. We moeten je dus serieus nemen voor zolang het duurt.

avatar van Cloud
Prachtige plaat, het lijkt echt of je helemaal verdwijnt in iets?
Movie(never made) is toch het minste

avatar van rascaly
4,5
'k Heb me nog NOOIT zo op sterven na dood, en tegelijk zo in leven gevoeld. Gaat recht door het hart. Wauw.

Een vijf, omdat hoger niet kan!

5*

avatar van Hendrix4live
5,0
Wauw, schitterend album. Heb deze bent net ontdekt. Ik ben er nu al verlieft op. Zeer krachtige plaat.

avatar van herman
4,5
Ik ben wel benieuwd wat jou als 15-jarige zo in deze band (dus niet bent...) aanspreekt. Kun je dat eens wat uitgebreider toelichten?

avatar van Brains
Erg mooi album dat me met prachtige maar droevige nummers gelijk meesleept in een hartverscheurend verhaal. Alleen het nummer Movie (Never Made) valt bij mij een beetje uit de toon, voornamelijk omdat de rest van het album intrumentaal is. Ook duurt het laatste nummer me iets te lang, ondanks dat andere nummers langer duren heb ik halverwege dat nummer toch wel genoeg gehad van het album. Gelukkig maken nummers als Sit in the Middle of Three Galloping Dogs en 13 Angels Standing Guard 'Round the Side of Your Bed dit meer dan goed, en ik kan ik dit album toch een dikke 4* geven.

Social_Mask
herman schreef:
in deze band (dus niet bent...)


avatar van kemm
4,5
In the dark...

Nog meer mensen die creeped out geraken door “13 Angels Standing Guard ‘Round the Side of Your Bed”? Met waanideeën van vreemd gefluister en zware ademhalen rondom is het geen goed idee om dit daadwerkelijk in your bed te gaan luisteren. Alhoewel, naar het einde toe lijkt het dreigende karakter van de song juist heel soothing te zijn geworden. Hoe deze transformatie heeft plaatsgevonden, en of er wel een transformatie was (en niet nog een waanidee), is moeilijk te zeggen. Alsof het dreigend en verzachtend tegelijkertijd is. Het is deze dubbelzinnigheid die deze gehele plaat kenmerkt en boeiend maakt.

Want wat is de bedoeling van de 6 seconden “Long March Rocket or Doomed Airliner”, die in wezen gewoon de verdere fade-out is van “13 Angels”? Had het enig verschil gemaakt als die track bij de vorige was geplakt? Wat is het nut? Is het misschien een grap? Is het een Long March Rocket of toch een Doomed Airliner? Het intrigeert me mateloos, wat knap is voor iets als deze 6 seconden. Ze weten het vast zelf niet.
Weinig vragen worden beantwoord, ondanks de informatie die zulke ellenlange titels ons zouden kunnen meegeven. In de plaats daarvan benadrukken ze alleen nog meer de dubbelzinnigheid binnen de muziek. Neem nu alleen al de albumtitel: He Has Left Us Alone, uitzichtloos, But Shafts of Light Sometimes Grace the Corner of Our Rooms... maar met een paradoxaal sprankeltje hoop.
“Broken Chord Can Sing a Little” is nog zo’n sprankeltje hoop. De titel is pakkend positief, maar staat in schril contrast met de apocalyptische setting waarmee dit album opent. Woorden als war, bombs en defeat schilderen geen prettig plaatje. Toch overheerst er op het einde een gevoel van geruststelling. Dat het wel goed komt. Broken chord can sing a little, you know.
Zingen gebeurt ook plots op “Movie (Never Made)”. Vrij direct, maar toch voelt het niet vreemd aan. Wat er gezongen wordt des te meer. Alsof het een film is en niet echt gebeurt. “Don't tell me that I am free, Cause I have not been well, Lately” gaat het vocaal verder in “Blown-out Joy from Heaven’s Mercied Hole”. De zwevende strings achter deze tekst, opgeblazen, doet niet vermoeden dat Heaven’s Mercied Hole de happy place is die het in mijn hoofd is. Toch is er iets aan die plek dat fascineert. Wat juist...

Ik heb geen idee wie Wanda is, maar ze blijkt toch geen vreemde. Het begint erg feestelijk en familiaal met echoënd gelach en knallende vuurwerkschoten. De verte van de opnames zijn vaag als herinneringen. Verser in het geheugen liggen grimmigere gebeurtenissen. Wie Wanda is wordt niet duidelijk, wel was ik getuige van haar dood en aanwezig op haar begrafenis. R.I.P. Wanda.


In the know...

Een teef. Wanda is een hond, de hond van bandlid Efrim Menuck. En inderdaad een dode teef. Niet enkel de song, maar het hele album is ontstaan vanuit de liefde voor een aan kanker gestorven hond. Dood was overduidelijk de rode draad. Dat het om een huisdier gaat is, terugkijkend, erg aanneembaar. Want hoewel de donkere, trieste sfeer overheerst, heb je nooit het gevoel dat het niet beter kan worden. Dit is maar tijdelijk. Terwijl dat bij de dood van een naast familielid of een dierbare vriend toch heel anders ligt. Een meerduidig beeld kunnen geven over de verwerking van een overlijden wordt met Wanda toch mogelijk. Vanuit dit standpunt vallen ook de opvallende titels te verklaren. De oorspronkelijke albumtitel was gewoon He Has Left Us Alone, maar die dekte de volledige lading niet. Menuck stapte af van het idee dat titels met slechts enkele woorden een duidelijk beeld moesten creëren. Zulk inhoudelijk beladen muziek valt niet zomaar te vatten en de lange titels geven dan ook meer een soort gevoel weer, dat gereflecteerd wordt op het nummer. Deze titels vallen ook met een korrel zout te nemen. Zo is de vinylversie van dit album opgevat als 2 tracks met compleet andere titels: tracks 1 tot 4 vormen "Lonely as the Sound of Lying on the Ground of an Airplane Going Down" en de overige 4 worden "The World Is SickSICK (So Kiss Me Quick)!". Het toont nog maar eens de veelzijdigheid van de muziek van A Silver Mt. Zion. Binnen het kader voor interpretatie vatbaar.

avatar van woutorrmusic
4,5
herman schreef:
Ik ben wel benieuwd wat jou als 15-jarige zo in deze band (dus niet bent...) aanspreekt. Kun je dat eens wat uitgebreider toelichten?


Uhm, dat is niet zo gek hoor. Ik denk dat de 15-jarigen die op musicmeter zitten, en bovendien albums als deze luisteren, op een quasi-volwassen manier naar albums luisteren. Helemaal volwassen kan natuurlijk niet, we zijn nou eenmaal nog niet volwassen, maar we interpreteren albums als deze over het algemeen hetzelfde als jullie...

avatar van herman
4,5
Ik vind het ook niet raar, maar lees gewoon graag wat langere reacties van Hendrix4live omdat ik daar benieuwd naar ben. Dat 15-jarigen een uitmuntende smaak kunnen hebben valt me wel vaker op op deze site en dat doet me deugd.

Nu luisterde ik zelf bv. naar Smashing Pumpkins op mijn 15e en ik moet zeggen dat ik daar jaren later toch wel op een andere manier naar luister. Je luistert dingen toch wel vanuit een ander perspectief, voelt de teksten beter aan (of juist niet), etc. De basale emotie die het oproept zal niet veel anders zijn.

glimlicht
Ik was 12 toen ik naar Godspeed You! Black Emperor ging in het Paradiso

Sindsdien ben ik niet meer weg te slaan van mijn goeie vrienden uit Canada. Ben opgegroeid met deze muziek!

avatar van Hendrix4live
5,0
herman schreef:
Ik ben wel benieuwd wat jou als 15-jarige zo in deze band (dus niet bent...) aanspreekt. Kun je dat eens wat uitgebreider toelichten?


Excuses voor deze fout. Ik heb dat wel vaker dat ik niet oplet wat ik schrijf. Misschien heeft het te maken met mijn dyslexie.
Ik licht het wel even toe. Ik ben een groot fan van Post-Rock. Sommige mensen zeggen dat ik een aparte muzieksmaak heb (anders dan de meeste jongen van mijn leeftijd), maar ik houd niet alleen maar van dit genre. Ik denk gewoon dat mijn muzieksmaak wat breder is. Ik vind het raar dat sommige mensen dat denken, omdat ik genoeg mensen ken van mijn leeftijd die van dit soort muziek houden. (misschien dan wel onbekent voor ze, maar niet lelijk.)

Ten tweede vind ik A Silver Mt. Zion toch ondanks de invloeden van andere groepen een hele eigen en herkenbare stijl hebben.
Ten derde, heel simpel: ik vind het gewoon prachtige muziek.
Verder, de 'gesprekken' tussendoor vind ik niet storend, ik vind het er goed bij passen. De herhaalde vioolloopjes vind ik erg krachtig en dreigend, de titels vind ik sterk , het is zowel heerlijk als achtergrond muziek, als gewoon om naar te luisteren, en als laatste doet de dreiging me denken aan alternatieve filmmuziek.
De laatste tijd ben ik ook naar klassieke muziek aan het luisteren. Het begon allemaal makkelijk met filmmuziek of bijv. muziek van Einaudi.

Ik denk dat dit wel duidelijk genoeg is, hoop ik? Ik heb geen recensie geschreven, want daar ben ik niet zo goed in.

avatar van herman
4,5
Ik ben blij dat je zo de moeite hebt genomen, dit is wel een mooi duidelijk verhaal, dank je wel.

Als ik kijk hoe hard het ging met mijn muziekcollectie en muziekkennis op mijn 15de, dan sta ik er wel van te kijken naar hoe snel die jongelui hier zich ontwikkelen. Zelf kende ik toen misschien 20 alternatieve albums en dat was het wel.

avatar van Hendrix4live
5,0
Ik zal voortaan wel een wat duidelijkere uitleg geven.

eiooft
Ik sta perplex. Ik had postrock à la Explosions in the Sky verwacht, maar dit is nog iets heel anders. Ik ontdek zelfs een paar raakvlakken met The Ghost Sonata van Tuxedomoon! Deze plaat zou wel nog eens in mijn top tien kunnen terechtkomen.

avatar van Eveningguard
3,5
In het begin vond ik het niets, maar na een aantal luisterbeurten snapte ik het. Door het minimale gebruik van gitaren en veel gebruik van de piano is dit een zeer persoonlijk album geworden. Neem nou For Wanda, een track die een ode is aan het overleiden van Efrims hond. Echt prachtig. Kan niet wachten op het volgende album.

avatar van Yamato
4,0
Begrijpt iemand wat de toegevoegde waarde is van track 6? Ik bedoel dit absoluut niet op een cynische manier, ik ben oprecht benieuwd of het wellicht iets toevoegt wat ik over het hoofd zie.

avatar van Eveningguard
3,5
Geen idee, is enkel een overgang tussen track 5 en 7.

avatar van Yamato
4,0
Niet echt. Het is gewoon het einde van de fade-out van track 5 lijkt het.

Edit: Leuk contrast tussen onze avatars. Totaal niet gerelateerd maar het viel me op.

avatar van Eveningguard
3,5
Dat bedoelde ik ja.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:14 uur

geplaatst: vandaag om 15:14 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.