Styx - Cornerstone (1979)

Ik heb grote delen van dit album enkele weken geleden nog eens gedraaid naar aanleiding van deze blog (interessante site overigens, die de auteur helaas al een jaar of twee niet meer heeft aangevuld). Daarin wordt gesteld dat dit album al het breekpunt voor Styx had kunnen zijn. Dennis deYoung en platenmaatschappij A&M hadden namelijk de intentie om First time als tweede single uit te brengen. Dat nummer is een nog veel erger kwijlnummer dan Babe, en het zou de onderlinge verhoudingen binnen de band zeker geen goed gedaan hebben.
Tommy Shaw stelde zelfs een ultimatum: als dat inderdaad de opvolger van Babe zou worden, was de rockende reputatie van Styx geruïneerd en zou hij uit de band stappen. Het compromis werd gevonden in de single-keuze voor het ook al niet erg overtuigende Why me, dat naar Styx-maatstaven van toen maar een bescheiden hit werd in de VS. Maar het stelde de toekomst van Styx in elk geval voor een paar jaar veilig...

De recente herbeluistering viel me niet mee: Cornerstone is gewoon een vrij slechte plaat. Shaws met accordeon ingevulde ballade (inderdaad, hij leverde er ook eentje aan, maar die is best leuk) is een lichtpuntje, net als Eddie, en Borrowed time en Love in the midnight gaan ook nog wel. Maar verder houdt het niet over. Ik verlaag mijn aanvankelijke score met een half puntje, zodat ik mijn voormalige favorieten voor het eerst met een onvoldoende opzadel. Ik kan niet anders zeggen dan: ze hebben het verdiend.

Nog even over Status Quo: If you can't stand the heat is wel een iets mindere plaat dan de omringende albums, maar mij valt-ie niet echt tegen, blazers of niet. Ik heb de indruk dat veel fans zich gestoord hebben aan de tweede single Accident prone. Met name in het VK, waar dat nummer voor het eerst in jaren een relatieve Quo-flop werd in de charts. Het wordt hier en daar op internet zelfs hun disconummer genoemd. Ik hoor die voortstampende basdrum, met name in de gitaarsolo, maar verder vind ik het een prima nummer.

Beetje off-topic maar met die laatste opmerking over Accident prone ben ik het grondig eens. Fantastisch nummer! Weet niet of ik dat zo zou hebben beleefd als ik erbij was op moment van release maar toen ik het album voor het eerst hoorde (moet ergens in de tweede helft jaren 90 zijn geweest) was het voor mij gelijk één van de spaarzame hoogtepunten op het album.

Nu nog snel iets over deze Styx melden, vielip

Kutplaat

Kort maar krachtig!

Mja ik kan niet zo heel veel met Styx eerlijk gezegd. Ze hebben op elk album altijd wel één of twee nummers die ik goed vind. Maar het merendeel vind ik doorgaans echt niks aan. Heb het diverse malen geprobeerd maar het wordt 'm niet ben ik bang.

Check hun laatste twee platen eens. Met name The Mission is toch wel een erg sterke rockplaat.

Ik zal 'm eens een kans geven

Ik vind de Styx ook de belichaming van alles wat ik niet trek binnen dit genre (een mix van progrock en melorock). Ik moet zeggen dat ik enkele solplaten van Tommy Shaw wel weer leuk vind.

Ja die vind ik stukken leuker inderdaad.

Ook ik heb deze maar weer eens afgestoft, ik vind de reacties wel erg hard. Ik vind deze van Styx nog steeds erg leuk, ik draai hem nog steeds met veel plezier. Tot en met edge of The century staan alle albums in mijn platenkast, hoewel dit niet hun beste is , was het wel mijn kennismaking met deze band, misschien dat ik daardoor wat milder ben, het klinkt nog steeds als een klok, hier en daar wat kleine tikjes, maar dit stukje vinyl uit 79 houd het bij mij nog wel een paar jaar vol☺️.

Die heb ik afgelopen week een keer geluisterd. En ik moet toegeven; ik was positief verrast! Die ga ik nog wel een paar kansen geven. Totaal anders dan wat ik tot nu toe van de band ken. Veel steviger en meer rechttoe recht aan.

Zes sterren kreeg die van mij. Probleem is dat de oude fans het liever bij het oude werk houden en niet (meer) met frisse oren (kunnen) luisteren. Althans, dat denk ik, is eigenlijk een oordeel over anderen die ik niet eens ken...

Cornerstone is vooral het vehikel van zanger Dennis DeYoung die Styx de popkant op leidde, wat leidde tot nooit geëvenaarde verkoopsuccesen. Maar met zijn marsepeinen poprock ben ik blij dat hij eruit is.

Al is het bijna meelijwekkend hoe hij in de pers en op zijn website zijn onvrede uitsprak over het feit dat hij nooit meer de kans kreeg terug te keren. Ook in 2024. Zelfs nu Styx op afscheidstournee is, willen ze hem niet erbij hebben. Kennelijk zijn er op persoonlijk vlak dingen gebeurd die de breuk nog altijd in stand houden.
Tegelijkertijd zou het wel iets zijn als ze hem bijvoorbeeld voor het allerlaatste concert erbij zouden vragen om bijvoorbeeld twee nummers mee te doen. Als uitroepteken na een lange carrière i.p.v. een punt.

bah, gelukkig toen ik ze live zag met the Gtand Iluusion tour, in het Congresgebouw Den Haag was dit zeer zwakke album nog niet uit

Babe is geen best voorbeeld, nee.
Styx heeft feitelijk z'n complete symfonische rock er aan gegeven en is met Cornerstone gekomen met een serie aan AOR-rocksongs die an sich per saldo wel een redelijke voldoende verdienen.
Ik zou niet zeggen dat het per se niet naast elkaar zou kunnen bestaan. En dan heb ik ook de volgende twee Styx albums alvast in mijn achterhoofd.

Maar wie zoekt naar gierende gitaren en oververhitte keyboards komt hier bedrogen uit.
Eddie en Love in the midnight passen nog het meest in de oude formule. Maar gezien ook het feit dat hier op de site 'Babe' het hoogste aantal liefhebbers heeft geeft aan waarom het album zoveel commercieel succes had: een andere groep aan platenkopers heeft zich over de band ontfermd.

Boat on the river en Babe zijn nog wel aardig (en succesvol!,) maar verder is dit echt een ontzettende bout plaat. Bah

Na het fantastische vorige Styx album "Pieces of Eight" was de opvolger "Cornerstone" inderdaad een regelrechte afknapper.. Wat een zeik album. De liefde tussen Styx en ondergetekende was na "Cornerstone" helaas voorgoed voorbij.