Altijd sceptisch bij het lezen van zaken als "allerbeste symfo-nummer aller tijden", maar Canto IV komt inderdaad wel in de buurt. Dankzij een bon bij Rob Hanemaaijer van Beyond Rock kon ik 2 plaatjes naar keuze bestellen en deze was er één van. Ik dacht ook dat-ie niet meer te verkrijgen was. Aangezien ik reeds een jaar of twee enorm verslingerd ben aan To Shatter All Accord en ook het meest recente live-album zeer goed kan smaken, liet ik me deze opportuniteit niet ontglippen. Canto IV klonk op het eerste gehoor (ik was voorbereid op de gekste strapatsen en vreemdste wendingen) niet echt coherent en ik kon er weinig uit opmaken. Dan maar besloten om de track gewoon vier keer na elkaar te beluisteren. Bam. How can there possibly be, no more room up there for me? Here I am in limbo. Krop in de keel, emoties die alle kanten uitdijden en helemaal aangedaan van Matthew Parmenter excentrieke stem en weelderig diepgaande eloquente teksten. Wat kan ik nog meer zeggen, de rest van het album moest nog volgen... Intussen al een keer doorploeterd, maar slechts de tijd zal uitwijzen of dit een blijver is. Eerlijk gezegd heb ik daar geen twijfels over. In 1997 een dergelijk progressief meesterwerk uitbrengen? Het verdiende minstens evenveel aandacht als OK Computer!