menu

Van Morrison - Common One (1980)

mijn stem
3,94 (136)
136 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Warner Bros.

  1. Haunts of Ancient Peace (7:05)
  2. Summertime in England (15:30)
  3. Satisfied (6:00)
  4. Wild Honey (5:47)
  5. Spirit (5:06)
  6. When Heart Is Open (15:03)
  7. Haunts of Ancient Peace [Alternative Take] * (7:46)
  8. When Heart Is Open [Alternative Take] * (7:45)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 54:31 (1:10:02)
zoeken in:
avatar van sqounk
5,0
Ben ik de eerste die een stukje schrijf bij deze plaat?
Ja zeg....

Schitterende nummers met als hoogtenpunten het lange nooit vervelende "summertime in England" en " When heart is open". Alle andere nummers zijn ook sterk zeker het rustige, mag ik zeggen spirituele nummer? "Haunts of Ancient Peace"
Satisfied is een pakkend r& b nummer, zoals we van Van Morrison kennen.
Een van de beste schijven van onze "Van", en ook een van de rustigste.

4,5 ster zekerssss

JSC
Misschien wel mijn favoriete Van, en ook bij mij 4,5* waard.

fredpit
een raar Van Morrison plaatje...onbekend maakt onbemind is hier van toepassing. Dat geld niet alleen voor dit album maar ook voor de muziek dat er op te vinden is..beetje anders als eerder werk van deze held (persoonlijk tintje . ..) zoals boven al vermeld wat rustiger en spiritueler...maar toch intens op een manier zoals we dat van Van kennen... Ik begin dit steeds meer te waarderen,en daarom een halfje erbij

Kevin-Raphaëll
sterke plaat zonder twijfel

beaster1256
gewoon en meesterwerk , en echt 2 favoriete tracks eruit kiezen is onbegonnen werk , voor mij is de plaat 1 grandioos nummer van een van die wandelt in zijn eigen kop en er het zeker het beste van maakt , klassieker !!!

Father McKenzie
beaster, je copieerde me deze, en vandaag kocht ik een geremasterde versie, dan nog mid price...
Ik moet zeggen dat dit album een groeier is, ik vond het eerst niet echt één van zijn beste, maar de plaat nestelt zich traag maar zeker in je hersens.
Warme plaat, zoals zo vaak bij Van The Man.

Kosinski
Jaren geleden stapte de bekende Rotterdamse fotozaak FOKA af van haar CD verkoop en gooide wat rekken in de uitverkoop.
Voor precies 10 gulden kocht ik een CD van The Charlatans, The Wonder Stuff en deze. Sommige dingen vergeet je niet.

Dit album kocht ik omdat de naam Van Morrison toch een zekerheidje is.
En het bleek inderdaad een schot in de roos, een van zijn betere albums.
Samen met Veedon Fleece, Moondance, No Guru en Astral Weeks.
Astral Weeks is echt buitencategorie, deze komt in de buurt.
Vooral "When Heart Is Open" is werkelijk een subliem nummer. Kippevelmoment.

Father McKenzie
Van die langgerekte, maar voor geen seconde vervelende lekker zweverige songs, en maar doorgaan, en maar doorgaan.... Van is goed in vorm in deze jaren!

avatar van strandsmurf
4,0
Sterk album van een van mijn grote artiesten. Ik hoop niet dat ik nu geband word, kijkend naar de vele gebande (of uitgeschreven) personen, die hier een reactie hebben gegeven. Overigens blijft voor mij 'Into the music' van al zijn albums stijf op 1 staan. 4*

kistenkuif
Muzikaal vind ik dit het meest gedurfde album van Van Morrison. En wat een band! Summertime In England is meesterlijk.Heel subtiel maar superfunky met verschuivende ritmes zoals Miles Davis dat deed op On The Corner. De andere songs vind ik alle van hoog nivo. Overwegend rustig maar zeer bezielend. Op de remaster uit 2008 staan extra takes van Morrison's muzikale en tekstuele 'stream of conciousness' in de lange nummers Haunts Of Ancient Peace en When The Heart Is Open. Maar anders in uitvoering dan de dezelfde songs op het reguliere album en daarom zeer welkom. Geen gemakkelijke kost op het eerste gehoor maar geduld loont. Op den duur kan je niet meer zonder Althans ik niet.Tijdloze muziek.

avatar van Madjack71
4,5
Van Morrison is redelijk betrouwbaar in zijn oeuvre uit de jaren zeventig en sluit die i.i.g met dit prachtige gestilleerde Common One in stijl af. Morrison weet zich met muzikanten te omringen die zijn muze goed weten te vertolken, met een glansrol voor Pee Wee Ellis. Het heeft ook wel wat weg van het verlaten van de gebaande wegen die een Joni Mitchell in de 2de helft van de jaren zeventig bewandelde. Lijkt mij een heerlijk album om bij weg te dromen op een fietstocht langs de Moezel, wel blijven uitkijken natuurlijk. Dit Common One weet de spirit te vinden en laat mij satisfied achter.

rico24
Zojuist verhoogd naar 5 sterren. Ik kan niet anders. Te mooi te warm te goed om voor minder te gaan.

avatar van Supersid
4,5
Mooi en warm zijn inderdaad de trefwoorden hier. Geweldige flow heeft deze plaat, een einzelgänger in zijn oevre, wat mij betreft.

avatar van spinout
4,0
Een trance plaat. Ik word helemaal betoverd door Morrison's zang en laat me mee glijden naar betere oorden, al lijkt het me sterk dat dat Engeland is. Dan kies ik toch voor het pastorale Ierland.

avatar van Tupelo
5,0
Ongelofelijk mooi album. Pure poezie die uit Britse hoogvlakten omhoog stijgt. Wat mij betreft het enige echt "essentiele album" van Van Morrison dat na 1974 gemaakt is. (Sure, er zijn meer prima latere platen, maar alleen deze voegt iets unieks toe.)

avatar van Supersid
4,5
Uniek is hij zeker, en bloedmooi...

avatar van Rudi S
4,5
Nou zeker een halfje erbij , prachtige plaat.

Misterfool
Alweer het derde album van Van Morrisson dat me zeer aanstaat. Heerlijke, langgerekte, jazzy folkrock die mij laat meedeinen op haar toongolven.

Edit: Langrekte, moest inderdaad langgerekte zijn, zie quote van Kistenkuif.

kistenkuif
Misterfool schreef:
Alweer het derde album van Van Morrisson dat me zeer aanstaat. Heerlijke, langgerekte (taalfoutje bij jou), jazzy folkrock die mij laat meedeinen op haar toongolven.


Mooi hè. Voorganger Into the Music (1979) beviel je niet? Of nog niet aan toegekomen?

Misterfool
kistenkuif schreef:
Mooi hè. Voorganger Into the Music (1979) beviel je niet? Of nog niet aan toegekomen?
Into The Music was het 2de album van deze Noord-Ierse muzikant (Veedon Fleece het 1ste) dat ik zeer goed vond. Sterker nog, ik denk dat het op dit moment mijn favoriete album van Van Morrison is. Verder vond ik St Dominics Preview best o.k. en je weet al hoe ik over Astral Weeks denk.

kistenkuif
Op je huidige VM-favoriet Into the Music hebben de composities kop en staart, ook de langere op kant 2. Bovendien heeft Van de touwtjes zelf stevig in de hand en met de bandleden is hij al langer vertrouwd. Idem op dit juweel Common One. Ik begin je moeite met Astral Weeks te begrijpen, vermoed ik...

avatar van BoyOnHeavenHill
4,0
Morrison compleet op z’n gemak op een plaat die klinkt als een klok dankzij een superbe begeleidingsband (en idem geluidskwaliteit, zelfs op mijn oude Polydor-CD “digitally re-mastered by Gert van Hoeyen”). Zes nummers die samen ruim 54 minuten duren; van de drie “kortste” nummers zou ik gevoelsmatig zeggen dat er wel wat speelduur af kan, maar als ik dan zou moeten aangeven vanaf welk punt ik die songs zou willen editen zou ik er toch op uitkomen dat al die tracks eigenlijk toch wel goed zijn zoals ze nu op het album staan. Helaas volgt dan nog When heart is open dat eigenlijk niet zozeer een nummer is alswel een lange improvisatie waarin ik moet worden meegesleept door Morrisons magische stem tegen een achtergrond van basgitaar, synthesizer en blazers, maar ditmaal kan Morrisons vocale acrobatiek mij absoluut niet boeien en zit ik door de gekunsteldheid al na een paar minuten op de klok op het display van mijn CD-speler te kijken. Jammer, want dat slotnummer is de enige smet op wat ik verder zou willen omschrijven als een prachtige intieme romantische reis, perfect geïllustreerd door de hoesfoto.

avatar van Tonio
5,0
Ik ben deze week de eighties-albums van Van weer eens aan het herbeluisteren. Dit keer is Common One aan de beurt.

Dit album vormt een kantelpunt in zijn catalogus. Hoewel die eigenlijk al een beetje is aangekondigd via de laatste drie nummers van zijn vorige (fantastische) album Into The Music. Waar de eerste helft van dat album nog echte klassieke songstructuren kennen, brengen de laatste drie nummers je langzaam in een soort trance.

En daar gaat Van op Common One nog een stap in verder. Met name in de lange stukken is dat het geval. Hijzelf geeft dat in Summertime in England zelfs een naam: streams of consciousness. En dat is het precies. Je moet je hier aan overgeven wil je erin worden gezogen. Blijf je met je hoofd luisteren, zet hem dan maar af

avatar van henkiev
5,0
Nog altijd een geweldige plaat!

geweldige plaat, nummers bloeien warm en langzaam open, ook mooi georkestreerd en niet opdringerige strijkers een plaat die ook relaxed met uitzondering van het gezellige swingnummer satisfied.
Het lange Summertime in England verveelt geen seconde. Wat is Van toch goed wat zeg ik steengoed. Heerlijke plaat van een grote vakman.

avatar van Twinpeaks
5,0
De Van tocht gaat door. De aankopen stromen binnen en de collectie vordert gestaag .Nu weer even een die ik zelf al een tijdje had. Maar ook wederom nooit de speeltijd heb gegeven die deze absoluut wel verdiende.
Dat is zonde want dit is een echte onvervalste 5 sterren plaat, voor mij dan. Warm en zweverig zijn termen die hier voorbij komen en daar sluit ik me graag bij aan. Uitermate verzorgd en zoals Tonio al aangeeft , eigenlijk niet naar luisteren maar ondergaan. Als hij uiteindelijk indaalt, dan kan je niets anders doen dan je laten meedrijven op de wolk die Morrison voor je reserveert en wegdrijven op streams of conciousness zoals onze knorrige tuinkabouter het voor ogen heeft.5 hele dikke sterren en voorlopig blijft deze geparkeerd naast de stereo.

avatar van Tonio
5,0
Wat fijn dat jij, Twinpeaks, de laatste tijd door het oeuvre van Van aan het dwalen bent. Mijn favoriete artiest. Ik heb al zijn werk en om de zoveel tijd heb ik ook zo'n periode. Ook valt mij op dat jouw waarderingen aardig overeenkomen met die van mij. En dat is niet zo vanzelfsprekend als het lijkt. Ik heb namelijk gemerkt dat een aantal platen uit de periode 1992-2010, nu veel beter vind dan destijds.

Kalamitsi
Zoals hierboven al gemeld: het meest gedurfde album van Morrison. Ik was/ben fan vanaf Them en het is onvoorstelbaar dat sindsdien die beste man zich muzikaal zo verbluffend heeft ontwikkeld getuige deze plaat. Dit is mijn favoriet. Samen met, juist ja... Daarna ook fraai werk maar wel met de nodige misperen. Zeker de laatste tijd. Zijn uitroep ItI's too late to stop now...! tijdens dat memorabele concert blijkt profetisch.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:38 uur

geplaatst: vandaag om 16:38 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.