Nelly Furtado - Loose (2006)

Leuk album van Nelly Furtado. Net zo leuk als Folklore. Heb dit album al heel lang niet meer gehoord, maar ik weet toch nog goed dat ik dit album leuk vond.
4.0*

verhoogd,

waarom? Omdat ik deze cd nu al een maand kwijt ben en mezelf betrapt dat ik bijna dagelijk zin heb om haar op te zetten.

Vooral in de auto, lekker (hard)rijden, sigaretje en koffie erbij en lekker luid,..helemaal te gek.

Hoogte punten: Afraid, Promiscious Girl, Showtime, Say its right en Do it (gejat enfin) en het geweldige (enigszins ook gejatte) Wait for you.


Misschien weer een nieuwe kopen, maar is weer zo zonde.

Leuk album.
Ik heb er in het verleden veel naar geluisterd, maar nu heb ik het uitgeluisterd.
Een keer in de paar maanden luister ik nog een nummer van Nelly.
Ik luister nu meer naar de single "Broken Strings" van James Morrison en Nelly Furtado.
Maar ik ben toch benieuwd naar het nieuwe album van Nelly (verschijnt als het goed is in 2009).
Weet iemand van jullie wanneer het nieuwe album van Nelly gaat verschijnen?

Nelly is momenteel 2 albums aan het opnemen waarvan er minstens 1 zou moeten uitkomen tegen augustus, al twijfel ik eraan. Daarbij is het ene in het Spaans en het andere in het Portugees, jammer genoeg dus geen engelstalig.

spaans en portugees. mischien een terugkeer naar haar meer folkier ritmes. ik verheug me er wel op

Vind dit album nog steeds leuk. Eigenlijk is over dit album heel goed nagedacht maar voelt het toch niet zo geforceerd. Daarbij is Nelly een spontane, kleurrijke artiest waar ik de eerste 2 albums al een flinke tijd van kende. Vond dat hele "volle" albums.

Dat is dit op zich ook wel op een paar mindere nummers na. Ik vind het duet Promiscuous Girl met Timbaland wel erg meh...Ook de single Do It vind ik zwak en irritant à la Hollaback Girl van Gwen.

Ik hou verder rest totaal niet van Spaanse of Portugese nummers want ik versta er gewoon niets van, maar ik vind Te Busque wel extreem mooi zeker na de vertaling op te hebben gezocht.

Héél anders dan haar andere 2 albums maar ik denk helaas wel dat het werk van Timbaland haar meest tijdgebonden werk is, hij kan prima hits maken maar verder doet hij niets dat op je net vlies gebrand blijft. De samenwerking tussen de twee is wel leuk geworden en ook commercieel succesvol geweest, maar verder heeft Nelly hem helemaal niet nodig. Deze dame kan het prima zelf!

De laatste ken ik nog niet, maar deze is dan wel de minste van die andere drie.Maar zelfs hier staan geweldige nummers op.
Voor mij de grootste zangeres van de laatste 10 jaar.
Ongelovelijk wat ze weet neer te zetten; veelzijdig artiest.

Beste nummer hier is No Hay Igual, ondanks haar geslaagde single keuzes.

Vind Loose een erg goede CD. Van alle Albums op mijn Nokia 5800 XM, staat deze misschien het meest op. Is lekker luchtig, vooral Say it Right, Man Eater en Promiscious.

Zet deze CD toch nog regelmatig op! Say It Right en Glow zijn dan de nummers die ik het meeste draai. Maar eigenlijk staan hier alleen maar goede nummers op, op Showtime na. Wait For You en In God's Hands vind ik ook niet zo sterk meer. Voor de rest is alles prima houdbaar.

Een album waar je niet echt happy van wordt! Jammer! 1 ster

Minste album van Nelly Furtado. Zij was een goede popzangeres en heeft zich, met dit album, verlaagd tot een matige R&B-zangeres. Ze heeft prima producers aangetrokken, zoals Timbaland, die hier ook maar middelmatig produceren. Het is een zeer standaard-albummetje met een enkel leuk liedje erop. Maneater is walgelijk.

Behoorlijk geslaagde overstap van Nelly. Timbaland is ruim vertegenwoordigd, maar er zitten ook mooie, rustige liedjes op als In God's Hands en All Good Things. Het beste vind ik toch Say It Right. Do It is een stuk minder en Afraid en Glow luister ik haast nooit.

Iemand enig idee wat het instument is dat je hoort aan het begin van 'Afraid'? Twijfel tussen piano en gitaar.

Lijkt me een gitaar.

Dit album staat nu nog als een huis . Vind het een lekker album om in de winter te draaien, zoals nu dus.

Wel ontzettend jammer van dat koortje op het eind in Afraid. Het haalt meteen het duistere, magische, donkere weg uit het nummer. Jammer...

Het staat inderdaad als een huis. Ijzersterk album, dit, met Timbaland op z'n hoogtepunt, heb ik het idee. Mark, ken je Folklore ook al? Die is vooral heel anders dan deze, maar vind hem nog net iets beter. Ik weet niet of de stijl je ligt, maar ik wil hem je wel aanraden.

Ik ben altijd ''bang'' geweest om Folklore een luisterbeurt te geven ondanks dat ik de vier singles erg goed vind (en dan vooral Try).
Misschien toch maar eens proberen dan.

Een goed album, op een paar nummers na dan (Showtime en vooral Glow). Niet dat ik een grote fan van Nelly Furtado ben, maar dit album heb ik eigenlijk alleen maar gekocht om de nummers Maneater en Promiscuous, die toch wel heel goed zijn!
Wat wel opvalt is hoe vaak Nelly Furtado met Timbaland samenwerkt (Maneater, Promiscuous, Give It To Me op Timbaland's een na laatste album). Maar ze moeten maar vooral blijven samenwerken, dit is een hele goede combinatie!

Hoewel dit natuurlijk geen slecht album is, vond (en vind) ik dit een tegenvaller na haar twee andere fantastische albums. Ook heeft 'Loose' veel minder luisterbeurten hier gekregen, en dat komt omdat het album na verloop van tijd toch wat te eentonig wordt, terwijl ik vind dat haar eerste twee albums nog steeds fier overeind blijven staan ondanks de vele luisterbeurten. De folk-invloeden zijn op dit album tot mijn grote spijt verdwenen, en dat is mijns inziens toch wel een groot gemis. Nou klinkt het alsof ik dit album vreselijk vind, maar dat valt dan ook nog wel mee.
'Loose' steekt boven de gemiddelde pop/R&B-albums uit, en dat is te danken aan voornamelijk de singles. 'Maneater', 'Say it right', 'In God's hands' en 'Promiscuous' zijn prima geproduceerde popnummers. Favoriete nummer is de afsluiter en tevens single 'All good things come to an end'. Een terechte nummer 1 hit hier in Nederland. De andere singles 'Do it', 'Te busque' en 'No hay igual' zijn wel aardige liedjes, maar ze zijn niet exceptioneel goed of echt noemenswaardig. Dan blijven er nog vier nummers over en dat zijn 'Afraid', 'Glow', 'Showtime' en 'Wait for you' en die nummers werden als enige niet op single uitgebracht, wat heel begrijpelijk is overigens, want die vier vind ik namelijk matige nummers. Ze zijn haast Nelly Furtado onwaardig te noemen.
Ik heb altijd de indruk gehad dat dit niet een typisch Nelly Furtado album is, maar een typisch Timbaland album. Nelly verzorgt alleen de zang (en is mede-schrijfster van alle nummers), maar draagt verder niet veel bij. Dit album had ook door een zangeres gezongen kunnen worden die vocaal gezien minder sterk is. Door iemand als Britney Spears bijvoorbeeld. Daarmee ontbreekt de Nelly-stempel. Voor mij in ieder geval haar minste (van de drie Engelstalige albums). Ik hoop dat ze voor haar volgende Engelstalige album wat dichter bij zichzelf blijft, al betwijfel ik dat vanwege het ontzettend grote succes van dit album. Voor mij een album dat maar nipt iets boven het gemiddelde uitsteekt.

Ik ben Showtime pas echt gaan waarderen toen ik de live dvd Loose - The Concert zag. Het is daar misschien wel hét hoogtepunt van het concert. Die dvd is sowieso wel aan te raden. Daar ontbreekt ook de Timbaland-beat, die eigenlijk nergens voor nodig is.

Verder ben ik het er wel mee eens dat dit meer een Timbaland-album dan een Furtado-album is, maar wel Timbaland op zijn absolute hoogtepunt, als je het mij vraagt. En in de video's gedraagt ze zich sexy, dus ik vreesde ook een beetje voor de live dvd, maar daar is Nelly gewoon heel erg zichzelf. Dat is voor mij toch wel een verschil met Britney, als je het mij vraagt.

Mwa. Timbaland op zijn hoogtepunt vind ik best meevallen eigenlijk. 't Zit hem vooral in het feit dat deze muziek gewoon leuk was in 2006, maar nergens "dat beetje extra" had. De producties zijn inhoudelijk goed, maar soms te plat. Dat vind ik wel anders bij de Timbaland-producties die hij deed voor Aaliyah bij haar laatste twee albums uit 1996 en 2001. De bijdragen die hij voor die twee albums leverde, waren niet alleen leuk maar tevens voor R&B-begrippen divers genoeg om zelfs jaren later bij te blijven. Daarnaast haalde hij tevens het beste in Aaliyah naar boven bij die producties. Dat stoort me best aan dit album, want Nelly is Nelly gewoon niet. Die opmerking van Britney sloeg puur op dit album zelf. Ik ken het concert niet, maar afgaande op dit album had het bij wijze van spreken door iedere zangeres gemaakt kunnen worden omdat de kracht achter dit album de producer is.

Een album als deze kan ikzelf daarnaast onmogelijk een hoog cijfer geven vanwege de nepheid ervan. Het emotioneelste nummer op dit album is 'All good things' of anders 'In God's hands'. Zet beide nummers eens naast een liedje als 'Try' bijvoorbeeld, dan hoor je het verschil gelijk. Daar waar de oprechtheid bij haar eerste twee albums er flink vanaf spatte, is het hier nergens te bekennen. Haar grootste wapen (haar creativiteit) gebruikt ze niet op dit album, en tja, dan gaat het gewoon mis. Mijn cijfer is dan ook meer gebaseerd op de productie en de singles an sich, dan op Nelly's kunnen. Want dat ze veeeeeeel beter kan bewees ze op haar eerste twee albums.

Loos blijft het beste album van Nelly voor mij !

De heerlijke nummers: Say it right, Promiscious, All good things, In god's hands, Maneater! Eigenlijk is er op dit album geen een lied, die me niet kan bekoren. En dat is best knap als een album alleen maar goede liedjes heeft.

Nouja dat is natuurlijk mijn mening, een van de beste albums die ik in bezit heb!

Grotendeels ronduit saaie muziek. Moderne R&B ligt denk ik gewoon totaal niet in mijn straatje.

dit album draai ik eigenlijk nooit meer (het enige wat ik van haar heb). Het is echt een singles album inderdaad en dan nog alleen Maneater, Promiscuous (wat ik wel een briljant nummer nog steeds vind) en in iets mindere mate Say it right. Wat hierna kwam vond ik net zoals haar debuut tegen irritant aanleunen (vooral Big hoops)
Loose ademt de laatste restanten van poppy rnb van mid jaren '00, een genre dat dankzij oa Pitbull , Timbaland zelf en David Guetta compleet verdwenen lijkt en vervangen door dance rnb

Nipt een schoolcijfer 8 oftewel 4* voor dit album Loose ,met als hoogtepunt voor mij het hele mooie All Good Things (Comes To An End)

Dit album is legendarisch! En het klinkt nog steeds fris in 2016. De bonustrack Somebody To Love is ook erg leuk! fantastisch ouderwetse pianosolo.

Ik ben een beetje verliefd op de drums op Say It Right.

Echt een heerlijk zomeralbum, heeft de tand des tijds prima doorstaan. De wat nasale stem van Nelly past prima bij de beats en maffe geluidjes van Timbaland. Alles is goed tot zeer goed, er staat werkelijk geen filler op het album.
All Good things ( Comes to an end) blijft een pareltje, maar de overige tracks mogen er ook zijn. Na dit album kwam nog het aardige Mi Plan, en toen ging Nelly Fortado moederen, en werd haar muziek wat inwisselbaar.

Wat een fijn album. Ik vind Nelly's stem niet altijd even fijn om te horen. Soms is het echt té nasaal. Dit album steekt goed in elkaar. 3,5*

Afraid (3:35) 3,0
Maneater (4:35)  4,5
Promiscuous (4:04)  4,0
Glow (4:02) 3,0
Showtime (4:16) 2,5
No Hay Igual (3:26) 3,0
Te Busque (3:39) 3,5
Say It Right (3:42)  4,5
Do It (3:41) 4,0
In God's Hands (4:54) 4,0
Wait for You (5:11) 3,0
All Good Things (Come to an End) (5:10)  4,0
Let My Hair Down * (3:38) 2,5
Somebody to Love * (4:56) 3,0
Undercover * 3,0
Runaway * 3,5

Sexy mashup van 'Promiscuous'.

Ik heb de versie waar de praatstukken niet in te horen zijn.

Beste nummers zijn de singles 'Maneater', 'Promiscuous', 'All Good Things' maar vooral 'Say It Right'.

Eerste album dat ik van haar hoor. De singles kende ik al vanaf het moment dat ze uitkwamen. Nooit echt beseft dat ze heel erg goed zijn. Dit zijn de beste nummers van het album. De rest is ook erg goed. Eigenlijk geen enkel slecht nummer al zijn de bonustracks wel iets minder. Ook de remix van All Good Things is erg goed. Benieuwd naar de rest van haar albums, al denk ik dat ik dit album het beste ga vinden!

Say it Right en het slotnummer vind ik met voorsprong het sterkst. Rest van het album vind ik een beetje minder, hoewel het ook nergens heel slecht wordt, op "In God's Hands" na. Uiteraard veel op de radio gespeeld, maar dan wel vijftien jaar geleden. Ik herinner me de nummers ook wellicht nog van mijn kindertijd. Heel erg typische 00's vibe qua geluid. Ik denk dat dit inderdaad één van de betere pop / R&B albums was toen, maar vandaag toch wel het gevoel dat er meer geëxperimenteerd wordt en meer kwaliteitsalbums zijn dan toen.