menu

King Crimson - Beat (1982)

mijn stem
3,59 (127)
127 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: EG

  1. Neal and Jack and Me (4:23)
  2. Heartbeat (3:54)
  3. Sartori in Tangier (3:35)
  4. Waiting Man (4:24)
  5. Neurotica (4:48)
  6. Two Hands (3:23)
  7. The Howler (4:12)
  8. Requiem (6:34)
totale tijdsduur: 35:13
zoeken in:
avatar van ricardo
Misterfool schreef:
mooiste ballad van king crimson . kun je exiles een ballad noemen. nee niet echt. tja book of saturday eigenlijk ook niet. king crimson maakt geen ballades eigenlijk. maar als het mooiste niet hard-rockende crimson nummer zou moeten noemen dan zou dat fallen angel worden
Of het nummer One Time, en dan van het live album B'boom af.

Aquila
Begrijp de recente kritiek niet zo. Vandaag de hele serie "Beat", "Discipline" en "Three of a Perfect pair" opeenvolgend (en in die volgorde) herluisterd (vanwege die kritieken). De waanzin is hier groter, de songs zijn puntiger (en -toegegeven- ook iets poppy-er) en de gitaargeluiden grotesker en zuigender. Veel goede vondsten. Twee stand out instrumentaaltjes hier: 'Sartori in Tangier' en 'Requiem'. Maar 'Neurotica' (een tweelingbroertje van 'Indiscipline' maar dan nóg beter). Louter parels hier. Het was het eerste dat ik van KC hoorde. Wellicht dat-ie me daarom zo lief is (en ik deze beter waardeer dan Discipline") en zoals Belew zingt op 'The Howaler' kan ik 'm redelijk hebben. Gewoon een groots album - al staat dit nog wel nóg verder af van het KC-geluid. Wat mij betreft had de bandnaam niet veranderd hoeven worden.

edit: ik zie dat ik sinds 16 september 2009 dat bijna ook allemaal precies al zo vond

avatar van bikkel2
4,0
Na het voorteffelijke Discipline volgde al snel Beat. Enigzins in het verlengde van zijn voorganger .
Wat opvalt is de transparantheid van het geheel . Bruford zijn drums klinken fris en percussietief.
Belew en Fripp liggen heerlijke exotische rifjes neer waar nodig en nergens wordt het volgespeeld .
Levin's bijdrage is ook weer van grote schoonheid en zijn stick en basspel zijn wederom functioneel en van een hoog muzikaal niveau.
Hij haalt het songmatig niet bij Discilpine , die is net wat overdonderender, deels ook omdat die een frisse herstart van het fenomeen KC inluidde.
Toch is Beat een prima geheel.
De opener Neal And Jack And Me hakt er gelijk lekker in en Heartbeat is het meest toegankelijke nummer van het album. Mainstream voor de band's doen.
Sartori In Tangier is duidelijk meer in de lijn van de vorige plaat. Een mystiekachtig werkje met aparte wendingen.
Met name het drukke en lyrische Neurotica vind ik sterk. De bijna pratende voordracht van Belew en het hoge tempo van de band, klasse track.
Fraai ook het enigzins zwevende en bezwerende Two Hands, prachtig neergezet.
The Howler ook een puntige track en de afsluiter Requiem laat meer de traditionele kant van King Crimson horen. Fripp in de hoofdrol. Kalme opbouw en vervolgens naar een free jazz achtig einde toewerkend.

Constante plaat. Iets meer naar pop neigend hier en daar, maar nog eigenzinnig genoeg.

vanson
Kingsnake schreef:
Ik vind deze plaat, welke gebaseerd is op Jack Kerouac, wat ik dan weer nooit gelezen heb, iets minder dan Discipline.


Het verhaal gaat dat de aanleiding voor het thema van dit album het 25-jarig jubileum was van het verschijnen van 'On the Road' van Jack Kerouac, en daarmee het begin van de bekendheid van de 'Beat Generation', een verzamelnaam voor een aantal schrijvers waarvan Jack Kerouac, Alan Ginsberg, Willam S. Burroughs en Gregory Corso de bekendste zijn. Vandaar de titel 'Beat'.

'Beat' werd door deze schrijvers niet alleen opgevat als 'ritme', maar ook als voltooid deelwoord van 'to beat'.

In de songteksten en -titels zitten tal van verwijzingen naar de Beat schrijvers, hun boeken, en belevenissen. Dus niet alleen Jack Kerouacs bekendste werk, maar ook 'Howl' van Alan Ginsberg komt terug in een nummer als 'The Howler', en 'Heartbeat' is tevens de titel van het boek dat Carolyn Cassady schreef over haar man Neal, die op zijn beurt de grote inspiratiebron was voor 'On the Road'.

Misterfool
Ik ga hier toch weer een halfje omhoog. King Crimson laat eigenlijk geen steekjes vallen in de jaren 80. Ja, de new-wave invloeden komen op dit album wat meer naar voren, maar de gecontroleerde chaos is nog steeds niet uit de muziek verdwenen. Met name requiem durft behoorlijk uit de band te springen. Heartbeat en Two hands liggen lekker in het gehoor. Neal and Jack and Me en Waiting Man hebben een heerlijke snelheid en een meeslepend ritme. Eigenlijk staat er geen slecht nummer op dit album. 4* zijn dan ook meer dan verdiend.

avatar van Hakuna
4,0
Naast het meesterlijke Discipline kocht ik destijds in 1982 toen ik slechts 2 nummers (Sartory in tanglar en Two hands) op de radio gehoord had bij de LP show van Wim v Putten blindelings deze plaat, en het verfrissende geluid viel mij na een luisterbeurt al meteen op. Deze plaat verdient bij 2 of 3 keer luisteren net zoveel lof als hun voorganger. Gaf ik Discipline een strakke 4,5, deze mag bij mij ook voor een 4,0 de CD speler in.

Op deze plaat klinkt KC zowel toegankelijk (poppy) alsook chaotisch en meeslepend.

avatar van zaaf
4,0
Ik beluister nu de Wilson mix. Het is bekend wat dat voor effect geeft. Het is weer een extra luistergenot geworden. En de lange Requiem versie is prachtig.

4,5
Heartbeat had een top 10 hit moeten zijn! geweldige single maar helaas....

4,0
zaaf schreef:
Ik beluister nu de Wilson mix. Het is bekend wat dat voor effect geeft. Het is weer een extra luistergenot geworden. En de lange Requiem versie is prachtig.


Sorry, maar Wilson met zijn mixen verpest meer dan hij toevoegt

avatar van daniel1974nl
Neal Peart schreef:
(quote)


Sorry, maar Wilson met zijn mixen verpest meer dan hij toevoegt


Dat vind ik dus echt niet. Luister maar eens naar zijn DTS HD remixes op BR. Just heel veel toegevoegde waarde. Zoals met al zijn remixen wordt de bass meer naar de voorgrond gemixed waardoor het geheel meer warmte krijgt. Met het basswerk van Levin is dat met dit album ook zeker geen overbodige luxe.

Het geheel klinkt nu ook veel dynamischer en voller (hij heeft het ontdaan van het typische elektrische jaren 80 geluid).

4,0
Nou Tales of Topogr. Oceans van Yes vond ik het beluisteren niet meer waard ( dus snel de originele uitgave gedraaid)

avatar van ABDrums
3,5
Neal Peart schreef:
Nou Tales of Topogr. Oceans van Yes vond ik het beluisteren niet meer waard ( dus snel de originele uitgave gedraaid)

Dat zegt dan toch vrij weinig over de kwaliteit van SW's remix van Beat of van de andere door hem geremixte albums van King Crimson, of zie ik dat verkeerd?

avatar van daniel1974nl
ABDrums schreef:
(quote)

Dat zegt dan toch vrij weinig over de kwaliteit van SW's remix van Beat of van de andere door hem geremixte albums van King Crimson, of zie ik dat verkeerd?


Lijkt mij ook. En dan te bedenken dat hij aan Tales af en aan, drie jaar gewerkt heeft.
Ook alle KC remixes zijn niet even succesvol. Red bijv. is niet zo goed als : Court, Poseidon, Lizard of Lark's. Maar deze drieluik klinken ook echt veel beter onder de hand van SW. Het is meer bass gedreven. Zeker TOPP en door de warmte die zijn remixes doorgaans afstralen, komt dat de muziek ten goede. Ik ken de originele cd's van deze drie ook vrij goed. De SW remixes staan daar mijlen ver vanaf.

Maar wat ik zeg. Zou het wel in DTS HD op BR beluisteren. Tales ook trouwens. Dat vond ik van de Yes Remixes na Close To The Edge echt de meest geslaagde.

Nog even over Beat. Ik begrijp dat sommige nummers commerciëler zijn maar Requiem (mijn versie duurt het nummer over 12 min.) is een soundscape / gitaar gefröbel dat echt voor ales behalve commercieel kan doorgaan. Waiting Man is live vooral geweldig (was een baswerk) en Neurotica is ook een erg lekker nummer.

avatar van Koen St
4,0
Nu dit album aan het herluisteren, op het 2de nummer, kan me niet herinneren dat ik hier eerder naar geluisterd heb (en blijkbaar ook al een beoordeling gegeven heb) en kan ook niet voorstellen dat ik er niet vaker naar geluisterd heb. Prima album dit (tot nu toe)

avatar van Mssr Renard
4,5
In de trilogie van Discipline-Beat-Three of a Perfect Pair vind ik deze plaat het meest toegankelijk. Er staat zelfs een hitsingle op (er is ook een muziekvideo), en in tegenstelling tot de King Crimson-fans die ik heb ontmoet heb in mijn leven vind ik het wel een gaaf nummer. Een beetje richting The Fixx, en dat vind ik nou eenmaal een erg gave band ook.

Het is niet volledig toegankelijk deze plaat want met name Kant 2 kent weer die totale hysterie die al op Discipline werd geëtaleerd. Voor sommigen is deze plaat de plaat met die 80's hitsingle en daardoor minder interessant. Maar dat nummer kun je gewoon overslaan, toch? Overigens is Belew een erg fijne zanger, en op Heartbeat en Two Hand laat hij dat horen. Deze plaat zo maar incompleet zijn zonder die songs.

Wat ook gaaf, is het overdadige gebruik van gitaarpedals, waardoor Fripp en co. ook kunnen zeggen (gelijk Queen): and no synthesizers were used. Alle geluiden komen uit twee gitaren, chapman stick, drums (en mallet percussion/vibes), (en een orgel en soms een gewone basgitaar).

Hier één van mijn favoriete King Crimson-video's. Een livevideo van Waiting Man met een swingende, dansende Bruford en Belew. En als dan Levin opkomt met zijn Stick, is het muzikale feest compleet. Maestro Fripp lekker introvert op de achtergrond. Wereldband, en Beat doet voor mij amper onder voor Discipline.
https://www.youtube.com/watch?v=hWkyBVjuL80

avatar van daniel1974nl
Mssr Renard Waar is die video opgenomen ?
Het is niet The Noise. Daar doen Belew en Bruford dit weergaloze intro samen.
Welke versie ook, wel een ontzettend vet nummer. Gelukkig speelde ze het ook in 96 in Den Haag (Double Trio).

Overigens is Belew ook erg into drums. Over ProjeKct Two : 'ProjeKct Two actually convened and recorded first. It featured Fripp, Gunn and Adrian Belew on drums rather than guitar (his usual instrument with King Crimson).'

Ik denk dat Beat een erg ondergewaardeerd album is.

avatar van Mssr Renard
4,5
daniel1974nl, ik heb echt geen idee. Ik ga niet naar concerten, en ik kijk ook geen dvd's. Ik vind weleens wat op youtube en dat kijk ik dan vaak terug. Ik ken uit deze periode een stuk of 3 of 4 video's waar ik graag naar kijk.

De post-King Crimson-projecten ken ik niet goed of zelfs helemaal niet. Ik ben wat afgehaakt na Thrak en Vrooom. Misschien pak ik dat ook nog eens op.

avatar van daniel1974nl
Mssr Renard.

Frejus is deze : https://www.youtube.com/watch?v=MTDgmt9A2I0. Die is ook uitgebracht op video, DVD en BR. Maar een krap uurtje maar werkelijk briljant. Niet alleen The waiting Man. Maar ook The Sheltering Sky en Indiscipline zijn hier van een hoog (en experimenteel niveau). De geluiden die Belew uit zijn gitaar weet te toveren. Adembenemend.

The ProjeKcts is zeker niet iedereen's kopje thee. Het is vast erg knap en musical van een hoog niveau. Maar als je de biografie over KC leest van Syd Smith dan krijg je het idee dat van Fripp iets alleen maar King Crimson mag heten als de muziek voldoet aan bepaald hoog niveau. Deze (jaren 80) bezetting bijv begon eerst onder de naam Discipline en werd pas later KC genoemd. A Scarcity of Miracles van Jakszyk, Fripp and Collins monde later uit in de live reünie van King Crimson die van 2014 tot 2021 actief was (als je die niet hebt gezien heb je wel wat gemist maar dat is even wat anders). Dat al deze projeKcts nooit zijn omgedoopt tot de naam King Crimson, zegt dan misschien ook iets over de kwaliteit van de muziek zoals Fripp het ziet.

Op de Heaven & Earth box van KC, zijn alle 55 (ik lieg niet) concerten van de 4 ProjeKcts toegevoegd op twee Bluerays. Net als op de Exposures box van Fripp. 2 BR's met soundscape concerten (ik tel zo vlug even 68 uur aan muziek) voor de verzamelaar . Al vraag ik me wel af waar Fripp denkt dat de moderne mens te tijd vandaag zal halen .

avatar van Mssr Renard
4,5
hahahh, ongelooflijk. Ik word na 10 minuten een youtube-video kijken al onrustig. Ik ben altijd bezig met iets, dus kan geen concerten op een laptop kijken. Soms weleens geprobeerd, maar het is niet iets voor mij. Muziek draai ik tijdens werken, onderweg, wandelen, fietsen. Ik zit ook nooit stil niets te doen met muziek aan. Maar 55 concerten kijken, wie doet dan nou? Maar goed, geen oordeel, meer vebazing.

avatar van jurado
Mssr Renard schreef:
Ik zit ook nooit stil niets te doen met muziek aan.
Voor mij één van de mooiste elementen van het leven.
Een mooie lp opleggen en dan op de bank er naar luisteren al gebeurt dat helaas niet heel vaak in een gezinsleven.

avatar van Mssr Renard
4,5
jurado schreef:
(quote)
Voor mij één van de mooiste elementen van het leven.
Een mooie lp opleggen en dan op de bank er naar luisteren al gebeurt dat helaas niet heel vaak in een gezinsleven.


Ik heb dat echt eerlijk nog nooit gedaan. Een lp opleggen doe ik heel vaak, maar dan ga ik lezen, koken, schoonmaken, iets doen. Ik denk ook dat ik de meeste muziek in mijn leven heb gehoord op werk. Daarom houd ik ook niet van werken met collega's. Gelukkig ben ik archivaris.

Maar goed thuis op de bank, niets doen en muziek luisteren. Ik zou het eens als experiment moeten proberen.

avatar van echoes
Mssr Renard schreef:

Maar goed thuis op de bank, niets doen en muziek luisteren. Ik zou het eens als experiment moeten proberen.


En dan het licht uit. Alleen concentreren op de muziek.

avatar van jurado
Mssr Renard schreef:
(quote)


Ik heb dat echt eerlijk nog nooit gedaan. Een lp opleggen doe ik heel vaak, maar dan ga ik lezen, koken, schoonmaken, iets doen. Ik denk ook dat ik de meeste muziek in mijn leven heb gehoord op werk. Daarom houd ik ook niet van werken met collega's. Gelukkig ben ik archivaris.

Maar goed thuis op de bank, niets doen en muziek luisteren. Ik zou het eens als experiment moeten proberen.
Meestal staat thuis de muziek ook op tijdens werkzaamheden maar ik kan echt ontzettend genieten van mooie albums, ik luister ook graag naar goede producties, ben wel een beetje een geluidsfreak ook.
Al heb ik geen peperdure high-end installatie, wel een installatie naar mijn smaak.

avatar van Mssr Renard
4,5
Ik luister ook nooit muziek via telefoon- of laptopspeaker. Altijd koptelefoon of via echter speakerboxen.

Maar goed, Beat is wel een goed geproduceerde en goed gebalanceerde plaat die, wat mij betreft, ook lekker hard aangezet mag worden. (toch weer ontopic)

avatar van echoes
Ik ken eigenlijk alleen de eerste 2 platen en Red echt goed. De meeste platen, inclusief deze, heb ik zelfs nog nooit gehoord. Ik ga me er de komende tijd maar eens aan wagen.

avatar van Mssr Renard
4,5
Het is wel wat anders dan jaren 70's symfo/prog. Het is wat puntiger, en heeft invloeden uit de new wave en post-punk. Het is vooral erg ritmisch en op sommige momenten is Belew erg hysterisch. Hij is beroemd omdat hij dierengeluiden kan nadoen op zijn gitaar. Dan heb je een beetje een idee.

avatar van m@rcel_a
Anders maar ook beter. De King C. met Belew vond ik altijd beter dan die zonder.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:10 uur

geplaatst: vandaag om 09:10 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.