menu

Rush - Caress of Steel (1975)

mijn stem
3,56 (190)
190 stemmen

Canada
Rock
Label: Mercury

  1. Bastille Day (4:40)
  2. I Think I'm Going Bald (3:41)
  3. Lakeside Park (4:10)
  4. The Necromancer: Into Darkness / Under the Shadow / Return of the Prince (12:32)
  5. The Fountain of Lamneth: In the Valley / Didacts and Narpets / No One at the Bridge / Panacea / Bacchus Plateau / The Fountain (19:57)
totale tijdsduur: 45:00
zoeken in:
avatar van iggy
3,0
Voor Rush maatstaven vind ik dat rare wel meevallen. Fly by Night, 2112, Farewell en Hemispheris zijn tot op zekere hoogte wel verglijkbaar met Carres toch?

3,0
iggy schreef:
Voor Rush maatstaven vind ik dat rare wel meevallen. Fly by Night, 2112, Farewell en Hemispheris zijn tot op zekere hoogte wel verglijkbaar met Carres toch?


Oef....in zekere zin? Farewell en Hemispheres staan op eenzame hoogte en ook hun muziekstijl is dan al veel meer prog. Bij Caress of Steel moet het allemaal nog echt beginnen.
Ik draai dit album zeer weinig, maar hoort wel bij hun oevre, maar vind het op veel fronten (nog) tekort schieten

avatar van iggy
3,0
Ik heb het eigenlijk meer over de opbouw van de plaat die enigzins redelijk verglijkbaar is met de platen die ik opsom.

avatar van BoyOnHeavenHill
4,5
2112 en Hemispheres zijn platen met één kantvullend nummer + een tweede kant met een aantal kortere nummers, terwijl Fly by night en A farewell to kings allebei meer verzamelingen korte en langere nummers door elkaar zijn. Caress of steel echter bestaat uit drie korte nummers, dán een zeer lang nummer, en dán nog eens een nog veel langer nummer, hetgeen ik als een verrassende (maar zeker niet onaangename, integendeel) opbouw ervaar. Maar misschien komt dat ook wel omdat ik er altijd vanuit ging dat Rush pas op 2112 met de echt lange nummers begon, terwijl er op déze plaat dus al twee nummers van meer dan tien minuten staan. En natuurlijk staan er op allebei de eerste twee platen ook al nummers van 7 en 8 minuten, dus met langere composities waren ze eigenlijk al vanaf het begin bezig. Het is voor mij kennelijk meer een moeilijk te beredeneren gevoelskwestie (slap excuus, ik weet het...).
 

avatar van Rudi S
4,0
Deze Caress of steel heeft toch ook een plaatkant (LP) vullend nummer.

avatar van TEQUILA SUNRISE
3,5
De opgepoetste versie ( lees remastered ) gekocht, een van de weinige albums van Rush welke ik nog niet in de collectie had staan.
Fijne rauwe ongecompliceerde rock met het stemgeluid van Geddy Lee wat zeker in de beginperiode nog wat Led Zeppelin trekjes vertoonde.

2,0
Heb dit album in een ruilsessie meegenomen.
Ik vond Moving Pictures erg goed. Maar met dit album kan ik niet zo veel.
Staat weer te koop

avatar van Leptop
4,0
TEQUILA SUNRISE schreef:

Fijne rauwe ongecompliceerde rock met het stemgeluid van Geddy Lee wat zeker in de beginperiode nog wat Led Zeppelin trekjes vertoonde.


Ik vind zelf ook hier en daar wat Deep Purple achtige geluiden terug, vooral in de Necromancer.

avatar van TEQUILA SUNRISE
3,5
Ooit bij Farewell To Kings & Hemispheres ingestapt bij deze band en pas nu bezig met terugwerkende kracht aan het vroegere werk.
Fijn album deze Caress Of Steel waarbij Rush nog wat zoekende is, later wordt de muziek wat meer verrijkt met de synths waardoor ik een plaat als Hemispheres wat hoger aansla.
Tock kan dit album zomaar doorgroeien naar 4 sterren want de plaat bevalt mij wel.
Op naar Fly By Night.

buizen
Zit het album nu te luisteren. Niet echt vergelijkbaar met latere Rush maar als album an sich echt fantastisch. Tweedehands op vinyl heel geschikt tegenaan gelopen dit voorjaar. Inderdaad lijkt Rush nog wat 'zoekende' maar het is wel fijn deze zoektocht mee te maken.
Als je bijv. drummer bent en je zou los van de songs dit album alleen al voor de drums beluisteren dan is het volop genieten. Een andere invalshoek maar wat een album dan.
De lange composities zijn heel apart.
Vergeet niet we hebben het over 1975.

avatar van namsaap
4,0
Soms moet een stapje terug gedaan worden om een grote stap vooruit te kunnen maken. Al snel na Fly By Night komt Rush met deze opvolger. De Zeppelin-invloeden raken nog verder op de achtergrond en de band experimenteert op The Necromancer en The Fountain Of Lamneth met nog langere composities. De experimenteerdrift van de band levert in het geval van laatstgenoemde een erg fragmentarisch nummer op dat zeker zijn mooie momenten kent maar als geheel niet helemaal overtuigt.

Daar tegenover staan op kant A wel een aantal sterke nummers waar alleen het matige I Think i'm Going Bald uit de toon valt. Al met al een wisselvallig maar interessant album en een opmaat naar veel moois.

Score: 76/100

avatar van Casartelli
3,5
Casartelli (moderator)
Heb dezelfde plussen en minnen qua nummers als namsaap. Van de eerste vier albums misschien wel degene waar ik uiteindelijk het meeste plezier aan beleef (al ontbreekt hier dan weer iets van het kaliber Anthem). Bastille Day was snel favoriet, maar uiteindelijk kwam Lakeside Park ook langszij. Plaatkantvullende nummers zouden nooit Rush' sterkste kant worden, maar 12 minuten The Necromancer is, in al zijn naïeve experimenteerdrang, toch wel top.

avatar van Leptop
4,0
...in al zijn naïeve experimenteerdrang....

. Klopt helemaal wat mij betreft. En ook top.

avatar van RuudC
4,0
Ah, ik zie dat Namsaap de opmerking al gemaakt heeft. Het valt mij ook wel op dat Rush na de grote stap met Fly By Night, toch weer een stapje terug moet. Caress Of Steel is een vreemd album. De eerste drie songs zijn niet heel boeiend. Er valt prima naar te luisteren, maar ik ontkom maar niet aan het gevoel dat er iets niet klopt. Misschien dat de heren te graag wilden. Twee albums in een jaar is wat mij betreft zelden een goed idee.

Gelukkig slaat die gedachte om op de fantastische afsluiters. De epics zijn bij vlagen echt heel erg goed. The Necromancer vind ik nog wel wat beter dan The Fountain Of Lamneth. De laatste gaat wel wat gebukt onder de nogal vreemde overgangen. Uiteindelijk verbaasde het me dat het na bijna twintig minuten ophield. Rush heeft nog veel te leren hier, maar ik kan niet ontkennen dat ik bij vlagen erg genoten heb.

Tussenstand:
1. Fly By Night
2. Caress Of Steel
3. Rush

avatar van lennert
4,0
Toch een stapje minder dan het vrij consistente Fly By Night. Buiten het feit dat I Think I'm Going Bald gewoon een raar buitenbeentje is, lopen de twee epics The Necromancer en The Fountain Of Lamneth net niet altijd even lekker. Dat wil overigens niet zeggen dat het geen fijne nummers zijn, maar de keuze om de stukken niet naadloos te laten aansluiten, zorgt ervoor dat ze bij vlagen stilvallen tussen de mooie stukken. The Necromancer is wel overduidelijk de beste song hiervan met prachtig psychedelisch gitaarwerk en toffe teksten. Opener Bastille Day laat de rockende Zeppelin-invloeden ook nog goed naar voren komen.

Caress Of Steel is gelukkig een lekker album waarbij de band veel probeert, maar nog steeds wat zoekende is en zodoende niet zo sterk is in zijn totaliteit als de voorganger. We weten wel allemaal wat deze experimenteerdrang aan volgend album heeft opgeleverd, dus een ramp zou ik het zeker niet noemen.

Tussenstand:
1. Fly By Night
2. Caress Of Steel
3. Rush

avatar van deric raven
3,5
Niet geheel mijn ding, deze plaat, veel hardrock invloeden, maar niet helemaal boeiend.
De drum klinkt wat dof en slap, misschien hadden ze het vel eerst aan moeten spannen.
Deze komt denk ik te snel na Fly By Night, het beste materiaal is al gebruikt voor dat album, maar er was nog genoeg over om een plaat te vullen.
The Necromancer is een lange psychedelische trip met de nodige Pink Floyd invloeden, maar dan de nadruk gelegd op hardrock.
Het vertraagde pratende haalt het tempo omlaag, en is zeker geen toevoegende waarde.
De gitaar klinkt fris, maar zoals ik al aangaf, ik ben niet echt een liefhebber van het drumgeluid.
Halverwege horen we heel duidelijk Deep Purple terug, maar dan zonder het kenmerkende orgeltje.
Hier komt het wat rommelig over, maar ik luister het album via Spotify, de cd versie heb ik niet, het zou natuurlijk kunnen dat deze een andere waarneming geeft.
Voordat Lee gaat zingen lijkt het wel alsof Lou Reed een stukje meespeelt, tenminste mij doet het aan Sweet Jane denken, wel een sterk element.
The Fountain Of Lamneth loopt in het begin al lekkerder dan The Necromancer, al gaat daar de versnelling voor mij te snel in, de overgangen zijn niet altijd even mooi, wat volgt dan weer wel.
Nog steeds ben ik van mening dat het beter onderverdeeld kon worden in losse stukken, maar ik ben dus zoals eerder gezegd niet echt een liefhebber van lange nummers.
En dat is gewoon een persoonlijke kwestie.

avatar van LinkinPark90
3,5
Caress of Steel, het derde album van Rush.

De band houdt hun stijl van de voorganger Fly By Night aan maar zoekt nog een meer progressievere stijl op, zeker op de laatste twee langere nummers.

Het album start al sterk met ‘Bastille Day’. Een vlot nummer. De twee nummers daarna (‘I Think I’m Going Bald’ en ‘Lakeside Park’) zijn ook goede nummers, maar zijn van een iets lager niveau dan de rest van het album.

Na de 3 rocknummers krijgen we de eerste progtrack ‘The Necromancer’ wat meteen de beste track van het album is. Dit is al een stap naar de opvolgende albums waarmee Rush ook direct bekend werd. Dit is een nummer dat goed in elkaar zit, het gitaarwerk is ook erg goed.

Het laatste nummer ‘The Fountain of Lamneth’ klinkt iets meer dromerig, is ook opgedeeld in zes stukken, dit is de tweede progtrack van het album. Samen met ‘The Necromancer’ het beste wat dit album te bieden heeft en een voorbode naar het vierde album.

avatar van Hans Brouwer
4,0
Neal Peart schreef:
...bij Caress of Steel moet het allemaal nog echt beginnen. Ik draai dit album zeer weinig, maar hoort wel bij hun oevre, maar vind het op veel fronten (nog) tekort schieten
Zo dacht ik er aanvankelijk ook over. Totdat iemand mij attendeerde op voorganger "Flight by night". Ik werd positief verrast door dat album. Gevolg: ik heb "Flight by night" en "Caress of steel" toen beiden aangeschaft. Het zijn inderdaad gedateerde albums maar het is wel Rush. Ik mag er graag naar luisteren...

4,0
Hans Brouwer schreef:
(quote)
Zo dacht ik er aanvankelijk ook over. Totdat iemand mij attendeerde op voorganger "Flight by night". Ik werd positief verrast door dat album. Gevolg: ik heb "Flight by night" en "Caress of steel" toen beiden aangeschaft. Het zijn inderdaad gedateerde albums maar het is wel Rush. Ik mag er graag naar luisteren...


Ook voor mij is dit ook nog een "oudje" van Rush die ik graag opzet. Misschien raar maar ik vind deze bv sterker dan 2112. Raar maar waar. Maar waarschijnlijk komt dit omdat deze Cares of Steel de 1ste plaat was die ik van Rush kocht. O ja en bij deze moet ik eens werken om zijn 2 voorgangers nog aan te schaffen ( Rush en FBN )

Gast
geplaatst: vandaag om 11:46 uur

geplaatst: vandaag om 11:46 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.