Beach House - Depression Cherry (2015)

Toen Depression Cherry uitkwam en ik de single hoorde was ik niet erg onder de indruk. Teen Dream en Bloom vind ik erg prettig en daarmee was mijn doses aan Beach House wel verzadigd, nog een album van het zelfde kaliber had ik niet veel behoefte aan.
Nu luister ik DC dan toch een keer helemaal en vooral in de tweede helft is er een tragere, benauwd warme sfeer die Beach House nog niet eerder heeft laten horen. Het bevalt me wel, deze kan daarmee ook toegevoegd worden aan mn Beach House repetoire.

eigenlijk een beetje onderschat dit album, ook door mijzelf,
had net als die hier boven mij het gevoel dat wel verzadigd was tot en met van Beach House, althans, van "weer" hetzelfde.

maar merk toch dat ik deze de laatste tijd - naast Teen Dream - het meest opzet.
de nadruk ligt (nog) meer op de sfeer, en wat minder op de hooks en het "liedje", en die sfeer is zowaar droeviger dan bij hun andere albums.

ik heb bij Beach House altijd een baarmoeder-gevoel, of het wiegen van een moeder met haar kind, en aan de andere kant ook een heel verliefd gevoel voor dat ene meisje dat niet bestaat, of die ene waarvan je zoveel hield/houdt maar wat niet kan, zeer vrouwelijk dus.
en het is alsof ze hier van nóg dieper spelen, maar natuurlijk zit t m ook in die kers denk ik, een bitterzoete kers.


hoogtepunt : Space Song

Fall back into place
Fall back into place
Fall back into place
Fall back into place
Fall back into place
Fall back into place
Fall back into place
Fall back into place

Gisterenavond had mijn vriendin deze plaat onverwacht nog eens opgezet. Al van bij het eerste nummer "Levitation" zweefde ik in hogere sferen; de titel dekte de lading dus wel. Wat daarna volgt, is het éne sublieme melancholische prachtnummer na het andere. Het duurde eventjes bij me, maar nu is Depression Cherry écht tot mij doorgedrongen, en het is meer dan raak!

Raar, maar waar misschien wel mijn favoriete plaat van BH. Grote fan van al hun werk, maar alles klinkt hier ongeforceerd goed. Beyond Love is in mijn ogen ook hun beste nummer tot nu.

Doe mij ook zo'n vriendin aub

Oh Beach House, we flirten wel maar het wordt nooit echt wat. Bij Losse nummers kan ik wel van je dromerige verschijning genieten, maar een hele avond lang bezoek is vaak een hele kluif. En dan liggen Depression Cherry en ik mekaar sowieso wat minder. De muziek van Beach House is zo karakteristiek en goed uitgewerkt, weelderig en etherisch, maar toch ga ik mij gedurende een heel album dood vervelen. Kan er niets aan doen.

Om positief af te sluiten: Sparks en Space song zijn wel twee duimpjes omhoog, die mogen wel op een voetstuk gezet worden.

Ooooh, dit raakt me diep tot in m'n diepste hartkleppen, aerobag. Dit is een persoonlijke favoriet en iedere noot zit diep in m'n poriën verzonken. Ik kan 'm dromen. En vaak opgelegd voor het dromen/slapengaan.

Het op één na beste album van Beach House, die titel gaat toch nipt naar Bloom

Teen Dream op 3?

Hmmm, dat vind ik een moeilijke. Nipt wel denk ik, maar 7, het meest donkere album van Beach House, is toch een stevige concurrent. Très Twin Peaks ook, dat 7, maar Gretz snapt die dingen wel.

En ja, Beach House is nog meer Twin Peaks dan Chromatics, maar dat snapt ArthurDZ dan weer niet.

Ik vind Beach House très Twin Peaks maar Chromatics nog meer, maar dat snap jij dan weer niet blijkbaar. Wat een kutleven hebben wij hé, al die dingen die we gewoon niet snappen. Ik zet Style van TayTay nog maar eens op om het effect toch een beetje teniet te doen.

Nee maar even serieus, supertof plaatje dit maar Teen Dream, Bloom en 7 vind ik toch wel nog beter. En Thank Your Lucky Stars eigenlijk ook wel, nipt. Kan ook niet eens goed onder woorden brengen waarom, die andere platen spreken mijn buikgevoel gewoon nog net iets meer aan. Gewoon een kwaliteitsband dit, alles haalt een hoog niveau.

En dat snapt aerobag dan weer niet blijkbaar, dus weten we meteen ook wie van ons drie echt het grootste kutleven heeft.

Beluister dan eerst maar eens het debuut, lieverd x

Dat is een heel fijn debuut, al komt het natuurlijk niet in de buurt van het niveau van de albums vanaf Teen Dream. Maar Gretz draaide afgelopen woensdag nog es Auburn and Ivory op BeatSense en dat blijft toch wel één van hun allermooiste nummers...top 5 BH-track gewoon hoor. Saltwater is ook heel mooi.

Zal deze ook weer eens aanslingeren, maar als je mij om m'n 5 centen vraagt, denk ik dat ik Teen Dream en Bloom de mooiste vind.

Mee eens, maar dan samen met het debuut en Devotion. Bij elk album lijkt voor mij die zware, dromerige synth-waas steeds minder sterk aanwezig te zijn en vanaf dit album ongeveer zijn het voornamelijk "gewone" gitaarpopliedjes. Nog steeds (heel) mooi, maar ik blijf dat echte Beach House geluid wel missen.

Ik hoorde Chariot en was er van overtuigd dat het geschreven was voor het nieuwe seizoen Twin Peaks. Toen keek ik de eerste aflevering en werd ik van mijn sokken geblazen door Chromatics. Laten we het erop houden dat ze allebei heel goed zijn in dat sfeertje creëren.

Ik vind hun eerste twee albums stiekem de meest spannende. Juist omdat het wat krakkemikkiger is.

Blijft voor mij de beste Beach House plaat na het nog eens geluisterd te hebben. PPP is misschien iets te lang en niet mijn favoriet nummer, en het openingsnummer en laatste nummer zijn ook niet de sterkste, maar de rest is weergaloos. Het gewaas van Sparks, het catchy-achtige van Space Songs, de uithalen op 10:37 die mij altijd doen lachen, het heerlijke rustige en chille Bluebird, en Beyond Love en Wildflower zijn ook zo mooi. Het grappigste is dat bijna elk nummer klinkt alsof het de grootste hit zou kunnen zijn. Dit is voor mij Beach House op het hoogtepunt. Bluebird is op dit moment mijn favoriet Beach House nummer uit hun hele discografie, en degene die ik nog altijd geregeld afspeel nu.

Meer dan 1 miljard plays voor Space Song op Spotify, ongelofelijk, en dat voor een band die nauwelijks gedraaid wordt op de radio hier.

Onpopulaire mening: dit is verreweg de beste plaat van Beach House, en de enige waar ik als geheel graag naar teruggrijp. Liedje na liedje van weelderige pracht, met genoeg ruimte voor wat schuren (Sparks) of onconventionelere instrumentatie (Days of Candy). En PPP scoort hoog in de lijst van de beste liedjes van de afgelopen tien jaar.