Lupin schreef:
Het moest natuurlijk ooit een keer gebeuren na zoveel jaar en na zoveel mooie albums: een tegenvaller. En dit is 'm dan geworden: "Test for Echo." Toch begint de cd goed met het titelnummer en vooral het pakkende "Driven." Maar dan komt de matige ballad "Half the World." De melodie, zoals dit album meer laat horen, is simpel en enorm poppy. Moest het de Top 40 in of zo? Met "The Color of Right" lijken ze zich te herpakken maar dat gladstrijkende synthesizertje in het refrein verpest veel voor me. "Time en Motion" is een van de betere van Test for Echo (alhoewel ook hier weer een zinloos synthesizer-riedeltje in zit). "Totem" is niet meer dan een simpel popliedje die samen met de teksten van "Virtuality" ("Net boy, net girl...") de genadeslag vormen voor de cd. Een rockend Dog Years er tussen redt het geheel niet. Dan volgt toch nog verassend de sterke en meeslepende ballad "Resist." Afgesloten wordt er met de instrumental "Limbo" en "Carve away the Stone." Ze zijn niet slecht maar kunnen een gevoel van teleurstelling niet onderdrukken.
Grappig, je komt tot dezelfde totaalscore als ik, maar dan om heel andere redenen.
Ik vind Resist persoonlijk een draak van een nummer.
En bij Half the World was ik juist blij een melodie te horen die ergens naartoe leek te gaan. Want dat vind ik het grootste euvel van de albums na Counterparts, die kennen zo weinig pakkende zanglijnen.
Ik keek afgelopen weekend bijvoorbeeld nog eens naar R30, en toen kwam Between the Wheels voorbij. Zo'n refrein mis ik gewoon!
Ach, nostalgie.....(mijmerdemijmer)